Inversion

Een echte komkommertijd kent de videogame-industrie inmiddels niet meer. Uitgevers zorgen er over het algemeen voor dat ze het hele jaar bij elkaar uit de buurt blijven voor wat de releasedata van toptitels betreft, met als uitzondering de feestdagen – die gereserveerd zijn voor de echte knallers. En dan gebruiken we natuurlijk een maatstaf waarbij 'de grootte' van een titel wordt bepaald door het marketingbudget. Inversion, de nieuwste uitspatting van Namco Bandai in het shootergenre, heeft geen van al die zaken. Geen groot marketingbudget, geen grote ontwikkelaarsnamen, noch een grote reserve aan ontwikkelingsgeld. De ontwikkelaar die erachter steekt, Saber Interactive, kennen we van de Halo Anniversary-remake en het matige TimeShift. Niet bepaald een CV waar veel gamers steil van achterover zullen slaan. De verwachtingen zijn dan ook laaggespannen, bij wie deze game überhaupt al in het vizier had.

Gespeeld op: Xbox 360
Ook beschikbaar voor: pc en PlayStation 3

Inversion is een volledige nieuwe 'Intellectual Property' die niet kan voortborduren op de bekendheid van een serie. Traditioneel is dat één van de moeilijkste entertainment- producten om te lanceren. Er zijn veel factoren die het succes van zo’n jong en fragiel idee kunnen opbreken en er zijn er maar een paar die het tot een succes kunnen maken. De laatste keer dat Namco Bandai een nieuw IP van deze omvang probeerde te lanceren, kwam het met Enslaved: Odyssey to the West. Een ietwat simpele, doch vermakelijke game die uiteindelijk faalde, maar wel één met nog aardig wat potentie. Dat laatste kwam onder andere doordat hij ontwikkeld werd door Heavenly Sword-makers Ninja Theory, inclusief de gelauwerde Andy Serkis - bekend van Gollum.

Inversion kent eigenlijk maar één selling point dat zich als interessant mag classificeren: je kunt met de zwaartekracht spelen en daardoor op alle vlakken van de spelwereld vechten en bevochten worden. Tegelijk! Ook een idee met potentie, zeker voor gebruik in een videogame, maar het zal van de implementatie afhangen of het wat wordt. De te kloppen concurrentie op het games-met-zwaartekracht-elementen-gebied is ook niet mild. Om er zomaar een paar te noemen: Half-Life 2 en Dead Space. Ga er maar aan staan.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

De makers over het gebruik van zwaartekracht in Inversion.

We beginnen ons avontuur in Vanguard City, waar onze twee hoofdpersonen als politieagenten dienen. Dave, de meest generieke blanke dertiger met blond-bruin haar en zijn Mexicaans-ogende partner Leo rijden naar het appartement van Dave om een verjaardagscadeau aan zijn dochter te geven. Het ene moment is alles koek en ei, het volgende breekt de pleuris uit. En wel in de vorm van een invasie van bepantserde cyberpunk-achtige barbaren. Een tamelijk ongewoon scenario dat bij de meeste mensen wat stress op zou leveren. Leo en Dave blijven echter koel en gaan al kibbelend op onderzoek uit.

De ‘Lutadores’, zoals ze later in de game genoemd zullen worden, blijken de stad aangevallen te hebben met tunnelgraafmachines, zware wapens en gepantserde voertuigen. Waar ze vandaan komen en wat ze precies van plan zijn zal nog lang onduidelijk blijven, maar voor nu is het zaak er zoveel mogelijk om te leggen en het appartement van Dave te bereiken. Zijn vrouw en dochter zijn daar immers, klaar om gered te worden. Partner Leo, blijkbaar verstoken van enige familie of vriend behalve Dave, gaat zonder een moment te twijfelen mee. Al snel blijkt er echter meer aan de hand te zijn. Een zwevend melkpak, vijanden die tegen muren op rennen: "hier klopt iets niet", aldus een scherpe Leo.

Inwisselbaar

De opzet zoals hierboven voorgesteld is er één uit de categorie ‘inwisselbaar’. Voor een videogame van deze klasse is het vooral belangrijk dat er een arbitrair doel is en een zo onsympathiek mogelijke vijand die je daar bij in de weg staat. Zo een waar je er lekker veel van tot rode pulp kunt reduceren. Dat is aardig gelukt. De gemiddelde Lutadore draagt het bekende gigantische metalen pantserpak - uiteraard zonder helm - en heeft een assault rifle met bajonet. Er zijn lichtere varianten met minder pantser, maar ook zwaardere met bijbehorende zware wapens. Het taaltje waar ze elkaar in de cutscenes mee aanspreken is een mengeling van Simlish en gebroken Engels; even hilarisch als vervelend.

Echt veel werk is er duidelijk niet in het ontwerp van de wereld, de karakters of het verhaal gestoken. Je komt misschien zes of zeven verschillende varianten Lutadores tegen, het kleurenpalet van Vanguard City bestaat voor 90 procent uit bruin- en grijstinten, en het achterliggende verhaal zit boordevol gaten en rammelende logica. De apathische manier waarop de stemacteurs hun bijdrage hebben geleverd, maakt het er allemaal niet beter op.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

De Offensive gameplay-video van Inversion.

Een bizar moment volgt bijvoorbeeld nadat je een groep militairen tegen bent gekomen die een vijandige basis aan wil vallen. Dave en Leo sluiten zich bij ze aan, maar als ze na een lange tocht samen aankomen bij die basis maken de militairen om totaal onduidelijke redenen rechtsomkeert. Het is het post-apocalyptische oorlogsequivalent van vastbesloten een kamer binnen lopen maar onderweg vergeten wat je daar ook weer wilde doen. Het is tekenend voor het plot, want even verderop kun je nog zo'n opmerkelijke twist verwachten.

Gears-achtig

Bij de eerste stap in de spelwereld zelf valt direct op dat er aardig wat ‘geleend’ is van Gears of War, om maar niet te hoeven zeggen dat het bijna een re-skin is. De over-the-shoulder camera, de chest-high walls om je karakter tegenaan te plakken, de ‘roadie run’, ze zitten er allemaal in. Hoeft niet zo’n probleem te zijn, Gears is geen slecht voorbeeld en zelf natuurlijk ook nogal middle-of-the-road, maar het valt wel èrg op. Daarbij is het waard te vermelden dat Inversion niet op de Unreal Engine draait, maar op een door Saber Interactive zelf ontwikkelde engine. Ook al zijn de twee voor het ongetrainde oog niet van elkaar te onderscheiden.

Kwalitatief haalt de game het echter bij lange na niet bij Gears. Van het handjevol verschillende wapens dat de game rijk is, is er geen bij die niet beter uitgevoerd is in Gears. De Gravlink, de blauwe armband/rugzak-combi waar de speler de zwaartekracht mee naar zijn hand kan zetten, voelt eerder aan als een actieknop dan als een integraal onderdeel waar het spel op leunt. Je gebruikt het ding bijna alleen in context-specifieke situaties, als er bijvoorbeeld een ton door een met hout afgedichte gang moet worden geschoten. In gevechten kun je er vijanden wel mee achter hun dekking halen door ze op te tillen, maar ze verstoppen zich toch al nauwelijks en kunnen als ze in de lucht hangen gewoon op je blijven schieten, dus echt nuttig is het niet.

Het apparaat kent een blauwe en een rode modus, waarmee je objecten respectievelijk lichter en zwaarder kunt maken. Het enige praktische nut dat wij uit de Gravlink haalden kwam later in het spel, wanneer je de rode modus kunt gebruiken om een schild te activeren. Daar daalde de moeilijkheidsgraad ook aanzienlijk mee, overigens.

Helaas!
De video die je probeert te bekijken is niet langer beschikbaar op Tweakers.net.

Live Action Trailer.

Er zijn echter ook wel momenten waarop Inversion tekenen van niet-middelmatigheid toont. Ze volgen veelal tegen het einde van het spel en zijn zelfs daar niet erg aanwezig, maar ze zijn er. Op sommige plekken in de spelwereld bevinden zich punten waarmee je de richting van de zwaartekracht kunt veranderen. Dit is verder volledig lineair, de speler kan niet zelf bepalen hoe de zwaartekracht veranderd wordt, maar het levert wel interessante situaties op. Zo kun je inderdaad vanaf het plafond beschoten worden, terwijl de vijanden die daar staan er óók bij staan alsof ze op de grond staan. Het heeft iets surrealistisch, als een prent van M.C. Escher. Ook zijn er delen waarin de zwaartekracht volledig ontbreekt en de speler van object naar object kan zweven. Wederom volledig on-rails, maar het werkt aanzienlijk beter dan de rest van de game. Hier hadden de ontwikkelaars veel meer mee moeten doen.

Multiplayer

De multiplayer-componenten waren helaas erg lastig te testen. Niet omdat de zin om nog een minuut aan dit spel te besteden ons na de singleplayer wel had verlaten, maar om de doodeenvoudige reden dat het vinden van een match soms wel twintig minuten kan duren. Eenmaal in een match ben je vervolgens overgeleverd aan het netwerk waar je op speelt en alle lag-problemen van dien, maar de momenten waarop het draait, draait het aardig. Naast de standaard Deathmatch- en Capture the Flag-modes heeft Inversion ook een paar zelfverzonnen modes met bijbehorende maps. Zo is er bijvoorbeeld ‘Hourglass’, een soort King of the Hill waarbij het level bij iedere wisseling van mapcontrole omdraait. Origineel, en de verwarring die volgt na een draaiing levert leuke situaties op. Jammer is wel dat de zwaartekrachtelementen verder erg weinig worden gebruikt. Je beschikt wel over je Gravlink, maar het oppakken van objecten om ze te gooien is zo omslachtig en inaccuraat dat je dom zou zijn het te gebruiken. De rode modus kan wel weer goed van pas komen om spelers aan de grond te pinnen door ze zwaar te maken, wat best geinig is.

De eindconclusie na een uurtje of twee multiplayer is echter wel duidelijk: de potentie is er, maar over een maand of twee speelt echt niemand dit meer. Het zal dan helemaal onmogelijk zijn een game te vinden. Het is triest maar waar.

Conclusie

Het blijft altijd een beetje sneu om dit soort kleine titels van onbekende ontwikkelaars de grond in te boren. Inversion is echter een te middelmatig spel om aan te raden. Misschien dat het met een partner in co-op een iets langer leven beschoren is, maar ook daar gaan wij niet van uit. Als we Inversion even heel sec tegen de eerder genoemde concurrentie afzetten, wordt het op zijn eigen speelveld volledig overklast door een game uit 2004 die momenteel nog geen twee biertjes kost en die bovendien nog veel meer te bieden heeft ook. Tja, zegt dat eigenlijk niet genoeg?

Pluspunten:

- Het wisselen van zwaartekrachtrichting geeft een leuk, surrealistisch effect
- De multiplayer is prima te doen en de insteek van sommige modes is origineel

Minpunten:

- Lachwekkend slap verhaal
- Ongeïnspireerd karakter- en spelwereldontwerp
- Gameplay komt niet verder dan een houterige kopie van Gears of War
- Multiplayer kent erg weinig spelers