Minder vrijheid betekent meer opties
De zin 'Autobots, transform and roll out!' zal voor velen altijd een speciale zin blijven. Hoewel Transformers voor veel mensen vooral jeugdsentiment is, laat de liefde voor de in auto's of vliegtuigen veranderende robots niet zomaar los. Dat is dan ook het voornaamste fundament onder het succes van de recente films en het in 2010 uitgebrachte Transformers: War for Cybertron. Dat spel heeft nu een opvolger, genaamd Transformers: Fall of Cybertron.
Getest op: PlayStation 3
Ook verkrijgbaar voor: pc, Xbox 360
De eerste tien minuten van Transformers: Fall of Cybertron.Het spel pakt het verhaal op na de gebeurtenissen in War for Cybertron. De Autobots hebben de oorlog op hun thuisplaneet Cybertron verloren van de Decepticons, die nu onder aanvoering van Megatron de scepter zwaaien over de stervende planeet. De Autobots werken ondertussen aan hun ontsnapping, om elders een bestaan op te bouwen. Die tocht leidt, zo weten Transformers-fans, uiteindelijk naar de aarde, maar zo ver komt het in Fall of Cybertron niet. Het spel richt zich alleen op de allerlaatste gebeurtenissen op en rond Cybertron zelf.
Geen vrije keuze meer
Daarbij speel je, net als in het vorige spel, zowel met de Autobots als met de Decepticons. Kon je in War for Cybertron elke keer kiezen met welke Transformer je een level wilde spelen, in deze game heb je die keuzevrijheid niet meer, en daar is ook een goede reden voor. Door meerdere speelbare personages in een level te stoppen - je speelde steeds met teams van drie Transformers - ging er teveel rekenkracht naar de personages en werd ontwikkelstudio High Moon beperkt in wat er nog met de omgevingen kon worden gedaan. Door voor één Transformer per level te kiezen, kwam er veel capaciteit vrij om de omgevingen beter vorm te geven en aan te kleden. Het resultaat daarvan is zichtbaar.
/i/1346157652.jpeg?f=imagenormal)
Daarnaast werkt het spelen met vooraf bepaalde personages ook goed in het level design. Als je een speler laat kiezen welke Transformer hij wil zijn, moeten die Transformers wel allemaal het level door kunnen spelen. Dan heb je dus een vrij generiek level nodig, want de Transformers hebben behoorlijk verschillende speciale vaardigheden. In Fall of Cybertron is dat geen probleem. Elke missie die je speelt is ontworpen voor de Transformer waarmee je op dat moment speelt. Dat is erg goed voor de variatie in het spel.
Elke Transformer een eigen type level
Die variatie begint op te vallen wanneer je de eerste uurtjes van het spel hebt afgerond, waarin je met Bumblebee en Optimus Prime speelt. Daarna komen er levels aan bod waarin je met Cliffjumper en Jazz speelt, en dan blijkt hoe de kwaliteiten van de diverse Transformers de manier bepalen waarop je het spel speelt. Cliffjumper heeft de mogelijkheid zichzelf even onzichtbaar te maken en krijgt dus een stealth level voorgeschoteld, terwijl Jazz een level met veel hoogteverschil krijgt, omdat hij hoger gelegen gebieden kan bereiken dankzij zijn grappling hook.
Singleplayer: veel meer variatie
Natuurlijk: je zou dan kunnen zeggen dat Fall of Cybertron de speler geen enkele vrijheid geeft, en dat is natuurlijk ook zo. Op geen enkel moment wordt dat echter een probleem, anders dan dat High Moon een vrij hoog niveau van voorkennis verlangt van de gamer. We begrijpen best dat de game bedoeld is voor fans van de Transformers-franchise, die de belangrijkste robots wel van buiten kennen, maar het is wat ons betreft wel heel kort door de bocht om geen enkele inleiding voor de personages te geven.
Achtergrondinformatie?
Het spel legt weliswaar uit wat de speciale vaardigheden zijn van elke Transformer en hoe je ze dient te gebruiken, maar wat extra achtergrondinformatie was aardig geweest. Bumblebee en Grimlock horen bijvoorbeeld bij de populairste Transformers, maar doen die status in Fall of Cybertron nauwelijks eer aan als je niet al bekend bent met hun personages. Als 'spel waarin robots met elkaar knokken' is Transformers: Fall of Cybertron ook vermakelijk, maar een beetje meer binding met wat de franchise inhoudt had het spel zoveel meer kunnen opleveren.
/i/1346157654.jpeg?f=imagenormal)
Fans van Transformers hebben die binding natuurlijk al, en voor hen is Transformers: Fall of Cybertron eigenlijk alles wat het moet zijn. De variatie in de campaign werkt uitstekend en houdt het tempo continu hoog. Erg fijn is dat je niet alleen steeds op een andere manier speelt, maar dat ook het tempo behoorlijk wisselt. Na een potje race-je-rot met Optimus Prime ben je met Cliffjumper vooral aan het sneaken om niet ontdekt te worden terwijl je gebruikmaakt van nauwe gangetjes. Speel je met Bruticus, die eigenlijk een combinatie van vijf samengevoegde Transformers is, dan heb je juist een grote, open ruimte voor je voeten waarin je veel stuk kunt meppen. Fall of Cybertron zit vol met dat soort afwisselingen.
Soepel
Misschien nog wel belangrijker dan dat is dat het spel lekker speelt. Het transformeren gaat soepel en het spel laat je vrij om het te doen wanneer je wilt. Enigszins lastig is wel dat de knop voor transformeren onder de linker-thumbstick zit, waardoor wij af en toe onbedoeld transformeerden. Niet heel erg, maar ook niet ideaal. Erger is dat als je eenmaal getransformeerd bent, blijkt dat High Moon zich iets meer op de robots heeft gericht dan op hun voertuigvorm. Het vliegen is prima te doen, maar vooral de auto's laten zich behoorlijk moeizaam besturen. Toch een kleine achilleshiel voor een game die zijn naam dankt aan de mogelijkheid om te wisselen tussen robotvorm en voertuigvorm.
Dat nadeeltje weegt desondanks niet op tegen de prima actie en diverse spectaculaire gebeurtenissen die voorbij komen in de singleplayer-campaign. Of het nu gaat om de gigantische Metroplex die flink huishoudt en luistert naar de commando's van Prime, of dat het Grimlock is die zijn rage-status bereikt en verandert in een grote, mechanische Tyrannosaurus Rex: het zijn memorabele momenten in de gameplay die de campaign als geheel meer dan de moeite waard maken.
Multiplayer: verrassend goed
Nu hadden we eerlijk gezegd niet verwacht dat Transformers: Fall of Cybertron heel veel meer zou bieden dan een fijne singleplayer-campaign. We hadden wel iets meegekregen over het zelf kunnen samenstellen van een Transformer voor de multiplayer-modus, maar erg indrukwekkend klonk dat niet. Toch moeten we inmiddels vaststellen dat de multiplayer-modus veel meer is dan een simpel extraatje voor spelers die niet genoeg kunnen krijgen van de robotactie.
Snelheid en dynamiek
Wat de multiplayer-modus vooral interessant maakt, is de hoge snelheid en dynamiek van het geheel. Natuurlijk maakt het uit of je voor een snelle en lichte maar kwetsbare Transformer kiest of dat je tekeer gaat met een wat logger, maar veel schadebestendiger exemplaar, maar allemaal kunnen ze transformeren en zich op die manier veel sneller voortbewegen. Vooral spelend aan de kant van de Decepticons is dat heel gaaf om te doen. Naar een vijand vliegen, transformeren, aanvallen en dan weer wegvliegen, het gaat nooit vervelen. Dat je dan gaandeweg allerlei extra's kunt vrijspelen en je Transformer kunt verbeteren is een leuke extra. Wel vragen we ons af hoe het zit met de levensduur van de modus; de timing van het spel is best aardig, maar zodra er over een á twee maanden andere grote games uitkomen zou het wel eens snel afgelopen kunnen zijn met de populariteit van de multiplayer-modus van deze game.
/i/1346157656.jpeg?f=imagenormal)
Dat is echter al voldoende tijd om de spelmodus flink uitgebreid onder handen te nemen, en vergeet dan ook niet een kijkje te nemen in Escalation. Dit is een spelmodus waarin je het samen met wat vrienden kunt opnemen tegen golven vijanden. Het verslaan van die golven vijanden levert je geld op en met dat geld kun je dan wapens en upgrades kopen. Dat alles natuurlijk met het doel om zo lang mogelijk in leven te blijven.
Grafische middelmaat
Hoe vermakelijk ook, de Escalation-modus is niet het meest memorabele onderdeel van Fall of Cybertron. Ook voor de grafische pracht en praal hoef je dit spel niet meteen in huis te halen. Woorden als 'aardig', 'redelijk verzorgd', en toch ook 'sfeervol', komen dan eerder in ons op dan 'oogverblindend' of 'indrukwekkend'. Geen nood: zoals gezegd zijn de singleplayer-campaign en de multiplayer op zich goede redenen om Fall of Cybertron te spelen.
Conclusie
Hoewel Transformers: Fall of Cybertron ook voor mensen die geen fan zijn van Transformers een vermakelijk spel is, zullen zij enigszins gehinderd worden door het gebrek aan introductie. Juist om die reden is het spel extra sterk voor mensen die die affiniteit met de franchise wél hebben, want zij hebben geen behoefte aan extra uitleg en kunnen zich helemaal verliezen in de herkenbaarheid die het biedt. Dat de gameplay daarnaast lekker weg speelt en bovendien veel variatie heeft, maakt dat Fall of Cybertron een meer dan fijne spelervaring oplevert, met een verrassend sterke multiplayer-modus als extra speerpunt, mocht je aan de campaign alleen niet genoeg hebben.
Pluspunten
+ Variatie in gameplay
+ Op en top Transformers
+ Prima multiplayer-modus
+ Grimlock als T-Rex
Minpunten
- Weinig introductie voor nieuwelingen
- Audiovisueel niet indrukwekkend
- Auto's laten zich niet lekker besturen
Cijfer: 8
Titel |
Transformers: Fall of Cybertron |
 |
Platform |
Xbox 360, PlayStation 3, pc |
Ontwikkelaar |
High Moon Studios |
Uitgever |
Activision |
Releasedatum |
Inmiddels verschenen |