AO Tennis 2
De wat vlakke presentatie, vreemde animaties en middelmatige graphics verraden dat AO Tennis 2 een game is van een kleinere partij, maar voor de gameplay hoef je dit tennisspel niet te laten liggen. AO Tennis 2 biedt variatie in de geloofwaardig ogende gameplay en een heel aardige carrièremodus om een en ander ook nog enige betekenis te geven. Het is fijn dat je zelf kunt bepalen hoe lang je wedstrijden moeten duren, als onderdeel van een toch al indrukwekkende lijst aan instelbare factoren. Wel vallen de scènes naast de baan vrij snel in herhaling en valt op dat je te vaak in dezelfde stadions speelt, ook als het toernooi ergens anders plaatsvindt. Wel weer fijn is dat je het roster en het aanbod aan stadions zelf makkelijk kunt uitbreiden door creaties van andere te importeren in je game. Zo kun je de gelicenseerde Rafael Nadal bijvoorbeeld makkelijk laten vergezellen door de anders ontbrekende Roger Federer en Novak Djokovic. Al met al is AO Tennis 2 een prima tennisspel, maar geen klassieker die de tijden van Top Spin 4 kan laten herleven.
Eindoordeel
Op het moment dat deze review online verschijnt, is het kwalificatietoernooi voorafgaand aan de Australian Open in volle gang. De Australische Grand Slam is traditioneel de start van het nieuwe tennisjaar. De editie van dit jaar wordt gedwarsboomd door de bosbranden die de luchtkwaliteit ernstig onder druk zetten, maar het toernooi gaat wel door. Dat betekent dat de groten der aarde, aangevoerd door de huidige nummers één van de wereld - Rafael Nadal en Ashleigh Barty - naar Melbourne trekken om daar te bepalen wie de eerste grote prijzen van dit jaar mee naar huis mogen nemen. De verliezers kunnen zich richten op een volgend toernooi, óf het in AO Tennis 2 nog eens proberen.
AO Tennis 2, waarbij 'AO' staat voor Australian Open, is min of meer de officiële game rond het Australische toernooi, maar de game bevat veel meer dan alleen het toernooi zelf. Wel heeft het toernooi zijn eigen spelmodus in de game. Ergens logisch, want met alle aankleding en banen erbij is de Australian Open uiteraard het mooiste stukje van dit tennisspel. Toch vragen we ons af of veel mensen het toernooi op deze losstaande manier gaan spelen, want ach: als je de carrièremodus gaat proberen, kom je dit toernooi vanzelf tegen.
De Australian Open zit dus in de game en met Rafael Nadal is ook meteen de grootste naam genoemd in het roster van tennissers dat je in de game vindt. Het is onmogelijk om in zo'n lijstje niet meteen te kijken welke tennissers ontbreken. Hoe leuk het ook is dat Nadal, Wawrinka en Monfils erin zitten, het feit dat namen als Federer, Djokovic en Murray ontbreken valt natuurlijk direct op. Ergens logisch, want ook hier geldt dat het gebruiken van een naam en een gelijkenis gewoon geld kost. Big Ant Studios en uitgever BigBen Interactive zijn in dat opzicht net te klein om al die grote bedragen neer te tellen.
Spelers en toernooien downloaden
De studio heeft echter een voor gamers fijne tussenoplossing gevonden. De game bevat namelijk een redelijk uitgebreide editor waarmee je vrij gedetailleerd zelf een tennisser kunt maken. Belangrijker is dat het ook makkelijk is om je creatie op te slaan en te delen met andere gamers. Je raadt het al: als je nu in de lijst met door de community gemaakte spelers gaat bladeren, kun je elke grote tennisser zo downloaden. Uiteraard is niet elke creatie even geslaagd, maar sommige versies zijn behoorlijke goed. Zo wisten we binnen luttele seconden onder meer Federer en Djokovic toe te voegen aan onze game. Of Big Ant Studios dat altijd voor ogen heeft gehad? Welnu, het is natuurlijk geen toeval dat de geluidsbestanden voor het uitspreken van 'Federer' en 'Djokovic' wél in de game zitten en dus aan een zelfgemaakte speler kunnen worden gekoppeld. Of de betrokken partijen het ook leuk vinden, wagen we te betwijfelen. Maar voor gamers is een fijne tussenoplossing.
Op dezelfde manier kunnen trouwens ook complete stadions of zelfs complexen worden toegevoegd aan het spel. In dezelfde menu's waar je Federer en Djokovic kunt vinden, kun je ook het hele complex van Wimbledon of Roland Garros toevoegen aan je game. Speel je er daarna een toernooi, dan kun je zelfs kiezen of je op dat moment op Center Court wil spelen of op een van de andere, naastgelegen banen. Die banen zien er behoorlijk natuurgetrouw uit, compleet met de logo's op de muren naast de baan. Ook hierbij geldt dat het een prima service voor de gamer is, maar of Big Ant en BigBen er helemaal mee weg gaan komen, valt af te wachten.
AO Tennis 2 beschikt over diverse spelmodi, waarvan de carrièremodus waarschijnlijk de meeste inhoud biedt. Daarnaast kun je ook nog losse wedstrijden en toernooien spelen en je kansen online beproeven. Het is natuurlijk wel aan te raden om er daarbij eerst voor te zorgen dat je de game een beetje hebt geleerd, want dat is wel nodig. In de tutorial kun je jezelf de basis aanleren, maar uiteindelijk komt het voor een belangrijk deel neer op het aanleren van de timing en gevoel krijgen voor positionering en hoeveel risico's je neemt bij het plaatsen van je slagen.
Herkenbare basis
De basis van hoe AO Tennis 2 speelt lijkt veel op hoe het in elke andere tennisgame werkt. Op de PlayStation 4 staat kruisje voor een normale slag, rondje voor topspin, vierkantje voor een slice en driehoekje voor een lob. Door R2 in te houden, kun je extra risico leggen in je slagen, of bijvoorbeeld een dropshot uitvoeren. Voelt dit voor jou niet leuk of 'echt' genoeg, dan kun je ook slaan door de rechter-thumbstick te gebruiken. Je bewegingen naar achter en voren staan dan voor je slagen. Dat voelt weliswaar wat intuïtiever aan, maar de combinatie van twee thumbsticks - met links bepaal je waar je naartoe slaat en beweeg je ook je speler over de baan - vroeg iets teveel van ons coördinatievermogen. Spelen met de knoppen is duidelijk makkelijker.
/i/2003286882.jpeg?f=imagearticlefull)
De sleutel tot succes ligt in een combinatie van positionering en timing. Hoe slechter je route naar de bal, hoe minder lekker je speler uitkomt en hoe moeilijker het is om je volgende klap juist te timen. Je timing wordt in beeld weergegeven door een gekleurd rondje naast je speler. Is dat rondje groen, dan is de timing optimaal. Groen wordt lichter groen, geel en langzaam steeds roder naar mate de timing slechter is. Een slecht getimede klap betekent niet dat je de bal niet slaat, maar wel dat de foutmarge groter wordt. Mik je zo'n bal helemaal op de lijn, dan is de kans vrij groot dat je de bal uit slaat. Het is dus zaak te leren wanneer je de bal waarschijnlijk goed gaat slaan en juist dan voor een scherp geplaatste bal te gaan, terwijl je op andere momenten wat minder risico's neemt.
Dat systeem werkt goed en brengt uiteindelijk redelijk geloofwaardig tennis met zich mee. Natuurlijk is het in de game een stuk makkelijker om bal na bal prima te plaatsen dan in het echt, maar dat maakt het ook wel zo leuk. Daarnaast is het zeker niet zo dat je de AI-spelers de ene na de andere winner om hun oren slaat. Zeker op hogere niveaus zul je je best moeten doen om tegenstanders uit te spelen, en te veel risico nemen leidt dan tot fouten en dus punten tegen. Dat zorgt ervoor dat je regelmatig lange rally's speelt en juist dat is iets dat we niet altijd zien in tennisspellen. Tegelijkertijd kun je rally's ook binnen enkele klappen beslissen, als dat past bij je speelstijl. We wisselden zodoende rally's vanaf de baseline af en toe af met serve-volley, wat niet alleen effectief is, maar ook wat variatie in de gameplay brengt.
Variëren in stijl
Die variatie wordt ook aangebracht door je tegenspelers. We merkten in wedstrijden vaak dat we onze aanpak nog even moesten finetunen ten opzichte van de speelstijl van de tegenstander en de ondergrond waarop wordt gespeeld. Het is leuk om te zien dat loopvaardige spelers op gravelbanen inderdaad veel ballen nog halen, terwijl zelfs zij op snellere hardcourt- en grasbanen sneller werden uitgespeeld. Dit alles zorgt ervoor dat het leuk is om meerdere potjes op rij te spelen. Dat verraste ons enigszins, want op zichzelf is tennis een vrij droge sport. Anders dan bij voetbal en veel Amerikaanse sporten heb je geen kakofonie aan geluid die op je afkomt tijdens de actie. Je hoort de klappen van de rackets, het gekreun van de spelers, de calls van de lijnrechters en af en toe wat voorzichtige reacties van het publiek, meer niet. Dat is zeker zoals het hoort, maar het maakt het totaalplaatje nu eenmaal minder 'sappig' dan bij sommige andere sporten.
Mede daardoor is het extra belangrijk dat de game naast de baan een extra stapje probeert te zetten. Dat gebeurt met name in de carrièremodus. In die modus neem je uiteraard de rol aan van een beginnend speler die zijn of haar weg naar de top probeert te vinden. Dat gaat gepaard met het aantrekken van sponsors, het verzamelen van een begeleidend team om je heen en het zo goed mogelijk invullen van je persoonlijke schema, waarbij het spelen van belangrijke toernooien net zo belangrijk is als tijd maken voor trainingen en regelmatig rust houden om blessures te voorkomen. Wat dat betreft gaat de carrièremodus best diep.
/i/2003286886.jpeg?f=imagearticlefull)
In die carrièremodus kom je regelmatig tussenscènes tegen die bepaalde momenten in je loopbaan accentueren en een blik geven op het leven van een prof buiten de baan. Dat is op zich leuk gedaan, al voegt het niet heel veel toe. De scènes met je trotse vader vallen al snel in herhaling en de vraaggesprekjes die je met journalisten hebt, worden daarna weliswaar gevolgd door een veranderende publieke opinie, maar dat lijkt verder nauwelijks een rol te spelen in de voortgang van je carrière. Die scènes zien er daarnaast ook nog eens vrij matig uit. Begrijp ons niet verkeerd: dit is precies het soort extra aankleding dat we graag zien in zoiets als een carrièremodus. De uitvoering kan alleen een stuk beter.
Een ander potentieel struikelobject in zo'n carrière is de tijd die je nodig hebt om er doorheen te komen. Zeker als je het leuk vindt om natuurgetrouwe potjes te spelen en dus voor drie- of zelfs vijfsetters kiest, gaat het even duren voor je de wereldtop bereikt. Het goede nieuws is hier echter dat AO Tennis 2 verregaand instelbaar is. Je kunt het aantal sets en games dat je wil spelen per toernooiniveau instellen en daar tijdens je carrière aan schaven.
Visueel geen hoogvlieger
Een laatste puntje dat uiteraard een rol speelt, maar waar je verder weinig aan kunt doen, is de grafische kant van het verhaal. Hier laat AO Tennis 2 toch ook wel wat steekjes vallen. In de eerste plaats ziet de game er op zich al niet heel indrukwekkend uit. De spelers zien er wat onafgewerkt uit en de omgevingen van de generieke stadions vallen veel te snel in herhaling. Daarnaast kun je vraagtekens plaatsen bij sommige van de animaties. Soms kiest de game een onlogische beweging richting de bal, wat de geloofwaardigheid van het spel op dat moment niet ten goede komt. Ook gebeurt het soms dat de game er niet goed in slaagt de positie van de bal over te brengen op de speler. Het verschil tussen een hoge bal ergens boven het diepere gedeelte van je helft en een lage bal boven het gedeelte bij het net, is soms lastig te zien. Dat leidt tot koddige gemiste ballen en frustrerende momenten.
AO Tennis 2 is niet zonder tekortkomingen, maar scoort over de hele linie goed genoeg. Voor gamers is het heel fijn dat het best makkelijk is om alle ontbrekende spelers en toernooien toe te voegen die andere spelers alvast voor je gemaakt hebben, waardoor deze game uiteindelijk over het meest complete roster kan beschikken dat je ooit in een tennisspel zag. De gameplay is daarnaast solide genoeg voor urenlang spelplezier. Hij weet zelfs te verrassen op het gebied van variatie in de speelstijlen die je tegenkomt en die je zelf kunt gebruiken. De presentatie van het geheel is wat aan de droge kant, maar dat hoort ook wel weer bij de sport. Het algemene niveau van dit aspect is aanvaardbaar, zeker als je nagaat dat AO Tennis 2 door een relatief kleine studio met een beperkt budget is gemaakt.
Eindoordeel
:fill(white):strip_exif()/i/2003286894.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2003286864.jpeg?f=imagearticlefull)
:strip_icc():strip_exif()/i/2006663288.jpeg?f=fpa_thumb)
/u/246423/crop5979eb9e5c60f_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/360300/crop618ec167d8749_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/510396/crop5ddafae8c4c7c_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/653055/crop57c7ec8ed1f28_cropped.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/407815/PANDA%2520WTF.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/441295/crop643503da40654_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/265780/beaker.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/441488/crop5db15e6eecf64_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/281994/crop5ea29ed68642f_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/277895/crop5eda5f3273e75_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/31303/HMC2.gif?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/220700/crop57b8a6677289d_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/75699/crop589c831f323d7_cropped.png?f=community){kind=small}
