This War of Mine Review

Biedt weinig hoop

Oorlogsslachtoffers

Samengevat

This War of Mine is een sfeervolle game die er uitstekend in slaagt om de verschrikkingen van een oorlog over te brengen. Je beleeft de strijd daarbij niet vanuit het perspectief van een soldaat, maar vanuit dat van de voornaamste slachtoffers; de bewoners die in een kapot geschoten stad moeten zien te overleven. In het spel moet je een klein clubje gewone burgers in leven zien te houden door eten en hulpmiddelen te verzamelen. Je dient hen van een constante stroom eten, brandstof en medicijnen te voorzien en nog voor wapens en vertier te zorgen ook. Dat is lastig en je zult niet iedereen in leven kunnen houden. Dat is ook tegelijk de voornaamste kritiek op de game; er is weinig hoop, nauwelijks een uitweg, weinig dat je kunt bereiken. Als je slim speelt, overleven je onderdanen langer, maar meer niet. Dat maakt dat je juist minder gaat voelen voor je onderdanen. Hoop doet immers leven. Een indrukwekkende game die het spelen zeker waard is, maar een goede finale mist.

Pluspunten

• Standpunt van slachtoffers
• Bedrukkende sfeer maakt indruk
• Verschil tussen dag en nacht
• Voor het goede doel

Minpunten

• Game mist ontwikkeling
• Deprimerend

Eindoordeel

Getest

This War Of Mine, Windows

Prijs bij publicatie: € 17,99

Bekijk product

Gespeeld op: Windows
Ook verkrijgbaar voor: OS X, Linux

Oorlog en games lijken goed samen te gaan. Historische oorlogen, hedendaagse oorlogen, futuristische oorlogen, het maakt eigenlijk niet uit; het komt allemaal regelmatig in een game voorbij. En eigenlijk wordt daarbij steevast het perspectief van de agressor gekozen. Je stapt in de schoenen van de man met het geweer, een enkele keer in die van de vrouw met het geweer. Je schiet op anderen met dat geweer, of met andersoortige wapens. Heel zelden komen daarbij de slachtoffers van een oorlog in beeld; de burgers, de gewone mensen die onbedoeld in het conflict betrokken raken en die vaak het meeste lijden onder het geweld.

Dat is anders in This War of Mine. In deze game zijn de rollen omgedraaid. De strijd is slechts op de achtergrond aanwezig, als een constante, maar onzichtbare dreiging. De strijd zorgt vooral voor de beperkingen die je in de game krijgt opgelegd, voor de uitdagingen waar je voor geplaatst wordt. Die uitdaging is kort samen te vatten als 'overleven', met een klein groepje lotgenoten. In This War of Mine bestuur je een groep van nog geen handvol burgers die samen onderdak hebben gevonden in een kapot geschoten pand. Je probeert ze een uitweg te bieden uit een haast hopeloze situatie, door gebruik te maken van al het materiaal dat op je pad komt. Want in This War of Mine gaat het niet om schieten of slaan, het gaat om het verzamelen van het materiaal dat je nodig hebt om als groep oorlogsslachtoffers te overleven in een koude en kapot geschoten stad. Je bent daarbij uiteraard niet de enige die probeert te overleven.

Sarajevo

De game is gebaseerd op de jarenlange strijd rond Sarajevo, in de jaren '90 van de vorige eeuw. Om te onderstrepen dat de game geen geweld verheerlijkt maar juist de positie van de slachtoffers wil benadrukken, heeft de Poolse ontwikkelaar 11 bit studios samenwerking gezocht met War Child, de organisatie die hulp probeert te bieden aan kinderen in oorlogssituaties. Een deel van de opbrengst van de game wordt aan War Child gedoneerd, en dat terwijl de game voor nog geen 20 euro te downloaden is. De game is een uitstekend uithangbord voor het werk van War Child, want de ellende die een oorlog de gewonde burger bezorgt wordt zeer duidelijk in This War of Mine.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

11 bit studios laat This War of Mine zien.

Je eigen pand

In de game staat het pand centraal waarin je kleine groepje probeert te overleven. Daar breng je het grootste gedeelte van de tijd door; de uren waarin het licht is. Overdag kun je de inwoners van het pand al side-scrollend besturen, terwijl de uren van de dag voorbij trekken. Het pand is gedeeltelijk kapotgeschoten, wat wil zeggen dat diverse kamers onbruikbaar zijn en de kou van de winter binnen weet te dringen. Bovendien maakt het dat de inwoners een makkelijke prooi zijn voor de dieven die de nacht onveilig maken.

Overdag

Overdag kun je elk van de inwoners opdrachten geven. Lopen naar één van de kamers bijvoorbeeld. Je begint met wat schamele bezittingen. Een harde houten stoel is zo ongeveer de enige vorm van luxe die aanwezig is in het pand, aangevuld met wat kleinigheden als een enkel blok hout en wat onbeduidende 'Componentes'. Gelukkig is er een aantal afgesloten kamers in het pand die je kunt verkennen. Daar kun je in kasten of hopen puin wat extra materiaal vinden, waarbij alles bruikbaar is: hout, elektronische onderdelen, water en vooral eten.

Het vinden van eten is misschien wel het belangrijkste in This War of Mine, hoewel je onderdanen uiteindelijk aan van alles behoefte hebben. Eten, drinken, brandstof, wapens, verzorging, vermaak en wat verstrooiing op zijn tijd; je zult het allemaal moeten zien te verzamelen. De voorraad in de afgesloten kamers is genoeg voor hooguit een dag of twee, daarna is de voorraad uitgeput en zul je op pad moeten. De dagen breng je door in het pand; 's nachts ga je op pad om de spullen te verzamelen die je nodig hebt om te overleven.

Spannende nachten

De nachten zijn veel spannender omdat je alleen hier actie te wachten staat. Je kiest welke van je onderdanen op pad gaat om op voorraden te jagen, en je kiest vervolgens wat de achterblijvers in de tussentijd doen. Zo kun je iemand op wacht zetten, al wil dat zeggen dat hij of zij geen slaap krijgt die nacht en dus de volgende dag erg moe zal zijn. Bovendien is op wacht staan eigenlijk alleen handig als de wachter een wapen heeft, en wapens zijn in het pand niet aanwezig.

Bouw je eigen bed

Daar kun je wat aan doen. Want dat is een andere kant van de game; je kunt het pand waar je groepje in ondergedoken zit voorzien van allerlei handige hulpmiddelen die de kans op overleven een stuk groter maken. Als je de juiste materialen weet te verzamelen, kun je bijvoorbeeld een bed maken, zodat je onderdanen goed uitgerust aan de dag of de nacht kunnen beginnen. Je kunt er ook twee maken en op een door jou uit te kiezen plek in het pand neerzetten, zodat iedereen bij toerbeurt kan slapen. Je kunt ook kiezen om een luie stoel te bouwen.

Naast dat bed is het erg handig om een fornuis te bouwen, en als je dat hebt neergezet is het zaak om materiaal te verzamelen voor een kachel, en voor voorzieningen om regenwater op te vangen en te zuiveren. Schoon water is uiteraard essentieel. Als je dat allemaal op orde hebt - het zal dagen duren voor je dat bereikt hebt - is het zaak om aan het geestelijk welzijn van de bewoners te gaan denken. Om ze niet alleen gezond, maar ook een beetje gelukkig te houden is het zaak om voor vertier te zorgen. Een radio, wat boeken, een sigaret en een borrel op z'n tijd worden zeer gewaardeerd. Het is echter niet eenvoudig om de benodigde materialen bij elkaar te scharrelen, tijdens je nachtelijke rooftochten.

Op jacht

Je kunt dus alleen 's nachts op jacht naar grondstoffen. Je kunt overdag wel de deur uit, maar dan word je omgelegd door sluipschutters. Daar heb je 's nachts geen last van. Je kunt op een kaart van de omgeving aangeven in welk pand je die nacht op zoek wilt naar materiaal. Per pand zie je een opsomming van wat er te vinden is. Veel eten bijvoorbeeld, of veel materiaal voor wapens. Je ziet ook opgesomd of er veel tegenstand te verwachten valt. Je kunt vervolgens aangeven wie je op pad wilt sturen en wat de achterblijvers die nacht gaan doen. Naar die achterblijvers heb je verder geen omkijken, je bestuurt alleen degene die op zoek gaat naar proviand.

Bij ieder van je onderdanen zie je hoe hij of zij er aan toe is. Je ziet of iemand slaap heeft, honger heeft, ziek is, triest is, of dat allemaal tegelijk. Bovendien zie je - en dat is niet onbelangrijk - hoeveel ruimte diegene in zijn of haar rugzak heeft. Bovendien heeft iedere inwoner een sterke kant. Zo hadden we bij de diverse runs door de game steeds de beschikking over Bruno, die een goede kok is. Maar bij sommige runs hadden we ook Pavle onder onze hoede, die snel kan rennen, wat erg handig kan zijn als je gepakt dreigt te worden tijdens een nachtelijk avontuur. Soms speelden we met ene Marko, die te boek staat als een 'skilled scavenger', wat onder andere wil zeggen dat hij een extra grote rugzak heeft.

Het is dus handig om iemand als Marko of Pavle op pad te sturen. Al zul je er dan voor moeten zorgen dat hij overdag voldoende eet en uitrust om de volgende nacht weer op pad te kunnen. Het wil ook zeggen dat je iemand als 'handyman' Marin 's nachts beter thuis kunt houden, om overdag aan de slag te gaan met de spullen die je 's nachts hebt verzameld. Want dat is de routine: 's nachts op jacht, overdag zorgen dat van de verzamelde grondstoffen iets nuttigs gemaakt wordt.

Eten op tafel

Het belangrijkste is eten. Je vindt rauwe grondstoffen die zo gegeten kunnen worden, maar ze zijn veel voedzamer als je ze tot gerecht verwerkt op het fornuis. Dat kan echter alleen als je naast het eten ook brandstof hebt, die bestaat uit de stukken hout die je 's nachts kunt verzamelen. Alleen een gekookte maaltijd is genoeg om een onderdaan een dag lang tevreden te houden. Met drie inwoners heb je dan al aardig wat ruwe grondstoffen nodig om iedereen gezond te houden.

Dat is ook de grootste uitdaging van This War of Mine. Het is niet zo moeilijk om 's nachts materiaal te verzamelen. Het is wel moeilijk om 's nachts genoeg en vooral het juiste materiaal te vinden om iedereen gezond en doorvoed te houden. Want naast eten zijn ook medicijnen erg belangrijk. De meeste inwoners van de stad hebben geleden onder de oorlog en iets onder de leden. Of ze raken gewond na een overval op je onderkomen. Als je niet op tijd wapens weet te fabriceren en het pand weet te barricaderen, is dat een groot risico.

Zo is er dus genoeg te doen in This War of Mine, maar vecht je eigenlijk een verloren strijd. Het gaat er niet zozeer om of je overleeft, maar hoe lang je het vol weet te houden en met welke mensen. Want de kans is groot dat je onderweg iemand verliest. Mocht dat gebeuren, dan zet de game binnen een paar beurten een nieuwe inwoner op de stoep, waarvan je zelf kunt bepalen of je die op wilt nemen of niet. Je kunt er ook voor kiezen om in kleiner gezelschap verder te gaan. Dat geeft minder kans om uit te rusten, maar maakt ook dat je minder monden hoeft te voeden en wonden hebt te verzorgen. Zo heb je genoeg om te kiezen tijdens een potje. Ga je voor het snel bouwen van hulpmiddelen als een fornuis, werkbank, kachel en bed, waarbij je de gezondheid van je inwoners even voor lief neemt, of speel je voorzichtig en probeer je iedereen vooral gezond en doorvoed te houden? Ook belangrijk; werk je samen met de bewoners van de andere panden in de stad, of zie je hen als concurrenten in de strijd om de schaarse middelen?

Hoeveel risico neem je?

Ook 's nachts heb je genoeg keuze, al gaat het daarbij vooral om je eigen veiligheid, dus om de risico's die je neemt bij het verzamelen van materiaal. De kans is groot dat het pand waar je naartoe gaat door een andere groep gebruikt wordt als onderkomen, en dat die groep voorraden heeft verzameld die men probeert te beschermen. Gedurende de game zullen de andere groepen zich daarbij steeds beter weten te bewapenen. Na een paar dagen is de kans groot dat je met vuurwapens opgewacht wordt als je betrapt wordt. Als je niet oppast laat je 'scavenger' dus het leven tijdens een nachtelijke strooptocht, wat wil zeggen dat de achterblijvers een dag lang zonder voorraden zitten. En nog dagenlang bedroefd zullen zijn om het verlies van hun kameraad.

Toch zijn de nachtelijke strooptochten het leukste deel van het spel, juist door het risico die ze met zich meebrengen. Als je een pand bent binnengedrongen, zie je aan kleine rode cirkeltjes of zich in de kamers boven, naast of onder je een levend wezen bevindt. Dat kan een zwaar bewapende concurrent zijn, maar ook een rondscharrelende rat. Gelukkig kun je redelijk stil rondsluipen en door sleutelgaten kijken. Zo kun bepalen of het veilig is om een kamer binnen te gaan, ware het niet dat je concurrenten niet altijd op hun plek blijven, zeker niet als ze gealarmeerd zijn. De kunst is om van de looproutes van je tegenstanders gebruik te maken en ze weg te lokken bij de kasten met de meeste proviand. Het loont de moeite om risico's te nemen en het is aan jou om te bepalen hoever je daarbij wilt gaan.

Het onvermijdelijke

Het risico dat je neemt tijdens de nachtelijke jacht is tijdens de eerste dagen leuk. Het krijgt echter al snel een minder leuke kant als blijkt dat je ploegje heel hard behoefte heeft aan bepaalde grondstoffen. Dat zie je ook goed. Als je inwoners ziek, hongerig of vermoeid zijn, zie je dat ze zich voortslepen en lees je aan hun teksten hoe hun gemoedstoestand is. Overdag is dat in eerste instantie nog niet direct een probleem, maar als degene die je 's nachts op pad stuurt ook niet helemaal okselfris meer is, zal hij trager zijn en zich minder goed kunnen verdedigen. Op den duur zullen je inwoners ook overdag last krijgen. Als ze maar hongerig of ziek genoeg zijn, vallen ze steeds meer stil. Zo kan het gebeuren dat iedereen in huis te ellendig is om het eten dat er 's nachts buit is gemaakt te verwerken tot een voedzaam maal.

Het maakt This War of Mine een lichtelijk deprimerende game. Dat wordt versterkt door het uiterlijk en de muziek. Wat uiterlijk betreft is de game vrijwel geheel zwart-wit. Alleen in het menu is af en toe wat kleur te bekennen. Verder zijn de huizen en de inwoners geheel in zwart-wit vormgegeven, met meer zwart dan wit. De inwoners lijden aan eenzelfde grauwheid. Het is oorlog, dus hun gezichten staan bedroefd, wat gedurende de game eigenlijk alleen maar erger kan worden. Vrolijk zal het in This War of Mine nooit worden.

Dat is tegelijk ook de kritiek op de game. Niet zozeer dat hij niet vrolijk is, maar meer dat er zo weinig kans op verlichting is. Er is weinig hoop en nauwelijks een uitweg. Het kan eigenlijk alleen maar slechter, waarbij jij ervoor kunt zorgen dat de aftakeling zo lang mogelijk uitgesteld wordt. Er is een heel klein beetje licht aan het einde van de tunnel; als je voldoende voorraden weet te verzamelen, kun je de oorlog uitzitten. Dat komt sterk overeen met de strijd in Sarajevo, die van 1992 tot en met 1996 duurde en dus ook eindeloos leek. In dit geval staat het einde niet geheel vast; bij de ene speelbeurt is dat sneller dat bij een volgende. Toch was iets minder realisme hier prettig geweest. Het was fijn geweest als je de inwoners van je huis concrete hoop had kunnen bieden, als je zelf stappen had kunnen ondernemen om een positief einde te kunnen bewerkstelligen.

Nu kun je eigenlijk alleen afwachten tot het fout gaat en dan een nieuwe poging wagen. Dat maakt vreemd genoeg dat je uiteindelijk juist minder, in plaats van meer, om je inwoners gaat geven. Je weet dat de kans groot is dat ze toch wel een keer dood gaan. Een goede speler kan rekken tot het einde van de oorlog, maar de vraag is of iemand daar zin in heeft. Een doel en vooral wat hoop was dus prettig geweest. Overigens is geen enkele doorloop hetzelfde. Bij elke run is er verschil in de bezetting van je huis en ook in de voorraden en bezetting van de andere huizen in de stad. Zo zul je niet in elk pand vijandig bejegend worden. Zo af en toe tref je vriendelijke mensen, die best wat restjes voor je willen overlaten.

Conclusie

This War of Mine is een zeer sfeervolle game die er uitstekend in slaagt om de verschrikkingen van een oorlog over te brengen. Je beleeft de strijd daarbij nu eens niet vanuit het perspectief van een soldaat, maar juist vanuit dat van de voornaamste slachtoffers; de bewoners die in de kapot geschoten huizen van een stad moeten zien te overleven.

In het spel moet je een klein clubje overlevers in leven zien te houden door eten en hulpmiddelen te verzamelen. Je dient je clubje van een constante stroom eten, brandstof en medicijnen te voorzien en nog voor wapens en vertier te zorgen ook. Dat is lastig en je zult niet iedereen in leven kunnen houden. Dat is ook tegelijk de voornaamste kritiek of de game; er is weinig hoop, nauwelijks een uitweg, weinig dat je kunt bereiken. Als je slim speelt, overleven je onderdanen langer, maar meer niet. Dat maakt dat je uiteindelijk juist minder gaat voelen voor je onderdanen. Hoop doet immers leven. Een indrukwekkende game die het spelen zeker waard is, maar een goede finale mist.

Pluspunten

• Standpunt van slachtoffers
• Bedrukkende sfeer maakt indruk
• Verschil tussen dag en nacht
• Voor het goede doel

Minpunten

• Game mist ontwikkeling
• Deprimerend

Eindoordeel

Getest

This War Of Mine, Windows

Prijs bij publicatie: € 17,99

Bekijk product

Reacties (97)

[Uzuhl]

Deprimerenend zou juist een pluspunt moeten zijn, eindelijk weer eens een game waarbij er op je gevoel en emotie wordt ingespeeld.

[gimbal]

Nou ja als je iets speelt en daardoor in een depressie raakt dan is dat zeker weten wel een grof minpunt zeg! Dat kun je toch niet als pluspunt gaan voeren? Het is de bedoeling dat de game op je emoties werkt, niet dat je een psychische stoornis oploopt.

Maar ik denk niet dat we de term zo serieus moeten nemen in de context van deze review, het is gewoon zwaar overdreven met als doel een punt te maken. Feit is dat je niet blij wordt van het spelen van dit spel. En dat is geen pluspunt of minpunt, gewoon een eigenschap van het spel.

[Uzuhl]

Je raakt er niet door in een depressie, het gevoel wat er wordt gekweekt is deprimerend.
En ja mocht je er van in depressie raken, dan zou het een minpunt worden.

Eens, je zou eigenlijk een plus-minpunten lijstje en een eigenschappen lijst moeten krijgen.

[Gaming247]

Dat is ook tegelijk de voornaamste kritiek of de game; er is geen hoop, geen uitweg, niets dat je kunt bereiken.

Goed dat je het benoemt, veel mensen zullen dit ook verwachten in een game. Maar gelukkig zit het er niet in, dat zou het spel veel te Amerikaans hebben gemaakt vind ik. Waar het altijd goed komt, het goede van het kwade wint en waar 1 man een oorlog kan winnen. Het zou mijn inziens de boodschap van Warchild minder sterk laten overkomen als het er wel in had gezeten.

Oorlog is vreselijk, en dat moet je onthouden van dit spel.

Leuk dat jullie dit spel reviewen, goede review!

[theduke1989]

Ik kom zelf uit de Balkan (Bosnië) en kan je vertellen het is nog steeds niet goed gekomen.
Met name de innerlijke gevoel bij veel mensen (mijn familie zelf, oma's familieleden) die allemaal een nabestaande hebben verloren hebben het er elke dag over.

Mijn familieleden die aan het front steden/dorpjes moesten beschermen hebben het er nog allemaal over hoe ze elke soms wel dagen zonder brood of water moesten overleven.
Wanneer ze dan een inval deden in een dorp was het eerste wat ze deden om voedsel te zoeken etc..

Een oorlog is altijd sowieso voor de ene een winnend gevoel en voor de ander een verliezend gevoel dat gaat nooit weg.

Zelf was ik nog maar 3 jaar toen het gebeurde dus ik herinner me niks, maar het verlies van me vader doet mij kringen om mijn heen wel veel pijn..

[Reactie gewijzigd door theduke1989 op 23 juli 2024 22:20]

[brunoj]

Zelf was ik 10 (woonde toen in Vareš, net voor de oorlogsmisdaad in het nabijgelegen Stupni Dol), en ik herinner me die tijd nog heel goed. Mijn blijste moment was toen ik - nadat de stroom een keer een half uur aanging, en ik in die tijd in een tekenfilm een appel zag en ging huilen - mijn vader me drie dagen later, geen idee waar vandaan, een appel bracht.

Ik heb het spel bij een maat even gespeeld, en het is me even te realistisch om er zelf van te kunnen genieten. Puik werk dus van de devs, maar niet voor mij om te spelen.

[Reactie gewijzigd door brunoj op 23 juli 2024 22:20]

[HooksForFeet]

Totaal offtopic maar:

Mijn blijste moment was toen ik - nadat de stroom een keer een half uur aanging, en ik in die tijd in een tekenfilm een appel zag en ging huilen - mijn vader me drie dagen later, geen idee waar vandaan, een appel bracht.

Ik weet niet waarom maar ik vind dit ongelofelijk bijzonder. Het is één zinnetje en het zegt zoveel over wat zo'n oorlog met kinderen doet. Bedankt dat je dat hebt gedeeld.

[Blokker_1999]

Ik denk dat genieten er voor weinig mensen in zit bij dit spel. Het probeerd je als speler net een gevoel te geven waarbij je je eigen daden in vraag gaat stellen.

[Sinester]

Ik snap de hele ophef over dit spel niet hoor, voor mij is dit gewoon een spel en echt letterlijk niks meer of minder dan dat.

Ik vind het wel een erg vermakelijk spel, en geniet er wel dergelijk van

Dat het wat serieuzer is en je laat denken over je daden, geeft mij alleen maar meer plezier in dit spel, dus harder genieten

[terror538]

De tweakers die voor je reageerden hebben het zelf meegemaakt, ik kan mij heel goed voorstellen dat dit dan gewoon te dicht bij komt, dus wat dat betreft snap ik die 'ophef' wel. Dan bedoel ik overigens niet dat jij er niet van moet kunnen genieten, alleen dat jouw perspectief anders kan zijn dan dat van anderen.

Ik moet eerlijk zijn ik vind het goed dat er eindelijk is een game is die oorlog laat zien voor wat het is (of in ieder geval een poging doet) in plaats van vrijwel alle oorlogs spelletjes (of films) waarbij de held even de dag komt redden en de vijand 'slecht' is en dus dood moet.

[Megamind]

Mijn familie woont in Vukovar, enige wat ik mij nog herinneren is dat iedereen in een soort evacuatiekamp woonde en bijna iedereen zijn huis is verloren. Ook veel familie helaas.

[David Mulder]

Uit onderstaande reacties blijkt dat ze dus wel degelijk een einde hebben en ook precies het soort einde dat een spel als dit nodig heeft. Niet een groot blij feest, maar ook nou net de nadruk op alle rotte dingen die gebeurd zijn. Ook de variabele lengte van de oorlog vind in een geniale insteek, want het zorgt ervoor dat je de controle niet hebt over de uitkomst. Je kunt hem wel beïnvloeden, en als je het goed doet overleven er meer mensen, maar uiteindelijk sta je ook hulpeloos.

[Reactie gewijzigd door David Mulder op 23 juli 2024 22:20]

[Sergelwd]

Het lijkt er vooral op dat ze niet heel lang hebben gespeeld... Als je deprimerend als minpunt opgeeft heb je gewoon even alles in de soep gedraait en aan je eigen falen een minpunt opgehangen imo..

[xilanaz]

De duur van de oorlog net als de oorlogs slachtoffers die je in leven moeten houden is per game random, dus een oorlog kan 1 maand duren maar ook 1 jaar. dus

"Je kunt het einde van de oorlog niet bereiken, en ook geen andere uitweg" is totaal onzin in de review, dat kan prima.

Lijkt er een beetje op dat Paul 1 game heeft geprobeerd en de pech had dat die oorlog extreem lang was ?

[Paul Hulsebosch]

Ik heb het hierboven al een keer opgemerkt; ik minstens 20 potjes gespeeld, maar ben inderdaad nooit tot 30 dagen gekomen. Dus ik heb nooit het einde van de oorlog gehaald. Ik heb de tekst aangepast...

[cobis taba]

Ik blijf het schokkend vinden dat je het opgeschreven hebt als je nooit een behoorlijk eind in het spel bent gekomen. Had dan op zijn minst je feiten even gecontroleerd, want dit maakt je reviews niet betrouwbaarder zo (ook andere reviews moeten we dus nu gaan controleren)...

[Pieler]

In zoverre is dit zijn review. Zijn ervaringen en zijn interpretatie van zijn ervaringen. Als je een "officiële review" wilt kan je die ergens anders wel vinden. Heb jij al zijn andere reviews gecontroleerd aangezien het je pijn doet dat er een kleine flaw in zit? Hij heeft een correctie doorgevoerd en probleem opgelost.

Wat je nu neerzet komt lees ik als afzeiken ipv opbouwende kritiek. (wel waar het tweakers.net van de beginjaren natuurlijk om bekend staat). Dit soort commentaar is ook de reden dat ik mijn review weer heb verwijderd van een monitor. Mensen geven geen opbouwende kritiek, mensen zeiken een review af. Raar dat we geen reviews meer schrijven

[cobis taba]

Pieler, dank voor je reactie, maar helaas ben ik het niet met je eens. Uiteraard is het zijn ervaring, over het feit dat hij het een 'grijze' game vind of dat hij het negatief vind dat de game deprimerend is hoor je me bijvoorbeeld niet. Dat ben ik wel met hem oneens, maar is zijn ervaring en dus prima in zijn review. Feitelijke onjuistheden horen echter niet in een review.

Je zegt "Hij heeft een correctie doorgevoerd en probleem opgelost." - dat is simpelweg niet waar. of althans, zijn correctie is nog altijd onjuist. Er staat dat je niet iedereen in leven kunt houden en het einde halen bijna onmogelijk is. Dat is gewoon niet correct....

Ook snap ik "Als je een "officiële review" wilt kan je die ergens anders wel vinden" niet. Paul is één van de twee officiële Tweakers gamejournalisten, ik zit op een techblog, mag ik daar dan een 'officiële' Tweakers review verwachten? Als een willekeurige Tweakers ergens op zijn eigen blog een tekstje plemt zeur ik niet, van een betaalde Tweakers medewerker verwacht ik kwaliteit. Is dat nu zo gek?

Misschien dat dit ook jouw punt beantwoord "Dit soort commentaar is ook de reden dat ik mijn review weer heb verwijderd van een monitor" - ik zeik nooit op reviews op het forum van andere Tweakers. Ik ben hier alleen verontwaardigt omdat Paul een medewerker van Tweakers is die betaald wordt om kwalitatieve reviews te schrijven, officieel, namens Tweakers...

[Manie Riets]

Bij mij was het na 46 dagen voorbij en iedereen heeft het overleefd, door mensen die hulp vroegen hulp te bieden waren de meesten zelfs een groot deel van de tijd content.

Doordat de duur random en dus niet te voorspellen is heb ik op een gegeven moment mijn voornemen om niet te stelen en nooit geweld te gebruiken 'moeten' laten varen wat erg typisch is voor zo'n situatie.

Ik was er vanuit gegaan dat het groepje bewoners elke dag te eten moesten hebben en heb daar dus elke dag voedsel, water en brandstof aan besteed om er na uitspelen achter te komen dat om de dag voldoende is, had ik dat geweten had ik spel een stuk makkelijker gevonden.

Combat levert veruit het meeste op, ik kwam bijvoorbeeld een keer een soldaat die een vrouw probeerde te misbruiken tegen en kreeg die met m'n crowbar neer door naar em toe te sneaken en aan te vallen wat me zijn geweer, pistool en 15 kogels opleverde. Tevens waren alle bewoners content door die actie. Als je word aangevallen en terug gaat schieten hoef je je belagers niet te doden, als ze 3 kwart van hun hp kwijt zijn geven ze zich vaak over en kan je in het level doen wat je wil zonder de daling van moraal die bij iemand neerschieten volgt.

[cobis taba]

Iemand neerschieten kost alleen moraal als het een 'negatieve' kill is. Als jij door rebels wordt aangevallen kun je ze gewoon neerschieten en is men daar meestal neutraal of positief over.

[WK100]

Ik ben het met de reviewer oneens. Er wordt beweerd dat het deprimerende gevoel een minpunt is, terwijl dát de kracht van het spel is. Oorlog is niet altijd rooskleurig en dat weten ze goed te brengen in This War of Mine. Tot nog toe heeft geen enkel spel dit beeld goed bij me weten over te brengen.

Ook wordt er gezegd dat er geen einde aan lijkt te komen en het spel te realistisch is. Hier geldt precies hetzelfde punt, welke ik hierboven uitlichtte. Niet elk spel is een fantasy-game en ik vind deze uitzondering op die regel wenselijk. De boodschap die overgebracht wordt is erg sterk. Ook sponsoren ze War Child niet voor niets.

[swampy]

Drama hoeft geen blij einde te hebben. De kracht in drama is juist om te laten zien wat de kosten zijn en effect het heeft gehad.

Om mensen achter te laten met dat gevoel van "er zijn offers gemaakt"

Hell ik raad mensen aan maar eens naar Grave of the Fireflies te kijken. Hoezo elk verhaal moet een blij einde hebben.

[Simyager]

Dat film is de reden waarom ik geen anime meer durf te kijken . Het was geweldig, maar man wat een drama helemaal, omdat het gebaseerd is op een waargebeurd verhaal .

[SeismicCharge]

Oei, die film kwam ook bij me op toen ik deze review las, apart dat jij hem ook noemt. Wat een ontzettend deprimerende animatiefilm. Maar in dat deprimerende wel heel mooi! Indrukwekkend. Een aanrader als je echt geraakt wilt worden. Maar de beste films die ik ken hebben geen happy end. Requiem for a Dream, ook zo eentje.

[cornebw]

Ben ik d enigste die de beoordeling beprimerend appart vind, ik vind dit juist een va nde sterke kanten van het spel, de setting is deprimerend en dat hoort hier bij daaardoor word het juist zo sterk en leef je met mee, dus waarom is dat negatief?

Er is bijna geen hoop in oorlog kijk maar anar Syrie hoelang gaat het zo als daar, ik vind de een sterk dat er zo weinig hoop is, want die was er in mijn inzien ook nie geweest.

[Reactie gewijzigd door cornebw op 23 juli 2024 22:20]

[coptician]

Hoewel ik jouw mening absoluut niet deel, ben ik wel geïnteresseerd waarom je deze hebt, en misschien nog meer waarom je deze op dit moment deelt.

Het spel waar het hier over gaat is wellicht niet eens correct om een spel te noemen volgens de definitie van "een leuke bezigheid' - dit spel is niet leuk volgens de normale definitie. Het is bedoeld om je miserabel te laten voelen en medelijden te laten voelen voor de vreselijke levens van mensen die in oorlogssituaties gevangen zijn. Het geeft je een emotionele respons als een van je mensen gewond raakt, of als je niet op tijd bent of te bang bent om iemand te redden van andermans slechte daden. Het spel heeft daadwerkelijk zware consequenties voor het nemen van een leven en geeft je geregeld de kans om je medemens te helpen en je zo beter te laten voelen.

Het spel geeft je vaak de keuze om slechte dingen te doen, en je vindt jezelf dan in een situatie waar je dit doet omdat je het voor jezelf goed praat. Maar de karakters die je bestuurt herinneren je er aan hoe slecht het was wat je deed (voedsel stelen is hier een goed voorbeeld van). Je schat mensen ook vaak slechter in dan hoe ze zijn omdat je bang bent voor ze, om er dan achter te komen dat ook die mensen alleen maar willen overleven en niet vijanden willen maken.

Kortom: Dit spel draait om medeleven creëren. Had je dit gezegd bij een GTA of een Call of Duty, dan had ik begrepen waarom je zo had gereageerd. Ook daar was ik het oneens met je geweest, maar dat terzijde.

Maar om deze reactie te plaatsen bij een spel wat alleen draait om medeleven voor mensen in vreselijke situaties doet mij denken dat je veel te zwart-wit denkt over een vorm van media die hier haar beste kant toont. Er is in elke vorm van media troep te vinden die oorlog goed praat - TV series, films, boeken, radioproducties en ook games. Als je denkt dat onze collectieve geesten slechte invloeden krijgen van games zie ik geen reden waarom dat niet geldt voor andere media.

In dit geval, echter, zie ik geen enkele manier waarop dit spel je geest negatief beïnvloedt. Sterker nog, als het je geest beïnvloedt, zie ik geen manier waarop dat negatief kan zijn. Dit spel is gemaakt om de centrale boodschap van medeleven mee te brengen en is zelden of nooit puur voor amusement.

TL;DR: This War of Mine is naar mijn mening het tegenovergestelde van wat Vrijdenker beweert, en ik denk dat dit het slechtste voorbeeld is van waar hij zijn mening op baseert die maar denkbaar is.

[Enai]

Het grappige is dat men (inclusief de reviewer) klaagt dat dit spel te deprimerend is...

...maar iets als World of Warcraft (met als setting een eindeloze wereldoorlog) is dan weer wel ok omdat het er cartoony uitziet en je elkaar met exploderende schapen bestookt. League of Legends is het meest populaire PC-spel, en je kunt de tegenstander met een shotgun verbouwen en vervolgens in de fik zetten. Mass Effect? Heeft een cleane look en felle kleuren, maar aan het begin van deel drie moet de volledige aarde er wel aan geloven. Bioshock? Da's ook een burgeroorlog, maar dan uitgevochten met fireballs en koddige fantasiegeweren. FTL? Diablo? Enz enz.

Het verschil is dat de oorlog in TWOM realistischer is en dus ineens deprimerend voor de reviewer en exploitatief voor Vrijdenker. Ook al bevat zowat de helft van de actiegames een oorlog, die dan wel sugarcoated is: ofwel is niemand van tel behalve de hoofdpersonages die zodanig sterk zijn dat ze weinig risico lopen, ofwel spreekt men er gewoon niet over dat er mensen sneuvelen en hoopt men dat de spelers hunne frank niet zal vallen.

[Floor]

Het maakt niet uit wat de context of de boodschap van het spel is, feit is dat de negativiteit er is, in beeld en geluid.

In de echte wereld is ook niet alles koek en ei. Wanneer je nooit met negatieve emoties in aanraking komt dan ben je ook niet weerbaar. Het beste voorbeeld vind ik de mensen die echt wat hebben gemaakt vaak een totaal andere levenswijze hebben dan de slapjanussen die het overgrote deel van het publiek hier (inclusief mezelf) is.
Wij hebben de enorme luxe in een werelddeel te leven waar oorlog de laatste 70 jaar niet is voorgekomen. We maken ons drukker om mobiele telefoons dan dat er op dit moment miljoenen liggen te creperen in de kou, honger ziekte en oorlogsdreiging.
Het kan echt geen kwaad om gamers eens een ander licht te laten werpen op het luxe leven dat wij hier hebben.

[A Lurker]

Als dit je originele reactie was geweest ipv die reactie waar je het hebt over sicko's en zieke gamers, dan had je een heel stuk minder -1's geoogst. Je hebt namelijk een hele groep gamers beledigd in je eerste post, en je doet het voorzichtig weer in deze ("(laat ons tenminste hopen dat gamers emotioneel nog niet helemààl afgestompt zijn)"). Dan moet je niet raar op kijken dat iemand hier zich aangesproken voelt en de gunst terugbewijst.

Ondanks deze constructievere reactie, begrijp ik nog steeds niet waarom het nou zo'n problematische game is. Ja tuurlijk krijg je negativiteit mee, en doet dat wat met je, dat is het hele idee van deze game, en van wel meer media. Een horrorfilm kan mensen nachtmerries bezorgen, en er zijn ook zat (oorlogs)dramafilms die in detail in gaan op deprimerende toestanden. Zijn die ook allemaal voor sicko's?

Als je het mij vraagt spelen zieke geesten eerder de meest bloederige en realistische shooter en horror games dan een spel als dit. Alhoewel ik dit spel waarschijnlijk niet ga spelen, vanwege het hoge deprimerende aspect, kan ik mij heel goed voorstellen dat mensen het spelen om beter begrip te hebben over wat oorlog allemaal doet met een gebied en zijn mensen erin. Bovendien is het een mentale uitdaging, op een heel andere manier dan de typische game.

Tenminste, die hoop heb ik, dat gamers het zo zien. Dat vind jij waarschijnlijk naïef, maar azijnpissers zijn er al genoeg wat mij betreft.

Edit @hieronder, Je hebt echt een beetje een plaat voor je kop. Het gaat niet om de mening, maar om de manier van verkondigen. En het gaat niet om de -1's, maar om het feit dat je blijkbaar veel mensen voor het hoofd stoot (en daardoor -1's krijgt). Maar blijkbaar is dat allemaal niet relevant, want je wil je mening kunnen verkondigen. Ga vooral door met de botte bijl!

[Reactie gewijzigd door A Lurker op 23 juli 2024 22:20]

[MneoreJ]

Als het aan mij lag mocht iedereen een spel als dit elke dag wel een half uur spelen, in plaats van een van de vele shooters die er te krijgen zijn. Dan wordt er tenminste goed ingehakt waarom je absoluut niet in een oorlog zou willen zitten en waarom je er alles aan zou moeten doen om te zorgen dat het niet zover komt. Weet je wat pas schade aan jeugdige geesten veroorzaakt? Oorlog, ja. Als diezelfde geesten ermee geconfronteerd kunnen worden in een even deprimerende setting als de werkelijkheid heeft dat eerder positieve effecten. Zéker gezien de overgrote meerderheid aan games die oorlog letterlijk als een leuk spelletje zonder gevolgen presenteren.

Er is een groot verschil tussen het verheerlijken, het bagatelliseren en het bekritiseren van oorlog. Alle spellen die oorlogsgeweld bevatten over één kam scheren is net zo belachelijk als zeggen dat een film als Schindler's List moreel verwerpelijk is omdat de gruweldaden van de nazi's erin afgebeeld worden, zonder rekening te houden met de boodschap die overgebracht wordt. Dat er in een spelletje gespééld wordt en je het beter of slechter kunt doen wil nog niet zeggen dat het puur amusement is.

[Liberteque]

Ik snap je ergens wel, hoewel je nu even met de botte bijl aan het hakken bent. Je hebt ook wel ergens een punt.

Je moet wel eerst begrijpen dat, hoewel je bepaalde hogere moraal nastreeft, mensen zich geen zaken laten ontraden of afpakken die ze met alle "liefde" dagelijks doen die jij glashard als schadelijk of verderfelijk zou kunnen zien. Rokers laten zich bv geen sigaretten afpakken hoewel ze weten dat het schadelijk is. Het advies van stoppen is in wezen er een van een hogere moraal. Langer en gezonder leven. Maar zo simpel zit het niet. Mensen doen concessies in en met hun leven, verruilen levensjaren voor genot. Als een soort "payment". En dat is hun grootste recht. Kijk maar naar de extreme sporten zoals bergbeklimmen met of zonder gear. Wingsuit gekkenhuizen (vet!) etc.. Het risico dat zij evt korter leven is de prijs voor hun piekervaringen.

Oorlogje spelen (wat dit spel in mijn visie niet is) is ook op een of andere manier toch jong geleerd oud gedaan. In Terminator 2 praat jonge Connor met de T2 (young Arnold) over de toekomst van de mensheid en terwijl hij wacht op antwoord van de robot lopen er twee kinderen al schietend met speelgoedpistolen langs hun op de parkeerplaats. Connor kijkt om en zegt: We don't make it huh? zonder het antwoord van de T2 af te wachten en kijkt beteuterd naar de grond.

Zolang wij als mensheid kinderen/pubers blijven volstouwen met oorlogsspeelgoed en games waar een nekschot een yes gevoel oplevert kunnen we niet verwachten dat de oorlogen ooit verleden tijd zullen worden. Tot zover de moraal.

Want het is een tweesnijdend zwaard. Ik voel dat zelf ook zo, ook al ben ik voor vrede en eerlijke verdeling. Ik vecht nooit en probeer altijd rustig mijn problemen op te lossen (ik zit al weer wat langer op kickboksen dus ik zou wel weten hoe dat moet) maar dat lukt tot nu toe 100% en ben inmiddels 50.

Ik geef ruiterlijk toe dat deze oorlogspellen toch een bepaalde aantrekkingskracht op mij hebben. Het zijn de thrills, de adrenaline, het risico en de drang naar puur winnen. Het kan namelijk ook een uitlaatklep zijn die een daadwerkelijke drang naar doden en geweld kan vervangen met een virtuele versie van de werkelijkheid: een echte oorlog. Bij sommigen zal het remmend werken, bij andere weer stimulerend en er zullen een aantal neutraal blijven.

Aan de andere andere kant worden deze games vanwege hun hoge mate van realisme ook ingezet om echte soldaten te trainen in inzicht en "situational awareness". Maw beter soldaten te trainen voor een betere afloop van de oorlog om de doelen na te streven van de regeringen die elkaar lopen te gallen. Genesis had de goede oplossing in de jaren 80 te pakken met de clip Land of Confusion waarin Reagan en Gorbatchov samen een bokswedstrijd knokten om de zg derde wereld oorlog te beslechten zonder bloed van burgers en soldaten. Kijk zo zouden ze dat moeten doen die wereldleiders. zelf de kastanjes uit het vuur halen.

Terug naar deze game..

Ik heb dit spel niet gespeeld dus mijn mening is gebaseerd op de review en het filmpje, maar dit zet de oorlog natuurlijk in een heel ander daglicht dan dat we gewend zijn en de originaliteit druipt er vanaf. Oorlog wordt hier niet verheerlijkt en de soldaten zijn hier de daders die het leed aanrichten ipv de helden met zoveel mogelijk kills op hun naam.

Ik deel gedeeltelijk je mening over wargaming in het algemeen, maar of dit spel in het rijtje thuis hoort van "aanmoedigen" I don't think so..

Sorry guys and dolls, zondagochtend lekker op de bank. Had zin om eea neer te pennen. Het is een nogal polariserend onderwerp maar durfde het toch aan. Iets met adrenaline?

[Reactie gewijzigd door Liberteque op 23 juli 2024 22:20]

[Marcelloz]

Wat is dan wel goed voor die 'jeugdige geesten' ?

[Rollo Tomasi]

Don't feed the trolls, de reactie van Vrijdenker raakt kant noch wal, tenzij deze persoon principiële bezwaren heeft tegen het bewust maken van mensen van oorlogsgruwel.

[Tikkels]

@ Vrijdenker
Voor een vrijdenker vind ik je helaas bijzonder bekrompen over komen.

Natuurlijk mag je jouw mening geven, maar de overtuiging waarmee je deze uitspreekt is denk ik eerder het probleem. Je maakt allerlei assumpties, die echt geen logische basis hebben,

Hier zal ik even voordoen hoe je het ook had kunnen brengen:
'De mogelijke schade die jeugdige geesten hiermee zichzelf toebrengen is misschien niet helemaal onherstelbaar.
maar ik wil toch liever niet met zo'n verziekte gamer samen aan hetzelfde tafeltje moeten zitten in het restaurant.
Welk excuus ze ook verzinnen, mij maak je niet wijs dat mensen die hun zintuigen voortdurend met dit soort troep confronteren een gezonde geestelijke en emotionele ontwikkeling doormaken, dat tart elke logica.
Ik denk dat wij moeten oppassen met dit soort spellen. De onderwerpen zijn uitermate heftig, ook in de review wordt gesteld dat het spel aardig deprimerend is etc. We weten dat het meemaken van dit soort gebeurtenissen allerlei nare psychologische effecten kan hebben, in hoe verre kunnen deze effecten van invloed zijn in een virtuele oorlog?'

Nogmaals, je mening geven is okay, maar niet elke mening is even veel waard als de ander. Een mening kan dan wel subjectief zijn, maar wanneer er daadwerkelijk objectieve maten worden meegenomen om steun te geven aan de mening, heb je pas echt een waardevolle mening. Wanneer je geen enkele sterke onderbouwing geeft (maar enkel een vaag onderbuik gevoel beschrijft) zal vrijwel niemand jouw mening serieus nemen (naast de mensen die het al met je eens waren), en terecht in mijn opinie.

Dit is ook weer jammerlijk, want het punt wat je probeert aan te stippen, is wel interessant.

'En "bewust maken van oorlogsgruwel" onder de vorm van amusement is een nieuwe'

Amusement is de grotere naam voor deze business, the entertainment business. Dit betekent niet dat alles in deze industrie per definitie amusant is. Er wordt zelf al gesteld dat het spel aardig deprimerend is en je merkt meteen dat het doel van dit spel niet hetzelfde is als van een CoD. Om deze dan wel over dezelfde kam te scheren is natuurlijk uit den boze.

Laatst bijvoorbeeld een documentaire gezien van Vice, over de Helmand area in Afghanistan, waar ook heel goed de oorlogsgruwelen in beeld komen. Er is flinke civil unrest, burgers vechten onderling met en tegen de Taliban en de ziekenhuizen kunnen de gigantische hoeveelheden slachtoffers niet meer aan.
De oorlog (met Amerika) is 'over', maar de bittere ironie ervan is dat deze pas net lijkt te zijn begonnen.

Is dit voor mijn amusement? Nee, puur dat iets in een hapklare vorm wordt gebracht (het is makkelijker om een docu te kijken/game te spelen dan om zelf op onderzoek uit te gaan) betekent niet dat het geen educatieve waarde heeft. Ik denk zelfs dat het op zo'n manier veel makkelijker is om mensen hun ogenen te openen voor een bepaald onderwerp.

[vlaaing peerd]

Ik ben het ten dele met je eens, ergens is het niet correct dat de emoties van oorlogsgruwel bij wijze van entertainment commercieel geexploiteerd wordt. Ik vind je opmerking dan ook wel degelijk in het topic passen en ik weet zelf nog even niet hoe ik er tegen aan moet kijken.

Tegelijkertijd ben ik wel onder de indruk van het scenario en vind ik er wel een oprechtere en realistischere boodschap van uitgaan dan bijv die overfantasierijke shooters, namelijk dat oorlog iets verschrikkelijk is en dat er in oorlog eigenlijk niks "te winnen' valt.

Dat vind ik mogelijk ook een kritiekpunt op de redactie, dat het deprimerend is, is niet een minpunt, dat is namelijk het doel geweest van het spel. Een comedy is geslaagd als het grappig is en een drama is geslaagd als het dramatisch is, hoe kun je dan zeggen dat dat aspect een minpunt is?

Ik wil niet te kritisch overkomen naar de schrijver van dit artikel, want het is algeheel goed beschreven, maar dat hij het niet als prettig ervaart dat de game deprimerenend is, lijkt meer een persoonlijk oordeel die niet in de lijn van het spel beoordeeld wordt.

Misschien bescrhijf ik het wat omslachtig, maar een film als de Elephant Man of Requiem for a dream is toch juist zo goed omdat het deprimerend is? Ik vind het daarom eerder een pluspunt en durf dit zelfs kunst te noemen.

[Floor]

Ik ben het ten dele met je eens, ergens is het niet correct dat de emoties van oorlogsgruwel bij wijze van entertainment commercieel geexploiteerd wordt.

Toch gebeurd het veelvuldig en het is van alle tijden. Bekijk de hoeveelheid boeken maar eens. En het is ook goed zolang de boodschap maar duidelijk. Oorlog is gruwel.
Ik heb bewondering voor de makers van dit spel. De vraag is of het commercieel een goede zet is en toch doorzetten. Dit lijkt mij meer idealistisch dan commerciële uitmelken.

[Vuggie]

En "bewust maken van oorlogsgruwel" onder de vorm van amusement is een nieuwe.

Oorlog wordt al jaren als amusement in games gebruikt. In dit geval wordt geprobeerd een boodschap mee te geven. Het een sluit het ander niet uit. Ik vind de bij dit spel gekozen insteek intelligent en dapper.

En ook in andere mediavormen wordt soms gepoogd om bewustzijn te creëren. Bijvoorbeeld documentaires, films en tv series. Band of Brothers is bijv. een serie met een erg realistische kijk op WWII.

[SvenOuss]

Je geeft overduidelijk je mening. Misschien moet je even terug naar de basisschool om opnieuw te leren communiceren, want de laatste keer dat ik een MENING hoorde zat er een "ik vind" in. Je geeft op geen enkele manier een constructieve mening over deze game. Het is simpelweg in het rond bleren en hopen dat iemand je opmerkt en het met je eens is.

"Gamers" die continue geconfronteerd worden met deze "vunzigheid" zijn niet anders dan andere mensen die dagelijks geconfronteerd worden met weet ik veel wat voor troep. Nieuws, boeken, games, films, conversaties, school, economische taferelen, ALLES waar jij en iedereen om je heen te maken heeft vormt je. Om nou te zeggen dat dit perse een negatief invloed heeft op een persoon,waar baseer je dit op? Omdat er een negatieve sfeer in de game heerst? Omdat het over oorlog gaat? Er zijn wel slechtere dingen waar mensen goed vanaf komen.

Een mening geven is één ding, maar dit slaat echt alles. Je spreekt over gamers alsof het wandgedrochten zijn terwijl ik durf te wedden dat iemand in je directe omgeving vast wel wat af gamed.... Eén bom negativiteit..... je valt niet te beschrijven met woorden. Als je niet als een normaal persoon kunt communiceren sodemieter dan op van deze TECH (ja tech, niet psychologie) site en ga lekker in een donker hoekje (zonder enige invloeden van buitenaf, want stel je toch is voor dat je beschadigd raakt van iets!) en verwijder je account. Danku.

[Verwijderd]

Als jij je mening mag hebben, mag iemand anders dit spel spelen en vinden dat het bewustmaken van oorlogsgruwel via amusement kan.
Tenminste, dat vind ik dan weer. Of mag dat ook niet?

[Verwijderd]

Hmm, nou, weet je, je doet behoorlijk denigrerend over andere mensen en over de motieven van de makers van het spel, dus het gaat wel wat verder dan alleen je mening geven.
Als je hier enkel zit om je frustraties te ventileren zal ik je verder niet lastig vallen.
Als je hier probeert om andere mensen te overtuigen van je mening en gezamelijk verder te komen dan wil ik je daarbij wel helpen, maar dan moet je wel je toon wijzigen.

[Marcelloz]

Ach ja, het feit dat hij niet reageert en geen antwoord (geeft) weet zegt al genoeg over zijn reactie. 1 open vraagje is genoeg.

[Marcelloz]

Aannames, aannames, niet netjes vragen beantwoorden, wel reageren als iemand commentaar levert (daar heb je wel tijd voor).

I rest my case

[Verwijderd]

Een aparte reactie voor iemand die zich vrijdenker noemt.

[-Moondust-]

Als het om goed en fout aankomt zijn er geen regels behalve die je zelf bedenkt.

[Q]

Voor een vrijdenker klink je erg conservatief.

[Tikkels]

O god, net al een halve pagina volgetikt als reactie, zeg je direct erna weer zoiets geks.

Kan je mij dan uitleggen op wat voor manieren jij het moreel hoog in het vaandel draagt? Het is namelijk hartstikke leuk om dit uit te roepen, maar ik kan niet zeggen dat ik overtuigd ben.

Kan je me ook uitleggen waarom dit spel zo immoreel is? Want ook daar heb je eigenlijk geen argumenten voor gegeven, puur dat iets een 'spelletje' is, maakt het niet immoreel.

Een vrijdenker hoeft verder ook niet alles zomaar goed te vinden, maar alles zomaar fout vinden maakt je natuurlijk ook niet vrij.

Als laatste wil ik je erop attenderen dat moreel geen vaststaand begrip is. Moreel is namelijk een sociaalpsychologisch construct wat in een vrij grote mate gevormd wordt door een desbetreffende cultuur. Dit zie je ook terug in de geschiedenis van de mens, morele waarden veranderen eigenlijk constant.
Puur dat jij morele waarden hoog in het vaandel houdt, die voor jou belangrijk zijn, betekent niet dat je daadwerkelijk moreel/immoreel bezig bent. Ik kan bijvoorbeeld jouw moraliteit bijzonder immoreel vinden.

Ik zou eerder van mening zijn dat een vrijdenker zich enigszins zou moeten distantieren van de populaire morele waarden van zijn tijdsgeest omdat het makkelijk jouw oordeel kan sturen/vertroebelen.

[Verwijderd]

Iets goedkeuren, óf iets afkeuren, zijn wat mij betreft hetzelfde. Het keuren bepaalt meteen de grenzen.

"Vrijdenkerij, is de opvatting dat men zich in het denken uitsluitend door de rede, wetenschap en logica laat leiden en niet door (autoriteit-) geloof of traditie. Vrijdenkers keren zich tegen elke vorm van dogma." Maar ook;

"Vrijdenkers zijn naturalistisch. Waarheid is de mate waarin een veronderstelling overéén komt met de realiteit. Realiteit is gelimiteerd tot datgene wat direct controleerbaar is door onze natuurlijke zintuigen of indirect duidelijk wordt door het juiste gebruik van de rede."

De realiteit is dat de hoeveelheid gebruikte geweld per eenheid niet per definitie toeneemt, wanneer men dit soort spellen/series/films/docu's speelt/bekijkt. Het moment dat dit tóch gebeurd, kan gezien worden als kans. Het had net zo goed zonder bovengenoemde kunnen gebeuren. En dit is ook logisch. Zo'n beetje alle zoogdieren zijn in staat geweld toe te passen, waarbij de omgeving niet "begrijpt" waarom het wordt toegepast. Bij apen is dit gezien, maar ook bij dolfijnen en bijvoorbeeld katten.

Ikzelf speel spellen vooral voor het vermaak (Machinarium bijv.). Aangezien ik inmiddels wel genoeg oorlog docu's gezien heb, laat ik deze links liggen.

[Umbrah]

Dit is geen entertainmentproduct... dit is een product wat mensen op een interactieve manier een verhaal verteld, en dat dat verhaal nou eenmaal grimmig is, en je na afloop met het gevoel laat zitten van: "fuck, oorlog is k*t"... dan is dat toch juist NIET immoreel? Wat je nu allemaal beschrijft is dat jij iemand bent die juist voor het zonder-consequenties-knallen is en in GTA alles doen behalve het verhaal. Ben je zo'n vrijdenker? Dit is een game -- maar de game is het medium. Vermaak is niet het doel. Deze game liet de reviewer al "leeg" achter, en wat dat betreft is het doel bereikt toch? Er zijn hier in dit respons draadje (dit is geen forum...) al twee mensen die het wel gelukt is, maar ze waren niet onverdeeld positief over HOE. Blijkbaar moesten ze mensen achter laten en daar voel je iets bij... en wat dat betreft is dit een prachtige boodschap die meer dan een reclamespotje van 30 seconden iets weer geeft wat voor veel mensen een ver-van-hun-bed show is.

Dat jij zo'n vrijdenker bent die graag in autootjes rond wilt rijden in entertainment games om dames van lichte zeden op te pikken en alle games die NIET om vermaak gaan (ik neem aan dat dat de achtergrond is van je kritiek hier en niet elders...) slecht vind, doet mij er aan denken dat jij een zieke sadist bent. Qua budget, medium, en blijvende impact is dit voor warchild een potentiele klassieker... een voor de jaren. Beter besteed geld dan welke collectantenronde/reclamespot dan ook.

[Manie Riets]

Jij ziet dit misschien als troep; een interpretatie die iets over jou zegt. Vervolgens er vanuit gaan dat die interpretatie voor iedereen geldt, dat tart pas alle logica.

[dragonhaertt]

Geen hoop is wel een bijzondere conclusie. Na een week of 3 is er op de radio te horen dat er vredes-troepen op weg zijn die er ongeveer 2 weken over doen. De vele reviews die ik heb gelezen zeggen allemaal dat het spel rond 30-50 dagen ophoudt. Ik had ook in mijn eerste playthrough het einde behaald, alhoewel ik één iemand kwijt ben geraakt.

[Paul Hulsebosch]

Ik heb het vermoeden dat ook dat moment random is (van het bericht op de radio).

[Reactie gewijzigd door Paul Hulsebosch op 23 juli 2024 22:20]

[RadioKies]

Niet om aan te vallen, zie het als feedback.
Er zijn veel factoren random. Zo ook de tijd waarmee je elke keer mee zal beginnen. Dit kan in de winter of zomer zijn. In de zomer starten is bijvoorbeeld makkelijker omdat je niet meteen druk hoeft te maken om een kachel te maken zodat je mensen niet ziek worden door de kou. De personages waarmee je start zijn ook redelijk random (maar wel seizoen gebonden voor een deel).

De radio is een tool om de randomness mee op te vangen voor een deel, deze geeft vantevoren aan of er ontwikkelingen komen zoals weersverandering, de/inflatie van bepaalde prijzen en of je extra raiders kan verwachten.

Game mist ontwikkeling
Ik snap dit punt niet helemaal, je hebt mijnsinzien wel ontwikkeling. op een paar punten:
Buren Je kan je buren helpen of negeren (doet goed, goed ontmoet) en je kan ervoor kiezen om hulp die ze aanbieden aan te nemen of weigeren (als je hun hulp aan neemt dan moet je ze later ook terughelpen als ze eventueel om hulp vragen anders kunnen je survivors depri worden door het egoïsme).
Huis In de loop der tijd upgrade je het huis, je hebt spullen staan en die kun je upgraden, timmert de gaten dicht e.d. Op een gegeven moment kun je eigen eten vangen en groeien waardoor je die niet meer hoeft te scavagen.
Spullen Je begint met niks eigenlijk maar na wat upgrades in je huis of scavagen heb je geweren, lockpicks en noem maar op.
Overlevers Ze beginnen vaak licht ziek of gewond, je kan ze healen en het is des te fijner als iemand helemaal ziek is of erg gewond je hem of haar kan redden. Daarnaast kun je nog overlevers aan de deur krijgen die bij je in trekken.
Mood Doe goed en goed ontmoet, je overleverd worden vrolijk van helpen en depri van het doden van lui. Echter zijn er overlevenden die er minder om geven dan anderen. Zo kan de kok het wel "waarderen" als iemand dood gaat, zolang je maar geen survivor verliest. Het doden van iemand kan de persoon die het deed helemaal van slag maken, maar je hebt ook overlevers die er geen moeite mee hebben om het te doen omdat het een deel van overleven is.

Deprimerend
Snap niet dat dat een minpunt is, dat is het hele doel van het (soort) spel. De film Mr. Nobody, the Jacket of Requim for a dream geef je toch ook geen minpunt omdat deze je depressief maakt? Dit zou juist een pluspunt moeten zijn. Them feels man... them feels..

Overig
Je kan ze wel laten overleven tot het einde, als je een beetje doorhebt hoe en wat en met wat geluk (als ze doodgaan door een raid is dat pech) dan lukt dat prima. Je zegt dat je minder gaat voelen voor de overlevers, maar dat is niet mijn ervaring. Je doet alles op alles om je topscavengers in leven te houden zodat je 's avonds veel spullen mee kan nemen, als je een topkok hebt wil je daar ook extra veel moeite voor doen omdat voedsel en drank maken goedkoper is en heel belangrijke elementen zijn.

Je kan het vergelijken met 2 spellen: Faster Than Light en XCOM.
Met FTL ga je ook niet je eerste playthroughs de eindbaas halen en verslaan. Je gaat eerst een paar keer finaal dood en leert zo gaandeweg te overleven. Toch ook het doel van dit spel. Met XCOM verlies je ook terwijl je bezig bent manschappen. Je gaat echter ook niet minder om je manschappen geven, vooral niet als er 1 is die meerwaarde heeft. Je rookie waar je niet veel aan hebt zul je niet erg van vinden dat die doodgaat, als je Elite soldaat met psypowers e.d. doodgaat sla je je toetsenbord verrot. Zo ook als je gewinterde Scavanger, Boris (met nog meer vrije sloten) of je kok doodgaat.

Ik las in de comments dat je hem een ~20 keer gestart hebt en geen einde had gehaald. Ik zou in toekomstige reviews van spellen graag zien of de reviewer het spel ook uitgespeeld heeft en zo niet tot hoe ver deze is gekomen. Zo was FarCry 4 ook niet de verhaallijn uitgespeeld, anders kreeg deze ook een minpunt voor het einde.

[Paul Hulsebosch]

Dit soort feedback is altijd welkom :-)

[dragonhaertt]

Het is random, maar binnen bepaalde grenzen.
Ik heb nog niemand gezien die het spel heeft moeten overleven tot na 54 dagen, en gezien de hoeveelheid self-sustain je hebt laat in de game zou ook dit goed te doen moeten zijn. Tussen dag 40 en 45 heb ik zelf niet één keer hoeven scavengen en bleef toch meer wapens en voedsel krijgen. Het spel is zeker goed te spelen als je slim gebruik maakt van je personen en voorraden.

[durador]

Volgens mij hebben jullie niet het spel uitgespeeld. Na 1 ingame maand was bij mij de oorlog voorbij, en het spel dus klaar. Je krijgt een mooie outro te zien, waar al je slechte daden nog eens ongemakkelijk voorbij komen. Ze vertellen bv ook hoe het jaren later met je mensen gaat.

[Paul Hulsebosch]

Ik heb een stuk of 20 potjes gespeeld, maar ben kennelijk nooit ver genoeg gekomen. Ik heb het inderdaad nooit tot 30 dagen weten te rekken. Maar dank de opmerking; ik heb de tekst aangepast!

[Anakha]

Bij mij staat er nog steeds in de conclusie dat je het einde van de oorlog niet kunt bereiken. En er staat dat dat het voornaamste punt van kritiek is, dus ik zou me kunnen voorstellen dat dat de hele conclusie inclusief eindoordeel verandert door deze nieuwe informatie.

[Paul Hulsebosch]

F5

[cobis taba]

Dat heb ik gedaan, er staat dan alsnog:

"Dat is ook tegelijk de voornaamste kritiek of de game; er is weinig hoop, nauwelijks een uitweg, weinig dat je kunt bereiken. Als je slim speelt, overleven je onderdanen langer, maar meer niet."

- dat impliceert voor mij dat er geen einde is, wat de game wel heeft. Overigens ben ik daar zelf ook nog niet gekomen (en ruim in dag 40..) maar heb wat pech gehad met de storm en rebels (waardoor je tijdelijk niet alle gebieden kunt bereiken).

[Techhuis]

Oh dat is vreemd ik haalde na 4 potjes het einde al en nu is het zo makkelijk,dat ik op dag 25 alles al heb,alles geupgrade,meds en pills heb en een overvloed aan kip met 4 man 30 kip totaal, 9 canned food,12 drank,veel peuken te simpel gewoon alleen je moet het ff door krijgen.....