Chaos in Mushroom Kingdom
Wat als ik van planeet naar planeet kon springen, waarbij elk hemellichaam zijn eigen zwaartekracht en avonturen heeft? In Super Mario Galaxy dompel ik me onder in de fantasievolle wereld van Mario’s nieuwste platformspel. Heeft de loodgieter het nog in de vingers of heeft hij inmiddels sterallures gekregen?
Mario 64 en Sunshine
In 1996 verscheen Super Mario 64 op de Nintendo 64 en dat was meteen ook de eerste Mario-platformgame in 3d. Het semivervolg, Super Mario Sunshine, verscheen in 2002 op de Gamecube en introduceerde het nieuwe volk de Pianta's. Mario werd voorzien van een waterkanon, waarmee hij zichzelf bijvoorbeeld boven de grond kon laten zweven. Mario moest zijn waterspuit inzetten om de levels schoon te spuiten en vijanden uit te schakelen. Het spel kreeg voornamelijk goede recensies, al vonden sommigen dat het waterkanon teveel veranderde aan de vertrouwde gameplay en kon niet iedereen de toevoeging van de Pianta-karakters waarderen.

Super Mario Galaxy lijkt op het eerste gezicht ook nieuwe elementen te introduceren - zo bevond Mario zich normaalgesproken nooit in de ruimte en waren er ook geen pratende sterren aanwezig. We stellen de lezers die de enigszins negatieve bijsmaak over Sunshine delen alvast gerust: Nintendo heeft genoeg vertrouwde elementen in het spel gestopt en is er toch in geslaagd de game vernieuwend te laten aanvoelen.
Chaos in Mushroom Kingdom
Eens in de honderd jaar verschijnt er een komeet aan de hemel boven het Mushroom Kingdom, waardoor het vallende sterren regent op het koninkrijk. Iedere honderd jaar wordt de komst van de komeet gevierd met het sterrenstoffestival. Prinses Peach nodigt Mario uit om deze gebeurtenis bij te wonen, maar er gaat iets gruwelijk mis.

Bowser valt het Mushroom Kingdom aan met een vloot vliegende schepen. Het gezellige festival verandert in een chaotisch rampgebied. Terwijl de speler zich een weg moet banen naar de Prinses storten er rondom Mario vele vuurballen ter aarde, vliegen er brokstukken in het rond en schreeuwen Toads om hulp. Bowser krijgt het voor elkaar om Peach met kasteel en al uit de grond te lichten en ermee aan de haal te gaan. Een poging dit te voorkomen wordt afgestraft door een handlanger van Bowser, waarna Mario ontwaakt op een onbekende planeet.
Hier maakt de speler kennis met de mooie Prinses Rosalina die samen met het sterrenvolk, de Luma's, het kometenobservatorium bewoont. Rosalina zal Mario bijstaan in zijn zoektocht, waarbij de loodgieter het observatorium mag gebruiken als thuisbasis, vergelijkbaar met het kasteel wat als basis diende in Super Mario 64. Vanuit deze plek kan er vertrokken worden naar verschillende sterrenstelsels, in een zoektocht naar de weer ontvoerde Peach.

Gameplay
Super Mario Galaxy draait zoals de titel al zegt om sterrenstelsels. Daarom spelen planeten, sterren en zwaartekracht de hoofdrol in dit Wii-avontuur. De speler kan verschillende planeten en planetoïden in allerlei vormen en maten bewandelen. Soms is het enkel een platte schijf, de andere keer een klein bolletje of louter een zwevend brokstuk. Regelmatig kan de speler overspringen naar nabije planeten. Indien de speler in het zwaartekrachtveld van de andere planeet springt, komt Mario hier weer netjes op zijn voeten terecht.
Liggen de planeten verder uit elkaar, dan kan Mario zichzelf verplaatsen door gebruik te maken van een trek-ster of een schiet-ster. Laatstgenoemde ster schiet Mario af naar een verre planeet, terwijl de trek-ster actie vereist van de speler. Door te richten op de ster en de a-knop in te drukken wordt Mario langzaam naar de ster toe getrokken. Zo kan de loodgieter verplaatst worden langs meerdere trek-sterren om uiteindelijk op een nieuwe planeet aan te komen. Het is in het begin even wennen als Mario op zijn kop loopt onderaan een planeet of als hij een een kubusplaneet aan alle kanten bewandelt. De camera doet hier goed zijn taak - in plaats van de camera achter Mario te plaatsen, wat waarschijnlijk problemen had opgeleverd, staat deze nu meer op afstand, waardoor het speelveld goed is te overzien. Overigens is het mogelijk om de camera handmatig bij te draaien.

Veelal kan de speler rondom zich al nieuwe planeten zien liggen. Levels op grotere planeten zijn soms vergelijkbaar met die uit Super Mario 64. Vooral omdat de speler hier geen zicht heeft op nabije planeten, door de grootsheid van het gebied. Het is dus ook zeker niet het geval dat er alleen gelopen wordt op kleine planeten die in een oogopslag te overzien zijn.
Zwaartekracht en planeten
Intuïtief maar nooit te intensief
In de levels zal de speler Star Bits moeten verzamelen. De sterrenstukjes zijn per vijftig stuks goed voor een extra leven. De Star Bits worden verzameld door er overheen te lopen, maar ook door met de Wii-controller het sterrenstukje aan te wijzen. Daarnaast is het mogelijk de Bits af te schieten op vijanden om ze te verdoven, al moeten de kwelgeesten daarna nog wel uitgeschakeld worden door er tegenaan te lopen of er bovenop te springen. Het is ook mogelijk de vijanden uit te schakelen zonder de kostbare Star Bits te gebruiken. Hiervoor moet de controller heen en weer bewogen worden als de speler dicht bij een tegenstander staat. De besturing van het spel werkt intuïtief en nooit moet er te intensief bewogen worden - wat bij sommige spellen op den duur gaat irriteren of voor een pijnlijke arm zorgt.

Bijtjes en bloempjes
Natuurlijk is Mario weer voorzien van de bekende moves en powerups, zoals de stampsprong, muursprong, het schieten van vuurballen en de tijdelijke onsterfelijkheid. Ook vertrouwde karakters als de vliegende kogel Bullet Bill, Goomba's, Chain Chomp's, Pokey's, Dry Bones' en Koopa's maken hun opwachting. Een grote reeks nieuwe karakters, bewegingen, powerups en mogelijkheden zijn daaraan toegevoegd. Zo kan Mario veranderen in een bij en kan de speler hem in een zwart geel gestreept pakje laten vliegen. Ook kan Mario aan honingraatwanden blijven kleven, om op deze manier de muur te bewandelen. Het vliegen als een bij is een erg leuke toevoeging; daarbij moet de speler wel oppassen dat hij geen water raakt, of hij verandert terug in de doodnormale Mario. Ik vloog langs watervallen, streek neer op bloemen en landde met gemak bovenop vijanden.

Super Mario Ball
Het spel heeft meer nieuwe mogelijkheden in petto: de speler kan veranderen in een spookje, een ijs-Mario en op de rug van een rog surfen is ook mogelijk. Erg lastig, maar zeker vermakelijk, is het balanceren bovenop een grote bal, waarmee de speler door een level moet rollen - enigszins vergelijkbaar met Super Monkey Ball. De Wii-controler wordt daarbij in horizontale positie vastgehouden en moet gekanteld worden om de bal aan het rollen te krijgen.
Door het verzamelen van sterren worden nieuwe sterrenstelsels geopend. Elk nieuw sterrenstelsel vereist een aantal sterren, maar het is niet nodig elke ster te halen om het spel uit te spelen. Toch zorgt een combinatie van verzameldrang en de nieuwe uitdagingen die elke planeet biedt dat ik maar al te graag elke planeet een bezoekje breng.

Levels
De planeetlevels steken uitstekend in elkaar en de verscheidenheid is groot. Bij elke planeet staat de speler weer voor een aangename uitdaging. Er moet gesprongen, geklommen, gezwommen en gevlogen worden. Sommige levels voelen aan als vertrouwde gebieden uit vorige Mario-delen, terwijl andere geheel unieke dingen doen. Zo is er een flipswitch-planeet. De planeet is opgedeeld in meerdere vakjes, waarbij een vakje van kleur verandert indien je er op gaat staan. Gehinderd door laserstralen en vijanden moet de speler de vakjes in de juiste volgorde belopen om de gehele planeet van een ander kleurtje te voorzien. Indien de speler daarbij voor de tweede keer op een vakje staat, kleurt het weer naar de oorspronkelijke kleur.

Transformers
Ook erg verrast was ik door een soort 'Transformer'-planeet, waarbij de wegen zich pas vormen als je een pad wilt bewandelen. Pas in de buurt van een weg vormen allerlei losse stukjes een pad. Indien Mario van een planeet af valt, wordt hij opgezogen door een zwart gat. Enkele levels waren behoorlijk moeilijk, zoals Rocky Road, waarbij een bewegende ondergrond vol met gaten ervoor zorgt dat de speler elk moment in een zwart gat kan vallen.
Planeten voorzien van zwaartekrachtpijlen zijn heerlijk verwarrend, waarbij Mario ineens van de grond op het dak loopt en daarna andere kanten op valt. Ook loopt de speler soms binnen in een planeet, vergelijkbaar met een glazen bol.
Eindbazen en graphics
Tweede speler
De game bevat ook een functie waarbij een tweede speler op elk moment een extra controller kan oppakken en de spelende persoon kan bijstaan. De tweede persoon kan de Star Bits verzamelen door er naar te wijzen, de Bits afschieten naar vijanden of deze vijanden tegenhouden. Wellicht een manier om gamers hun vriendin wat meer bij hun hobby's te laten betrekken.

Eindbazen
De speler wordt voorzien van vele gedenkwaardige eindbazen, waaronder een gigantisch robotachtig wezen, waarbij ik in eerste instantie het liefst snel weg wou rennen. Misschien geïnspireerd door The Shadow of the Colossus moet de speler de eindbaas beklimmen. Via zijn poten baan ik me een weg naar boven, terwijl ik van alle kanten beschoten wordt door kogels. Eenmaal boven aangekomen is de strijd tegen de robot nog niet voorbij. Hier moet de speler de verdediging van het apparaat tegen zichzelf gebruiken om te overwinnen.
Een andere eindbaas die ik voorgeschoteld kreeg, betrof een grootse octopus in een poel van lava. De achtarm schiet vuurballen op de speler af die ontweken moeten worden, maar soms zit er een groene bal tussen. De speler moet de vuurballen ontwijken en de groene ballen terugkaatsen naar de kwaadaardige octopus. Later staan de speler spectaculaire gevechten met Bowser en andere vijanden te wachten. Soms duurt het even voordat je er achter komt hoe je de eindbaas moet verslaan en voelt het daardoor des te beter als je het eindelijk uitgevogeld hebt. Zo zien we het ook graag: moeilijk maar wel een leuke uitdaging.

Graphics en muziek
Het introductiefilmpje en het daaropvolgende speelbare deel tijdens de Bowser-aanval maken direct duidelijk dat de speler een stukje kwaliteit in de console heeft gestopt. Al is het basisprincipe bekend - Bowser ontvoert Peach – het gaat om de cinematografie, waarbij Nintendo het gebeuren grandioos mooi in beeld brengt. Bovendien is het direct duidelijk dat de getoonde graphics de mooiste ooit vertoond zijn op het platform. In de openingsscène vliegen de brokstukken om de oren van de speler, terwijl vuurballen ter aarde storten en Toad’s in paniek door de straten rennen. Het is haast moeilijk om direct op het hulpgeroep van Peach af te gaan en niet stil te staan bij de prachtige vormgeving van Mushroom Kingdom bij nacht en het mooie glinsterende water in het nabije beekje.

Karakters zijn gedetailleerd vormgegeven en komen door de mooie beelden en uitstekende animaties compleet tot leven. Wanneer de slechte Bowser in beeld gebracht wordt, zien we zijn wenkbrauwen en haar wapperen in de wind.
Muzieknoten
Leuk gameplayaspect is het verzamelen van muzieknoten. Deze verschijnen in rijen van vijfentwintig en indien de speler over een muzieknoot loopt, hoort hij een enkele noot uit een bekend Mario muzieknummer. Samen vormen de vijfentwintig noten een compleet deuntje. Indien allemaal verzameld binnen een bepaalde tijd krijgt de speler een item.

De stemmen van de karakters zijn dik voor elkaar en zoals gewoonlijk worden er niet hele verhalen afgestoken, het blijft bij een zin of een kreet. De Luma's die het moeten doen met kort piepende geluiden krijgen hierdoor iets schattigs en grappigs.
Mario-klassiekers
De soundtrack van het spel is beslist de sterkste ooit. Nintendo pakt uit met een heel orkest en dat is een waar feest voor je oren. Geheel nieuwe nummers zijn geschreven voor levels, die in de toekomst vast als Mario-klassiekers bekend zullen staan. Regelmatig neuriede ik mee met het muzieknummer dat te horen is in het observatorium. Ook zijn oude bekende Mario muzieknummers aanwezig. Het is niet voor niets dat deze soundtrack ook op cd verkrijgbaar is, al is deze helaas alleen nog beschikbaar in Japan.
Conclusie
Super Mario Galaxy mag zich scharen onder de groten der games. Nintendo heeft een perfect spel neergezet dat voelt als een directe opvolger van Super Mario 64. Het spel blijft trouw aan de originele karakters en gameplay en voegt daar enkele frisse en nieuwe elementen aan toe die goed in het Mario-universum passen.
Door heel goed gebruik te maken van het zwaartekrachtaspect, waardoor Mario soms ook op muren en daken kan lopen, voelt het spel alsof er een nieuwe dimensie bijgehaald wordt. Het levelontwerp steekt goed in elkaar en de planeten blijven verbazen met originele aspecten, waarbij het galaxy-thema altijd centraal staat. Ook de gevechten met eindbazen zijn we erg tevreden over. De Wii-controller wordt altijd intuïtief gebruikt en er zal nooit teveel gezwiept en gezwaaid moeten worden, waardoor de speler met een lamme arm achterblijft. De game laat zien dat de Wii grafisch tot meer in staat is dan voorheen getoond werd. Het is het mooiste Mario- en Wii-spel tot nu toe. De soundtrack van de game is ook dik voor elkaar en klinkt heerlijk.
Soms lijkt het alsof Nintendo spellen tegenwoordig makkelijker maakt, maar dat is hier zeker niet het geval. Super Mario Galaxy bevat gelukkig genoeg uitdagingen. Zelfs uitgespeeld blijven er nog planeten over om te ontdekken. Voor diegene die alle 120 sterren behaalt, heeft het spel nog een verrassing in petto. Super Mario Galaxy, is niet alleen het beste Wii-spel, maar mag zich ook scharen onder de beste platformgames.
Pluspunten
+ Geweldige graphics
+ Prachtige muziek
+ Goed gebruik van de Wii-controller
+ Verslavende gameplay
+ Galaxy-thema goed uitgewerkt
+ Uitdagende eindgevechten
Cijfer: 10
Titel | Super Mario Galaxy |  |
Platform | Wii |
Ontwikkelaar | Nintendo |
Uitgever | Nintendo
|
Releasedatum | 16 november 2007 |