Ninja Gaiden II

Inleiding en verhaal

Xbox 360 game
Vier jaar geleden gaf Team Ninja een herstart aan de Ninja Gaiden-serie, met een nieuw spel voor de Xbox. Onder leiding van Tomonobu Itagaki werd een game gemaakt die beroemd en berucht zou worden door de snelle actie, de prachtige graphics en de zeer pittige gameplay. Met de remake, Ninja Gaiden Sigma voor de Playstation 3, werd de serie aangepast voor het high definition tijdperk. Een vervolg kon daarna natuurlijk niet uitblijven.

Verhaal

In Ninja Gaiden II kruipen we wederom in de huid van Ryu Hayabusa, wiens clan afstamt van de legendarische draken die eeuwenlang hebben gestreden tegen de kwaadaardige Fiends. In deel een werd de Dark Dragon Blade, waar de Hayabusa-clan over waakte, gestolen door het Vigoor Empire en werden de dorpelingen van de clan uitgemoord. Als een wrekende engel heeft Ryu zich vervolgens door hordes soldaten en Fiends gevochten, om het duistere zwaard uiteindelijk terug te krijgen en te vernietigen. Daarmee wist hij de wereld te behoeden tegen een enorm groot kwaad.

Ongeveer een jaar later heeft de rivaliserende Black Spider Clan zijn zinnen gezet op een ander kwaadaardig artefact dat de Hayabusa-clan verborgen hield, het zogenaamde Demon Statue. Oplettende lezers voelen het al aankomen: Ryu mag wederom de wereld redden en vele vijanden aan het spit rijgen, zodat het goede zal overwinnen. Rachel, de vrouwelijke Fiend-jager die in het eerste deel een centrale rol in het verder niet al te sterke verhaal speelde, lijkt met de noorderzon te zijn vertrokken.

Itagaki's voorliefde voor vrouwelijk schoon is gelukkig niet verdwenen, in Ninja Gaiden II maakt Sonia haar debuut. Deze CIA-agente is net zo blond, rondborstig en schaars gekleed als Rachel, zodat je als speler niets hoeft te missen. Aan het begin van het spel is Sonia op zoek naar Ryu, om hem te waarschuwen voor de plannen die de Black Spider Clan met het demonische standbeeld heeft.

De clan is van plan om met behulp van dit standbeeld het allergrootste kwaad, een Archfiend, tot leven te wekken. Slechteriken komen nooit in hun eentje. Om het kwaad af te wenden moet Ryu het ook opnemen tegen drie Greater Fiends, die worden vergezeld door hun koningin en haar onderdanen.

Het bewandelen van het pad

Gelukkig heeft Team Ninja meer tijd gestoken in de gameplay dan in het verhaal. Een game als Ninja Gaiden II kan niet zonder snelle wapens. Ryu weet zelfs de enorme Eclipse Scythe met een dusdanige snelheid te hanteren, dat even met je ogen knipperen genoeg kan zijn om de genadeloze afstraffing van je tegenstanders te missen. Ryu begint met zijn vertrouwde Dragon Sword en komt onderweg andere wapens tegen, die ieder hun sterke en zwakke punten hebben. We noemen een paar voorbeelden. De lange Lunar Staff heeft een groot bereik en je kunt er een lange serie combo's mee maken, maar omdat het wapen geen scherpe snijvlakken heeft kun je het niet gebruiken om tegenstanders van ledematen te ontdoen. Dat kan wel met de Falcon's Talons, waarmee Ryu zich omtovert tot de X-man Wolverine, maar deze scherpe messen missen brute kracht. Het kost daardoor wat meer moeite om er tegenstanders volledig mee uit te schakelen.

Het is niet alleen zwaai- en snijwerk wat de klok slaat, onze ninja beschikt ook over de nodige projectielen. De verschillende werpsterren en de boog zijn een paar van de oude bekenden die hun opwachting maken. Net zoals in Ninja Gaiden Sigma kan Ryu dit soort wapens nu ook springend gebruiken. Daarnaast zijn ook de magische ninpospreuken weer aanwezig, waarmee Ryu de verwoestende kracht van vuur of een storm op zijn tegenstanders los kan laten.

Door Y ingedrukt te houden concentreert Ryu zijn energie in zijn wapen, waardoor hij een ultiem verwoestende techniek toe kan passen. In deel twee kan deze techniek ook worden gebruikt bij projectielwapens, die zo meer letsel toebrengen. Bij gewone wapens zorgt de techniek voor een lange combo, die automatisch verloopt. Het opladen duurt even, maar dit kan worden versneld door 'essence' op te pikken van neergelegde tegenstanders. De verschillende soorten 'essence' kunnen ook worden gebruikt om voorwerpen te kopen, wapens te upgraden, health aan te vullen of je magische nimpo op te laden.

Nieuw in Ninja Gaiden II is de mogelijkheid om je vijanden letterlijk in mootjes te hakken, waarbij de ledematen in het rond vliegen. Een tegenstander die een been of arm mist is echter niet minder gevaarlijk. In deze situatie zal hij proberen om je mee te nemen naar de eeuwige jachtvelden, door zich aan je vast te klampen en zichzelf op te blazen. Omdat ninja's de kwaadste niet zijn zal Ryu ze daarbij graag bijstaan, met zogenaamde obliteration techniques. Afhankelijk van het wapen dat je hebt geselecteerd, zijn er verschillende manieren om je snel van deze vijanden te ontdoen. Met het Dragon Sword zal Ryu bijvoorbeeld een kruipende tegenstander op zijn knieën dwingen, om hem daarna te onthoofden. Als je de Eclipse Scythe gebruikt kun je een vijand aan een punt spiesen, om hem vervolgens in twee stukken te rijten. Je kunt zulke capriolen opnemen en uploaden, zodat medespelers mee kunnen genieten op hun eigen Xbox 360.

Moeilijkheidsgraad, graphics en geluid

Ninja Gaiden stond destijds bekend als een van de moeilijkste games op de Xbox. Deel twee is gelukkig iets meer vergevingsgezind voor de beginnende wandelaar op het pad van de ninja. Zo kom je vaker locaties in het spel tegen waar je je voortgang op kunt slaan, en na een gevecht herstelt de gezondheid van Ryu gedeeltelijk. Toch blijft het een pittig spel waarin je goed op moet blijven letten, en niet alleen vanwege de hordes vijanden. In de levels zijn namelijk ook kisten met voorwerpen verstopt, die je reis aanzienlijk gemakkelijker kunnen maken. Ondergetekende liet in eerste instantie een voorwerp liggen dat toegang geeft tot de zogenaamde Tests of Valor. Hierbij moet je in een klein afgesloten gebied een honderdtal tegenstanders verslaan, om aan het einde van de rit een waardevolle beloning te incasseren.

Een minpunt aan Ninja Gaiden II is de besturing. Regelmatig zorgt de camera voor een vroegtijdig einde van je virtuele ninja. Dit was ook al een kritiekpunt bij het eerste deel, en helaas is daar niets mee gedaan. De camera zorgt ervoor dat je soms het overzicht volledig kwijtraakt tijdens de felle gevechten. Ontwerper Tomonobu Itagaki staat er om bekend zijn spellen net zo lang te tweaken tot hij de perfectie heeft benaderd, maar de camera blijft een problematisch onderdeel.

Graphics

Hoewel de camera niet meewerkt, is het spel grafisch in orde. De karakters zijn gedetailleerd vormgegeven en de bloederige ledematen vliegen overtuigend in het rond en veroorzaken vlekken in de omgeving. Af en toe zakt de framerate even in of wordt er iets in de verte niet goed gerenderd, maar echt storend is dat niet. De eindbazen, die je in de meest bizarre verschijningsvormen tegenkomt, spreken tot de verbeelding. De omgevingen lopen sterk uiteen, van het regenachtige New York tot het zonnige Venetië, maar ze zijn wat minder gedetailleerd dan bijvoorbeeld de models. Nu is de gameplay zo snel dat je toch niet als een toerist om je heen gaat kijken, dus dat lagere detailniveau doet geen afbreuk aan de ervaring.

Geluid

Geschreeuw, het geluid van metaal op metaal, doffe dreunen, ook met de geluidseffecten zit het snor. Omdat het verhaal niet al te sterk is, doet het cheesy stemacteerwerk er geen afbreuk aan. Sterker, het geeft de cutscenes een vrolijke noot. Ook de muziek is in orde. Hij valt niet op en wordt spaarzaam en op de juiste momenten gebruikt, zoals tijdens eindbaasgevechten.

Conclusie

Ninja Gaiden II - Sonia Ninja Gaiden II kan worden samengevat als 'meer van hetzelfde, zowel in positieve als in negatieve zin'. De combat is weer zeer goed uitgewerkt en geeft alle wapens een bestaansrecht, omdat ze in verschillende situaties unieke voor- en nadelen hebben. Het tempo van de game ligt opnieuw hoog, er worden vrachtwagenladingen ledematen en bloed rondgesmeten en dit alles wordt met een over het algemeen consistente framerate op je scherm getoverd. Hoewel het spel erg lineair is, is er gelukkig een aantal afwijkende paden, met verborgen verrassingen die dit doorbreken.

Ninja Gaiden II laat het echt afweten waar het de camera betreft, een aspect waar in de vier jaar ontwikkeltijd sinds deel een niets aan lijkt te zijn gedaan. Hoewel er weinig mis is met een pittige en uitdagende game, loopt de creatie van Team Ninja af en toe aan de verkeerde kant van de dunne scheidslijn tussen 'moeilijk' en 'frustrerend'. Combineer dit met het cameraprobleem en dan blijkt het soms leuker om naar het spel te kijken dan het te spelen. Ook jammer is dat de online features bestaan uit leaderbords en uit het uploaden van replays met Ninja Cinema. Stiekem hadden we gehoopt op een vorm van multiplayer, uiteraard.

Al met al is Ninja Gaiden II geen slecht spel, maar het is ook niet zo goed en vernieuwend als zijn voorganger.