Voor kinderen
Daar zaten ze dan, al die stoere game-journalisten. Tijdens de E3-gamebeurs van dit jaar zaten ze te bulderen van het lachen toen Sony tijdens zijn persconferentie het Wonderbook voor het eerst toonde. "Veel te kiddy", luidde het oordeel van een deel van het publiek. Maar drie keer raden welke doelgroep Sony met het wonderboek voor ogen heeft? Juist. Kinderen, geen stoere gamejournalisten.
Gespeeld op: PlayStation 3 (enig platform)
Waar moesten de aanwezige journalisten dan zo om lachen? Het Wonderbook is echt een boek, een tastbaar ding van flinke omvang. Het is een boek van dik karton, het karton waar kleuterboeken ook wel van worden gemaakt, met stijve in plaats van slappe bladzijden. Het boek is met 28 bij 24 centimeter flink aan de maat, net als diezelfde kleuterboeken. Aan het boek zelf valt niet veel te beleven. Het heeft maar twaalf bladzijden, die bovendien een wat saaie inhoud hebben. Net als op de voor- en achterkant staat op elke bladzijde een vreemd, hoekig teken. Het is hetzelfde soort tekens dat kan worden teruggevonden op de kaartjes die Sony en Nintendo meeleveren met de PS Vita en de 3DS. De tekens krijgen pas betekenis als ze worden gebruikt in combinatie met een PlayStation 3 en PlayStation Move. Via de camera van Move kan de met het Wonderbook meegeleverde software de tekens herkennen. Het zijn als het ware QR-codes waar een willekeurige betekenis aan kan worden gekoppeld. In dit geval niet door snelle reclamemakers, maar door spelontwikkelaars.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Aankondigingstrailer Wonderbook: Book of Spells.Kijken naar jezelf
Bij het Wonderbook is het dus de bedoeling dat de speler met het boek voor de tv gaat zitten, waarbij de camera van Move zowel speler als boek waar kan nemen. De speler ziet zichzelf dus met het boek op tv terug. Alleen ziet het boek er op de tv niet meer uit als een boek. Althans, niet meer als een boek met saaie codes. Spelontwikkelaars kunnen de codes gebruiken om van alles en nog wat op te projecteren.
Dat gebeurt ook in de eerste game die voor het Wonderbook verschijnt en die met het boek wordt meegeleverd; Book of Spells. Dat is dus niet zozeer een boek, maar een game waarvoor de inhoud is geschreven door niemand minder dan J.K. Rowling, de vrouw die Harry Potter bedacht. Book of Spells sluit ook naadloos aan op de Harry Potter-boeken. Book of Spells is een game waarin de speler zelf - net als Harry Potter - Zweinstein betreedt om de opleiding aan de toverschool te doorlopen. De start is dan ook herkenbaar. Net als Harry kan de leerling vooraf kiezen uit een aantal verschillende toverstafjes en kiezen tot welke van de vier afdelingen van Zweinstein hij wil behoren. De sorteerhoed komt er niet aan te pas, maar je kunt kiezen of je bij Griffoendor, Huffelpuf, Ravenklauw of Zwadderich wilt behoren.
Op eigen risico
Vanaf hier wijkt het verhaal af van dat van de boeken. De speler start in de bibliotheek, waar hij het Book of Spells vindt. Dat komt van de Verboden Afdeling, maar op mysterieuze wijze krijg je een briefje toegespeeld waarop staat dat je toestemming hebt om het boek te lenen. Op eigen risico, uiteraard, want het boek geeft uitleg over tal van magische spreuken. Die uitleg is de game. Je leert via het boek, en dus eigenlijk buiten de lessen op Zweinstein om, een hele serie toverspreuken. Die kun je zowel binnen als buiten de lessen in het boek gebruiken. Het boek heeft verschillende hoofdstukken, die steeds bestaan uit het oefenen van nieuwe spreuken. Die spreuken kunnen daarna worden gebruikt in een afsluitend mini-avontuur.
Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.
Sony toont Book of Spells.Toverstaf
Bij het gebruik van die spreuken komt PlayStation Move in beeld. De speler heeft tijdens het spelen dus de Move-controller in de ene hand, terwijl de andere hand vrij is om de pagina's in het boek om te slaan. Op tv ziet dat plaatje er veel interessanter uit. In plaats van het Wonderbook is het Book of Spells te zien en in plaats van de Move-controller is de door de speler gekozen toverstaf zichtbaar. Die wordt gebruikt voor de diverse spreuken in het boek. Je selecteert de spreuk die je wilt gebruiken door met de Move een bepaald patroon in de lucht te tekenen. Elke spreuk heeft een eigen patroon. Pas als de spreuk op die manier is geselecteerd, kan hij worden gebruikt. De manier waarop verschilt per spreuk. Bij de Waterspreuk komt er simpelweg een straal water uit de punt van de toverstaf, waar je verder weinig meer voor hoeft te doen dan te richten. Bij een complexere spreuk als de Zweefspreuk dien je de straal licht die uit de punt van de staf komt te richten op het voorwerp dat je op wilt tillen. Je start de actie vervolgens door de trigger van de Move-controller in te drukken.
Het idee achter het Wonderbook is erg leuk en daar mogen we ook best een beetje trots op zijn, want het ding heeft een Nederlands tintje. Het concept van het boek is verzonnen bij PlayLogic, in de voormalige studio van de uitgever in Breda. Het concept is daarna uitgewerkt door de London Studio van Sony, waar de diverse EyeToy en EyePet-games vandaan komen en waar men dus veel ervaring heeft opgedaan met augmented reality.
In de praktijk
Dat is helaas niet te merken. Het idee achter het Wonderbook en Book of Spells is dan wel leuk en origineel, het werkt in de praktijk niet zo goed. Dat heeft waarschijnlijk meer met Move te maken dan met het Wonderbook of Book of Spells. De software herkent het Wonderbook probleemloos. De patronen worden direct herkend en de software weet er ook direct de juiste plaatjes overheen te projecteren. Het hanteren van de toverstaf gaat minder goed. Vooral spreuken waarbij het op mikken aankomt zijn lastig, zoals de spreuk om sloten te forceren. Daarvoor moet je vrij precies richten en dat lukt niet zo goed met Move.
De software heeft bovendien wat moeite om te bepalen wat het kader is waarin je speelt. Zo is er een opdracht in het spel waarin je met de Zweefspreuk zware metalen tandwielen van de grond moet tillen om daarmee een radarwerk te maken dat aan een muur hangt. De verschillende tandwielen liggen verspreid over de vloer voor de muur en de opdracht is om de tandwielen op grootte te selecteren en op de juiste plek te hangen. Zo luidde de uitleg althans. Alleen lagen er in ons geval helemaal geen tandwielen op de grond. Er viel dus niets op te tillen en aan de muur te hangen.
/i/1351170861.jpeg?f=imagenormal)
Kalibreren
Na wat puzzelen - Move opnieuw kalibreren, de game herstarten - bleek dat we het Wonderbook te ver van de tv hadden liggen. Terwijl we toch keurig de stappen in de intro hadden gevolgd, die aangeven waar het boek hoort te liggen. Het had in ons geval tot gevolg dat niet heel de spelwereld - de virtuele wereld die om het live camerabeeld van de speler heen wordt geprojecteerd - in beeld kwam. Uitgerekend het deel waar de tandwielen lagen, was niet te zien, terwijl de game geen waarschuwing gaf. Het was prettig geweest als dat wel was gebeurd en het is eigenlijk vrij storend dat een dergelijk essentieel deel van het beeld überhaupt uit beeld kan verdwijnen.
Dat maakt het spelen met het Wonderbook en Book of Spells tot een wat frustrerende bezigheid en dat is jammer, want het idee achter het Wonderbook is juist origineel en het is natuurlijk geweldig dat Sony J.K. Rowling heeft weten te strikken voor het Book of Spells. Toch is er nog wel een klein probleem met het concept. Je hoort het Wonderbook op de grond te leggen en er zelf naast te gaan zitten. De afstand tussen het hoofd en de handen van de speler en het Wonderbook mag niet al te groot zijn. Dat zitten op de grond is voor de doelgroep - kinderen - misschien niet zo'n probleem, maar voor de bijbehorende ouders en grootouders wellicht wel. Het zal voor oma niet meevallen om samen met kleindochter Book of Spells te spelen.
Beperkingen van Move
Wat Book of Spells dus vooral duidelijk maakt, is dat met Move niet heel veel kan. Dat geldt natuurlijk net zo hard voor Kinect, de tegenhanger van Microsoft. Staan voor de tv en handelingen uitvoeren als zwaardvechten, tennissen en boogschieten gaat aardig, maar met een virtueel toverstafje zwaaien en op een boek wijzen is kennelijk al lastig want daarvoor is Move al snel niet precies genoeg. Zonde, want Book of Spells is leuk genoeg, alhans: voor de doelgroep waar het voor is gemaakt. De game is volgens de keuringscommissie geschikt voor kinderen van 7 jaar en ouder. Dat loopt wat ons betreft door tot het einde van de lagere school. Voor tieners lijkt de game ons te kinderachtig. Voor de doelgroep is het echter wel degelijk een leuke game, die door Rowling van prima teksten is voorzien. De vele jonge Harry Potter-fans zullen zich waarschijnlijk moeiteloos verliezen in het spel. Aan het concept, het uiterlijk en de teksten ligt het niet. Wel aan de gebreken van Move.
Conclusie
Wat dat betreft blijft Sony verbazen. Het concern is niet te beroerd om te experimenteren en dat lef is te prijzen. Zo testten we eerder dit jaar de HMZ-T1 Personal 3d Viewer. Een heel andere product, maar al even experimenteel en net als Wonderbook een prima concept, maar niet zo handig in gebruik. Bij de 3d Viewer heeft Sony inmiddels opvolger HMZ-T2 aangekondigd. Hopelijk komt het bij het Wonderbook ook zover, al is het misschien eerder Move dat toe is aan een opvolger, en dan wel een versie die preciezer is. In zijn huidige vorm is Move alleen geschikt voor heel simpele games, waarbij zelfs Book of Spells eigenlijk al te hoog gegrepen is. Zonde, want zowel het boek als de game verdienen beter. Helaas hadden die lachende journalisten dus toch een beetje het gelijk aan hun kant.
Pluspunten:
- Leuk en origineel concept
- Prima teksten van J.K. Rowling
Minpunten:
- Mikken is moeilijk
- Kalibreren is lastig
Eindcijfer: 5
Titel |
Wonderbook en Book of Spells |
 |
Platform |
PlayStation 3 |
Ontwikkelaar |
Sony London Studio |
Uitgever |
Sony |
Releasedatum |
reeds verschenen |