Sea of Solitude Review

Prachtig, maar de boodschap gaat verloren

Duidelijke boodschap

Samengevat

Sea of Solitude is een game waar we graag heel positief over zouden willen zijn. Een game die maatschappelijke thema's als pesten en eenzaamheid aansnijdt. Dat komt helaas niet goed uit de verf. De nadruk ligt te veel op de persoonlijke ervaringen van de maakster, en daardoor is het te weinig het verhaal van de speler. Een wat meer universele aanpak was naar onze smaak beter geweest. Jammer, want de vormgeving is prima en de gameplay ook, al is hij wat simpel en de game als geheel wat kort.

Pluspunten

• Snijdt belangwekkende thema's aan
• Erg mooi

Minpunten

• Kort
• Boodschap komt niet over
• Weinig gameplay

Eindoordeel

Getest

Sea of Solitude, Windows

Prijs bij publicatie: € 19,99

Bekijk product

Bekijk alle uitvoeringen (3)

Gespeeld op: PlayStation 4
Ook verkrijgbaar voor: Windows, Xbox One

Wie geïnteresseerd is in games en wat verder kijkt dan de jaarlijkse Call of Duty, FIFA en Assassin's Creed, heeft vast weleens gehoord van Sea of Solitude, de indie-game die door Electronic Arts is opgepikt en als EA Original wordt uitgebracht. Wie een goed geheugen heeft, ziet ook Cornelia Geppert voor zich. Deze vrouw stond tijdens de E3 van vorig jaar in een t-shirt van Kraftwerk op een groot podium, om over dit zeer persoonlijke project te vertellen. Geppert vertelde dat Sea of Solitude een emotionele game is, met eenzaamheid als thema. Een sterk persoonlijke game ook, gebaseerd op haar eigen ervaringen. Dat maakt nieuwsgierig. Lukt het Geppert en haar studio Jo-Mei Games om rond een dergelijk thema een interessante game te maken?

Kraakheldere boodschap

Als er iets opvalt aan Sea of Solitude, is het dat de makers geen enkele moeite doen om de boodschap en vooral ook het persoonlijke karakter van de game te verhullen. De hoofdpersoon heet Kay in plaats van Cornelia, maar verder krijg je in Sea of Solitude zo'n beetje de gehele levensloop van Geppert voorgeschoteld. Daarbij ligt de nadruk op haar relaties met familie, vrienden en geliefden. De game schetst geen vrolijk beeld. Kennelijk heeft Geppert het in haar jeugd en de eerste jaren van haar volwassen leven zwaar gehad. De game volgt ruwweg haar levensloop, waarbij eerst het gezin aan de orde komt en daarna de persoonlijke relationele perikelen van Geppert.

Sea of Solitude is overigens wel degelijk een game. Daarin ben je steeds een meisje dat een jaar of 15 lijkt. Het is direct duidelijk dat er wat mis is. Kay is volledig zwart. Haar huid, haar en kleren zijn allemaal donker ingevuld. Alleen twee ogen als rode kolen en een fel oranje rugzak vormen uitzonderingen. De beeldtaal is duidelijk: Kay is niet vrolijk. Ook de meeste personages die je tegenkomt zijn zwart ingekleurd. Ook zij zijn niet vrolijk. Of erger.

Je veilige bootje

Je start de game in een kleine boot die ronddobbert in een wereld vol water. Eindeloze hoeveelheden water, waaronder vrijwel direct een verzonken stad opduikt. Die stad is gebaseerd op Berlijn, de thuishaven van Jo-Mei Games. Het waterniveau zal gedurende de game een aantal keer stijgen en dalen, waardoor delen van de stad geheel of gedeeltelijk droog komen te liggen. Dan zie je een wereld vol sfeervolle pasteltinten, een prachtige wereld die zo uit een stripboek lijkt te zijn weggelopen. Al is er ook een keerzijde. De stad is namelijk behoorlijk leeg. Je zult een handvol wezens tegenkomen die een rol spelen in het verhaal, maar meer niet. Verder is het er stil, op een enkele verdwaalde zeemeeuw na. Mocht je zo'n meeuw treffen, dan kun je hem wegjagen, wat dient als collectible. Hetzelfde geldt voor flessen met een briefje erin. Ook dergelijk flessenpost geldt als collectible, met als toegevoegde waarde dat de briefjes wat achtergrondinformatie over het verhaal geven. De twee verzamelobjecten zijn een prettige aanvulling, omdat er verder niet zo heel veel gameplay in SoS is verwerkt.

Het idee van stijgend en dalend water is slim bedacht. Het maakt dat delen van de stad verschillende keren op een nieuwe manier kunnen worden gebruikt. Waar je eerst alleen over de daken kon lopen en springen, kun je later hetzelfde deel vanaf straatniveau bekijken. Vrijwel steeds bestaat de opdracht uit wat licht puzzelwerk en 'platformen'. Het is steeds zaak om uit te zoeken waar je naartoe moet gaan en hoe je daar veilig kunt komen. Als een deel van de stad onder water staat, is er steeds een enorm monster dat rondzwemt en het op je heeft voorzien. Als je op het verkeerde moment in het water springt om naar het dak van een ander gebouw te zwemmen, is de kans groot dat het monster je opvreet. Daar staat weinig straf op. Er zijn veel autosaves en je kunt het eindeloos opnieuw proberen.

Weinig middelen

Je hebt in SoS weinig middelen, en al helemaal geen wapens. Je voornaamste hulpmiddel is een lichtkogel die aangeeft in welke richting je verder moet. Daarnaast heb je de optie om bij sommige belaste zielen 'corruptie' weg te zuigen, waarna ze je verder kunnen helpen. Tot slot kun je een klein beetje springen en rennen. Dat is het wel zo'n beetje. In veel gevallen gaat het om het zoeken van de juiste route en op het juiste moment zwemmen of springen. Er zijn wat secties waarin je wordt achtervolgd door meerdere kleine monsters. Dan is het zaak om de wat traag bewegende groep weg te lokken of met een lichtkogel te verblinden. Ingewikkeld of spannend wordt het nooit. Lang trouwens ook niet: je hebt de game in drie tot vier uur wel uitgespeeld. Hij is daarbij behoorlijk lineair en er zijn geen moeilijkheidsgradaties. Behalve de twee collectibles is er dus weinig reden om hem een tweede keer te spelen. Daarvoor ligt er te veel nadruk op het verhaal en is er te weinig gameplay.

Mooi en sfeervol

Wat overblijft is een prachtige game met sfeervolle muziek. Het uiterlijk en de sfeer in de levels vormen samen het sterkste punt van Sea of Solitude, vooral omdat het om Kay heen afwisselend donker of juist heel zonnig is. Ook het ontwerp van de levende zielen in de game is prima. Kay, de monsters en de andere personages zien er allemaal prima uit en lijken zo uit een stripboek weggelopen. Over de stemacteurs zijn we wat minder te spreken. Jo-Mei heeft gekozen voor Duitse stemacteurs die Engelse teksten inspreken, en dat is te horen. Het Duitse accent klinkt wat knullig. Daarbij valt vooral Kay op. De stem van Kay wordt verzorgd door Miriam Jud, in het dagelijks leven animation lead bij Jo-Mei en dus geen stemacteur. Dat is te horen, niet alleen aan haar accent, maar ook aan de wat vlakke manier van praten. Voor een amateur doet ze het prima, maar voor de hoofdpersoon in een game heeft ze duidelijk te weinig ervaring. Hoe sympathiek het ook is dat Jo-Mei een collega deze rol heeft toebedeeld, ze doet daarmee haar eigen game te kort.

Conclusie

Sea of Solitude is een game waar je sympathie voor op zou willen brengen, een game waar we graag heel positief over zouden willen zijn. Een game als Firewatch, met een enigszins vergelijkbare stijl en thematiek. Helaas lukt het bij SoS minder goed om erg enthousiast te worden. Daarvoor ligt de nadruk te veel op de persoonlijke ervaringen van Geppert. Het zijn niet zozeer de familie en vrienden van Kay, maar meer die van Cornelia Geppert die steeds met naam en toenaam worden genoemd. Dat is jammer, want daardoor mist de game de kans om universele thema's als pesten en relatieproblemen invoelbaar te maken. De game vertelt nadrukkelijk het eigen verhaal van Geppert, het wordt te weinig het verhaal van de speler. Een gemiste kans. De game komt nooit los van het verhaal van de maakster en de ervaringen van Geppert zijn nu ook weer niet heel uitzonderlijk. Er zijn legio mensen die hebben te maken met pesten op school, ruziënde ouders, stress op het werk en een verloren liefde. Daarom was een wat meer universele aanpak naar onze smaak beter geweest. Jammer, want de vormgeving is prima en de gameplay ook, al is de gameplay wat simpel en de game als geheel wat aan de korte kant.

Reacties (47)

[Paul Hulsebosch]

Het is vooral een haastig opgemaakte review, daar heb je helemaal gelijk in, want ik ben inderdaad glad vergeten om een video en wat screenshots tussen de alinea's te plaatsen, wat wel de gewoonte is. Dat is slordig. Haastig geschreven is het niet, maar SoS is een erg korte game (in 3, hooguit 4 uur ben je er echt wel doorheen) waarin weinig gameplay zit, dus tenzij ik het verhaal geheel zou spoilen, valt er ook weer niet zo heel veel over te vertellen. Ik heb de opmaak aangepast, zoals oorspronkelijk bedoeld was.

[Reactie gewijzigd door Paul Hulsebosch op 22 juli 2024 18:43]

[NaN]

Sja, lijkt mij dan ook logisch (korte game, weinig inhoud) dat je er verder niet zoveel tijd in kon stoppen.

Voor mij is het klaar als een klontje, waarom deze review wat korter is.

[Reactie gewijzigd door NaN op 22 juli 2024 18:43]

[PanaLover]

Het verhaal, de achtergrond, de omgeving geven en gedeeltelijk beeld van de gameplay. Graag had ik meer gelezen over springen, rennen kruipen, sluipen. Een filmpje had bijgedragen aan wat ik mis.

[DonJunior]

Zie hier een passende videoreview
https://youtu.be/WyL4xtrwZkM

[PanaLover]

Dankjewel dit is precies wat ik bedoel.

[8GUS]

Zie de link van DonJunior idd. Al is er weinig te vertellen over het rennen, springen, etc. Kruipen en sluipen is er niet

Ben wel blij met het punt van Paul. Hoewel ik een hekel heb aan punten en sterren komt het wel ongeveer overeen met wat ik ervan vond. De game is gewoon kort en buiten de graphics is er weinig verrassends en vernieuwend. Er had meer ingezeten.

[Paul Hulsebosch]

Ik vrees dat je je teveel voorstelt bij de gameplay. Er is niet zo veel springen. Een beetje, maar heel spannend of moeilijk wordt het nooit. Het is geen Mario, waar precisie van levensbelang is. Zoals ik beschrijf: enkel als je een stukje moet zwemmen is het oppassen dat er toevallig geen monster langs zwemt, want dan wordt je opgegeten.

[Reactie gewijzigd door Paul Hulsebosch op 22 juli 2024 18:43]

[TWKterry]

In de basis lijkt het wel op Submerged voor oa de Xbox, maar de waterhoogte is een leuke toevoeging.
En inderdaad wat plaatjes in de review zou het wel beter maken.

[Hakker]

Niet in de basis alleen. Het lijkt in de trailer wel heel erg veel op Submerged met het voornaamste verschil dat de opgegeten kan worden daar waar Submerged zonder enige vorm van geweld is. Voor de rest lijkt het er heel veel van gepakt te hebben.

[TTLCrazy]

Ik kon nergens prijs informatie vinden, via EA kost deze:
€ 19,99 voor de PC , XBOX of PS4 versie.

[er0mess]

Het doet me een beetje aan Rime denken!?

[commandoprime]

Het is zeer jammer te lezen dat vooral het verhaal van Cornelia zelf is te beleven in de game. Begrijp me niet verkeerd er is niets minder oprecht dan een persoonlijk verhaal, maar maak alleen al de karakters fictief en het maakt het makkelijker de karakters beter invoelbaar te maken voor de speler.

[Exirion]

Doet erg aan RiME en een beetje aan Brothers denken. Op Metacritic is de score heel redelijk, dus het zal erg persoonlijk zijn wat je ervan vindt.

[LongTimeAgo]

Hmm, had deze game cadeau willen doen aan de vriendin. Maar na het lezen van wat reviews en het zien van wat Gameplay, vallen de ervaringen compleet in het "niets" met wat zij zelf heeft meegemaakt en zal het haar denk ik OF totaal niet boeien, OF alleen maar irriteren ivm de keuzes die Geppert bij de ervaringen maakt ipv dat de speler deze "zelf" min of meer zou kunnen maken.

Wat dat betreft ben ik het volledig met je eens Paul, als de game iets meer vrijheid of "eigen impact" simuleerde had het al een hele andere (heftigere en persoonlijkere) ervaring kunnen zijn.

[JeroenED]

@Paul Hulsebosch je spreekt dat het vooral gericht is op het verhaal van geppert. Maar kan ik erdoor kijken? Ik zou het namelijk willen spelen om te weten hoe een bepaalde vriend die ook gepest wordt zich voelt/kan voelen? Hij spreekt hier geregeld over en om je eens in zijn plaats te stellen. Lukt dit als ik een goede filter plaats?

[Reactie gewijzigd door JeroenED op 22 juli 2024 18:43]

[Verwijderd]

Beetje een ego game dus. Hopen dat Cornelia Geppert niet om deze rede online gepest gaat worden...

[fapkonijntje]

Je krijgt wel een -1, maar ergens vind ik het zo commercieel maken en verkopen van je zieligheid wel een beetje een aparte stap, zeker omdat veel zieligheid toch in bepaalde mate subjectief is. Sommigen vinden eenzaamheid het ergste dat er is maar veelal omdat ze zichzelf of anderen hun vertellen dat het een probleem moet zijn. Er zijn genoeg mensen die een rustige of beperkte sociale omgeving wel best vinden. Dus iemand kan best denken; mens zeur niet zo. Als dan iemand zo een mening uit, dan voelen andere zich weer gepest. Daarbij getuigd het dus echt wel van een flink ego, want ze vind haar verhaal en zieligheid van groot belang en wil het daarom belichten. Wat daar de verdere motivatie ook van is, dan moet je hoe dan ook jezelf heel wat vinden en wel héél veel behoefte aan aandacht hebben.

Het op die manier verkopen van je persoonlijke verhaal lokt dus ongetwijfeld ook negatieve reacties uit. Ik hoop dus wel dat mevrouw zich realiseert dat niet iedereen met haar meeleeft. Zeker omdat het spelletje een beetje magertjes is en toch redelijk wat kost. Er zijn boeiendere spellen voor een paar euro op mobiele apparaten te krijgen.

[T-Forever]

"Wat daar de verdere motivatie ook van is, dan moet je hoe dan ook jezelf heel wat vinden en wel héél veel behoefte aan aandacht hebben."

Of ze wil andere mensen met eenzelfde gevoelens/verleden een hart onder de riem steken, van je staat niet alleen, en ook jij gaat er wel komen.

Ik zie vooral heel veel ego's reageren op een manier waarvan ik denk, komt dit nu omdat het een vrouw is?

@fapkonijntje neen het eerste wat ik dacht staat in de eerste alinia, degene die lompe aannames maakt ben jij zelf.

Je krijgt wel een -1, maar ergens vind ik het zo commercieel maken en verkopen van je zieligheid wel een beetje een aparte stap, zeker omdat veel zieligheid toch in bepaalde mate subjectief is. Sommigen vinden eenzaamheid het ergste dat er is maar veelal omdat ze zichzelf of anderen hun vertellen dat het een probleem moet zijn. Er zijn genoeg mensen die een rustige of beperkte sociale omgeving wel best vinden. Dus iemand kan best denken; mens zeur niet zo. Als dan iemand zo een mening uit, dan voelen andere zich weer gepest. Daarbij getuigd het dus echt wel van een flink ego, want ze vind haar verhaal en zieligheid van groot belang en wil het daarom belichten. Wat daar de verdere motivatie ook van is, dan moet je hoe dan ook jezelf heel wat vinden en wel héél veel behoefte aan aandacht hebben.

doordrenkt zelfs.

[Reactie gewijzigd door T-Forever op 22 juli 2024 18:43]

[fapkonijntje]

Zo jij doet nogal een lompe aanname. Of het komt omdat het een vrouw is? Als dat het eerste is dat je denkt bij een beetje kritiek is er iets goed mis. Of mag kritiek alleen op mannen van jou?

Man, vrouw, konijn, doet er geen zak toe. Er is ook uit mijn reactie en de reactie waarop ik reageer geen enkele reden om aan te nemen dat geslacht er toe doet. Dat zit alleen in jouw hoofd.

Het kan vast zo zijn dat iemand iets positiefs probeert te doen voor andere zielige mensen... Maar dit is wel erg commercieel met een fiks prijskaartje en dat valt mij negatief op. Ik krijg hierbij meer het gevoel dat iemand zijn/haar/het/een eigen verhaal wilt vertellen en medelijden wilt kweken dan anderen helpen. Daar is het verhaal namelijk te persoonlijk voor.

Ook zijn zielige mensen nogal een hype tegenwoordig en moeten ze allemaal om uiteenlopende subjectieve redenen op een podium staan. Ookal stelt hun ongemak in veel gevallen niet zoveel voor omdat het vaak zelfgemaakte first world problems zijn. Dit spelletje speelt ook op een aparte manier in op de hype en dat vind ik er veel te dik opliggen dit keer.

Net als dat jij gelijk roept sexisme! beetje makkelijk proberen te scoren met je reactie.

[Reactie gewijzigd door fapkonijntje op 22 juli 2024 18:43]