Ik zou Sharp wel degelijk (met afstand) hoger aanslaan dan Samsung en LG, wat misschien afgezien van de hoger in de markt geplaatste televisies maar budgetmerken zijn. Het is ook niet voor niets dat de Philips' en Sony's van deze wereld Sharp panelen gebruiken in hun duurdere toestellen (afgezien van de passieve 3d-schermen van Philips) en we van Sharp op panelen gebied regelmatig interessante nieuwtjes horen.
Maar ook wat het overige spul betreft is het gewoon een zeer degelijk merk. Sharp is het Philips van Japan, het merk dat de vlag van de nationale trots draagt. En dat met merken als Pioneer, Panasonic, Sony, afijn je kent ze wel, die uit hetzelfde land komen. Aangezien de Japanners inmiddels redelijk kritisch zijn wanneer het op bruingoed aan komt, zegt dat wel iets. Dit terwijl Philips die televisies überhaupt al sinds eind jaren '60 niet meer in Nederland maakt, en geen concurrentie heeft. Ja, merken als Point of View en Trust die voor een klein deel dezelfde producten maken, maar dat zijn nauwelijks serieuze krachten.
Op het gebied van ander bruingoed, maakt Sharp al jaren goed en degelijk spul. Dat ze een groot deel van hun producten niet uitbrengen in Europa, is logisch. Hier kopen we niet graag iets van Sharp. Kortom, dat is gewoon een rationele keus geweest. Hetzelfde zien we bijv. Toshiba doen..
Misschien hadden ze dat risico juist wel moeten nemen, om meer markten intensiever te bedienen.
Ik denk dat het probleem van Sharp juist de oriëntatie is op een iets duurdere markt. Mensen die voor duur spul gaan, vinden Sharp te goedkoop, en mensen die voor gunstige prijzen gaan, vinden Sharp weer te duur. Zeker buiten Japan, waar mensen voor Japanse producten vaak minder willen betalen en minder snel de legitimiteit gunnen die ze wel aan westerse merken gunnen.
Sharp heeft vooral gevaren op de gunsten die de Japanse markt hen geboden heeft. Gezien de huidige economische tijden was het te verwachten dat problemen zich zouden aandienen.
Een groot nadeel dat Sharp verder heeft, is dat ze weinig partners hebben om de lasten mee te delen. Feitelijk is dat ook waar het artikel over gaat. Net als andere electronica-fabrikanten hoort ook Sharp bij een netwerk van organisaties. Maar geen ervan kan hun helpen op een manier dat ze gezamenlijk een holistische meerwaarde kunnen vormen (dus dat ze samen een bepaalde business kunnen bedienen en door de combinatie meer kunnen verdienen dan simpelweg de optelsom van hun beiden businesses).
De Sony's van deze wereld zijn groot en breed genoeg (Sony heeft niet alleen bruingoed als business, maar onder meer een zeer grote entertainment-tak waar met name in Azië veel geld verdiend wordt) genoeg om dat wel te kunnen en hebben daarnaast een globale oriëntatie. Sharp niet.
Die verhalen over Apple zijn leuk en aardig. Maar we moeten het niet overdrijven. Het is niet zo dat Apple Sharp zo ontzettend veel betaalt. Sharp heeft die deal gewonnen omdat andere potentiële fabrikanten simpelweg niet aan de voorwaarden van Apple konden of wilden voldoen. Heck, misschien zou je wel kunnen stellen dat Sharp niet anders kon dan Apple's beperkte deal maar aan te nemen omdat het tenminste gegarandeerde business is.
Ik zeg niet dat die deal ook daadwerkelijk klote was oid, die inzak heb ik niet. Maar Apple is gewoon een andere partij als ieder ander die gewoon rond heeft lopen naar de beste deal. Daarom vinden we ook allerlei merken terug in de verschillende Apple apparaten. Het zou ook vreemd zijn wanneer Apple dat niet zou doen.
Tenzij je gelooft in de verhalen dat schermen van de een zoveel beter zijn dan de ander en dat er gekozen wordt voor de kwaliteit van de één, etc. etc. In dat geval moet je bedrijfsorganisatorische 'inzichten' herzien
[Reactie gewijzigd door Kenju op 23 juli 2024 04:50]