Guitar Hero On Tour en Guitar Hero Aerosmith

Guitar Hero On Tour

Nintendo DS fpa Na het enorme succes dat de Guitar Hero-games op andere platformen hadden, is het niet verrassend dat uitgever Activision een poging waagt om een versie voor de Nintendo DS te maken. De DS doet het als platform niet onaardig, dus een Guitar Hero voor de handheld zou best eens een succes kunnen worden.

Of dat succes er gaat komen moet nog blijken. Er zijn namelijk - letterlijke - pijnpunten. De opzet van Guitar Hero On Tour is wat vreemd, er komt geen gitaar aan te pas. Bij de cartridge van het spel wordt een handgreep geleverd met vier knoppen, die overeenkomen met de knoppen op de hals van de gebruikelijke Guitar Hero-gitaar. Inderdaad, vier knoppen in plaats van de vijf die op de hals van de plastic gitaren zitten. De plastic handgreep past in het slot dat is bedoeld voor Gameboy-cartridges, de game zelf staat op de gebruikelijke DS-cartidge. De handgreep heeft een verstelbare band waarmee hij, en daarmee de hele DS, aan de linkerhand van de speler kan worden vastgesnoerd. In de handgreep zit een plectrum verborgen, dat de stylus vervangt bij het aanslaan van de 'snaren'. Op het linkerscherm van de gekantelde DS zijn de naar beneden sijpelende noten zichtbaar. De noten moeten - als ware het snaren - met het plectrum worden aangeslagen, op het aanraakgevoelige scherm van de handheld. Gelukkig is er de optie om het beeld om te draaien, waardoor het spel ook door linkshandigen kan worden gespeeld.

Guitar Hero On Tour - DS met Guitar Grip

Aan de opzet van Guitar Hero is in de DS-versie gelukkig weinig veranderd. Je kunt nog steeds carrière maken als gitarist en je kunt naar believen een song uit de lijst spelen. De boss battles zijn verdwenen, maar gelukkig is multiplay wel mogelijk. Het grootste verschil met de andere versies is het wegvallen van de vijfde knop. Voor de vele fans die moeite hadden met de hogere moeilijkheidsgraden van de voorgaande delen van Guitar Hero is dat wellicht goed nieuws. Ik zal eerlijk zijn, dat laatste geldt in ieder geval voor mij. Het spel is absoluut gemakkelijker met vier snaren, ook als je op Hard of Expert speelt. Wat opvalt is dat de moeilijkheidsgraden beter met elkaar in balans zijn dan in de voorgaande delen. De sprong van Easy naar Medium was voorheen vrij groot, dat is in On Tour beter aangepakt. Easy is nog steeds heel gemakkelijk, maar Medium sluit daar beter op aan.

Houdgreep

Guitar Hero On Tour bevat 26 nummers. Dat zijn er niet erg veel, maar meer passen er waarschijnlijk niet op de cartridge van de DS zonder dat de geluidskwaliteit teveel geweld wordt aangedaan. Het geluid is al niet al te best, een lagere kwaliteit zou echt storend zijn geweest. Als je carrière maakt zijn de songs verdeeld in groepen van vijf. Je moet de eerste vier volbrengen voor je de vijfde mag spelen en pas als je die met goed gevolg hebt gespeeld mag je aan de volgende groep beginnen. Alleen songs die je in je carrière hebt volbracht, kun je in multiplay of Quick Play spelen. Er is een zesentwintigste song, 'I Am Not Your Gameboy' van Freezepop, die je pas kunt spelen als je alle voorgaande nummers hebt afgerond. De muzieklijst in On Tour kent een iets andere samenstelling dan de voorgaande delen. Er is wat meer popmuziek toegevoegd, ten koste van het aandeel rock. Zo is This Love van Maroon 5 nauwelijks rockmuziek te noemen. Het aanbod gaat vrij ver terug in de tijd, met Black Magic Woman van Santana, uit 1970, als oudste nummer. Daar staan nummers uit 2007 tegenover van bands als Incubus en Tokio Hotel. Toch ben ik geneigd het muziekaanbod wat ouderwets te noemen. Er zijn veel kinderen die over een DS beschikken en de vraag is in hoeverre het aanbod bij hun smaak aansluit.

Kramp

De muziek is niet het probleem bij On Tour. Het principe van Guitar Hero is zo leuk dat het niet zoveel uitmaakt of je een song wel of niet kent. De DS-versie heeft echter wel een ander probleem, de handgreep. Je moet wel een hele koele kikker zijn wil je geen kramp krijgen van de Guitar Grip. De makers geven dit zelf - indirect - toe. Voor het spel begint, verschijnt op beide schermen van de DS een waarschuwing, die stelt dat je de arm waar je de DS in vasthoudt vooral gestrekt moet houden en je pols niet teveel moet buigen. Deze waarschuwing geeft aan dat ook bij de makers bekend is dat het spelen van On Tour niet altijd even comfortabel verloopt. Zolang je het niveau gemakkelijk aankunt is er weinig aan de hand. Maar zodra je op de top van je kunnen gaat spelen, en dat is waar je als speler doorgaans naar streeft, wordt het lastiger. Het grootste probleem is dat je wat harder op de knoppen gaat drukken als het spannend wordt, en dat je daarbij wat harder aan gaat slaan, waardoor je je pols meer belast. Je pols, of zelfs je hele hand, ondersteunen is de beste optie, maar zelfs dat voorkomt het probleem niet helemaal. En dat is helaas niet alles. De Guitar Grip zit in het slot van de Gameboy-games geklemd, maar zit daar niet al te stevig in vast. De DS schuift er gemakkelijk een stukje uit, waardoor de verbinding tussen de handgreep en de DS wegvalt en je de DS moet resetten om verder te kunnen spelen. Ook is het hinderlijk dat de 'Star Power' geactiveerd moet worden door met je plectrumhand op een knop te drukken. De kans dat je daardoor een noot mist is erg groot. Het alternatief - het brullen van 'rock on!!' in de microfoon is echter nog minder aantrekkelijk, zeker in gezelschap.

Conclusie

Guitar Hero On Tour is typisch zo'n spel dat ik heel erg graag heel erg goed had gevonden. Guitar Hero is een erg leuk concept en ik kan - alleen of met vrienden - erg veel lol hebben met Guitar Hero II, III en Aerosmith. Ik keek daarom erg uit naar een Guitar Hero-spel voor onderweg of voor de verloren momenten. Helaas valt het spel nogal tegen. Het ontbreken van een vijfde knop is geen gemis. Het is zelfs wel prettig dat het spel wat minder moeilijk is dan zijn de voorgangers. Ook de muziekkeuze is goed. Er zijn wat weinig nummers beschikbaar, maar dat is de makers vergeven. De Guitar Grip is echter wel een probleem. De handgreep bezorgt kramp als het wat spannender wordt en de DS glijdt net iets te gemakkelijk van zijn plek, waardoor het spel abrupt kan worden onderbroken. Dit zorgt ervoor dat ik voor het optreden van Guitar Hero On Tour de handen niet op elkaar krijg.

Pluspunten:

+ Goede opbouw van gemakkelijk naar moeilijk
+ Wat meer pop voor een jonger publiek

Minpunten:

- handgreep veroorzaakt kramp
- DS schuift uit handgreep

Cijfer: 5,5

Titel	Guitar Hero On Tour
Platform	Nintendo DS
Ontwikkelaar	Vicarious Visions
Uitgever	Activision
Releasedatum	juli 2008

Guitar Hero Aerosmith

Xbox 360 game Na drie edities Guitar Hero is Guitar Hero Aerosmith de eerste game in de reeks die grotendeels aan één specifieke band is gewijd. Gelukkig zit er ook muziek in het spel van andere bands.

Eigenlijk is Guitar Hero Aerosmith een herhaling van zetten, zoals dat ook gold voor Guitar Hero III: Legends of Rock. De versie rond Aerosmith speelt precies hetzelfde als GH3. In zekere zin is het zelfs een achteruitgang, want het is niet meer mogelijk om in co-op de Career te doorlopen. Het spel volgt ruwweg de carrière van de populaire rockband. Bij ons is Aerosmith vooral bekend geworden door 'Walk This Way', het nummer dat samen met Run DMC werd opgenomen. In de Verenigde Staten had de band, opgericht in 1970, veel meer hits dan hier. In je carrière volg je de loopbaan van hun eerste optreden in de Mendon Nipmuc Regional High School, tot aan de pauzeshow tijdens de Super Bowl van 2001. Daarbij concentreert het spel zich vooral op de goede tijden van de band. Geen woord over de jaren dat gitaristen Joe Perry en Brad Whitford er geen deel van uitmaakten. Overigens kunnen ook enkele nummers van na 2001 worden gespeeld, waarvan een aantal - vreemd genoeg - is opgenomen in je carrière.

Om afwisseling in het spel te houden, krijg je de nummers in Career Mode in zes blokken van vijf voorgeschoteld, waarbij elk blok zich op een andere locatie afspeelt. Je krijgt steeds eerst twee nummers van andere bands voorgeschoteld en pas als je die succesvol hebt volbracht mag Aerosmith het podium op. Als je twee van hun hits hebt voltooid, krijg je de vijfde song van het blok voorgeschoteld, één van de hits van de band. Als je dat nummer naar behoren hebt uitgespeeld maak je een sprong in de carrière en verhuis je naar een andere locatie. Je start Career Mode als gitarist Joe Perry, maar je kunt later ook het podium beklimmen als gitarist Brad Whitford of bassist Tom Hamilton

Op de achtergrond

Wat Guitar Hero Aerosmith onderscheidt van zijn voorgangers is de aandacht voor wat er op de achtergrond is te zien. De bandleden die je er ziet spelen bewegen op de maat van de muziek, en dat ziet er stukken beter uit dan voorheen. Voor wie staat toe te kijken althans, want als je speelt heb je er nauwelijks oog voor. Het zorgt er echter wel voor dat het intro van de nummers er beter uitziet. De bandleden van Aerosmith zijn er speciaal de studio voor ingedoken - de motion capture studio, welteverstaan. Van alle bandleden zijn bewegingen en mimiek vastgelegd en dat geeft een hele verbetering ten opzichte van wat we in de voorgaande delen zagen. Motion capture is overigens al eerder in de serie toegepast, toen voor GH3 de bewegingen van Slash en Tom Morello werden vastgelegd. Naast de leden van de band heeft ook rapper Run van Run DMC model gestaan. Dit maakt het verschil met de mindere goden in het spel opvallend groot. Die moeten het doen met een willekeurig gekozen uiterlijk. Ik kan me tenminste niet herinneren dat Joan Jett blond haar had toen ze 'I Hate Myself for Loving You' zong.

Prijzig

Het spel bevat in totaal 41 songs. Daarvan zijn er 12 van andere bands, de rest is van Aerosmith of van gitarist Joe Perry, die wat solo-albums heeft gemaakt. De makers hebben van bijna alle songs de originele opnames kunnen bemachtigen. Slechts vier nummers, van andere bands, zijn covers. Aerosmith is de muziekstudio ingedoken om de vier nummers van het eerste album opnieuw op te nemen. Joe Perry heeft van de meeste andere songs de belangrijkste gitaarpartijen opnieuw opgenomen, om ze beter bij het spel te laten passen. Ook zanger Steven Tyler heeft hier en daar wat partijen opnieuw ingezongen. De muziek van het spel is uitstekend. Ik werd in ieder geval erg vrolijk van het meespelen met klassiekers als 'Walk This Way'. Ook de nummers van de andere bands zijn goed uitgekozen. Je mag mij wakker maken voor 'Always on the Run' van Lenny Kravitz, 'She Sells Sanctuary' van The Cult en 'Cat Scratch Fever' van Ted Nugent. Het enige minpunt aan de lijst is wellicht dat de muziek wat aan de oude kant is. Met 'All Day and All of the Night' van The Kinks zit er zelfs een nummer uit 1964 in het spel. 'Hard to Handle' van The Black Crowes stamt alweer uit 1990, maar het is een van de meest recente nummers, op wat werk van de hoofdrolspelers na. Misschien staat de muziek van bands als Kaiser Chiefs, Queens of the Stone Age, Bloc Party of The Strokes te ver af van de klassieke rock van Aerosmith, maar het waren wel de bands die Guitar Hero III: Legends of Rock een hedendaags tintje gaven. Dat laatste ontbreekt een beetje aan de Aerosmith-editie.

Volle mep

Uitgever Activision vraagt voor Guitar Hero Aerosmith het volle pond. Het spel kost evenveel als de voorgaande delen, maar GH Aerosmith is dan ook een volwaardig spel. Je kunt een volledig nieuwe carrière doorlopen en het spel bevat een flinke lijst aan nieuwe nummers, waarvan het merendeel uit originele opnames bestaan. Het aantal nummers is echter beperkt, bij voorganger Legends of Rock stonden er 73 nummers op de dvd, bij GH Aerosmith 'slechts' 41. Het spel gebruikt dezelfde grafische engine en ziet er dus hetzelfde uit, met als enig verschil dat de leden van de band goed worden weergegeven en de muzikanten op de achtergrond beter meebewegen. Aan de gameplay is niets veranderd, er is zelfs in geschrapt. Dat laatste maakt dat GH Aerosmith toch meer aanvoelt als een uitbreiding dan als een volwaardig nieuw spel en wil je daar het volle pond voor op tafel leggen?

Pluspunten:

+ Achtergrondbeelden sterk verbeterd
+ Goede klassiekers

Minpunten:

- Duur
- Muziekkeuze wat ouderwets

Cijfer: 7

Titel	Guitar Hero Aerosmith
Platform	Xbox 360, Playstation 3, Playstation 2, Wii
Ontwikkelaar	Neversoft
Uitgever	Activision
Releasedatum	juli 2008