Tennis World Tour
Tennis World Tour stelt teleur, zo duidelijk kunnen we wel zijn. Een deel van het ontwikkelteam werkte eerder aan Top Spin 4, een van de beste tennisgames ooit. De verwachtingen die dat schept, worden echter absoluut niet waargemaakt. De gameplay komt af en toe nog best aardig voor de dag en achter de carrièremodus zitten goede ideeën. Die pluspuntjes worden echter teniet gedaan door het ontbreken van al te veel inhoud, en door de manier waarop de AI zich bemoeit met hoe je het spel speelt. Ook het feit dat er maar vijf vrouwelijke speelsters in de game zitten, is jammer. Toch verbleken al die puntjes bij ons grootste kritiekpunt: Tennis World Tour mist sfeer en beleving. Het publiek is doods en de game heeft het slechtste commentaar van alle in recente jaren verschenen sportgames. De dikke onvoldoende op het aspect 'presentatie' kost de game zijn laatste beetje bestaansrecht. Deze game vergeten we dus maar, en er hopen dat er snel een betere tennisgame voorbij komt.
Eindoordeel
Het is alweer even geleden dat we een goede tennisgame zagen verschijnen. In vervlogen tijden staken games als Top Spin en Virtua Tennis elkaar naar de kroon, maar rond die titels is het al jaren stil. Samen met ontwikkelstudio Breakpoint Studio hoopt uitgever BigBen daar verandering in te brengen. De bedrijven brachten eind mei Tennis World Tour op de markt voor de PlayStation 4, Xbox One, Nintendo Switch en Windows. Maar of we hier te maken hebben met een nieuwe aanvoerder van de ranglijst ...?
Tweakers maakte vorig jaar op de E3 al kort kennis met het project. We spraken in Los Angeles met een van de producers van het spel. Hij legde ons uit dat Breakpoint verschillende ontwikkelaars had verzameld die in het verleden onder meer aan Top Spin 4 hadden gewerkt. In zekere zin zou Tennis World Tour dus als opvolger van dat spel mogen worden gezien. Een probleem daarbij is echter wel dat dit spel verscheen in 2011, dat is dus even geleden. Hoe logisch is het dat een aantal van de ontwikkelaars daarvan nu in een nieuw team zomaar even een net zo goed spel neerzet? Eerst zien, dan geloven. Dat 'zien' lukte op de E3 nog niet. De ontwikkelaar had nog geen beelden van het spel, alleen plannen.
Onderdeel van die plannen was de toevoeging van een multiplayer-modus. Wellicht heb je al ergens meegekregen dat die spelmodus vooralsnog ontbreekt. Op zich geen probleem, ware het niet dat BigBen en Breakpoint vooraf continu spraken over een multiplayer die vanaf de introductie van de game beschikbaar zou zijn. In plaats daarvan prijkt er een 'Coming Soon!'-tekst onder de knop waarmee de spelmodus normaliter zou moeten worden gestart. Niet netjes, zeker niet tegenover gamers die de game vooraf hebben besteld. De modus zal zo snel mogelijk worden toegevoegd, maar het levert de game een vervelende valse start op.
Tennis World Tour beschikt over een aardig rijtje gelicenseerde spelers en speelsters, waaronder wereldster Roger Federer, diens landgenoot Stan Wawrinka en legendes André Agassi en John McEnroe. Onder de andere pakweg dertig namen vinden we vooral de veel minder bekende goden, al zullen tennisvolgers best weten wie John Isner, Milos Raonic en Gaël Monfils zijn. Opvallend is dat namen als Rafael Nadal, Novak Djokovic en Andy Murray ontbreken. Jammer, maar hier geven we de game het voordeel van de twijfel. Sla de ATP Rankings van dit moment even open en je komt veel van de 'minder bekende namen' van Tennis World Tour ook al snel tegen. Wel had er wat meer balans in de verdeling tussen mannelijke en vrouwelijke spelers mogen zitten. 27 om 5? Dat kan beter.
Aanstippen dat er een duidelijk verschil is in het aantal echt bestaande mannelijke en vrouwelijke spelers is meer dan een losse 'dat zou anno 2018 anders moeten'-opmerking. Het speelt namelijk een rol in de game. In de Career Mode - zeker met het ontbreken van de multiplayer de belangrijkste modus in het spel - kies je bij aanvang het geslacht van je speler, waarna je de rankings bestormt. Doe je dat met een mannelijke speler, dan kom je zodra je in de top 50 staat al snel spelers tegen die ook in de echte tenniswereld bestaan. Je begint op positie 100, dus je bent alsnog even bezig, maar er komt een moment waarop je toernooien speelt met alleen maar echt bestaande namen. Dat moment komt niet als je een vrouwelijke speelster hebt gemaakt, want daarbij moet je het met die vijf net genoemde namen doen. Dat is een beetje karig, en het maakt de carrièremodus er niet leuker op.
Reizen
Dat is jammer, want die modus zit verder best aardig in elkaar. De makers hebben duidelijk geprobeerd het leven van een reizende tennisprof beter in beeld te brengen. Het is meer dan simpelweg een opeenvolging van toernooien. Zo heb je in Tennis World Tour een energiebalk, en ook het reizen tussen verschillende steden en werelddelen kost energie. Hetzelfde geldt voor trainen, het spelen van demonstratiewedstrijden en uiteraard het afwerken van toernooien. Af en toe zul je dus een maandje moeten opofferen om rust te pakken. Ook geld speelt een rol. Je zult genoeg moeten verdienen om je rondgang over de globe te kunnen bekostigen. Dat kan bijvoorbeeld betekenen dat je met een sponsor om de tafel moet. Dat laatste klinkt leuk, maar het heeft in de praktijk weinig invloed. Het gebeurt namelijk maar zelden dat je geld tekort komt in de carrièremodus van Tennis World Tour.
/i/2002006667.jpeg?f=imagearticlefull)
Zoals je mag verwachten, begint je carrière met relatief gemakkelijke, korte toernooien. Je speelt korte potjes van tien punten en groeit zo lekker snel door naar serieuzere toernooien. De lengte van de wedstrijden gaat daarbij ook steeds wat verder omhoog. Je hebt als speler trouwens zelf de keuze of je volledige wedstrijden of verkorte wedstrijden wilt spelen. Omwille van de tijd is dat laatste handig, maar echte fans zullen het heerlijk vinden om drie- of zelfs vijfsetters te spelen.
Ervaringspunten en skill cards
Door toernooien en wedstrijden te spelen, verdien je niet alleen geld, maar ook ervaringspunten. Die punten laten je in niveau stijgen, en dat levert nieuwe voordelen op. Je mag een punt spenderen aan je aanval, verdediging of serve & volley, wat invloed heeft op al je statistieken. Daarnaast speel je steeds speciale 'skill cards' vrij. Daarvan kun je er aanvankelijk één - en later meer - actief hebben. Elk van de kaartjes vertegenwoordigt een bepaalde bonus, zoals een boost op je uithoudingsvermogen of kracht. Het is zaak om de kaarten te kiezen die aansluiten bij jouw speelstijl. Op papier leuk, maar tijdens de potjes die wij speelden hadden we niet het idee dat het veel uitmaakte.
Dat laatste komt mede door het systeem dat Tennis World Tour hanteert in die potjes. De basis is op zich niet slecht. De game gebruikt een beproefd systeem waarbij je met de actieknoppen kunt kiezen voor een normale klap, slice, top spin of lob. Via schouderknoppen komen daar nog volleys en dropshots bij, en dan heb je het belangrijkste wel gehad. De speler heeft daarbij best veel controle. Door een knop langer in te houden 'charge' je een volgende klap. Hoe langer je dat doet, hoe harder en scherper je de bal kunt spelen. Dat is niet zonder risico, want de kans dat je de bal uit speelt wordt groter. Er is echter een bepaalde 'sweet spot' te vinden waarbij je ballen lekker weglegt zonder een al te groot risico op onnodige fouten. Ben je eenmaal aan dat systeem gewend, dan speelt Tennis World Tour eigenlijk best lekker.
/i/2002006663.jpeg?f=imagearticlefull)
Het gaat echter mis wanneer de AI zich met je spel gaat bemoeien. Dat gebeurt op verschillende manieren. Zo past de AI je slagtype aan als de door jou gekozen klap niet logisch lijkt. Het resultaat is dat je ineens een slice verstuurt waar je eigenlijk op de knop voor topspin drukte. Wellicht levert het geloofwaardiger tennis op, maar controle wegnemen bij de speler? Daar zijn we nooit van gecharmeerd. En het is nog erger, want als de game door heeft dat je een bal niet kunt halen, gaat je hele klap niet door. Je kunt wel op de knop drukken, maar je speler doet geen poging meer de bal te slaan. Dat levert frustratie op, zeker als het leek alsof je de bal nog wél kon halen. Dit soort momenten haalt de gameplay, die in de basis degelijk is, een beetje onderuit.
Sfeerloos
Dan nog slaagt Tennis World Tour erin spelers mooi tennis op het beeldscherm te laten toveren. Niet elke rally zal even spectaculair zijn, maar er zitten regelmatig mooie potjes tussen. Er ontbreekt op die momenten alleen iets heel belangrijks: beleving. Het publiek reageert soms niet, soms heel matigjes en soms juist - op onlogische momenten - heel overdreven. Dat maakt alle tennisactie totaal sfeerloos. Het commentaar maakt het zo mogelijk nog erger, want binnen een minuut valt John McEnroe al in herhaling. Zijn teksten zijn te mager en lang niet goed genoeg. Jammer, want sommige andere zaken zijn best prima voor elkaar, maar dat de game er aardig uitziet en de geluidseffecten van het tennissen goed klinken, maakt eigenlijk al niet meer uit.
'De spirituele opvolger van Top Spin 4' is wat Tennis World Tour had moeten zijn, maar dat doel is bij lange na niet gehaald. De presentatie is zeer matig, de game heeft zeker zonder multiplayer veel te weinig inhoud en de manier waarop de AI zich bemoeit met hoe je je spel speelt, pakt nadelig uit. Jammer, want de carrièremodus zit best leuk in elkaar en de gameplay komt ook heel aardig uit de verf. Tennis World Tour doet echter te veel fout om echt serieus te worden genomen. De harde waarheid is dat zelfs Top Spin 4 uit 2011 een betere game is dan dit tennisspel. We zien wél een basis voor Breakpoint Studio om op verder te bouwen, maar als de vraag of ze die kans gaan krijgen moet worden beantwoord door het succes van Tennis World Tour, zien wij het somber in.
Eindoordeel