Item: The Legend of Zelda: Triforce Heroes, 3DS
Rating: 7.5
Author: Paul Hulsebosch

Samengevat

Tri Force Heroes is een game die wat ons betreft slechts gedeeltelijk geslaagd is. Voor de Zelda-liefhebbers is vooral het verhaal wat mager. Het is eigenlijk niet meer dan een kapstok om de diverse puzzels aan op te hangen. Voor diezelfde Zelda-liefhebbers is het daarnaast even wennen dat de game verdeeld is in korte levels met hooguit een handvol obstakels om te overwinnen. Wie de game met twee anderen speelt - zoals eigenlijk de bedoeling is - zal merken dat de korte levels eigenlijk prima zijn. Samenspelen is de beste manier om van de game te genieten, liefst als de drie spelers zich in dezelfde ruimte bevinden. Wat dat betreft is het erg prettig dat de game via Download Play gespeeld kan worden en dus slechts één van de spelers de game hoeft te bezitten. Als je twee spelers om je heen weet te verzamelen, is Tri Force Heroes geweldig, als je via internet of alleen speelt, is het echter lang niet zo leuk.

Pluspunten

Minpunten

Eindoordeel

Getest

The Legend of Zelda: Triforce Heroes, 3DS

Prijs bij publicatie: € 36,75

Vanaf € 21,95

Vergelijk prijzen

Van een nieuwe Zelda voor een handheld-platform worden we al snel vrolijk. Toen we tijdens de E3 van dit jaar de aankondiging zagen van The Legend of Zelda: Tri Force Heroes reageerden we in eerste instantie enthousiast. Niet veel later bekroop ons echter de eerste twijfel. Want ja, Tri Force Heroes is weliswaar een gloednieuwe Zelda-game voor de 3DS, maar de opzet is toch anders dan we gewend zijn. Tri Force Heroes doet terugdenken aan The Legend of Zelda: A Link to the Past and Four Swords, dat in 2003 verscheen voor de Game Boy Advance. In het Four Swords-gedeelte konden maximaal vier spelers in coöp-modus door de gebruikelijke Zelda-werelden trekken, om gezamenlijk puzzels op te lossen.

Dat is in Tri Force Heroes ook het geval, al is het maximum aantal spelers hier beperkt tot drie. Er is echter een opvallend verschil; Tri Force Heroes bestaat enkel uit het coöp-gedeelte, terwijl de game uit 2003 ook A Link to the Past bevat dat solo gespeeld kon worden. In die zin lijkt Tri Force Heroes meer op The Legend of Zelda: Four Swords Adventures, dat in 2005 voor de GameCube verscheen. Die game was ook enkel op coöp gericht.

De kleren van de keizer

Achter Tri Force Heroes gaat een verhaaltje schuil. Je bent hier echter geen Link, laat staan Zelda. Wat dat betreft is Tri Force Heroes nauwelijks een Zelda-game te noemen, al komen de stijl en gameplay er wel heel erg mee overeen. Het verhaal lijkt een beetje op het sprookje 'De nieuwe kleren van de keizer' van Hans Christian Andersen. Er is hier alleen geen keizer, maar een koning en het gaat hier niet om zijn eigen kleren, maar om die van zijn dochter, prinses Styla. Haar naam verraadt al een beetje dat ze altijd volgens de laatste mode gekleed wil gaan.

Daar wordt niet iedereen vrolijk van. Ver weg, in de droevige Drablands, huist een heks die zo jaloers is dat ze Styla betovert. De prinses gaat voortaan gehuld in een stemmig zwarte boerkini. Prinses triest, koning triest, onderdanen triest. Het land is dus in rep en roer en er wordt gezocht naar jonge helden die naar Drablands durven te trekken, om daar een outfit voor de prinses onder de neus van de heks vandaan te halen. Omdat Drablands het terrein van de heks is, worden de jonge helden in drievoud op pad gestuurd; de Tri Force uit de titel en tegelijk ook het maximum aantal spelers dat in coöp de game kan spelen. Je vormt dus de Tri Force die de prinses moet redden. Geen prinses Zelda dit keer, maar prinses Styla.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

The Legend of Zelda: Tri Force Heroes.

Je bent dit keer dus een naamloze Totem Hero en wordt erop uitgestuurd om het in de Drablands tegen de heks op te nemen. De tocht door Drablands bestaat uit acht hoofdstukken, die elk zijn verdeeld in kleine levels. Aan het einde van elk hoofdstuk wacht een baas en als je die verslagen hebt krijg je een kledingstuk uit de collectie van de prinses, dat je persoonlijk in het paleis mag afleveren. Dat je na elk hoofdstuk naar het paleis terugkeert, is vooral handig omdat je daar de verdiende Rupees en andere materialen kunt besteden aan nieuwe pakjes voor je Hero. Het spel draait dus volledig om kleding.

Die pakjes zijn handig omdat ze extra opties geven. Het is een manier om je Totem Hero op te waarderen, al kun je maar één pakje tegelijk dragen en daarmee ook maar één upgrade. Zo is er een pak waarmee je sneller gaat zwemmen, een pak waarmee je bommen krachtiger worden, een pak dat zorgt dat je meer hartjes kunt vinden, een pak waarmee je in lava kunt zwemmen, enzovoort. Zoals je van Zelda-games gewend bent, zijn het attributen die je nodig hebt om bepaalde puzzels op te kunnen lossen. Uiteraard zit de game zo in elkaar dat je de benodigde materialen en Rupees voor een bepaald pak pas verzameld kunt hebben als je toe bent aan het hoofdstuk waar je dat ene pakje voor nodig hebt. Iets anders dan je wellicht gewend bent, maar al snel zeer vertrouwd.

Vertrouwd uiterlijk

Dat laatste komt vooral ook omdat de game grafisch zeer sterk lijkt op de meest recente Zelda-games, zoals het in 2013 verschenen The Legend of Zelda: A Link Between Worlds. Voor ervaren spelers voelt Tri Force Heroes direct zeer vertrouwd aan. Het ziet er precies zo uit als je gewend bent en zo speelt het ook. Dat je geen Link bent is logisch; je hoort immers met twee andere Heroes op pad te gaan, en die kunnen niet alle drie Link zijn. Dat is vast ook de reden waarom er geen Zelda is die je moet redden; geen Zelda zonder Link. Toch missen we de vaste hoofdrolspelers wel een beetje.

Gelukkig grijpt Tri Force Heroes wat gameplay betreft terug op het bekende recept. Je kunt op dezelfde manier lopen, zwaaien met je zwaard, een pijl en boog oppikken en bommen gooien. In de latere hoofdstukken worden de boog en bommen vervangen door andere wapens en hulpmiddelen, zoals de Water Rod. Daar komen verderop in de game de opties bij die je krijgt als je voor een missie een ander pak aantrekt. Aan het begin van elke missie heb je niet meer dan het zwaard en het pak dat je voor de missie uit de kast trok. Zelfs de pijl en boog heb je niet standaard op zak. Bij de meeste missies krijg je aan het begin wat wapens aangeboden. Daar zijn er meestal drie van, voor elk lid van de groep een. Zo kan het gebeuren dat er twee bogen en een bom klaarliggen, wat wil zeggen dat twee leden van de groep met pijl en boog kunnen schieten terwijl de derde bommen kan gooien. Uiteraard zit de achterliggende puzzel zo in elkaar dat hij alleen op te lossen is door bommen en pijlen te combineren. Je individuele opties tijdens het spelen van Tri Force Heroes zijn daardoor wel veel beperkter dan je gewend bent. Je hebt doorgaans niet meer dan je zwaard en één extra wapen of hulpmiddel, met als enige extra het pak dat je een passieve extra optie geeft. Alleen als team beschik je over meer opties en kun je de puzzels oplossen.

Het leuke is dat Nintendo één belangrijke optie aan je arsenaal heeft toegevoegd; je kunt een andere Hero oppakken. Letterlijk, want je kunt dan met hem of haar op je schouders rondlopen. Voordeel is dat degene die op je schouders staat hoger kan reiken, iets dat in veel puzzels van pas komt. Vaak gaat het dan om iets waar je met je zwaard tegen aan moet slaan of met een pijl op moet mikken en dat alleen kan worden geraakt door degene die op andermans schouders staat. De onderste speler moet dan zorgen dat de bovenste juist gepositioneerd is. De stapel Heroes kan zelfs drie hoog worden, waarbij zowel de middelste als de bovenste speler hun wapen kunnen blijven gebruiken. Je kunt iemand die op je schouders staat zelfs weggooien, waardoor diegene een hoger gelegen deel van het level bereikt. Dit is wat gameplay betreft het voornaamste verschil tussen de klassieke Zelda-games en Tri Force Heroes.

Het oppakken van je medespelers is aan de ene kant het leukste onderdeel van de game. Het is immers de meest directe manier van samenspelen. Het levert echter ook de grootste frustratie op. Niet zozeer doordat je eindeloos kunt lopen klieren - iets dat zeker mogelijk is. Je kunt je medespelers namelijk ook ongevraagd optillen en desnoods in een ravijn kieperen. Als het bij oppakken en weggooien blijft, is het nog redelijk onschuldig. Maar als je een ander in een ravijn gooit, is er een serieuze consequentie. Het team heeft een gezamenlijke poel van hartjes en daar gaat er eentje af als je iemand in het diepe gooit. Toch hoort dat eigenlijk juist nog steeds bij de charme van de game.

Lastig wisselen

De frustratie waar we net over spraken, doet zich vooral voor als je ervoor kiest om in je eentje te spelen. Het is erg prettig dat de optie er is, maar het is lang niet zo leuk als spelen met spelers van vlees en bloed, bovendien veel moeilijker en af en toe dus behoorlijk frustrerend. Als je alleen speelt, ga je nog steeds met drie Heroes op pad, die je om beurten kunt bedienen. Op de touchpad worden alle drie de Heroes weergegeven en door de Hero van je keuze aan te raken, kun je kiezen met welke je verder wilt lopen. Je hebt verder precies dezelfde opties. Het grote nadeel daarvan is dat je geen dingen tegelijk kunt doen, wat wel kan als je met drie spelers speelt. Dan kun je de onderste Hero laten lopen of positie laten kiezen, terwijl de bovenste op het juiste moment een pijl schiet of een bom gooit.

Dat laatste is onmogelijk als je alleen speelt. Dan moet je dus steeds afwisselen. Eerst met de ene de ander oppakken en positie kiezen, dan switchen naar de bovenste, en daarmee schieten of gooien. Een beetje omslachtig. Dat wordt pas echt een nadeel als je het opneemt tegen bewegende tegenstanders. Tegen de tijd dat je positie hebt gekozen, bent geswitcht naar de bovenste Hero en kunt schieten, heeft je tegenstander zich waarschijnlijk al verplaatst. Dan moet je dus eerst weer switchen naar de onderste Hero, een beetje bijdraaien, switchen naar de bovenste Hero en proberen te schieten - in de hoop dat je in de tussentijd niet door je tegenstander bent uitgeschakeld. Bij de zwakkere tegenstanders krijg je een tweede kans. Dan is de schade beperkt; de bovenste speler wordt naar beneden gegooid en je moet dus opnieuw beginnen met stapelen, meer niet. Bij de sterkere tegenstanders kan het zomaar gebeuren dat beide gestapelde Heroes het loodje leggen. Juist bij bewegende tegenstanders of obstakels kan dat behoorlijk frustreren.

Gelukkig geeft Nintendo je in beperkte mate de optie om puzzels over te slaan als je alleen speelt. Mocht je van die optie gebruikmaken, dan verdien je uiteraard minder Rupees en mis je ook de beloning aan het einde van het level; de materialen waarmee je nieuwe pakjes kunt maken.

Opvallend is verder dat Nintendo de game heeft verdeeld in veel kortere levels dan je gewend bent. Waar de meeste Zelda-games bestaan uit redelijk grote stukken land waarin veel afslagen naar dungeons zijn te vinden, tref je hier veel hele korte levels. In veel gevallen is er maar één obstakel dat gepasseerd hoeft te worden. Dat lijkt saai. Als je met twee andere spelers op pad bent is dat echter geenszins het geval. Sterker nog; dan is het eigenlijk wel prettig dat je regelmatig even pauze hebt tussen de puzzels. Samenwerken is leuk, maar niet altijd even makkelijk, dus het vergt vaak een aantal pogingen voor je als trio de uitgang weet te bereiken. Er zijn overigens ook genoeg levels die iets groter zijn en dus wat meer hindernissen bevatten. Als je alleen speelt is dat anders. Dan merk je veel beter dat de levels veel korter zijn dan je gewend bent, ondanks dat het ook solo best wat pogingen kan kosten om de uitgang te bereiken. Alleen spelen kan frustrerend zijn, omdat je minder snel kunt handelen. Je bent immers meer tijd kwijt aan het switchen tussen Heroes. Met z'n drieën spelen is veel leuker, maar vergt uiteraard samenwerking en dat kan lastig zijn. Ook omdat elkaar optillen en weer weggooien schreeuwt om lekker klieren.

Om het samenspelen met anderen wat gemakkelijker te maken, heeft Nintendo handige icoontjes toegevoegd aan de game, die in beeld komen zodra je met anderen speelt. Er zijn iconen met aanwijzingen als 'ik sta hier' en 'til me op', maar je kunt ook kiezen voor een opgestoken duim en vergelijkbare complimenten. Je hebt niet veel mogelijkheden, maar in de praktijk is het genoeg. Tenminste; als je bij elkaar in dezelfde ruimte bent. Als je via internet met vreemden speelt, is het wat karig. Zeker buiten de levels om, als in het menu van de game moet worden bepaald welke levels gespeeld gaan worden of welk pak de deelnemers aantrekken als je op avontuur gaat. Gelukkig ondersteunt de game Download Play, wat wil zeggen dat slechts een van de spelers de game hoeft te bezitten. De andere twee kunnen tijdelijk een kopie van de game downloaden en deelnemen zolang de gastheer de sessie niet onderbreekt. Een erg prettige optie. Dan, met drie spelers in dezelfde ruimte, komt Tri Force Heroes het best tot zijn recht en is het ook erg leuk om te spelen. Wie alleen speelt, zal er minder lol aan beleven. Ook met vreemden online spelen is lang niet zo leuk. Overigens is er wel een beperking aan Download Play; de gastspelers kunnen niet meer dan drie pakjes maken, terwijl er voor de eigenaar van de game minstens een stuk of tien verschillende verkrijgbaar zijn.

De laagste bepaalt

Logisch maar niet altijd even leuk is dat de progressie van het trio spelers wordt bepaald door de minst ervaren speler. Als twee spelers die al een aantal hoofdstukken gespeeld hebben samenspelen met iemand voor wie de game nieuw is, dient het trio de game van voren af aan te starten. Hetzelfde geldt voor de pakjes, die dien je weer geheel opnieuw te verdienen, ook als je ze in een andere speelsessie al vrijgespeeld had. Waar deze regel nog verklaarbaar is, zijn we erg teleurgesteld in een andere vreemde voorwaarde. Je kunt het pakje dat je net hebt gemaakt van het zuurverdiende materiaal dat je bij elkaar speelde pas aantrekken als je een volgende keer terugkeert in de lobby. Met andere woorden; je dient eerst nog een level te spelen voor je het pakje aan kunt trekken. We zien geen reden waarom dat niet direct zou kunnen. Echt zwaarwegend is het uiteraard niet, maar wel jammer. Je wilt immers direct loon naar je harde werken.

Tri Force Heroes is een game die wat ons betreft slechts gedeeltelijk geslaagd is. Voor de Zelda-liefhebbers is vooral het verhaal wat mager. Het is eigenlijk niet meer dan een kapstok om de diverse puzzels aan op te hangen. Voor diezelfde Zelda-liefhebbers is het daarnaast even wennen dat de game verdeeld is in korte levels met hooguit een handvol obstakels om te overwinnen. Wie de game met twee anderen speelt - zoals eigenlijk de bedoeling is - zal echter merken dat de korte levels eigenlijk prima zijn. Samenspelen is de beste manier om van de game te genieten, liefst als de drie spelers zich in dezelfde ruimte bevinden. Wat dat betreft is het erg prettig dat de game via Download Play gespeeld kan worden en dus slechts één van de spelers de game hoeft te bezitten. Als je twee spelers om je heen weet te verzamelen, is Tri Force Heroes geweldig, als je via internet of alleen speelt, is het lang niet zo leuk.