The Legend of Zelda: Phantom Hourglass - review

Verhaal en besturing

Nintendo DS game De populariteit van de Nintendo DS heeft gezorgd voor een nieuwe doelgroep die aan het gamen is geslagen. De hardcore fans roepen daardoor wel eens dat ze door Nintendo over het hoofd gezien worden met games zoals Nintendogs, Braintraining en Linkerduim-training. Nu komt Nintendo met een nieuwe Zelda op de proppen. Is dit eindelijk de game waar de hardcore gamers op gewacht hebben?

The Legend of Zelda: Phantom Hourglass, voelt vertrouwd aan en maakt uitstekend gebruik van de mogelijkheden van de DS. Nintendo heeft er zelfs voor gekozen om de gehele besturing van het spel te laten verlopen door middel van de stylus. Lopen, vechten, aanklikken, gooien en varen; alles gebeurt met het pennetje.

The Legend of Zelda: Phantom Hourglass - screen

Verhaal

Wie bekend is met The Legend of Zelda: The Wind Waker op de GameCube ziet dat de visuele stijl in het DS deels gelijk is. Het verhaal is echter niet hetzelfde, al moet er natuurlijk wel een prinses gered worden. Het verhaal begint in Phantom Hourglass op het piratenschip van Link en Tetra, beide net bekomen van de avonturen uit het GameCube-deel. Veel rust wordt Link niet gegund, want al snel duikt er een spookschip op dat Tetra ontvoert. In een poging om op het schip te springen raakt Link te water en spoelt hij aan op een mysterieus eiland. De speler moet Link bijstaan in zijn zoektocht naar Tetra, daarbij krijgt het kleine mannetje hulp van een fee en van de piraat Linebeck.

Nintendo laat met Phantom Hourglass zien waar de DS toe in staat is. Zowel op grafisch vlak als qua gameplay haalt het spel het maximale uit de draagbare spelcomputer. Bovendien toont het spel alle unieke mogelijkheden die de Nintendo DS biedt. The Legend of Zelda: Phantom Hourglass is dé reden om een DS aan te schaffen en we gaan uitleggen waarom.

Gameplay

Indien de speler hulp heeft gevonden van de hebberige piraat Linebeck kan het avontuur echt beginnen. Samen met Linebeck en zijn schip kunnen er verschillende eilanden verkend worden en zijn er gedurende het spel steeds meer gebieden te ontdekken. Eilanden die aangedaan worden, worden bevolkt door verschillende soorten vijanden, die vaak diverse manieren vereisen om ze te verslaan. Naast een zwaard krijgt Link later een boemerang en bommen tot zijn beschikking. De nieuwe touchscreenbesturing vereist bijvoorbeeld dat er een pad getrokken wordt met de stylus, waarna de boemerang dit pad aflegt. Hierdoor kunnen ook locaties bereikt worden die zich buiten beeld en om hoekjes bevinden.

Schatkaarten en plattegronden

Terwijl de spelactie zich afspeelt op het onderste scherm, dient het bovenste scherm als plattegrond. De plattegrond is een belangrijk onderdeel in het spel en de speler moet hier regelmatig notities op maken, zoals de locatie van een geheime schat of gegeven aanwijzingen door een spelkarakter. Hierdoor wordt de kaart meer betrokken in het spel en vaak zelf onderdeel van puzzels.

Blaastest

We zijn nooit liefhebber geweest van de meeste toepassingen met de ingebouwde microfoon van de DS. Aangezien de DS regelmatig buiten de deur gebruikt wordt is het niet ideaal om te moeten schreeuwen of praten om in het spel verder te geraken, al is het een goed middel om een volle treincoupe leeg te krijgen. Gelukkig komt dit zelden voor in het spel en daarom willen we dit minpuntje ook niet zwaar aanrekenen. We waren bovendien wel gecharmeerd van het moeten uitblazen van kaarsen om een deur te openen.

Metal Gear Solid

In de Ocean King-tempel wordt Link voorzien van een zandloper, de zogenaamde Phantom Hourglass uit de titel. Elke keer als Link zich in deze tempel bevindt, op zoek naar iets waardevols, is het een race tegen de klok - of eigenlijk zandloper in dit geval. Voordat de laatste zandkorrel is gevallen moet onze held zich alweer buiten bevinden. De tempel wordt bevolkt door wachters, de zogenaamde Phantoms. Via de kaart kan de speler zien waar deze zich bevinden en het blikveld van deze bewaker volgen, vergelijkbaar met de vijanden uit Metal Gear Solid. De tempel is het basisprincipe voor de multiplayer-modus waar we later dieper op in gaan.

Aan variatie ontbreekt het niet in Zelda, dat blijkt ook uit de eindbazen. Elke eindbaas dient op een unieke manier verslagen te worden. Bij een vliegende eindbaas worden zelfs beide schermen gebruikt, waarbij de gemenerik van het ene scherm naar de andere vliegt. Elk eindgevecht is een pareltje op zich, al is het wel jammer dat eenmaal uitgevogeld hoe de vijand te verslaan, het gevecht snel voorbij is.

Puzzels in deze game vormen altijd een uitdaging en geven grote voldoening indien ze opgelost worden, al denken we dat de hardcore Zelda-fans er minder moeite mee hebben. Het is ook jammer dat de speler wordt voorzien van vele aanwijzingen, maar dat maakt het spel wel toegankelijker voor de nieuwe Nintendo-doelgroep.

Besturing en multiplayer

Besturing

Een volledige spelbesturing met de stylus is niet nieuw: de spelbesturing uit Animal Crossing op de DS is engzins vergelijkbaar. Nintendo heeft de besturing veranderd op een manier die simpel en intuïtief aanvoelt. Het zorgt ervoor dat een onervaren speler het spel kan oppakken en direct snapt wat er van hem verwacht wordt. Link loopt naar de plaats waar de speler zijn stylus neerzet op het scherm. Tikt de speler een plaats ver verwijderd van Link, dan gaat hij rennen. Wordt er dichtbij getikt, dan loopt hij langzaam. De nieuwe besturing went direct, al drukten we soms nog op de vierpuntstoets uit gewenning. We maakten ons wat zorgen over of het lopen naar een naastliggend scherm wel goed zou verlopen, aangezien de speler tegen de rand van het scherm zou aankomen met de stylus. Het is echter niet nodig om de uiterste rand aan te raken van het scherm. Overigens is het wel het geval dat de speler soms met zijn eigen hand voor het onderste scherm zit.

Het oppakken van voorwerpen en vechten met vijanden doet men met een enkele tik met de stylus. Moeilijkere vijanden laten zich niet zo makkelijk verslaan en vereisen een andere tactiek, zoals gebruik van een boemerang of een bom. Indien Link ingesloten wordt door meerdere vijanden, is er de mogelijkheid om ze met een beweging uit te schakelen: De speler tekent een rondje om Link heen, waarna hij om zich heen slaat met zich zwaard en omliggende vijanden uitschakelt.

Varen

Alles is makkelijker door de nieuwe besturing; lopen, springen en jawel, ook varen. Met de stylus wordt een koers uitgestippeld, waarna de camera te draaien is onder het varen. De speler moet oppassen voor obstakels, zoals aanvallende zeedieren of een ronddobberend explosief vat. Op het water zijn ook genoeg avonturen te beleven, zoals een achtervolging met het spookschip en het speuren naar onbekende eilanden. De speler kan Link's bootje upgraden met verbeterde onderdelen en voorzien van een kanon.

Multiplayer battle

Zelda is een singleplayer game dat draait om het verhaal en om de avonturen die de speler beleeft in het spel. Nintendo deed een uitstekende poging tot een Zelda multiplayer-modus met Four Swords op de GameCube en Game Boy Advance. Deze games waren echter niet via het internet te spelen. De multiplayer-modus van Phantom Hourglass kan zowel tegen een vriend die in de buurt zit gespeeld worden als via het internet, door gebruik van de wifi-connectie. Het spelletje is te omschrijven als een kruising tussen Pac-man en capture the flag. In een doolhof neemt één speler de rol van Link op zich, terwijl de andere de rol van drie vijanden op zich neemt, de zogenaamde Phantoms.

Link moet Force Gems verplaatsen naar zijn eigen grondgebied, zonder gepakt te worden door de Phantoms. Hoe groter de Force Gem steen is die Link draagt, hoe langzamer deze zich verplaatst. De Phantoms kunnen Link zien bewegen op de plattegrond behalve als hij een Force Gem draagt of zich in een veilige zone bevindt. Link op zijn beurt kan de Phantoms alleen zien als hij zeult met een Force Gem. Wordt Link gepakt door de tegenstander dan worden de rollen omgedraaid en kunnen de vergaarde stenen afgepakt worden door de vijand. In het doolhof zijn items te vergaren die Link voordeel opleveren, zoals sneller kunnen lopen.

De multiplayer die enigszins een simpel concept beslaat, is sterk in zijn eenvoud en blijft lang leuk. Niet voor niets blijven games als Tetris en Pac-man erg verslavend. Het blijkt hier dan ook nog aardig lastig om de vijand te slim af te zijn.

Graphics

Grafisch is alles dik voor elkaar. De kleurrijke spelwereld haalt natuurlijk niet de kwaliteit van Wind Waker op de GameCube - daar is de DS niet tot toe in staat - maar toch komt Phantom Hourglass aardig in de buurt qua uiterlijk. Het overzicht op het speelveld is een kruising tussen de oude 'top-view' Zelda games, waarbij de actie vanaf boven bekeken werd, en de nieuwe 3d-versies. In Phantom Hourglass staat de camera schuin op de actie en vinden we het toch knap dat de 3d-graphics er op een DS zo goed uit zien. Dit is beslist een van de mooiste DS-spellen. Het spel is voorzien van de vele bekende Zelda geluidseffecten en muziekjes die allen uitstekend klinken.

Conclusie

Link op boot Nintendo scoort altijd hoge ogen met zijn Zelda-spellen. The Legend of Zelda: Phantom Hourglass is daarop geen uitzondering. Het is niet zomaar 'weer een Zelda', de spellenfabrikant levert een hoogwaardig product af dat de speler voorziet van een origineel meeslepend avontuur dat je nog lang bijblijft. Waar we normaalgesproken de DS voornamelijk in de trein gebruikten, sleepten we deze nu mee op de bank en in bed totdat we het einde van het spel bereikt hadden.

De gameplay van het spel steekt uitermate goed in elkaar en puzzels en gevechten zijn altijd een uitdaging en leuk om te doen. De puzzels geven een grote voldoening als ze opgelost worden, al hebben de Zelda-fanaten er waarschijnlijk minder moeite mee. De nieuwe besturing werkt uitstekend en gaan we zeker vaker terug zien in andere games. De singleplayerversie van het spel staat al sterk genoeg op zichzelf en de multiplayer-modus verlengt de speelduur nog eens flink. Grafisch heeft de gamer ook niets te klagen, het spel lijkt het maximale uit de DS te halen en ziet er top uit.

De speltitel is een must voor gamers, zelfs als men nog nooit een Zelda-titel aangeraakt heeft. Het is dé reden om een DS te kopen en biedt puur vermaak voor vele uren.