Ouwe meuk
Het is dat uitgever Electronic Arts simpele cijfers aanhoudt om nieuwe delen van Dead Space aan te duiden, anders was Dead Space: A Link to the Past een mooie titel geweest. Of bijvoorbeeld Dead Space: Tien Kleine Negertjes. Het verleden is in ieder geval alom aanwezig in Dead Space 3, en hoofdrolspeler Isaac Clarke verliest in de game de nodige medestanders.
Gespeeld op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar voor: Pc, PlayStation 3
Die link met het verleden wordt gevormd door de omgeving waarin Dead Space 3 zich afspeelt. Op de ijzige planeet Tau Volantis was ergens in de 21e eeuw een basis gevestigd waar onderzoek werd gedaan naar de Markers, de even mysterieuze als gevaarlijke objecten die zo'n belangrijke rol spelen in de serie. De game begint met een korte proloog waarin je niet met Clarke speelt, maar met een soldaat van de Sovereign Colonies Armed Forces, 200 jaar voordat Clarke ten tonele verschijnt.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Een story trailer.Tau Volantis
Na de korte proloog stap je weer in de vertrouwde schoenen van Isaac Clarke en is het 18 juni 2314. Ook Clarke gaat naar Tau Volantis, omdat de planeet de 'moeder aller Markers' lijkt te zijn, de bron van waaruit alle Markers in het universum worden aangestuurd. Als Clarke de bron weet uit te schakelen, zouden ook de vreselijke gevolgen die zij veroorzaken kunnen worden voorkomen. Het zou betekenen dat er geen Necromorphs meer kunnen ontstaan en dat de mensheid is gered.
Dat gaat uiteraard niet zonder slag of stoot. Op je tocht naar de ijsplaneet krijg je een gemêleerd gezelschap mee. Ook Ellie Langford is van de partij, dat is de dame waarmee je in Dead Space 2 in aanraking kwam. Ze is inmiddels je ex en voordat je Ellie ontmoet, tref je haar huidige vriend - ene Norton - en zijn maatje Carver. Beide zijn soldaat, wat handig is in de strijd tegen de Necromorphs. Verder zijn er nog een zekere Santos, een vrouwelijke wetenschapper die veel weet over de Markers, en Jacob Danik, die je gedurende het spel behoorlijk voor de voeten zal lopen. Danik wil voorkomen dat je de Markers op non-actief zet. Hij is aanhanger van een fanatieke religieuze sekte, de Children of Altman, waarvan de leden denken dat de Markers de mensheid juist gaan redden.
Goed verhaal
Zo ontspint zich rond Clarke een lekker gelaagd verhaal. Je vecht niet alleen tegen de Necromorphs, maar ook tegen Danik en zijn stevig bewapende aanhangers. Daarnaast is er de nodige wrijving binnen het groepje medestanders. Vooral Norton is niet blij met de aandacht die Ellie voor je heeft, wat voor nogal wat spanning zorgt. Bovendien valt je groep langzaam uit elkaar en kom je er steeds meer alleen voor te staan. Het verhaal is daarmee wat aansprekender dan dat uit de voorgaande game. De dialogen zelf zijn niet altijd even goed, maar de plotwendingen zijn verrassend en onderhoudend.
Iets vergelijkbaars geldt voor de omgeving waarin je terechtkomt. Dead Space 2 speelde zich af in de Sprawl, een wat klinisch ruimtestation in een baan om Saturnus-maan Titan. De omgeving was daarmee wat saai, met een aaneenschakeling van gangetjes en kamertjes. Op dit punt heeft ontwikkelaar Visceral Games verbetering aangebracht in de serie. Tau Volantis biedt veel meer afwisseling. Je bent veel buiten, op het ijzige oppervlak van de planeet, en daar kom je af en toe in huiveringwekkende, maar prachtig in beeld gebrachte sneeuwstormen terecht.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Motion capture van Isaac Clarke.Last van de kou
De kou heeft bovendien gevolgen. Zolang je nog rondloopt in het ruimtepak waarin je aan de game begint - de eerste missies zijn aan bood van ruimteschepen die boven het oppervlak van de planeet zweven - ben je erg vatbaar voor de kou. Omdat de 'hud' van de game nog steeds in het pak van Clarke is verwerkt, zie je op je schouder een thermometer die aangeeft hoe hoog of hoe laag je lichaamstemperatuur is. Eerder in de game zag je op dezelfde plek al weergegeven hoelang je het uit kon houden tijdens een ruimtewandeling.
Na een aantal hoofdstukken verzamel je voldoende materiaal om een pak te maken dat je beschermt tegen de kou en kun je onbezorgd buiten rondlopen. Of beter gezegd: heb je geen last meer van de kou, want Necromorphs en de mannen van Danik hebben dat ook niet, dus veilig is het zelden als je buiten rondloopt. Op het oppervlak van de planeet is er afwisseling genoeg. Van vlaktes waar de wind vrij spel heeft, tot kliffen die tientallen meters loodrecht omhoog rijzen. Die kun je alleen beklimmen op plaatsen waar een apparaat staat waarmee je een grappling hook omhoog kunt schieten. Dan kun je via een kabel omhoog klimmen, tegen de wand op. Daarbij krijg je onderweg uiteraard van alles naar je hoofd, en dat moet je ontwijken.
Duik in het verleden
Uiteraard ben je niet alleen maar buiten. Omdat op Tau Volantis tweehonderd jaar geleden al een basis was gevestigd, tref je overal restanten aan die de tand des tijds behoorlijk goed hebben doorstaan, dankzij de vrieskou. De meeste elektrische en mechanische delen liggen stil, maar zijn nog wel op gang te helpen. Juist de duik in het verleden heeft Dead Space 3 goed gedaan. Het heeft Visceral Games een excuus gegeven om een prettig steampunk-sausje over de game te leggen, die het uiterlijk interessanter maakt dan dat van de voorganger. Bovendien heeft de studio geleerd van Dead Space 2 en zijn de levels in de opvolger veel minder van het kaliber 'gangetje, gangetje'. Visceral heeft de omgeving dit keer juist erg afwisselend gemaakt. Niet alleen met variatie tussen binnen en buiten, maar ook tussen groot en klein, en tussen menselijk en buitenaards.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Launch trailer van Dead Space 3.Snow Beast
Dat geldt eigenlijk ook voor de actie. Er zijn stukken waarin je moederziel alleen rondloopt en puzzels moet oplossen of een hack-minigame moet spelen, vergelijkbaar met de hack-opdrachten uit Dead Space 2. Je krijgt ook behoorlijk wat bosses op je pad. Of beter gezegd; je ziet dezelfde boss - de Snow Beast - een aantal keer terugkomen, naast torenhoge gevaartes die je eenmalig treft. Daarbij vergeleken zijn de Necromorphs die je tegenkomt wat aan de saaie kant, al worden de verschillende soorten wel op goede momenten geïntroduceerd. Onder de Necromorphs zijn nog steeds exemplaren met scherpe tentakels die je kunt gebruiken als speer, om zo andere tegenstanders te doorklieven. Interessant is de Swarm, die wat weg heeft van de Headcrab uit Half-Life. Je ziet de Swarm over de grond kruipen, op zoek naar een levenloos lichaam. Eenmaal gevonden, zal de Swarm zichzelf als nieuw hoofd op het lichaam schroeven. Als je het lichaam doodt, kan de Swarm weer op zoek naar een nieuwe gastheer. Net zo lang tot je de Swarm zelf weet neer te schieten.
Dat blijft ook het voornaamste kenmerk van de Necromorph, en daarmee van de game; je dient goed op te letten waar je schiet. Het is in Dead Space 3 nog steeds zo dat je tegenstanders in mootjes kunt hakken. Armen, benen en hoofden zijn met een goed gemikt schot van de romp te scheiden. Bij de snellere Necromorphs is het dus zaak eerst op de benen te schieten. Bij Necromorphs als de Slasher - die met de scherpe tentakels - kun je beter eerst op de armen schieten. Dan kun je daarna de scherpe tentakels als wapen inzetten tegen de voortstrompelende voormalige eigenaar. Het is dus zaak om bij elke nieuwe soort uit te vinden welk lichaamsdeel je er het beste als eerste af kunt schieten. Uiteraard zit er opbouw in de moeilijkheidsgraad van de Necromorphs die je tegenkomt. In eerste instantie zijn het gemuteerde mensen, later in het spel tref je steeds meer gemuteerde aliens, die een stuk steviger zijn.
Minder schrikken
Toch zijn het niet de tegenstanders zelf die Dead Space 3 een betere game maken dan zijn voorganger. De grootste verbetering zit hem in de schrikeffecten die ze teweeg brengen. In de voorganger waren die veel te voorspelbaar. Je liep in een gang, er startte een eng muziekje en voila, een paar meter verder dook een Necromorph op. Dat is nu niet meer het geval. De nadruk ligt veel minder op schrikken. Hier dus geen muziekjes die starten om aan te duiden dat er iets engs gaat gebeuren. Tegenstanders duiken gewoon op. Soms onverwacht, maar vaak ook niet. Maar zelfs als je weet dat ze komen, kan een aanval al eng genoeg zijn, omdat Necromorphs gewoon lastig zijn te stuiten. Daar is geen muziekje voor nodig en het is goed dat Visceral niet langer op die manier probeert schrik aan te jagen.
Het arsenaal van Clarke is vergelijkbaar met dat uit de vorige games. Je begint weer gewoon met de standaard Plasma Cutter, als herinnering aan Clarke's verleden als Engineer. Het is ook nog steeds het handigste wapen in je arsenaal, ondanks de diverse mogelijkheden die je er gedurende het spel bij krijgt. Met de Plasma Cutter schiet je stralen af die door lichaamsdelen van tegenstanders snijden, wat erg handig is voor het ontleden van Necromorphs. Je kunt de straal ook weer kantelen, zodat je horizontaal en verticaal kunt snijden.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
'The story so far'.Werkbank
Extra wapens kun je zelf maken. Je kunt onderweg zowel onderdelen als bouwtekeningen vinden en op basis daarvan nieuwe wapens in elkaar sleutelen. Je komt zo nu en dan een werkbank tegen waar je aan je wapens kunt sleutelen. Daar kun je niet alleen nieuwe maken, maar ook bestaande verbeteren. De opzet is vrijwel gelijk aan die uit de voorgaande game. Wat opvalt is dat tot ver in de campagne de Plasma Cutter het handigste wapen is. Het duurt lang voordat je de bouwtekeningen en het materiaal hebt om iets te maken dat beter is of een nuttige aanvulling blijkt. Dat komt ook omdat munitie schaars is, afgezien van de standaardkogels. Je kunt dus exotisch wapentuig maken als een granaatwerper of een wapen dat cirkelzagen afvuurt, maar door gebrek aan munitie is het nut daarvan beperkt.
Op zich geen bezwaar, het hoort een beetje bij Dead Space en het zorgt ervoor dat de game spannend blijft: monsters hebben aardig wat voltreffers nodig voordat ze echt helemaal dood zijn, maar je beschikt maar over weinig munitie. Dat is ook precies waarom de Plasma Cutter zo nuttig is; daar heb je geen kogels voor nodig, maar energie en daar heb je altijd genoeg van. Bovendien is geen wapen zo precies in het ontleden van Necromorphs als de Plasma Cutter. Pas tegen de tijd dat je aan granaatwerpers toe bent, wordt het ook echt handig om ze als alternatief op zak te hebben, vanwege de 'collateral damage' die ze veroorzaken.
Vreemde krachten
Dat je aan de Plasma Cutter meestal genoeg hebt, komt ook door de vreemde krachten die je weer kunt gebruiken. Net als in de voorgaande delen kan Clarke overweg met Stasis en Kinesis. Vooral Stasis is handig tijdens gevechten, en het gebruik ervan is dan ook beperkt. Je kunt maar twee of drie shots achter elkaar afvuren. Je bereikt ermee dat tegenstanders sterk worden vertraagd. Dat is vooral handig als je vecht tegen bosses als de Snow Beast. Hoeveel energie je hebt, is te zien op je pak. Daar zie je ook dat de energie weer langzaam aanvult. Het maakt dat bossfights lang kunnen duren. Je vuurt Stasis en zoveel mogelijk shots af, en als je energie op is, zet je het op een rennen. Je kunt weer aan de slag als je de energiemeter weer op ziet lichten.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Clarke boven Tau Volantis.Kinetisch tillen
Kinesis is van een heel andere orde. Je kunt er voorwerpen mee bewegen, zonder ze aan te raken. Het wordt vooral gebruikt in puzzels. Je kunt er echter ook gebruik van maken tijdens gevechten, bijvoorbeeld door de al besproken tentakels op te pakken en ze in de richting van een tegenstander te gooien. Dat werkt goed tijdens gevechten met de lagere soorten, maar is minder nuttig tijdens bossfights. Vooral omdat er dan niet genoeg materiaal voorhanden is om mee te smijten. Het leukste gebruik van Kinesis is het vangen of oppakken van handgranaten om ze vervolgens te retourneren naar de oorspronkelijke eigenaar.
Visceral heeft in Dead Space 3 het multiplayer-gedeelte laten vervallen. In plaats daarvan heeft de studio een nette co-opmode ingebouwd. Op elk gewenst moment kan een tweede speler instappen, die de rol overneemt van Carver, de rechterhand van je liefdesrivaal Norton. Visceral heeft zijn best gedaan op het co-opgedeelte. Zo heeft Carver een geheel eigen verhaallijn, waarvan je in solo al een beetje meekrijgt, maar in co-op nog veel meer. Bovendien bevat een aantal hoofdstukken aparte uitdagingen die enkel voltooid kunnen worden in co-op. Het gaat daarbij uiteraard om side quests die niet volbracht hoeven worden om verder te komen in de campagne.
Conclusie
Op zich is Dead Space 3 wat de mogelijkheden betreft niet heel anders dan zijn voorganger. Wapens zijn vergelijkbaar, net als het sleutelen eraan, en ook het gebruik van Stasis en Kinesis is vertrouwd. Daar zit de meerwaarde van Dead Space 3 dan ook niet in. Het zijn vooral het betere verhaal en de mooiere en beter ingerichte omgevingen die de show stelen. Het spel is afwisselender dan zijn voorganger en minder voorspelbaar. De Necromorphs zijn nog steeds lastige tegenstanders, die je met goed gemikte schoten in mootjes moet hakken voor ze dood aan je voeten liggen. Daarna kun je hun lichaam nog steeds kapot stampen, wat in veel gevallen munitie of onderdelen oplevert. Het co-opgedeelte is prima en zal hopelijk vaker worden gespeeld dan de multiplayer-modus van de voorganger. Je hebt er in ieder geval minder spelers voor nodig, wat de kans al flink vergroot. Visceral heeft goed geluisterd naar de kritiek op Dead Space 2, wat resulteert in een duidelijk betere opvolger.
Pluspunten:
- Gelaagd verhaal
- Veel beter opbouw levels
- Overtuigende sneeuwstormen
Minpunten:
- Weinig vernieuwing
Eindcijfer: 9
Titel |
Dead Space 3 |
 |
Platform |
pc, Xbox 360, PlayStation 3 |
Ontwikkelaar |
Visceral Games |
Uitgever |
Electronic Arts |
Releasedatum |
reeds verschenen |