Inleiding
Huawei is een van de grootste technologiebedrijven ter wereld. De netwerkapparatuur van de fabrikant wordt door providers wereldwijd gebruikt en na Samsung en Apple is het één van de meest succesvolle smartphonefabrikanten als we kijken naar verkoopaantallen.
Toch zullen maar weinig consumenten de naam kennen of deze associëren met smartphones, en daar wil Huawei verandering in brengen. Om dat doel te bereiken is de fabrikant enige tijd geleden begonnen aan een grootse marketingcampagne. Twee jaar geleden leek het vliegveld van Barcelona rondom het Mobile World Congress bijna behangen met reclameposters van Huawei en het gerucht dat Huawei de nieuwe shirtsponsor wordt van Ajax zal veel mensen niet ontgaan zijn.
Verkooptechnisch behaalde Huawei tot nu toe zijn grootste successen in het goedkopere segment, zoals met de Y300 en G700. Het high-end-model van vorig jaar, de Ascend P6, viel tegen en we moesten destijds concluderen dat het bedrijf nog niet mee kon komen met de grote jongens. We zijn inmiddels een jaar verder en konden onlangs de introductie van de nieuwe Ascend P7 bijwonen. Krijgt Huawei met dit toestel een voet tussen de deur in het high-end-segment?
Behuizing en schermkwaliteit: leentjebuur
In onze review van de Ascend P6 schreven we dat het toestel redelijk veel overeenkomsten met de iPhone vertoont. Huawei maakte gebruik van eenzelfde soort 'sandwich' ontwerp, met een zilveren metalen rand rondom die op verschillende plekken een inkeping heeft, aan beide kanten 'belegd' met een plat oppervlak. Ook de scherpe randen en licht afgeronde hoeken deden aan dat iPhone-ontwerp denken, al was de bolle zijde aan de onderkant duidelijk anders.
Voor de P7 zijn de ontwerpers van Huawei niet teruggegaan naar de tekentafel, maar hebben ze voortgeborduurd op het uiterlijk van de P6. Daarbij hebben ze zich ditmaal niet enkel door Apple laten inspireren: er zijn ook duidelijk gelijkenissen met de Xperia-telefoons van Sony. Zo zit de ronde aan-uitknop op de rechterrand in het midden en is de achterkant van glas gemaakt met in de linkerbovenhoek de camera, net als bij de Xperia's van Sony. Het is alsof de iPhone en Xperia Z2 een kindje gemaakt hebben. De achterkant heeft overigens een andere afwerking dan de Xperia's waardoor je in het juiste licht een patroontje ziet.
Helemaal origineel is de behuizing dus niet, maar de afwerking lijkt gelukkig in orde, al is een volledig glazen achterkant natuurlijk wel breekbaar. Verder is de P7 een redelijk compacte telefoon, voor zover je dat van een 5"-smartphone kan zeggen. Met een breedte van 68,8mm is hij voor een 5"-telefoon aan de smalle kant en dankzij de dikte van 6,5mm en het lage gewicht van 124 gram voelt hij niet zo fors als sommige telefoons van concurrenten. De hoekige behuizing is niet het toppunt van ergonomie, maar gelukkig zijn de randen niet zo scherp dat ze het gebruik in de weg staan.
Het 5"-scherm heeft een resolutie van 1920x1080 pixels en daarmee sluit Huawei mooi aan bij de toptoestellen van de concurrentie. Met dit soort hoge resoluties zijn individuele pixels eigenlijk niet meer te onderscheiden waardoor alles er haarscherp uitziet. Ook met de verdere schermkarakteristieken, zoals de helderheid, het contrast en de kijkhoeken, lijkt het op eerste gezicht goed te zitten.
Hardware en prestaties: niet high-end
De laatste generatie high-end-smartphones is op hardwarevlak weinig opzienbarend. Terwijl we een paar generaties terug nog enige verscheidenheid op hardwarevlak zagen met chips van Texas Instruments, Samsung, Nvidia en Qualcomm, maken bijna alle fabrikanten tegenwoordig gebruik van chips van Qualcomm. Dat is natuurlijk goed nieuws voor het Amerikaanse bedrijf, maar erg afwisselend is het voor de geïnteresseerde Tweaker niet.
Daarom vinden we het extra leuk dat Huawei als een van de weinige fabrikanten zijn eigen processors ontwerpt. De vorig jaar uitgekomen Ascend P6 werd aangedreven door de HiSilicon K3V2, een quadcore-soc op basis van het Cortex A9-ontwerp met vier processorkernen op 1,5GHz en een gpu van het Amerikaanse bedrijf Vivante. Het was een leuke eerste poging, maar geen hoogvlieger. Het Cortex A9-ontwerp is niet zo snel als het processorontwerp van bijvoorbeeld Qualcomm en het relatief oude 40nm-productieproces zorgt ervoor dat de chip behoorlijk warm wordt.
Voor de P7 doet Huawei opnieuw een poging met een eigen soc; een nieuw model dat naar de naam Kirin 910T luistert. Het is wederom een quadcore Cortex A9-ontwerp, maar dan geklokt op 1,8GHz met een nieuwe gpu, de Mali 450. Huawei maakt ditmaal gebruik van een moderner productieproces met een feature size van 28nm, net als de concurrentie. Daarnaast wordt een recentere revisie van de Cortex A9-core gebruikt, r4p1, die volgens chipontwerper ARM in de buurt zou moeten komen van het nieuwere en snellere Cortex A15-ontwerp. Daarnaast is er nu ondersteuning voor 4g, iets dat de P6 nog niet had. Ook is er een micro-sd-slot om het opslaggeheugen uit te breiden.
Hoewel de Kirin 910T dus beter is dan de K3V2, voelt de telefoon zeker niet zo snel aan als andere telefoons in deze prijsklasse. Slecht is het zeker niet, en in benchmarks bevindt hij zich net onder de top van een jaar geleden, maar zet je de P7 af tegen een Nexus 5 of LG G2 dan komt hij simpelweg tekort op het gebied van snelheid en vloeiendheid.
Ook de gpu laat het enigszins afweten en deze doet het in de praktijk maar nipt beter dan bijvoorbeeld de Adreno 305 uit de Moto G, een telefoon van nog geen 200 euro. Daarnaast ondersteunt de Mali 450 geen OpenGL ES 3.0 waardoor hij weinig toekomstbestendig is.
Wat we verder nog apart vonden is dat de chip niet volledig terugklokt als de belasting laag is. Terwijl de telefoon idle was bleven bleven drie cores actief waarvan één zelfs op bijna zijn maximale kloksnelheid. Dat kan voor de accuduur nooit ideaal zijn. Tel daarbij op dat de P7 met zijn 2500mAh-accu niet extreem rijkelijk uitgerust is en we hebben onze twijfels over de uiteindelijke accuduur.
Software en camera: veel opties
De P7 draait op Android 4.4.2 met daar overheen een nieuwe versie van Huawei's EUI of Emotion UI. Wie wel eens een toestel van Xiaomi gebruikt heeft heeft, of de Miui-rom op een ander toestel heeft geflashed, zal zich meteen thuisvoelen in de software van Huawei; de interfaces lijken namelijk als twee druppels water op elkaar en vermoedelijk zijn ze onder de motorkap ook deels gelijk. In tegenstelling tot de platte stijlen die we tegenwoordig bij andere fabrikanten zien, gebruikt Huawei veel felle kleuren, speelse ronde icoontjes, schaduwen en 3d-effecten. Het doet wat minder modern aan dat bijvoorbeeld iOS 7 of stock Android, maar ziet er niet verkeerd uit.
Opvallend is het gebrek aan een zogeheten app-drawer, een overzicht met alle applicaties; net als op een iPhone, en telefoons die Miui draaien, belanden alle app-icoontjes op het homescreen. Dat kan het vinden van apps op een telefoon met veel apps soms lastig maken. Gelukkig is er wel ondersteuning voor het maken van mapjes waardoor je nog enige orde in de chaos kan scheppen en een andere launcher is natuurlijk eenvoudig geïnstalleerd.
Ook op softwaregebied heeft Huawei goed gekeken naar zijn concullega's want de P7 beschikt net als de Galaxy S5, HTC One en Xperia Z2 over een speciale energiezuinige stand waarin alleen de basisfunctionaliteit van de telefoon beschikbaar is en de gebruiker een simpelere interface voorgeschoteld krijgt. In deze stand zou de telefoon met de laatste 10 procent van de accu nog 24 uur door moeten kunnen.
Huawei geeft gebruikers op softwarevlak opvallend veel macht over de geïnstalleerde applicaties. Zo kan je instellen dat bepaalde apps niet op de achtergrond mogen draaien als het scherm uit is, of kan je apps verbieden op de achtergrond tegelijk met de telefoon te starten. Ook is het mogelijk om bij een app te bepalen of deze gebruik mag maken van de data- of wifi-verbinding.
De P7 schiet soms wel een beetje door met deze opties. Zo doet de Phone Manager-app aanbevelingen om je telefoon zo snel mogelijk te houden. Eén van die aanbevelingen is het handmatig afsluiten van programma's die op de achtergrond draaien, om zo geheugen vrij te maken. Sinds versie 2.3 van Android is het echter niet meer aan te raden om zelf apps te killen omdat dit in de praktijk niets uitmaakt en zelfs voor verminderde prestaties kan zorgen.
Camera: veel megapixels en selfies
De P7 heeft een 13 megapixelcamera aan de achterzijde met een f/2.0-lens, redelijk standaard voor een toestel in dit segment. Onze eerste indrukken van de beeldkwaliteit zijn goed. De foto's die we binnen hebben gemaakt zijn niet geweldig, maar dat valt te verwachten op een dim verlichte locatie. De buitenfoto's zijn echter prima belicht, goed scherp en de foto-app werkt eenvoudig en snel. Bij een foto met tegenlicht schakelde de app automatisch naar de hdr-modus en werd zowel een normale als een hdr-foto gemaakt. Een handige feature.
Ook handig is de mogelijkheid om een foto te nemen zonder de telefoon eerst aan te zetten. Door simpelweg twee keer op de volume down-knop te drukken gaat de P7 aan, stelt hij scherp en wordt een foto genomen. Zo'n 'ultra snapshot' duurt bij elkaar net iets meer dan een seconde om te maken. Omdat je niet kan zien hoe de foto is gekaderd, is het resultaat niet altijd perfect, maar in situaties waar je heel snel een foto moet maken kan het handig zijn.
Huawei legt ook grote nadruk op de camera aan de voorzijde, die een resolutie van maar liefst 8 megapixels heeft. Dat is evenveel als de hoofdcamera van de Nexus 5 en iPhone 5s en zelfs meer dan de camera achterop de HTC One. Omdat de sensor en lens kleiner zijn krijg je natuurlijk geen vergelijkbare beeldkwaliteit, maar het toont aan dat Huawei 'selfies' belangrijk vindt. Dat is ook terug te zien in de software, die gebruikers bij het maken van een selfie eraan herinnert niet naar het scherm, maar naar de lens te kijken en ook allerlei extra's opties biedt.
Zo moet 'beauty shot' oneffenheden wegwerken door een blur los te laten op de huid van het onderwerp en er is zelfs een heuse selfie-panorama-functie beschikbaar. Hiermee zou je grote groepen op de foto kunnen zetten, iets dat Huawei - ja, serieus - een 'groufie' noemt. Die functie werkt echter net zo vaak niet als wel, en met een groep mensen achter je heb je natuurlijk geen zin om de panorama meerdere keren over te moeten doen.
/i/1399489381.jpeg?f=imagenormal)
De panorama-selfie-modus zit er soms naast
Tot slot
De Ascend P7 is een nette opvolger van de P6 die op vrijwel alle vlakken beter is. Hij heeft een prima - maar wellicht niet erg originele - behuizing, een mooi scherm met hoge resolutie, goede camera's, een aantal handige features en ondersteunt moderne technieken als nfc en 4g. De P7 leeft echter niet in een wereld waarin hij enkel vergeleken wordt met de P6, hij moet ook opboksen tegen toestellen van gevestigde merken als Samsung, Sony, LG en HTC, en dat is een strijd waar hij niet zonder kleerscheuren uit zal komen.
Met een adviesprijs van 449 euro is de P7 namelijk niet enorm goedkoop als je kijkt wat je ervoor terugkrijgt. Nu zakken adviesprijzen in de regel snel, maar de P7 is vooralsnog duurder dan bijvoorbeeld een Nexus 5, LG G2 of Galaxy S4, telefoons die minstens even goed, of in sommige gevallen zelfs beter, zijn dan de P7. Vooral op hardwarevlak doet de concurrentie het beter dan de P7, met snellere processors en krachtigere videochips.
Als Huawei de P7 een beetje vlug in prijs laat zakken kan het nog best een interessante optie worden voor mensen die niet een torenhoog bedrag voor een smartphone willen betalen. Met de geplande verkoopprijs biedt de P7 echter te weinig - behalve panoramaselfies in hoge resolutie - om het de concurrentie echt lastig te maken.