Samengevat
Het leuke van Captain Toad: Treasure Tracker is dat het spel zo lekker casual is te spelen. Af en toe krijg je een puzzeltje waar je niet meer dan een paar minuten mee bezig bent. De puzzels zijn over het algemeen prima, omdat Nintendo er redelijk veel afwisseling in heeft aangebracht. Helaas zijn we minder te spreken over de besturing van de game. De oorspronkelijke versie voor de Wii U maakte als een van de weinige games optimaal gebruik van de vele opties van de Wii U-controller. Die blijken moeilijk te vertalen. Vooral als je via het dock speelt, schiet de bediening tekort. Ook de nieuwe co-opmodus stelt teleur, omdat de tweede speler te weinig heeft te doen. Dat zorgt ervoor dat we gemengde gevoelens hebben over Captain Toad: Treasure Tracker. Het is en blijft een leuke en lekker casual game, maar helaas is de port van de Wii U naar de Switch niet zo geslaagd.
:fill(white)/i/2001946979.jpeg?f=thumblarge)
Hoewel er behoorlijk wat games van andere uitgevers verschijnen voor de Switch, blijft Nintendo voor veel eigenaren de voornaamste leverancier van nieuwe games. Ports van bestaande games van andere uitgevers zijn best leuk, maar de games van Nintendo zijn volledig op de vele mogelijkheden van deze console afgestemd. Dat maakt ze in veel gevallen toch leuker om te spelen. Om het momentum van de Switch gaande te houden, is het dus zaak met enige regelmaat een nieuwe game op de markt te brengen. Omdat de ontwikkelcapaciteit van Nintendo beperkt is, grijpt de uitgever af en toe terug op een beproefd concept, door een oude game opnieuw uit te brengen, maar nu voor een ander platform. Dat is ook gebeurd met Captain Toad: Treasure Tracker, een game die bij ons begin 2015 verscheen voor de Wii U, en nu in een versie voor de Switch is uitgebracht.
Afgeleid van Super Mario 3D World
Captain Toad: Treasure Tracker is, voor wie het origineel niet kent, een puzzelgame die is afgeleid van de minigames uit Super Mario 3D World, de Wii U-game uit 2013. Je krijgt een hele serie puzzels voorgelegd waarin je Captain Toad of zijn vriendinnetje Toadette bestuurt, lopend door een klein level dat doorgaans bestaat uit verschillende verdiepingen. Het draait hier vrij letterlijk om puzzelen. Je kijkt daarbij van enige afstand naar het level dat zwevend voor je hangt. Je kunt de zwevende constructie vervolgens draaien, zodat je hem van alle kanten kunt bekijken. Een beetje als in Monument Valley, maar dan zonder de vervreemdende invloed van MC Escher. Dat draaien is handig, want zo kun je de route bepalen die je moet afleggen om je doel te bereiken.
Het doel is steeds om een ster te vinden, al zijn in veruit de meeste levels ook secundaire doelen aanwezig. In vrijwel elk level moet je drie verborgen diamanten zoeken en meestal is er daarnaast nog een variabel doel. Bij het ene level is dat het vinden van een bepaald aantal munten, bij het volgende moet je alle vijanden uitschakelen of ongedeerd blijven. Het behalen van de secundaire doelen levert je weinig meer op dan voldoening. Hun aanwezigheid geeft de game dezelfde herspeelbaarheid als de Super Mario-games. Bij de meeste levels is het bereiken van de ster niet echt moeilijk. Zelfs het verzamelen van de drie diamanten is meestal niet echt lastig. Het vinden van de ster en de drie diamanten, en het halen van het wisselende secundaire doel - het hele pakket dus - kan echter best lastig zijn, precies zoals het hoort. De kracht van het concept is dat je het jezelf gemakkelijk of moeilijk kunt maken. Je speelt de volgende puzzel al vrij als je de ster weet te bereiken. De diamanten en het wisselende doel zijn optioneel, al heb je een makkelijk te behalen aantal diamanten nodig om bepaalde levels vrij te spelen. Je kunt dus snel een puzzeltje uitspelen, of juist de uitdaging aangaan en proberen alle doelen te halen. Uiteraard kun je elke puzzel zo vaak spelen als je wilt, dus je kunt even snel de ster oppikken en verder spelen, om later terug te keren en alsnog de andere doelen te halen.
:fill(white)/i/2001946979.jpeg?f=thumbmedium)
:fill(white)/i/2000638726.jpeg?f=thumbmedium)
