Blijft Nintendo met de release van het achtste deel uit de Mario Party-reeks veilig op de gebaande paden? Tweakers.net onderzocht of de Wii-versie van het spel iets nieuws te bieden heeft, of dat alleen de boekhouders van Nintendo reden voor een feestje hebben.
Hudson Soft bracht in 1999 de eerste Mario Party op de Nintendo 64 uit, en sindsdien is er niet veel veranderd aan de franchise. Een goed concept hoeft natuurlijk niet omgegooid te worden, maar de spelreeks begint toch sporen van ouderdom te vertonen. Laten we eerst Mario's partytent binnengaan en kijken wat de besnorde loodgieter ons aan vermaak biedt. Het keuzemenu wat de speler voorgeschoteld krijgt bestaat uit een grote circustent, met enkele kleinere tenten eromheen. In de grootste tent kan het hoofdspel gespeeld worden, de Extra Zone biedt een aantal aanvullende minigames die ook met eigen ontworpen karakters, de Mii-figuurtjes, te spelen zijn. De Fun Bazaar bevat onder andere vrij te spelen minigames en digitale figuurtjes die verzameld kunnen worden. Verder zijn er nog tenten om bijvoorbeeld losse minigames te spelen.

Investeren in hotels
Door het grote succes van de Wii en de nieuwe doelgroepen die Nintendo aanboort, is er een grote kans dat mensen voor het eerst kennis maken met Mario Party. Het spel combineert een ouderwets bordspel met korte spelletjes die soms gebaseerd zijn op vaardigheid en soms op geluk. Met een figuur uit het Mario-universum beweegt de speler zich met drie anderen over virtuele speelborden. De drie anderen kunnen zowel door de computer bestuurd worden als door vrienden van vlees en bloed. Elke ronde gooien spelers met een virtuele dobbelsteen om zich te verplaatsen op een van de zes speelborden. Na elke ronde wordt er een minigame gespeeld. De spelers strijden uiteindelijk om het grootste aantal behaalde sterren. Hoe de speler aan een ster komt hangt van het type speelbord af, maar de munten die gaandeweg verdiend kunnen worden hebben hier altijd invloed op. Vaak liggen er sterren op bepaalde plaatsen op het speelbord, maar een bord als Tycoon Town wijkt hier heerlijk van af. Spelers kunnen munten investeren in de hotels op het speelbord, en wie de meeste munten investeert wordt eigenaar van het hotel en krijgt een of meerdere sterren. Gaat er iemand over het hoogste aantal munten heen dan zet hij het hotel op zijn naam en neemt de sterren weg bij de vorige eigenaar. Speelborden zijn dit keer geheel in 3d weergegeven waardoor spelers meer het idee hebben zich door een spelwereld te bewegen dan over een speelbord.
Minigames
De minigames zijn nog steeds een mengeling van vaardigheidsspelletjes en spellen waarbij het draait om puur geluk. Waar spelers vroeger zo snel en vaak mogelijk op een knop moesten drukken, moeten zij nu daadwerkelijk de bijpassende bewegingen maken. Zo werden we bijvoorbeeld echte cowboys, met de wiimote al zwaaiend boven ons hoofd alsof het een lasso was, om daarna te mikken op een bewegend doel. We sloegen honkballen weg, gooiden sneeuwballen en gingen touwtje springen. Het leek wel een standaard vrijdagmiddag op de redactie.

De controller wordt op verschillende manieren ingezet voor de spellen. Zo houdt de speler bij de racegames de controller overdwars vast. Het is vreemd dat de wiimote niet altijd op de meest logische manier ingezet wordt. Zo is er een bowling game waarbij we natuurlijk meteen gingen vergelijken met Wii-Sports. Helaas werkt het hier totaal anders: als de speler een beweging omhoog maakt vliegt de bowling bal over de baan, zonder dat de argeloze gamer ook maar enig idee heeft dat hij hier invloed op had. De vierpuntstoets wordt soms ook gebruikt op momenten dat de bewegingsgevoelige controller logischer was. In de totaal 65 minigames kunnen we constateren dat de meeste erg leuk zijn en werken zoals de speler dat ook zou verwachten. De Wii-controller zorgt gelukkig wel voor vernieuwing in de spelreeks, die hier niet om bekend staat. Mario Party 6 probeerde te vernieuwen door enkele minigames te besturen met stemcommando's, maar dit voelde meer als grappig extraatje dan als serieus game-element. Een nieuwe toevoeging is in de Extra Zone te vinden. Hier kan de speler aanvullende games spelen met een van de veertien te kiezen karakters uit de Mario-wereld, maar ook met een Mii-karakter. Het is een leuke toevoeging, maar was pas echt zinvol geweest als die mogelijkheid in het gehele spel had gezeten, en niet alleen in de Extra Zone.

Het spel moet eigenlijk niet alleen gespeeld worden, de lol zit in het samen spelen en dan het liefst met vier mensen tegelijk. Elk karakter dat door de computer bestuurd wordt, maakt het minder leuk. Net als in de vorige delen nemen de door de computer bestuurde karakters uitvoerig de tijd om over het bord te lopen, na te denken en hun munten te besteden in een winkeltje op het speelbord. We hadden dit liever versneld gezien, want het kortste potje van tien beurten duurt toch nog steeds een dik uur. Omdat het samen spelen zo belangrijk is, schreeuwt Mario Party gewoon om een online modus. Toch levert Hudson een spel af zonder deze optie en dat is een gemiste kans.
Graphics
Op het eerste gezicht lijkt het spel breedbeeld te bieden, maar schijn bedriegt. Hudson heeft zich er makkelijk vanaf gemaakt door het 4:3 beeld te voorzien van een kleurige achtergrond aan weerszijden om hiermee een 16:9 breedbeeld scherm te vullen. Waar wij echter meer moeite mee hadden was de GameCube-look die van het spel afstraalde. De Wii is natuurlijk geen PlayStation 3 of Xbox 360, maar dat wil nog niet zeggen dat gamers tevreden zijn met opgepoetste GameCube-graphics. De muziek en geluiden zijn gelijk aan vorige delen en ook is er opnieuw gekozen om niet gebruik te maken van stemmen in het spel, maar alleen wat losse kreten van elk figuurtje. Waarschijnlijk kiest Hudson liever de veilige bekende weg, en misschien is het maar beter dat we Mario, Wario en Toad niet hele verhalen horen afsteken.
Mario Party 8 is alleen leuk met vrienden of familie. De Wii-controller zorgt ervoor dat de minigames voor het eerst sinds tijden weer nieuw aanvoelen en bovendien valt er genoeg te lachen met de soms vreemde bewegingen die de speler moet maken. De nieuwe speelborden zijn sterk en vooral Tycoon Town is een goede aanvulling. Ontwikkelaar Hudson Soft had de game er grafisch beter uit moeten laten zien, want ondanks dat het bij de Wii niet om het grafische aspect draait, wil dat nog niet zeggen dat er weggekomen kan worden met GameCube-graphics en het ontbreken van breedbeeldondersteuning. Ook het gemis van een online-modus mag Hudson zwaar aangerekend worden. Hierdoor zou de game ook tegen anderen te spelen zijn indien er even geen vrienden in de buurt zijn. Hudson doet er verstandig aan om de franchise eens goed onder handen te nemen, want een Mario Party 9 die nogmaals hetzelfde doet als dit deel kan wel eens een feestje worden zonder feestgangers.
Minpunten
- geen online modus
- geen breedbeeld
- grafisch gelijk aan de GameCube
Pluspunten
+ de Wiimote maakt de minigames leuker
+ leuke speelborden
Cijfer: 7
Titel | Mario Party 8 |  |
Platform | Nintendo Wii |
Uitgever | Nintendo |
Ontwikkelaar | Hudson Soft
|
Releasedatum | 21 juni 2007 |