Ik mis in dat artikel onderbouwing vanaf de vraagkant. Er wordt beredeneerd dat er meer vraag zou moeten zijn maar concreet bewijs daarvoor wordt eigenlijk niet geleverd.
Klopt, al het bewijs is indirect. Zoals dat als providers geen rol spelen, zoals bij goedkopere modellen, ineens meer dan 60 procent dualsim is. Zoals dat de webwinkels expliciet aangeven dat het een feature is die hun klanten willen. Maar direct bewijs is een stuk lastiger.
Verder blijkt ook uit het artikel dat de telefoons met dual sim best te verkrijgen zijn dus consumenten die echt willen kunnen (en hebben waarschijnlijk) er toch een aangeschaft. Het artikel suggereert dat de markt groter had kunnen zijn maar misschien is ze nu best redelijk in evenwicht.
Dat is in theorie mogelijk, maar lijkt onwaarschijnlijk. Er is een duidelijk zichtbare scheefgroei in het aantal dualsim-modellen met lagere prijzen vs die met hogere prijzen (meer dan 60 procent vs rond 5 procent). Je zou kunnen denken dat mensen die shoppen voor goedkopere telefoons in 12x meer gevallen een dualsim-telefoon zouden willen, maar dat lijkt me onjuist.
Het gaat ook niet om of er wel of geen vraag is, het punt is dat we de keuze nauwelijks hebben. Dualsim-varianten zijn lastiger te verkrijgen in winkels waar mensen graag komen.
Vergelijk het met biologisch eten: als je het alleen kan krijgen bij de biowinkel op een uur rijden van je huis, kun je elke dag biologisch eten, maar de kans is groter als je biologisch eten kunt krijgen in de super om de hoek.
T-mobile geeft argumenten waarom je geen dual sim zou moeten willen (accuduur, verminderd bereik en datasnelheid). Het is jammer dat niet onderzocht is of dat waar is. Als het namelijk waar is, dan is dit artikel verl te veel naar de oorspronkelijke stelling geschreven.
Dat zou een eigen verhaal zijn. Het is namelijk niet iets wat je zomaar checkt: we zouden van meerdere telefoons zowel de single sim en de dualsim-varianten moeten hebben en vervolgens daar een gloednieuwe manier van testen voor ontwikkelen - accuduur op mobiele netwerken, bereik en datasnelheid op mobiele netwerken zijn geen dingen die we standaard testen. En dat uiteraard op alle netwerken, daarvoor moeten we testsims met grote databundels hebben.
Vanwege de muren waar ik tegenaan liep bij het schrijven van dit verhaal, duurde het bovendien al lang voordat het online kwam. Kijk maar naar het volgnummer in de url; ik ben begonnen met schrijven op het moment dat collega Olaf schreef aan de Gebruikersreview van de Maand in mei
reviews: Gebruikersreview van de maand - April 2016
Dit verhaal heb ik geschreven, geschrapt, opnieuw geschreven en opnieuw geschrapt en vervolgens weer opnieuw geschreven. De oorspronkelijke stelling was totaal anders; het is op basis van alle informatie die ik heb gekregen - zowel on the record als off the record - dat het dit verhaal is geworden.
Ik heb me wel afgevraagd waarom van alle providers, en ik heb alle providers in de Benelux bevraagd, alleen T-Mobile met deze onderbouwing kwam. Het zijn, als ze kloppen, prima argumenten en je zou dus verwachten dat andere providers met dezelfde redenen zouden komen. Waarom doen ze dat dan niet?
Het is natuurlijk maar een vermoeden, maar het grote verschil tussen T-Mobile en alle andere providers is dat T-Mobile totaan 2012 geen lage frequenties had.
Dat heeft grote gevolgen had op allerlei vlakken. Zo moesten ze veel meer masten bouwen om een dekking te hebben die in de buurt kwam van die van de concurrenten bijvoorbeeld. En ik vermoed dat het ook hier mee te maken heeft.
Voor de hoge frequenties gebruiken telefoons dezelfde antennes. Een telefoon met twee simkaarten had dus geen keuze; de ene simkaart had de optimale antenne al in gebruik en de tweede zou dus inferieur moeten zijn. Dat verklaart het mindere bereik en een verminderd bereik leidt automatisch tot een lagere accuduur.
Maar dat was toen; inmiddels kan de ene simkaart op T-Mobile de 900MHz pakken en de tweede simkaart kan naar de 1800MHz. Die frequenties zitten ver genoeg uit elkaar om geen effect te hebben.
Met 4g+ heb je dat probleem wel weer uiteraard: een simkaart gebruikt de optimale antennes voor twee of drie verschillende frequenties. Daarom merkt T-Mobile terecht op dat de 4g-snelheden op dualsim-varianten beperkt zijn; op de Galaxy S7 dualsim is dat bijvoorbeeld 150Mbps down, in plaats van 450Mbps van de single sim S7.
Waar je ook rekening mee moet houden, is dat voor fabrikanten de dualsim-variant de reguliere variant is. Een tweede simslot neemt ruimte in en ze moeten dus ook rekening houden met extra antennes in zulke toestellen. Elk ontwerp van een high-end telefoon dat ergens ter wereld een dualsim-variant heeft, is standaard ontworpen als dualsim en er zijn alleen componenten uitgehaald om hem als single-sim te verkopen.