Door Paul Hulsebosch

Redacteur

Sea of Solitude Review

Prachtig, maar de boodschap gaat verloren

20-07-2019 • 06:00

47

Singlepage-opmaak

Duidelijke boodschap

Samengevat

Sea of Solitude is een game waar we graag heel positief over zouden willen zijn. Een game die maatschappelijke thema's als pesten en eenzaamheid aansnijdt. Dat komt helaas niet goed uit de verf. De nadruk ligt te veel op de persoonlijke ervaringen van de maakster, en daardoor is het te weinig het verhaal van de speler. Een wat meer universele aanpak was naar onze smaak beter geweest. Jammer, want de vormgeving is prima en de gameplay ook, al is hij wat simpel en de game als geheel wat kort.

Gespeeld op: PlayStation 4
Ook verkrijgbaar voor: Windows, Xbox One

Wie geïnteresseerd is in games en wat verder kijkt dan de jaarlijkse Call of Duty, FIFA en Assassin's Creed, heeft vast weleens gehoord van Sea of Solitude, de indie-game die door Electronic Arts is opgepikt en als EA Original wordt uitgebracht. Wie een goed geheugen heeft, ziet ook Cornelia Geppert voor zich. Deze vrouw stond tijdens de E3 van vorig jaar in een t-shirt van Kraftwerk op een groot podium, om over dit zeer persoonlijke project te vertellen. Geppert vertelde dat Sea of Solitude een emotionele game is, met eenzaamheid als thema. Een sterk persoonlijke game ook, gebaseerd op haar eigen ervaringen. Dat maakt nieuwsgierig. Lukt het Geppert en haar studio Jo-Mei Games om rond een dergelijk thema een interessante game te maken?

Kraakheldere boodschap

Als er iets opvalt aan Sea of Solitude, is het dat de makers geen enkele moeite doen om de boodschap en vooral ook het persoonlijke karakter van de game te verhullen. De hoofdpersoon heet Kay in plaats van Cornelia, maar verder krijg je in Sea of Solitude zo'n beetje de gehele levensloop van Geppert voorgeschoteld. Daarbij ligt de nadruk op haar relaties met familie, vrienden en geliefden. De game schetst geen vrolijk beeld. Kennelijk heeft Geppert het in haar jeugd en de eerste jaren van haar volwassen leven zwaar gehad. De game volgt ruwweg haar levensloop, waarbij eerst het gezin aan de orde komt en daarna de persoonlijke relationele perikelen van Geppert.

Sea of Solitude is overigens wel degelijk een game. Daarin ben je steeds een meisje dat een jaar of 15 lijkt. Het is direct duidelijk dat er wat mis is. Kay is volledig zwart. Haar huid, haar en kleren zijn allemaal donker ingevuld. Alleen twee ogen als rode kolen en een fel oranje rugzak vormen uitzonderingen. De beeldtaal is duidelijk: Kay is niet vrolijk. Ook de meeste personages die je tegenkomt zijn zwart ingekleurd. Ook zij zijn niet vrolijk. Of erger.