Inleiding: dsrl met touchscreen
De nieuwe EOS 650D-dslr van Canon, die vlak voor de zomer werd aangekondigd, volgt de EOS 600D op als topmodel in Canons consumenten-dslr-lijn. Terwijl de behuizing en bediening licht gewijzigd zijn, heeft de grootste transformatie zich intern afgespeeld. De EOS 650D is namelijk de eerste camera van Canon die af-punten voor fasedetectie op de sensor geïntegreerd heeft. Dezelfde sensor zit ook in de onlangs aangekondigde EOS M, Canons entree in de markt voor compacte systeemcamera's. Ook maakt Canon bij de EOS 650D gebruik van een verbeterde af-module en is het de eerste spiegelreflexcamera die voorzien is van een capacitief touchscreen.
Tweakers probeerde de EOS 650D een week lang uit in combinatie met de nieuwe 40mm f/2,8-pancakelens om uit te vinden of de camera een waardige opvolger is van de EOS 600D en hoe deze zich verhoudt tot andere spiegelreflexcamera's in dit segment.

Behuizing: vooral bovenzijde gewijzigd
Formaat en gewicht
De nieuwe EOS 650D is wat grootte en gewicht betreft nagenoeg gelijk aan de EOS 600D. Een gewichtstoename van 5g en maximaal een millimeter meer in de diepte beschouwen we als verwaarloosbaar. Het verschil met het huidige instapmodel, de EOS 1100D is wel merkbaar. Die dslr is 80g lichter, en schaaft drie millimeter in de breedte en bijna een millimeter in de diepte af. De stap tussen de EOS 650D en de EOS60D is nog groter. Die laatste is meer dan een centimeter breder en meer dan 30 procent zwaarder.
Features | EOS 1100D | EOS600D | EOS 650D | EOS 60D |
Afmetingen (mm) |
b: 129,9 h: 99,7 d: 77,9 |
b: 133,1 h: 99,5 d: 79,7 |
b: 133,1 h: 99,8 d: 78,8 |
b: 144,5 h: 105,8 d: 78,6 |
Gewicht (incl. accu) |
495g |
570g |
575g |
755g |
We hebben ook de afmetingen en gewichten van een aantal andere dslrs's afgezet tegen die van de EOS 650D. De nieuwe Nikon D5100 is marginaal kleiner en lichter, terwijl de D7000 weliswaar gelijkwaardige afmetingen heeft, maar in de gewichtsklasse zit van de EOS 60D. Van onderstaande tabel zijn alleen de D7000 en de K-30 van Pentax spatwaterdicht, maar deze laatste fabrikant presteert dat in een kleinere en lichtere body. De Alpha A57 komt niet vaak voorbij, maar zit wel in hetzelfde segment als de EOS 650D.
Features | EOS 650D | D5200 | D7000 | K-30 | Alpha A57 |
Afmetingen (mm) |
b: 133,1 h: 99,8 d: 78,8 |
b: 129 h: 98 d: 78 |
b: 132 h: 105 d: 77 |
b: 128,5 h: 96,5 d: 71,5 |
b: 132,1 h: 97,5 d: 80,7 |
Gewicht (incl. accu) |
575g |
555g |
780g |
650g |
617g |
:fill(white)/i/1352128019.jpeg?f=thumb)
Wijzigingen aan de top
Aan de bovenkant is de EOS 650D het meest gewijzigd. Zo is de monomicrofoon van de voorganger bij de EOS 650D vervangen door een stereomicrofoon vlak voor de flitsschoen en is de filmmodus op de draaiknop verplaatst naar de aan-uitknop. Met de eerste positie wordt de camera aangezet en kunnen foto's genomen worden, terwijl het verder naar voren schuiven van de knop de filmmodus activeert. Deze is daardoor sneller te benaderen, maar heeft als nadeel dat de camera bij snel aanzetten per ongeluk in de filmstand doorschiet.
Daarnaast heeft Canon de 'disp'-knop geschrapt en heeft het de 'iso'-knop naar de vrijgekomen ruimte verplaatst. Deze iso-knop is nu voorzien van een klein puntje, mogelijk bedoeld voor meer grip. In principe is deze nieuwe locatie beter bereikbaar met de wijsvinger, maar we vinden de hoge modusknop bij de bediening ervan in de weg zitten.
De modusknop zelf heeft een iets ander gripvlak gekregen, bestaande uit verticale richels van hard plastic, en heeft duidelijk klikbare posities. In tegenstelling tot het meer volwassen EOS 60D-model heeft de EOS 650D geen vergrendeling van de modusknop. Uit zichzelf zal de knop echter niet snel verspringen, zo is onze ervaring. Naast de eliminatie van de filmfunctie is ook de 'a-dep'-modus gesneuveld op de modusknop. Daarentegen zijn de standen 'Nachtopnamen uit de hand' en 'HDR-tegenlicht' nieuwe aanwinsten.

Van de voorkant bekeken is duidelijk te zien dat we met een EOS-camera te maken hebben. Vooral de vorm van de grip, het schuine plateau met de sluiterknop en het draaiwieltje erachter zijn bij zowat elke dslr in de EOS-xx0D-lijn gelijk. Naast het EOS 650D-logo zijn alleen de scherpere hoeken van de zoekerbult een indicatie dat we met een nieuw model te maken hebben.
De grip van de camera is prettig. Het gripmateriaal aan de voorkant is lekker stroef en de vorm biedt voldoende houvast. Alleen voor de pink is er geen plek, zoals bij veel spiegelreflexcamera's in dit segment. Aan de achterkant heeft Canon het gripvlak voor de duim verbeterd door dit meer naar de zijkant door te laten lopen. Toch merk je dat het geheel, bijvoorbeeld bij gebruik van een zwaardere lens als de EF 24-105mm f/4L IS USM, wat uit balans is.

Ook de achterzijde van de EOS 650D is op het eerste oog nagenoeg identiek aan die van de EOS 600D. Het aantal en de locatie van de knoppen zijn gelijk gebleven, terwijl ook de uitklapbare lcd en de vorm van de zoeker er hetzelfde uitzien. De vorm van de knoppen is echter in meer of mindere mate aangepast. De Menu- en Info-knoppen linksboven hebben de grootste wijziging ondergaan en zijn nu rond uitgevoerd.
Daarnaast heeft Canon de dikte van de lcd-module verkleind, waardoor het scherm nu minder uit de body steekt. Net als bij de EOS 600D is de lcd 180 graden uitklapbaar en naar voren draaibaar. De lcd-behuizing zit ingeklapt verzonken in een uitsparing van de body en klikt stevig vast. Ook de draaiconstructie voelt stevig aan.

Intern: sensor met af-punten
Sensor met af-punten
De meest in het oog springende vernieuwing bij de EOS 650D ten opzichte van zijn voorganger is de beeldsensor. Hoewel de effectieve resolutie van 18 megapixels gelijkgebleven is, heeft Canon dit keer speciale pixels erin verwerkt die als af-punten dienen. Met deze af-punten op de aps-c-sensor is fasedetectie-af mogelijk tijdens live view en video. Onderstaande foto toont de complete beeldsensormodule met bevestigingspunten, connectors en het laagdoorlaatfilter dat voor de beeldsensor geplaatst is.

Dat een aantal pixels op de sensor niet meer voor beeldinformatie maar voor af-doeleinden gebruikt wordt, is ook af te leiden uit het totale aantal pixels op de beide sensors; de EOS 600D-sensor heeft 18,7 megapixels, terwijl die van de EOS650D in totaal beschikt over 18,5 megapixels.
Het onderzoeksbedrijf Chipworks heeft de af-punten op de sensor in een teardown van de camera weten te fotograferen. Daarbij is duidelijk het ogenschijnlijk onregelmatige patroon te zien van de af-subpixelparen.
Een soortgelijke technologie wordt beschreven in een patent van Canon met het nummer '2010/0165176 A1', dat Canon in 2008 ingediend heeft. In dat patent is te lezen dat de uitlezing van deze af-punten separaat van het uitlezen van alle pixels op de sensor plaatsvindt, waardoor de uitleessnelheid van de fasedetectie-informatie veel hoger kan zijn dan die van de beeldinformatie. In principe moet daarmee de af-snelheid bij goed licht even snel zijn als met de externe af-module van de camera.
De schijnbaar willekeurige rangschikking moet wellicht een negatieve beïnvloeding van de beeldkwaliteit voorkomen. De ontbrekende pixels moeten namelijk via interpolatie door de beeldverwerking 'ingevuld' worden en met een regelmatig patroon is dit eerder zichtbaar. Nikon maakt bij zijn Nikon 1-compacte systeemcamera's ook gebruik van af-punten op de sensor, maar die zijn gerangschikt in rechte horizontale en verticale lijnen. Bij heel specifieke omstandigheden zijn op sommige foto's dan lijntjes van de af-sensors te zien.
Hybrid AF
Canon noemt het autofocussysteem dat van deze af-punten op de sensor gebruikmaakt Hybrid AF. Het hybride aspect ervan schuilt erin dat zowel fasedetectie als contrastdetectie gebruikt wordt om scherp te stellen. Dit in tegenstelling tot het Nikon 1-systeem dat bij goed licht gebruikmaakt van fasedetectie, maar bij mindere lichtomstandigheden overschakelt naar contrastdetectie.
Hybrid AF maakt een snelle, continue scherpstelling tijdens live view en video-opnames mogelijk, zolang gebruikgemaakt wordt van lenzen met STM-aanduiding, waarbij de afkorting staat voor 'stepping motor'. Deze is onder meer terug te vinden in de 40mm f/2,8-pancake-lens die Canon samen met de EOS 650D aankondigde, evenals de nieuwe EF-S 18-135mm f/3.5-5.6 IS STM-lens.
De af-punten op de sensor van de EOS 650D bestrijken niet het hele sensoroppervlak, maar alleen een gebied in het midden van de sensor. Dit gebied is kleiner dan de af-puntconfiguratie van de externe af-module in de camera, zoals op onderstaande afbeelding te zien is. Bevindt het onderwerp zich binnen het gebied, dan wordt eerst met fasedetectie grofweg de afstand tot het subject bepaald, terwijl daarna met contrastdetectie de nauwkeurigheid van de scherpstelling verbeterd wordt. Buiten het gebied met de af-punten wordt alleen contrastdetectie gebruikt.

Negen af-kruispunten
Naast een snellere scherpstelling bij live view en video, heeft de Canon EOS 650D ook de externe af-module verbeterd. Die module wordt gebruikt bij het conventioneel scherpstellen via de optische zoeker. Deze is net als bij zijn voorganger voorzien van negen af-punten. Bij de EOS 650D is echter niet alleen het middelste punt kruisgevoelig, maar zijn alle negen van het kruistype.
Dit type af-sensor kan zowel horizontaal als verticaal georiënteerde, contrastrijke overgangen detecteren en is daarom beter dan lijnsensors in staat om met het middelste af-punt scherp te stellen. Dat punt van de EOS 650D-af-module is bovendien extra gevoelig bij het gebruik van lenzen met een grootste diafragma van f/2,8. Waarschijnlijk is dit dezelfde module als in de EOS 60D gebruikt wordt. De gevoeligheid van de module strekt zich uit over een werkbereik van -0,5EV tot en met 18EV.

Sluiter
De in de EOS 650D gebruikte sluitermodule heeft volgens Canon een minimale levensduur van 100.000 sluiterbewegingen, hetzelfde als bij de EOS 600D en andere dslr's in het segment. Ook de minimale sluitertijd van 1/4000s wijkt niet af van die van de EOS 600D. De EOS 60D heeft een sluitermodule met eenzelfde levensduur, maar de minimale sluitertijd bij die camera bedraagt 1/8000s. Vooral bij bijvoorbeeld sportfotografie of het fotograferen bij felle zon kan die kortere sluitertijd een uitkomst bieden.

Digic 5
Ook nieuw is het gebruik van de Digic 5-beeldprocessor. Deze is ongeveer zes keer sneller dan de Digic 4, die onder meer gebruikt wordt in de EOS 600D en de EOS 60D. De Digic 5+-processor, die Canon inzet bij zijn fullframe-dslr's EOS 6D en EOS Mark III, is dan weer drie keer sneller dan de Digic 5-variant.
Door het gebruik van de Digic 5 is de burstrate van de EOS 650D aanmerkelijk verhoogd. Kon de voorganger niet sneller dan 3,7fps, het nieuwe model kan maximaal 5 beelden per seconde schieten. Daarbij komt hij in het vaarwater van de EOS 60D die een burstrate heeft van 5,3fps.
Met dergelijke snelheden zijn ook de buffergrootte en de schrijfsnelheid van belang. Zowel de EOS 600D als de EOS 650D kan zes raw-bestanden achter elkaar maken voordat de camera vertraagt, maar de hoeveelheid jpeg-opnames in een burst verschilt. De EOS 650D kan maximaal 22 jpeg's nemen, terwijl de EOS 600D zijn lagere burstsnelheid 34 afbeeldingen lang volhoudt. Ook hierbij laat de EOS 60D zijn spierballen zien, met een maximum van 16 raw-bestanden of 58 jpeg's.
De nieuwe beeldsensor en Digic 5-chip zijn er ook verantwoordelijk voor dat Canon de hoogst in te stellen iso-waarde bij de EOS 650D met een lichtstop kon verhogen naar iso 12.800. Dit is uit te breiden naar de digitaal versterkte H-stand, die equivalent is aan iso 25.600. Voor het bereik van de auto-iso-functionaliteit houdt Canon echter vast aan iso 100-6400.
Lichtmetingssensor
Als belichtingsmetingssensor maakt Canon gebruik van de iFCL-sensor, die de belichting in 63 zones kan meten. Canon introduceerde deze sensor voor het eerst in de EOS 7D, een semiprofessionele spiegelreflex. De sensor bestaat uit twee lichtgevoelige lagen. De bovenste is gevoelig voor de kleuren groen en blauw, terwijl de tweede laag rode en groene kleuren kan onderscheiden. Daarmee wordt overgevoeligheid van de elektronische sensor voor de kleur rood vermeden, zodat de camera onder lastige lichtomstandigheden toch de juist belichting en witbalans kiest.
Bediening: touch me babe
Menu-interface betast
De EOS 650D is de eerste spiegelreflexcamera die voorzien is van een touchscreen. Net als Olympus' compacte systeemcamera E-P3 van vorig jaar is de touch-lcd capacitief. Dit heeft als nadeel dat het scherm niet met handschoenen aan bediend kan worden, maar het is veel gevoeliger voor vingeraanrakingen dan bijvoorbeeld de resistieve schermen die Panasonic gebruikt bij een aantal Lumix G-milc-modellen.
Vooral het bladeren door foto's is prettig met het capacitieve scherm. Fijn is dat ook multitouch werkt, zodat je op de standaardmanier van een smartphone kan in- en uitzoomen door je vingers respectievelijk te spreiden en samen te knijpen. Ook kan door een foto gescrolld worden door deze met de vinger over het scherm te bewegen. Het enige nadeel daarbij vinden we dat bij een grote uitvergroting het beeld 'met versnelling' verschuift, terwijl je eigenlijk wilt dat het beeld lineair meeschuift met de vinger. Bij de live view- en video-weergave kan, net als bij het afspelen, met 5x of 10x ingezoomd worden op het beeld, maar het livekijkvenster kan dan alleen verplaatst worden door op de pijltjestoetsen op het scherm te drukken en niet door met de vinger te slepen. Dat is jammer. Het ingezoomde live view-beeld is, in tegenstelling tot bij de meeste consumentenmodellen van Nikon, scherp bij beide zoomratio's.
:fill(white)/i/1352450902.jpeg?f=thumb)
Net als bij sommige m4/3-modellen van Olympus en Panasonic is het bij de EOS 650D mogelijk om met de vinger een onderwerp in beeld aan te wijzen waarop scherpgesteld en afgedrukt moet worden. Deze feature is met een knop op het scherm linksonder eenvoudig uit te zetten, maar graag hadden we ook een optie gezien om de locatiekeuze van scherpstelling los te koppelen van het afdrukken van de sluiter. Dat kan in sommige situaties handig zijn. Overigens is de Touch Shutter-functionaliteit te gebruiken tot aan de rand van de doorzichtige overlay met icoontjes. Aanrakingen op deze randen worden niet geregistreerd.
Bijzonder bij de implementatie van touch bij de EOS 650D is dat niet alleen specifieke elementen op het scherm aangeraakt kunnen worden met de vinger, maar dat bijna alle items aan te wijzen zijn. Dit geldt ook voor de normale menu-interface, al zijn de verschillende tabjes en opties behoorlijk priegelig om met de vinger aan te raken.
Canon heeft ook een snelmenu voor de liveweergave geïmplementeerd bij de EOS 650D. Daarin zijn de meeste opties van het normale snelmenu eveneens terug te vinden, waaronder de af-methode, de flitserinstelling, de witbalans en de belichtingsmeting.
Weergavestanden
De camera heeft in totaal vier weergavestanden, in te stellen met de Info-knop linksboven, voor het afspelen van foto's. De eerste stand is gespeend van beeldelementen behalve de foto, de tweede heeft rudimentaire foto-informatie als sluitertijd en diafragma, maar zonder iso-vermelding, terwijl de derde de meest uitgebreide informatie in tekstvorm biedt. De foto wordt daarbij als thumbnail linksboven weergegeven, terwijl rechts een luminantiegrafiek getoond wordt. De laatste weergavestand vult de luminantiegrafiek aan met rgb-informatie om te kijken of bijvoorbeeld een kleurkanaal wordt 'geclipt'. Het beeld kan 5x of 10x uitvergroot worden bij zowel het afspelen als het opnemen van foto's en video's.
:fill(white)/i/1352431701.jpeg?f=thumb)
Voor het fotograferen tijdens live view heeft de EOS 650D in totaal vijf standen, terwijl voor video drie verschillende weergavestanden beschikbaar zijn. De eerste stand bij live view is behalve het beeld leeg, terwijl de tweede de belichting en een aantal andere knoppen op het scherm toont als icoontjes op een grijze achtergrond. Deze kunnen met de vinger aangeraakt worden. De volgende stand voegt daaraan links en rechts, als doorzichtige overlay, extra icoontjes toe met informatie over camera-instellingen als beeldmodus, witbalans en af-instellingen. De twee laatste bieden de interessantste optie, namelijk een livehistogram. Een weergavestand toont de luminantieverdeling, terwijl de andere deze uitsplitst in de rgb-kleurkanalen. Deze laatste optie zijn we nog niet vaak tegengekomen.
:fill(white)/i/1352432384.jpeg?f=thumb)
Bij de weergavestanden voor het opnemen van video worden soortgelijke iconen in beeld getoond, maar specifiek voor deze modus is er de mogelijkheid om de Movie Servo AF-stand uit te zetten. Daarmee wordt voorkomen dat de camera tijdens een opname ongewenst gaat scherpstellen.
Picture Style
De EOS 650D heeft zeven Picture Styles, ook wel beeldstijlen, ingebouwd. Met deze presets kunnen de kleuren snel aangepast worden aan de specifieke situatie. Zo is er een beeldstijl voor het fotograferen van landschappen en eentje voor portretten. Daarnaast is er een Neutral-stand terwijl er ook een stijl is om in zwart-wit te fotograferen. De Automatic-stand ten slotte, kan aan de hand van de kleurinformatie en de compositie zelf een keuze uit de aanwezige beeldstijlen maken.
:fill(white)/i/1352430593.jpeg?f=thumb)
Creative Filters
Het is niet mogelijk om grafische effecten in realtime in live view te tonen, maar door bij het afspelen op de Q-knop te drukken zijn deze effecten wel naderhand in de camera toe te voegen. De originele bestanden blijven daarbij intact. De volgende effecten zijn met de EOS 650D mogelijk: korrelig zwart-wit, softfocus, fish-eye, kunst opvallend, aquarel, een drietal speelgoedcamera-effecten en een miniatuurstand.
Alle effecten hebben drie sterktegradaties en bij de miniatuurstand kan de lijn die in focus moet zijn zowel horizontaal als verticaal neergezet worden. Het is helaas niet mogelijk raw-bewerkingen in de camera uit te voeren, terwijl er ook geen video's gesneden en geplakt kunnen worden.
Prestaties
De onderstaande foto's zijn gemaakt vanaf een stevig Manfrotto-statief en met de zelfontspanfunctie van de camera. Bij ons recensie-exemplaar werd de nieuwe 40mm-pancake-lens meegeleverd en die hebben we dan ook gebruikt voor de testfoto's, afgestopt naar een diafragma van f/8 voor het scherpste resultaat.
Op de eerste foto na zijn alle afbeeldingen honderdprocentscrops, die zonder verscherping en met de maximale jpeg-kwaliteit zijn opgeslagen. De ruisreductie, die drie standen kent, was ingesteld op de defaultwaarde medium. De eerste reeks testfoto's hieronder laat zien in welke mate de beeldkwaliteit afneemt bij het oplopen van de iso-waarde, de verschillende ruisreductiestanden komen in beeld en we gaan ook kijken of er winst valt te behalen met het nabewerken van de raw-bestanden.

iso 100, ruisreductie medium
iso 200, ruisreductie medium
iso 400, ruisreductie medium
iso 800, ruisreductie medium
iso 1600, ruisreductie medium
iso 3200, ruisreductie medium
iso 6400, ruisreductie medium
iso 12.800 (equivalent), ruisreductie medium
iso 25.600 (equivalent), ruisreductie medium
Zoals we van de meeste recente spiegelreflexcamera's inmiddels gewend zijn, blijft de kleurverzadiging bij het ophogen van de iso-waarde redelijk op hetzelfde peil. Tot en met iso 1600 vindt dit zeer geleidelijk plaats, met een stapje naar iso 3200, waarbij de kleuren duidelijk wat minder intens ogen. Ook de scherpte neemt bij iso 3200 wat af, terwijl die beeldkwaliteitcomponent tot en met iso 1600 nog zeer goed was.
Duidelijk is dat iso 6400 de hoogst bruikbare iso-instelling is. Bij die iso-stand komt namelijk opeens luminantieruis sterk om de hoek kijken, en zijn de verzadiging en de scherpte verder afgenomen. Ook steekt dan in donkere gebieden een lichte vorm van kleurruis de kop op bij de jpeg-bestanden. Een goede raw-converter kan echter uitkomst bieden.
De twee hoogste iso-standen, iso 12.800 en H, wat equivalent is aan iso 25.600, kunnen maar beter niet gebruikt worden. Hoewel het ruisreductiesysteem van de EOS 650D de kleurruis zelfs gek genoeg onder het niveau van iso 6400 brengt, gaat dit gepaard met een grote toename van de luminantieruis, de korrel als het ware, en duikelt de kleurverzadiging. Bij de H-stand neemt daarnaast de kleurruis een vlucht.
Ruisreductiestanden
Het ruisreductiesysteem bij de EOS 650D heeft in totaal vijf standen: Off, Low, Medium, High, en Multi-Shot. Deze laatste stand kan alleen gekozen worden bij het schieten in jpeg-formaat. Bij de Multi-Shot-ruisreductie wordt ruis verwijderd door met opgeklapte spiegel snel achter elkaar vier foto's te nemen, waarna de spiegel weer naar beneden komt. Het systeem tracht dan aan de hand van deze vier foto's te analyseren wat echte beeldinformatie is en wat ruis.
iso 6400, ruisreductie off
iso 6400, ruisreductie low
iso 6400, ruisreductie medium
iso 6400, ruisreductie high
iso 6400, ruisreductie multishot
Duidelijk is te zien dat met ruisreductie gedeactiveerd het meeste detail behouden blijft, met als nadeel dat de kleurruis zeer duidelijk zichtbaar is. Met de ruisreductie oplopend naar Low, Medium en High, gaan de afname van detail en van kleurruis hand in hand.
De Multi-Shot-optie blijkt volgens de foto's zeer interessant te zijn. Bij de gekozen waarde van iso 6400 produceert de optie foto's die wat ruis en scherpte betreft te vergelijken zijn met een foto op iso 1600 met een gemiddelde ruisreductie. Een nadeel is echter dat de kleurverzadiging het niveau heeft van iso 6400. Ook werkt de functie vooral bij stilstaande onderwerpen.
Raw-bewerking
Met behulp van Lightroom versie 4.2 gaan we kijken of we met nabewerking van de raw-bestanden bij de EOS 650D de beeldkwaliteit nog verder kunnen verbeteren. We zijn vooral geïnteresseerd in het verbeteren van de scherpte bij lage iso-waarden en een betere ruisreductie bij hogere iso-waarden. Voor de scherpte hebben we de IEEE122333-testkaart gefotografeerd en de raw-conversie afgezet tegen het jpeg-bestand dat direct uit de camera gerold is.
Links: iso 100, jpeg | rechts: iso 100, raw-nabewerking
Veel verschil in scherpte zien we niet tussen beide foto's. Wel zie je bij de jpeg-versie dat het contrast wat hoger is dan bij de raw-conversie. Ook is een lichte verscherping zichtbaar in het eerste geval, te zien aan de dunne witte rand rond de cijfers en de lijntjes. De tekens en lijntjes bij het geconverteerde raw-bestand zien er daardoor scherper uit. Overigens kan een lagere verscherping bij de gebruikte Picture Style ingesteld worden.
Links: iso 6400, jpeg | rechts: iso 6400, raw-nabewerking
Bij hogere iso-waarden is het raadzaam de foto's na te bewerken met een raw-converter. Niet dat de jpeg-engine van de camera niet goed is, maar via raw-conversie kan de meeste kleurruis verwijderd worden, terwijl de scherpte ook net iets hoger uitkomt. Duidelijk zichtbaar is ook hier dat de jpeg-engine flink wat contrast toevoegt.
Af-snelheid
Over de scherpstelling met de externe af-module kunnen we kort zijn; die is voor een dergelijke camera snel en redelijk trefzeker. Het feit dat nu alle af-punten van het kruistype zijn, maakt dat het af-systeem eerder de focus vindt en behoudt.
Interessanter is echter, in het licht van de af-punten op de sensor, hoe snel de continue scherpstelling is bij live view en video. Voor het nemen van foto's met live view is het Hybrid AF-systeem zoals het nu werkt niet snel genoeg. Bij het fotograferen van een poster aan de muur met de 40mm f/2,8-lens duurde het ongeveer twee seconden voordat scherpgesteld was. Hetzelfde hebben we gedaan met een toevallig beschikbare EOS 600D en die deed daar in live view ongeveer vijf seconden over.
Het Hybrid AF-systeem is dus voor live view wel sneller, maar voor continue scherpstelling scoort het systeem een onvoldoende. Ook raar is dat de normale afstandsinstellingen niet gelden voor live view en video. Om continue scherpstelling in die modes te activeren moet een speciaal menu-item aangezet worden. En ook dan is de continue scherpstelling anders dan je gewend bent. Met 'Continuous AF' geactiveerd stelt de camera namelijk altijd scherp, dus ook zonder het indrukken van de sluiterknop. Druk je deze echter half in en krijg je een focusbevestiging, dan stopt de camera met continu scherpstellen. Waarom dit zo werkt, is niet duidelijk.
Is bij live view het Hybrid IS-systeem een zwaktebod; bij video komt de nieuwe feature wel tot zijn recht, omdat bij video minder snel scherpgesteld hoeft te worden. Met de fasedetectie-af is al direct duidelijk hoeveel uitslag het focusgedeelte van de lens moet krijgen, terwijl de contrastdetectie tijdens het vloeiend focussen de scherpstelling nog kan verfijnen.
Gallery en specificaties
Hoewel het recensie-exemplaar van de EOS 650D geleverd werd met de nieuwe 40mm-pancakelens, zijn de meeste onderstaande foto's uit de hand genomen met de 24-105mm IS-lens, die Tweakers onder meer zelf voor video gebruikt. De 40mm-lens is wel exclusief gebruikt voor de testfoto's.
:fill(white)/i/1352159689.jpeg?f=thumb)
Merk en type |
Merk |
Canon |
Productserie |
EOS |
Type |
650D |
Specificatie body |
Cameraresolutie |
18Mp |
Type body |
Spiegelreflex (slr) |
Sensortype |
Cmos |
Sensorformaat |
Aps-c (cropfactor 1.6) |
Cropfactor |
1.6x |
Minimale iso-gevoeligheid |
Iso 100 |
Maximale iso-gevoeligheid |
Iso 25600 |
Beelden per seconde |
5fps |
Eigenschappen body |
Ingebouwde flitser, kantelbaar scherm, live view, video-opname |
Schermdiagonaal |
3" |
Videoresolutie |
1920x1080 (full hd 1080p) |
Video framerate |
30fps |
Mount |
Canon EF-S |
Aantal autofocuspunten |
9 |
Focusmechanisme |
Automatische focus (motor in lens) |
Geheugenkaart Type (camera) |
Secure digital, secure digital extended capacity, secure digital high capacity |
Verbinding (extern) |
Composite, microfoon, mini-hdmi, usb 2.0 |
Gewicht body |
570g |
Kleur body |
Zwart |
Specificatie overig |
Verkoopstatus |
Body |
Alternatieven
De Canon EOS 650D is een interessante nieuwkomer met een aantal unieke features als een capacitief touchscreen en beeldsensor voorzien van af-punten voor fasedetectie-af. De EOS 650D begeeft zich met een straatprijs van bijna 600 euro inclusief 18-55mm-kitlens in een segment met de volgende alternatieven. Ook wordt de EOS 650D vergeleken met zijn voorganger en de EOS 60D.
De EOS 650D is de directe opvolger van de EOS 600D en daarom is het zinvol om te kijken wat de nieuwe camera toevoegt. De EOS 600D heeft geen af-punten op de beeldsensor, waardoor automatisch scherpstellen bij video minder snel en vloeiend is dan bij de EOS 650D. Daarnaast heeft de EOS 600D een minder geavanceerd af-systeem waarvan alleen het middelste af-punt kruisgevoelig is, terwijl ze dat bij de EOS 650D alle negen zijn. De EOS 600D heeft ook geen touchsceen. Voor deze extra's betaal je bij de EOS 650D 100 euro meer. Bezitters van de EOS 600D zullen niet direct de behoefte voelen te upgraden, maar voor degene met een EOS 500D of de EOS 550D is de EOS 650D een interessante camera.
De EOS 60D is van een heel ander kaliber dan de EOS 650D. Ten eerste is hij groter en zwaarder, waardoor hij geschikter is voor de bevestiging van zwaardere lenzen. Verder heeft de EOS 60D een Multi Control Dial aan de achterkant, is de body stof- en spatwaterdicht, wordt een pentaprisma in plaats van een pentamirror voor de zoeker gebruikt voor het groter en helderder zoekerbeeld en beschikt de EOS 60D over in-camera raw-bewerking. Ook de top-lcd van de EOS 60D ontbreekt bij de EOS 600D. Wel hebben zowel de EOS 650D als de EOS 60D dezelfde beeldsensor met 18 megapixels en het af-systeem met negen kruistype-af-punten. De EOS 60D is nu twee jaar oud en dat houdt in dat die camera binnen afzienbare tijd vervangen gaat worden.
Nikon kondigde op 6 november de D5200-dslr aan, opvolger van de huidige D5100. De grootste verbetering is het autofocus systeem. Deze heeft nu 39 af-punten, waarvan 9 kruisgevoelig, en is afkomstig van de D7000. Dit is vooral handig voor het volgen van onderwerpen in beeld. Het af-systeem maakt hierbij tevens gebruik van de kleurinformatie van de nieuwe rgb-lichtsensor met 2016 meetpunten. Tevens heeft de D5200 een dedicated knop voor de transportmodus gekregen. Hoewel de adviesprijzen van de EOS 650D bij introductie en de D5200 elkaar niet veel ontlopen, is de eerste al langer verkrijgbaar, waardoor de straatprijs van de Canon-camera de eerste tijd lager is.
De Sony Alpha A57 maakt net als de rest van de lineup van spiegelreflexcamera's van het merk gebruik van een vaste spiegelconstructie. Het voordeel is dat live view en filmen mogelijk met fasedetectie-af zonder de spiegel te hoeven bewegen. De Alpha A57 is van de hier genoemde EOS 650D-alternatieven dan ook de snelste met een burstrate van maximaal 8 beelden per seconde met continu scherpstelling. Een groot voordeel ten opzichte van zijn voorganger, de Alpha A55, is dat dit nieuwe model de grotere body van de Alpha A65 gebruikt. De zoeker van de Alpha A57 is niet optisch, maar elektronisch.
De Pentax K-30 is behalve de EOS 60D de enige dslr in dit rijtje die stof- en spatwaterdicht is. Daar staat echter wel een hogere prijs tegenover. Met de standaard 18-55mm-kitlens kost de K-30 ongeveer 60 euro meer dan de EOS 650D, maar in een kit met de 18-55mm WR-kitlens, die net als de body bestand is tegen weersinvloeden, komt daar nog eens 70 euro bovenop. De K-30 heeft een respectabele burstrate van 6 beelden per seconde, heeft een zoeker met een pentaprisma met nagenoeg 100 procent beelddekking en maakt gebruik van Pentax' Safox IXi+-af-module met 11 af-punten, waarvan er 9 van het kruistype zijn. De beeldstabilisatie is in de body ingebouwd en werkt dus met alle beschikbare lenzen. De Pentax K-30 is een eigenzinnig vormgegeven outsider met high-end aspiraties.
Features | EOS 600D | EOS 650D | EOS 60D | D5200 | K-30 | Alpha A57 |
Merk |
Canon |
Canon |
Canon |
Nikon |
Pentax |
Sony |
Sensor |
18Mp |
18Mp |
18Mp |
24,1Mp |
16,3Mp |
16,1Mp |
Iso-bereik |
100-6400, H |
100-12.800, H |
100-6400, H |
100-6400, H1, H2 |
100-12.800, H |
100-16.000 |
Burstrate (met continu-af) |
3,7fps |
5fps |
5,3fps |
5fps |
6fps |
8fps |
Buffergrootte jpeg (raw) |
34 (6) |
22 (6) |
58 (16) |
? (?) |
45 (9) |
25 (21) |
Minimale sluitertijd |
1/4000s |
1/4000s |
1/8000s |
1/4000s |
1/6000s |
1/4000s |
Af-punten (kruis) |
9 (1) |
9 (9) |
9 (9) |
39 (9) |
11 (9) |
15 (3) |
Zoekertype |
spiegel |
spiegel |
glas |
spiegel |
glas |
elektronisch |
Zoekergrootte |
95%, 0,85x |
95%, 0,85x |
96%, 0,95x |
95%, 0,78x |
100%, 0,92x |
100%, 1,04x |
Scherm |
3", 1040K |
3", 1040K, touch |
3",1040K |
3", 921K |
3", 921K |
3", 921K |
Kantelbare lcd |
ja |
ja |
ja |
ja |
nee |
ja |
Weathersealing |
nee |
nee |
ja |
nee |
ja |
nee |
Accu (foto's) |
1120mAh (440) |
1120mAh (440) |
1800mAh (1100) |
1030mAh (?) |
1050mAh (410) |
1650mAh (550) |
Top-lcd |
nee |
nee |
ja |
nee |
nee |
nee |
Afmetingen |
b: 133,1 h: 99,5 d: 79,7 |
b: 133,1 h: 99,8 d: 78,8 |
b: 144,5 h: 105,8 d: 78,6 |
b: 129 h: 98 d: 78 |
b: 129 h: 97 d: 72 |
b: 132 h: 98 d: 81 |
Gewicht (incl. accu) |
570g |
575g |
755g |
555g |
650g |
618g |
Conclusie
De EOS 650D lijkt op het eerste gezicht een eenvoudige, weinig spannende iteratie in de EOS xx0D-lijn, maar schijn bedriegt. Canon heeft de nieuwe camera ten opzichte van zijn voorganger, de EOS 600D, op een aantal onderdelen vernieuwd, waarvan er drie de boventoon voeren.
Twee daarvan hebben te maken met het autofocussysteem. Ten eerste heeft Canon af-punten op de sensor geïntegreerd. Voor fotograferen via live view vinden we die methode echter nog niet snel genoeg, maar voor video lijkt het een uitkomst. Doordat namelijk bij video een soepele autofocus belangrijker is dan een snelle, kan het nieuwe Hybrid AF-systeem met behulp van de af-punten op de sensor en contrastdetectie secuur, snel genoeg en zonder 'hunten' van de lens scherpstellen. De camera heeft daarmee een streepje voor op alternatieven als de nieuwe D5200 van Nikon. De dslr's van Sony kennen vanwege de vaste spiegelconstructie dit trucje van Canon echter ook.
Ook heeft Canon de EOS 650D uitgerust met het af-systeem van de EOS60D. Ten opzichte van de EOS 600D is dat een grote stap voorwaarts doordat nu alle negen af-punten kruisgevoelig zijn. Nikon geeft op dit punt met zijn nieuwe D5200-dslr de EOS 650D het nakijken, door het af-systeem van de D7000 met 39 af-punten in te zetten voor zijn camera.
Als laatste belangrijke wapenfeit noemen we het capacitieve touchscreen. Vooral het bladeren en inzoomen op foto's gaat met het nieuwe scherm zeer soepel en intuïtief. Zelfs het normale cameramenu is geheel met de vinger te bedienen, maar bijvoorbeeld de icoontjes van de tabbladen van het hoofdmenu zijn daarvoor net te klein om lekker mee te werken.
De body is licht gewijzigd. Hij heeft een iets betere grip en vooral van belang is dat de filmfunctie niet meer op de modusknop zit, maar direct te benaderen is door de aan/uitknop nog een positie verder te schuiven. Hoewel dit een creatieve oplossing is, is het een aantal keer voorgekomen dat het schuifje per ongeluk te ver doorschoot. Als je dat te laat door hebt, kan je een belangrijk fotomoment missen.
De rest is bijna gelijkgebleven aan de EOS 600D. De sensor heeft een gelijk aantal megapixels als zijn voorganger en levert een vergelijkbaar resultaat af. Het dynamisch bereik had iets hoger gekund, maar de jpeg-bestanden direct uit de camera bevatten genoeg kleur en contrast. Ook de lichtsensor is hetzelfde gebleven. Wel heeft de Digic 5-chip ervoor gezorgd dat de burstrate flink verhoogd kon worden.
Al met al is de EOS 650D een flinke stap voorwaarts, al lijkt Canon er moeite mee te hebben om de vernieuwingen te communiceren naar de consument. Met de nieuwe D5200 van Nikon heeft de EOS 650D er een geduchte concurrent bij gekregen, maar door de gunstige prijs van die laatste kan Canon voor kerst en oud/nieuw zijn slag slaan. Nu maar hopen voor de EOS 650D én de EOS M, die ook gebruiktmaakt van het Hybrid AF-systeem, dat Canon de scherpstelling in live view nog wat weet te versnellen.
Eindoordeel