Soortgelijke cijfers als die van Billboard Magazine horen we dan ook bij Clouseau, een populaire Vlaamse band die ondertussen al vijftien jaar muziek maakt. Zij stellen vast dat ze tegenwoordig ongeveer twee euro per cd krijgen, wat naar eigen zeggen heel veel is in Vlaanderen. Toen zij hun eerste langspeelplaten maakten, ontvingen ze per LP ongeveer 0,30 euro, die toen bovendien nog onder vijf bandleden verdeeld moesten worden. Volgens hen houdt de platenmaatschappij per verkochte cd ongeveer 10 euro over, maar moeten daar nog allerlei kosten, zoals productie en promotie, van afgetrokken worden. Het zijn volgens hen dan ook vooral de kleine, beginnende bands en artiesten die het door het massale downloaden moeilijk krijgen om rond te komen, aldus Clouseau.
Zij zijn dan ook sterk gekant tegen enige vorm van legalisatie van het verspreiden en downloaden van muziekbestanden, ook als dat gepaard zou gaan met een eventuele auteursrechtenheffing op media of brandapparatuur. Internationaal zijn vooral de hardrockers van Metallica bekend als fervente tegenstanders van het downloaden. Hoewel zij hun standpunt ondertussen enigszins gematigd hebben, klaagden ze wel Napster aan omdat zijzelf en hun collega-artiesten heel wat inkomsten zouden mislopen door dergelijke downloaddiensten. Toch zijn er ook artiesten die in het internet heel wat nieuwe kansen zien. Zo namen de Smashing Pumpkins in 2000 al ontslag bij hun platenmaatschappij Virgin om hun album vervolgens enkel via internet beschikbaar te stellen.
De functie van online muziekwinkels
De laatste maanden rezen de online shops als paddestoelen uit de grond. Naast het bekende iTunes deed ook Sony Connect zijn intrede, evenals MSN Music en Virgins Digital. Deze online shops willen vooral tegemoet komen aan downloaders die wel bereid zijn voor muziek te betalen, maar niet geïnteresseerd zijn in volledige albums. De kwaliteit, het formaat en de prijzen variëren van aanbieder tot aanbieder, maar allemaal zijn ze gebonden aan enige vorm van kopieerbescherming. Bij de ene shop mag men nummers een beperkt aantal keer op cd branden, anderen laten dan weer toe een gekocht nummer op verschillende computers of handhelds af te spelen en nog anderen stellen beperkingen in wat betreft het maken van backups. Het belangrijkste struikelblok om muziek aan te schaffen bij deze online shops is bij sommigen dan ook deze DRM-beperkingen waar men aan vast zit.
Consumenten die voor een nummer betaald hebben, willen daar vervolgens ook mee kunnen doen wat ze willen zonder beperkt te worden in het aantal keer dat een nummer op cd gebrand kan worden. Toch kennen deze online shops heel wat succes, met Apples iTunes Music Store op kop. Deze laatste overschreed in oktober de grens van 150 miljoen nummers. Volgens Apple ligt de kracht van online winkels vooral in de zekerheid dat de nummers die je downloadt ook kwalitatief en betrouwbaar zijn.
'Muziek gratis en illegaal downloaden is niet alleen broodroof, je riskeert ook boetes die kunnen oplopen in de honderdduizenden euro's. Bovendien loop je een grote kans op computervirussen en is de muziek die je downloadt niet altijd even kwalitatief. Dat niet iedereen gemiddeld 20 euro wil betalen om een nieuwe cd aan te kopen in de platenwinkel, is algemeen bekend. Via de iTunes Music Store beslis je dan ook zelf welke nummers je wenst aan te kopen van een specifieke cd. Dat is niet alleen véél voordeliger, het beschermt je ook tegen hoogoplopende boetes, tergend trage downloads en hardnekkige computervirussen die je hele pc naar de vaantjes kunnen helpen.', aldus Apple. Over de stelling dat men door te downloaden torenhoge boetes riskeert op te lopen, valt overigens te discussiëren.