The Witness is een meesterwerkje. Jonathan Blow is erin geslaagd een game te maken met honderden puzzels die in de basis hetzelfde zijn, maar toch nooit repetitief aanvoelen. De steeds veranderende regels en de manier waarop wordt omgegaan met licht, kleurgebruik, geluid en perspectief bij het oplossen van puzzels nodigt gamers uit om inventief te zijn. Je hersens gebruiken, geduld opbrengen en weten wanneer je een op dat moment te moeilijke puzzel even los moet laten om naar een ander deel van het eiland te gaan: het zijn belangrijke aspecten die je nodig hebt om plezier te beleven aan The Witness. Dat het spel zich afspeelt in een prachtig vormgegeven, kleurrijke spelwereld, is daarbij een bonus. Ben je toevallig ook nog iemand die het leuk vindt om over filosofische vragen na te denken, dan is The Witness helemaal verplichte kost. Zo niet, dan is The Witness 'alleen maar' een bijzonder goed en uitdagend puzzelspel. Voor gamers die geen zin hebben om zich te lang stuk te bijten op een reeks ronduit moeilijke puzzels kan het totale gebrek aan uitleg of tips wel voor wat frustratie zorgen. Hadden dergelijke hulpmiddelen er echter voor gezorgd dat dit een betere game was geworden? Zeer waarschijnlijk niet.