Introductie
De strijd tussen de Autobots en Decepticons werd in de jaren tachtig uitgevochten in de Transformers-tekenfilmserie. Regisseur Michael Bay bracht de franchise dit jaar naar het witte doek en tegenwoordig kan een grootse rolprent niet zonder bijbehorende game; Transformers is daarin geen uitzondering. Wij waren in ieder geval enthousiast en wilden niets liever dan erop los transformeren.
De ontwikkelaars hadden waarschijnlijk een spel als Grand Theft Auto of Crackdown voor ogen. Voordat het spel begint, moet de kant gekozen worden van de goede Autobots of de slechte Decepticons. Als een van beide partijen gekozen is, bevind je je in een grote open wereld waarin vrij bewogen kan worden. Als de speler lopend door de stad stampt, kan hij objecten oppakken en hiermee slaan of gooien. Ook kunnen gebouwen beklommen worden. Als auto of vliegtuig is de speler een stuk sneller en kan hij zich zonder last van de politie door de straten bewegen; een gigantische robot valt blijkbaar toch op bij de wetsdienaars. De speler begint aan de goede kant met robot Bumblebee, maar mag later ook met Ironhide en Optimus Prime spelen. De slechte kant biedt onder andere Blackout, Starscream en natuurlijk Megatron.

Van robot naar auto
Het eerste wat wij uitproberen, bij de PlayStation 3-versie van deze game, is natuurlijk het transformeren. Met een druk op de knop springt robot Bumblebee in de lucht, draait zich om en verandert met grote snelheid in een gele Camaro. Dit alles gebeurt met bijbehorende transformer-geluiden. Blij als een klein kind drukken we opnieuw om de auto weer tot robot te transformen. De gelikte animaties maken dit tot een groot feest. Na hiermee gespeeld te hebben vinden we het tijd om de stad eens te verkennen, het is niet voor niets een 'free roaming'-omgeving. Kiest de speler voor de robotvorm, dan ontstaat er paniek in de straten: mensen rennen gillend weg en even later komt de politie eens polshoogte nemen. De politieauto tillen we op en gooien we weg, waarna het ons te binnen schiet dat we aan de goede kant spelen. Aan de slechte kant mag de speler ongestoord vernielen en chaos veroorzaken. Dat maakt de Decepticons-campagne ook een stuk aantrekkelijker, hier mag de speler ongestraft huishouden.

Alles kan kapot
Tegenwoordig verwacht de gamer met een next-gen spelcomputer dat zo'n beetje alles aan omgeving en voorwerpen te slopen is in games. De ontwikkelaar heeft dit goed begrepen: gebouwen kunnen stuk, auto's ontploffen en hekken vallen om. Dit alles gebeurt compleet met explosies, rook en bijbehorende chaos. Het probleem is ook niet wat er kapot kan, maar dat de speler alleen maar ergens naar hoeft te kijken en de hele bende stort al in elkaar. Gebouwen ontploffen als de speler ze nauwelijks aantikt en decoratie in de omgeving valt om, terwijl dit niet de bedoeling is. We vinden chaos en explosies best vermakelijk, maar daarbij moeten we dan wel de indruk hebben dat we dit zelf veroorzaken.
Gameplay & Graphics

Rijden en vechten
Als er geen missie geaccepteerd wordt, is er eigenlijk weinig te doen in de wereld. Er zijn dan wel honderd blokjes te verzamelen, maar de meeste zijn snel gevonden. Met de blokjes worden extra's vrijgespeeld, waaronder filmpjes en plaatjes die helaas niet bijzonder zijn. Optimus Prime herhaalt om de minuut dat er een missie voor ons klaar staat en we worden zijn gezeur zo zat dat we er maar aan beginnen. De opdrachten komen allemaal op hetzelfde neer: rij naar een bepaalde locatie binnen een bepaalde tijd of vecht tegen een vijandige robot, eventueel ook binnen een bepaalde tijd. De game is een aaneenschakeling van vechten en rijden, afgewisseld met cutscènes.
Zo moeten wij een transformer volgen en aangezien het voortbewegen op vier wielen een stuk sneller gaat dan te voet, zetten we de achtervolging in met de auto. Het besturen van de auto werkt echter niet goed: de auto vliegt van links naar rechts over de weg en nooit hebben we het gevoel er controle over te hebben. Daar komt nog bij dat de physics van het spel ronduit slecht zijn. Als andere auto's op de weg aangeraakt worden, vliegen ze van de straat af alsof ze niets wegen. Hetzelfde geldt voor bomen, lantarenpalen en andere obstakels. Het is bijna alsof de speelwereld van karton is, zoals de objecten zich gedragen. Dan is er ook nog de collision detection die het er niet beter op maakt. Onze auto rijdt half door andere auto's heen, stoepjes verdwijnen in onze auto en ook de politiewagens rijden door delen van gebouwen heen. Aangezien het rijden niet perfect werkt is de tijdslimiet erg storend.

Zowel in autovorm als robotvorm kunnen er raketten afgeschoten worden op tegenstanders. In de robotvorm moet de gamer het doen met drie aanvalstechnieken. Als eerste kan de robot inbeuken op tegenstanders met zijn ijzeren vuisten, daarnaast kunnen er objecten opgepakt worden om deze vervolgens te gebruiken als projectiel, of als slagwapen. Om dit accuraat te kunnen doen is er een optie aanwezig om te locken op het doelwit. Hier faalt de ontwikkelaar om een fatsoenlijk target-lock systeem af te leveren, waardoor gevechten snel irritant worden. Met de rechter analoge stick blijft de speler de camera bijsturen totdat het vizier bijna bovenop de vijand staat. Dan pas wordt op het doelwit gelockt. Bij meerdere vijanden wordt het de speler helemaal lastig gemaakt, omdat de camera dan continue bijgedraaid zal moeten worden. Voor ons was de lol er snel af doordat het hele spel bestaat uit vechten en rijden, en beide onderdelen niet goed werken.

Aangezien de spelmaker ons een wereld voorschotelt waar we mogen gaan en staan waar we willen, is het merkwaardig dat de speler tijdens een missie niet buiten een bepaalde zone mag komen. Doet hij dit wel dan wordt de missie beëindigd, tenzij hij zich binnen een aantal seconden weer in de zone bevindt. Helemaal vervelend wordt het als de speler door de vijand buiten de zone gegooid wordt. Missies worden op de vreemdste momenten onderbroken door cutscènes. Zijn we fijn aan het inslaan op een robot, start er ineens een cutscène. Wat is er aan de hand? We hebben blijkbaar gewonnen, blijkt in de cutscène. Het gehele spel door blijven de spelmakers de speler 'verrassen' met cutscènes die de actie verstoren. Dat we met de Decepticons mochten vliegen met een helikopter maakte nog iets goed in een spel waar niet alleen veel stuk kan, maar ook veel stuk is, zoals de genoemde besturing. We vragen ons nog steeds af waarom een transformer niet kan springen en transformeren tegelijk.

Graphics en geluid
De meeste aandacht hebben de ontwikkelaars in de robots gestopt, en niet in de omgevingen - die er minder aantrekkelijk eruit zien. Zo is een ontwortelde boom niet om aan te zien door zijn hoekige pixelachtige wortels. De transformeer-animatie is helaas een van de weinige hoogtepunten van deze game. Het wordt al snel duidelijk dat de huizen die vernield kunnen worden maar drie textures gebruiken. Tussen de texture van een huis in nieuwstaat en die van een compleet verwoeste woning bevindt zich slechts een enkele texture. Hierdoor gaat de aftakeling van een gebouw wel erg stapsgewijs. Overigens blijven de daken boven de ruïnes zweven, ook al zijn de muren waarop ze rusten verdwenen. De cutscènes hebben een slechte compressie en dat is er vanaf te zien. De menselijke figuren in de tussenfilmpjes zijn lang niet zo gedetailleerd als de transformers en ze lijken wel enigszins op de acteurs uit de filmversie, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Geluiden en muziek zijn nergens bijzonder. De filmmuziek is gebruikt als muzikale ondersteuning maar lijkt zich vaak te herhalen. Met een ding zullen de fans wel blij gemaakt worden: zowel de stem van Optimus Prime als Megatron in de game worden verzorgd door de originele stemacteurs. In de film moest Megatron het doen met een andere stemacteur.
Conclusie
Ontwikkelaar Traveller's Tales slaagt erin om een spel af te leveren dat de film geen eer aan doet; vermoedelijk zullen zelfs de fans van de tekenfilm zich er niet mee vermaken. Het is weliswaar erg cool om te transformeren, maar daar houden de positieve punten dan ook mee op. De eentonige missies, onhandige besturing en omgevingen die te snel stuk gaan verpesten het waarschijnlijk zelfs voor de diehard fans van de serie. Het meeste plezier hadden wij met de 'transformatie' van de spel-cd, de ontwikkelaar heeft gelijk, echt alles kan stuk.
Pluspunten
+ Transformeren is leuk
Minpunten
- Slechte besturing
- Eentonige missies
- Slechte physics en collision detection
- Cutscènes op vreemde momenten
- Lelijke omgevingen
- Niet free roaming zoals beloofd
Cijfer: 3
Titel | Transformers: The Game |  |
Platform | PlayStation 3, Xbox 360, Wii, pc, PSP, PlayStation 2 |
Uitgever | Activision |
Ontwikkelaar | Traveller's Tales |
Releasedatum | 5 juli 2007 |