Op basis van deze gegevens is er eigenlijk maar één besluit dat zich eenvoudig en duidelijk laat formuleren: 'Downloaden van muziek is niet illegaal'. Wel is het zo dat veel programma's de bestanden of delen van bestanden die gedownload worden automatisch weer verspreiden, zodat het uitkijken is of je toch niet onbewust strafbaar bezig bent. Voor verschillende programma's wordt door Brein zelf echter uitgelegd hoe deze eigenschap uitgeschakeld kan worden. Bij bepaalde software, waaronder eMule, benadrukt de stichting dan weer dat het uploaden niet volledig uit te schakelen is, waardoor een gebruiker zich toch nog schuldig maakt aan schendingen van de Auteurswetgeving. Ook het onrechtstreeks verwijzen naar illegale bestanden werd door justitie niet bestraft, maar aanbieders van dergelijke links zijn wel verplicht de links te verwijderen wanneer dat verzocht wordt door rechthebbenden.
De invloed van het internet en het downloadfenomeen op de muzieksector is veel minder gemakkelijk te omschrijven. Zoals enkele artiesten zelf al aangeven, zal het negatieve economische klimaat niet geheel vreemd zijn aan de slechte tijden die de platenlabels kennen. Evenmin valt echter te ontkennen dat heel wat gebruikers tegenwoordig muziek downloaden in plaats van even naar de winkel te stappen. De cijfers liegen er niet om, er wordt heel wat minder muziek verkocht dan een paar jaar geleden en tegelijk wordt er massaal gedownload. Dat de muziekmaatschappijen graag elke download vergoed zouden zien is begrijpelijk, zij proberen vanzelfsprekend hun broodwinning te beschermen.
Een deel van het probleem zal vermoedelijk ook gevormd worden door de omvang van het apparaat dat de muziekwereld behelst en de trage reactie op de opkomst van het breedbandinternet. Mochten de maatschappijen zich een paar jaar geleden aangepast hebben en online alternatieven aangeboden hebben, zou de hele sector er nu misschien anders uitgezien hebben. Ondertussen zijn er echter kapers op de kust gekomen, met diverse online shops die hun graantje willen meepikken en deels willen tegemoet komen aan de wensen van de gebruikers (zoals het individueel kunnen aanschaffen van nummers uit een album). De platenmaatschappijen proberen zich echter met hand en tand te verdedigen door strenge eisen aan de DRM-technologieën te stellen, zodat de situatie nog niet optimaal is voor velen.
0px; float: left; margin: 5px 10px 0px 0px;" title="Tweede Kamer (klein)" alt="Tweede Kamer (klein)">Tot slot blijkt ook de politieke wereld niet klaar te zijn om met het internet en de bijhorende problemen af te rekenen. Initiatieven zoals de thuiskopievergoeding worden in handen van particuliere organisaties gegeven en worden beïnvloed door het lobbywerk van grote organisaties die er alle belang bij hebben hun eigen sector te verdedigen. Diegene die er minst van profiteert, lijkt dan ook diegene te zijn voor wie de vergoedingen eigenlijk bedoeld zijn, met name de auteurs, zangers en andere rechthebbenden. Hoewel de platenmaatschappijen niet met de meest consumentvriendelijke tactiek werken, staat het wel vast dat er nog heel wat problemen verwacht mogen worden als de huidige situatie zich doorzet. Er is een zekere remmende factor op commercieel artistieke uitingen, waar momenteel onbeperkt en onbetaald gebruik van gemaakt wordt, en dat kan funest zijn voor beginnende artiesten.