De Grieken hadden rond 100 voor Christus al de beschikking over een 'rekenmachine' die de omloopbaan van hemellichamen kon voorspellen; tot deze conclusie komen onderzoekers na uitvoerige studies van een apparaat dat werd opgedoken in de Middellandse Zee.
In een Romeins wrak werden aan het begin van de vorige eeuw onderdelen gevonden van wat nu bekend staat als het Antikythera-mechanisme. Op 40 meter diepte werden 81 onderdelen van het rekentuig gevonden, volledig bedekt onder een laag roest. Onder de onderdelen bevonden zich 30 handgemaakte bronzen tandwielen, waarvan de grootste 27 tanden had. De onderzoekers, onder leiding van de Brit Tony Freeth van de universiteit van Cardiff, vermoeden dat de onderdelen in een platte houten doos hebben gezeten, en dat met hulp van het toestel de baan van de maan en zonsverduisteringen konden worden voorspeld. Met onder meer röntgenstraling werd een 3d-beeld van het apparaat gemaakt. Met behulp van dit beeld, en een reconstructie van de positie van de onderdelen, kon de functie van het apparaat vastgesteld worden.
De onderzoekers waren erg onder de indruk van het technische vernuft van de draagbare astronomiekalender; zo werd onder meer rekening gehouden met het feit dat de baan van de maan een ellips beschrijft. De onderzoekers hebben ook gedeeltes van de oude inscripties kunnen lezen; deze teksten suggereren dat het apparaat ook gebruikt werd om de baan van andere hemellichamen te bepalen. De techniek is volgens de onderzoekers zo verfijnd, dat in de duizend jaar na de bouw niet een vergelijkbaar technisch hoogstandje is afgeleverd. Al eerder dachten onderzoekers dat het oude mechaniek gebruikt moest zijn voor astronomische doeleinden. De Britse historicus Derek Solla Price was ook al tot die conclusie gekomen, maar kon geen directe bewijzen aanvoeren. De meest recente studie, gepubliceerd in het toonaangevende blad Nature, levert nu wél de wetenschappelijke bewijzen hiervoor.
Op het forum is ook een discussie gaande over het Antikythera-mechanisme.