Hoe veel mensen er op aarde kunnen leven hangt af van hoe veel welvaart en welzijn je ze wilt geven. 7 miljard mensen op een levenswijze zoals de westerse is onmogelijk.
Als wij nu allemaal wat armer worden in de Eerste Wereld, zodat de armsten in de Derde Wereld wat rijker werden.. dan zou de verdeling van energie en andere grondstoffen al moreler zijn.
Maar gisteren in het NOS journaal zegt men dat er steeds meer 'arme kinderen' zijn. We hebben een inkomen vastgesteld en als mensen er onder vallen dan zijn de kinderen automatisch arm. Deze knuffels kunnen niet vaak nieuwe kleren krijgen, kunnen niet meedoen aan schoolreisjes en raken ernstig emotioneel beschadigd als ze in de klas, als ze jarig zijn, niet kunnen trakteren. En vakanties zitten er al helemaal niet in.
Dat noemen wij armoede.

Welke standaard wil je hanteren? Wij hebben de lat voor armoede heel hoog gelegd, omdat we met elkaar zo rijk en verwend zijn, dat op het moment er een laag conjunctuur heerst, we die achterlijk hoge standaard niet kunnen behalen. En arm zijn is een schande, zodat de knuffels zich schamen...
Waar ik naar toe wil is 10 miljoen Nederlanders. Er schijnt zelfs een club van tien miljoen te zijn in ons land maar ik ken ze niet en ben geen lid. Er zijn wereldwijd organisaties die streven naar een kleinere bevolking wereldwijd. Ik denk dat dit een goed idee is.
Helaas denken veel mensen dan aan concentratiekampen en het uitmoorden van mensen. Dat is onzin. Mensen gaan vanzelf dood. Zelfs als iedere vrouw zou besluiten niet meer dan een kind te nemen, dan zou het probleem opgelost zijn.
Maar wij vluchten liever voorwaarts de toekomst in. We accepteren geen beperkingen, technologisch, sociaal-cultureel of anderszins. Ik denk dat dit komt vanwege een evolutionaire, ofwel biologische wetmatigheid. Namelijk dat de trend in de natuur is om jezelf te verzekeren van overleving. En in de natuur zie je dan dat beren zich vet mesten bijvoorbeeld. Mensen leggen voorraden aan, onder meer in vet in hun lichaam. Hoe dan ook het is onnatuurlijk om te minderen, omdat we biologisch niet beseffen dat er geen reden is om de winter te overleven door vet te eten, door goederen op te slaan die voor gemak zorgen etc.
Aan de andere kant speelt de angst voor de dood een enorme rol. Dezelfde goederen die we opslaan in huis als status symbool, dat ook nog eens lekker verwend, zijn afleidingen voor het besef van onze onvermijdelijke dood.
En dus is minder energie gebruiken moeilijk. Het gevolg is dat mensen zich gaan 'uitvullen', dus het verschijnsel zoals ik dat zie, waarbij mensen energie besparen en zich dan met die bezuiniging rijk voelen en die bestedingsruimte weer doen verdampen door weer iets anders er mee te doen, wat ook weer links- of rechtsom het klimaat aantast. Je kent het wel, je hebt 50 euro bespaard door LED lampen aan te schaffen en dus sta je het jezelf toe twee keer extra naa de bioscoop te gaan en dan heb je nog wat over ook!
Dus de bevolking terugschroeven is onmogelijk omdat wij anderen nodig hebben om hoger op de maatschappelijke ladder te raken. En dat is nodig, via carriere etc, om als je dood bent iets na te laten, geld, goederen, en wellicht een kunstwerk, boek, een relevante bijdrage aan de samenleving. En als we minder mensen willen, dan zeg je dus eigenlijk dat de kans kleiner wordt dat je het nog relatief beter doet dan anderen. Hoe minder anderen, hoe groter de concurrentie, dus hoe moeilijker het is om nog iets betekent te hebben in de beschouwing van je leven na je dood door je naasten.
Dit is een van de redenen voor mijn technorealisme. Meer technologie betekent niet een beter, nuttiger leven. Maar al die 'vooruitgang' trekt wel een wissel op natuur, milieu en klimaat. En nog steeds gaan we dood.
Technorealisme betekent dan ook dat je de nadelen ziet van een te veel aan medische technologie. Wij gaan nu voor kwantiteit maar ik voor kwaliteit. Ik wordt liever 50 in een samenleving die moreel verantwoord zichzelf aanstuurt en waar je gelukkig bent in de wetenschap dat je naasten en nakomelingen een goed leven hebben met een zekere staat van welzijn, dan een wereld waarin ik niet zeker ben dat ik gelukkig sterf, of ernstig lijden moet omdat ik eindeloos in leven gehouden wordt door mensen die mensen dat het leven te kostbaar is om teloor te laten gaan, dus die bang zijn voor de dood.
In dat geval is het leven van een relatief korter leven, zeg tussen 50 en 75 jaar, an sich een overdrachtssymbool, zijnde dat wat je doet voortleven na je dood als geruststelling voor het onvermijdelijke einde, in de ogen van je gemeenschap. Het feit dat jij niet als een gek achter alle medische technologie aanging om je elven zinloos te rekken zal voor de achterblijvers reden zijn om je als held te zien.
En dat is uiteindelijk wat we willen, dat men ons bestaan en nut voor anderen erkent en herinnert. Ik zou er daarom ook voor zijn om annalen aan te maken waarin mensen worden opgetekend die zich op die manier nuttig maken en die een opoffering maakten ten gunste van de levende planeet Aarde.
Dus we moeten minder technologie op alle fronten, we moeten technorealisme omarmen en dan is er genoeg aan techniek voor een leuk leven. Laten we eerst eens kijken naar 5 miljard mensen op Aarde, maar dan wel mensen die niet creperen omdat de waterput droog viel.