Princess Peach aan de man
In de eerste Paper Mario-games liep de speler met een papieren versie van de besnorde loodgieter in 2d-werelden waarin 3d-achtergronden verwerkt zaten. Met de komst van Super Paper Mario kan er voor het eerst daadwerkelijk overgeschakeld worden naar een 3d-perspectief en kan hierin vrij rondgelopen worden. Waar voorheen de nadruk op de rpg-elementen lag, is het spel nu voornamelijk een platformgame. Zorgen de gewaagde veranderingen voor een betere gameplay of doen ze juist af aan het spelplezier?
De Paper Mario-reeks komt voort uit de SNES-game 'Super Mario RPG'. De opvolger verscheen als 'Paper Mario' op de Nintendo 64 en vier jaar later werd 'Paper Mario: The Thousand-Year Door' uitgebracht op de GameCube. Oorspronkelijk zou Super Paper Mario ook op de GameCube verschijnen, maar er is voor gekozen om het spel uit te brengen op de Wii.

Bruiloft van Princess Peach
Voor de verandering is het ditmaal niet Bowser die de slechterik uithangt. De boosaardige Count Bleck wil alle werelden en dimensies vernietigen door een interdimensionaal gat te creëren. Dit zou moeten gebeuren door Bowser en Princess Peach met elkaar in de echt te verbinden. De logica achter dit plot ontging ons helemaal, al zien sommigen het huwelijk mogelijk wel als het einde van de wereld.

Lezen en lezen
Ondanks dat de nadruk nu op het platformelement ligt, zijn er wel degelijk rpg-invloeden te bespeuren. Nog steeds krijgt de speler ervaringspunten waardoor de personages sterker worden. Ook kunnen er voorwerpen ingezet worden door de speler. De turn-based gevechten zijn echter geheel verdwenen. Een vijand is te verslaan door er ouderwets bovenop te springen, waar de speler vervolgens ervaringspunten voor krijgt. Aan de ene kant krijgt het spel meer vaart doordat er meer een platformer van gemaakt is, maar de rpg-elementen vertragen de actie dan weer. Het praten met karakters, soms een vereiste en soms een optie, levert lappen met tekst op. Start de speler het spel op dan zal hij eerst ruim een kwartier moeten lezen voordat er daadwerkelijk gespeeld mag worden. We zijn niet vies van veel lettertjes, en er moet gezegd worden dat er humoristische teksten tussen zitten, maar teveel is teveel, waardoor al gauw de neiging ontstaat om teksten weg te klikken, iets wat gelukkig wel mogelijk is.
Gameplay en graphics
Nieuwe doelgroep
Met de Wii heeft Nintendo een nieuwe doelgroep aangeboord die voorheen niet of nauwelijks games speelde. Het spel is duidelijk aangepast op deze onervaren doelgroep, ten nadele van meer hardcore spelers. Elke handeling wordt uitgelegd en aanvullende informatie is te verkrijgen door de Wii-controller op een vijand of voorwerp te richten. Het richten met de controller is overigens het enige moment waarbij de speler de bewegingsfunctie van de controller gebruikt. Gedurende het spel wordt de Wii-controller dwars in de handen gehouden, waardoor het voelt alsof de speler een NES-controller in zijn handen heeft. De vierpuntstoets wordt gebruikt om mee te lopen en met de 2-knop wordt gesprongen.

De speler zal de levels niet alleen met Mario kunnen doorlopen; ook kan er gespeeld worden met Peach en Bowser, elk met een unieke kracht. Het is leuk dat de optie gegeven wordt om met andere karakters te spelen, maar meestal zal de speler de levels doorlopen met Mario. Als enige heeft Mario namelijk de mogelijkheid om de spelwereld naar 3d te switchen. Bowser zal vooral ingezet worden in moeilijke gevechten, doordat hij de sterkste is, en Peach wordt gebruikt indien er ver gesprongen moet worden. De speler wordt in zijn avontuur bijgestaan door de zogenaamde Pixles: zwevende wezentjes waarmee bijvoorbeeld een bom gelegd kan worden of de speler zich door de dunste spleten kan wringen.

3d-perspectief
Het wisselen tussen 2d en 3d is een origineel aspect van het spel en maakt het doorlopen van de werelden eenvoudiger. Zo liepen we in de 2d-wereld vast tegen een hoge pilaar waar we met geen mogelijkheid overheen konden springen. Met een druk op de a-knop draait de camera achter Mario en is het speelveld in 3d te overzien, waardoor de speler simpelweg om de pilaar heen kon lopen.

Hoe origineel het switchen naar het 3d-perspectief ook is, het is tè vaak de oplossing van een probleem. Loopt de speler vast dan is de kans groot dat bij het veranderen naar de 3d-wereld de oplossing zichtbaar wordt. Zodra Mario wisselt naar het 3d-perspectief begint een timer af te tellen. Als er niet teruggeschakeld wordt naar de 2d-wereld voordat de timer op nul staat, verdwijnen Mario's levenspunten. In het 3d-perspectief is de diepte soms moeilijk in te schatten. Vijanden zijn zo plat als papier en lopen niet meer op één lijn maar vrij in de 3d-wereld. Hierdoor sprongen we er nog wel eens naast. In de 2d-wereld is dit geen probleem.

Grafisch en geluid
Een van de sterkste punten van Super Paper Mario is de visuele stijl van het spel, waarin de uitgeknipte papieren figuren uit het Mario-universum centraal staan. De spelwereld heeft een cartoony uiterlijk en figuren zijn voorzien van een dikke zwarte rand.

Er wordt veel verwezen naar het 'pixeltijdperk'. Zo bestaan de scores in beeld uit pixelachtige blokjes en kan Mario veranderen in een reusachtig 8bit-figuur dat regelrecht weggelopen lijkt te zijn uit zijn allereerste game. Zelfs enkele levels zijn in deze stijl vormgegeven. Wolken bestaan uit blokachtige figuren en een explosie bestaat uit pixelachtige blokjes. Spelkarakters hebben zoals gewoonlijk geen gesproken tekst maar enkel een uitroep zo nu en dan. De muziek en geluiden zijn goed verzorgd, en ook deze doen vaak denken aan vroegere tijden.
Conclusie
Super Paper Mario wil erg veel tegelijk. Het spel moet zowel de hardcore fans tevreden houden als de nieuw aangeboorde doelgroep van voormalige non-gamers aanspreken. De nadruk is echter teveel op dat laatste komen te liggen. Hierdoor is het spel te makkelijk voor de meer ervaren gamer. Nooit wordt het uiterste gevraagd van het denk- of reactievermogen van de speler. Voor elk probleem biedt het spel aanwijzingen en tips.
Een leuk element is het schakelen naar het 3d-perspectief, het is alleen jammer dat het 3d-perspectief meestal de oplossing is indien de speler vast zit. Het spel is moeilijk in een hokje te plaatsen met zijn 2d- en 3d-platformelementen en daarnaast wat rpg-invloeden. De overvloed aan tekst vertraagt de actie in het spel, maar als de speler de tijd neemt om alles te lezen, dan zal hij zeker de humor waarderen. Grafisch blinkt het spel uit in de gekozen stijl, waarbij het ook niet uitmaakt dat niet het uiterste uit de Wii getrokken wordt.
Het is positief dat ontwikkelaar Intelligent Systems het aandurfde de Mario Paper-reeks onder handen te nemen. Het weglaten van veel rpg-elementen en de toevoeging van het 3d-perspectief resulteert in een spel dat niet zo goed is als de vorige delen maar nog steeds erg vermakelijk is.
Pluspunten
+ Grappige schermteksten
+ Leuke grafische stijl met retro invloeden
+ Switchen tussen 2d en 3d is origineel element
Minpunten
- Te makkelijk
- Teveel tekst om te lezen
Cijfer: 7,5
Titel | Super Paper Mario |  |
Platform | Nintendo Wii |
Uitgever | Nintendo |
Ontwikkelaar | Intelligent Systems
|
Releasedatum | 14 september 2007 |