Dichter bij de realiteit
Als we denken aan games over straaljagers, gaan onze gedachten terug naar begin jaren negentig. We slingerden onze 386's aan, en speelden een game waarin je in een F-14 Tomcat allerlei missies vloog, waarbij je zowel luchtdoelen als gronddoelen moest uitschakelen. De naam van dat spel? Fleet Defender.
Sindsdien werd het genre min of meer gedomineerd door Ace Combat, maar daar kwam in 2009 verandering in, toen Tom Clancy's Hawx van Ubisoft het daglicht zag. De game was verre van perfect, maar bleek toch een vermakelijk spel, vooral dankzij de spectaculaire dogfights met 'Assistance Off'. We zijn dan ook benieuwd of deel twee ons ook van begin tot eind weet vast te houden.
Getest op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar voor: PlayStation 3, pc, Wii
/i/1279231591.jpeg?f=imagenormal)
Hawx 2 is behoorlijk anders opgezet dan de eerste Hawx-game. Je begint als Crenshaw, de hoofdpersoon uit het eerste deel, met het vliegen van een verkenningsmissie in het Midden-Oosten. Het heen-en-weergebabbel tussen piloot en vluchtleiding is realistisch en datzelfde geldt voor de omgeving - tot zover niet al te veel nieuws.
Maar dan eindigt de missie in tranen: Crenshaw wordt neergeschoten als terroristen de basis van de Amerikaanse luchtmacht onder vuur nemen. Op dat moment begint een verhaal over rebellen die actief zijn in Rusland en het Midden-Oosten, waarin jij, in de rol van diverse piloten uit verschillende landen, de taak krijgt om ze tegen te werken. Hawx 2 blijft daarmee duidelijk dichter bij de realiteit dan zijn voorganger, die de speler een vergezocht verhaaltje over een huurlingenbedrijf voorschotelde.
Druk druk druk
Daarmee bedoelen we overigens niet direct dat het verhaal van Hawx 2 nou zo geweldig is. Het wordt eventjes interessant als de situatie in Rusland een verrassende wending neemt, maar daar blijft het dan ook wel bij. Bovendien worden er tijdens missies soms zaken over onze vijanden verteld, terwijl we het op dat moment juist even erg druk hebben met het afschieten van lastige tegenstanders en we het verhaal dus niet helemaal meekrijgen.
Gevarieerde gameplay
Gelukkig is Hawx 2 geen game die het moeten hebben van zijn verhaal. Sterker nog: denk je het verhaal compleet weg, dan houd je nog steeds een aardige game over. Dat heeft voornamelijk te maken met de ruime variatie in de missies. Natuurlijk spelen klassieke dogfights nog steeds een grote rol, maar niet meer zoals in de eerste Hawx-game. Toen was het vooral zaak snel te leren hoe je in 'Assistance Off' vliegt, omdat je zo het snelst alle vijanden kon verslaan. In Hawx 2 is Assistance Off minder effectief, maar het is ook minder noodzakelijk. Er worden dit keer een hoop andere dingen van je verwacht, waarbij Assistance Off niet altijd even handig is.
Grote afstand
De opvallendste verandering in de missies is dat je vaker van grote afstand zult vechten. Zo zul je plaatsnemen in een Gunship, Drones met raketten besturen en radiografisch bestuurbare raketten afschieten. Deze missies lijken ons het moderne oorlogsvoeren een stuk beter na te bootsen dan een missie waarbij je allerlei gronddoelen moet uitschakelen en daar vijftig duikvluchten voor nodig hebt. Daarbij komt dat de missies voor welkome tempowisselingen zorgen. De missies waarbij je veel vijanden in de lucht moet verslaan kunnen best pittig zijn en kosten meer tijd. Daarbij zit je tijdens dogfights behoorlijk ingespannen te gamen, dus dan is het best lekker als je even achterover kunt leunen en vanuit je luie stoel de ene na de andere tank met precisieraketten kunt opblazen.
/i/1279231585.jpeg?f=imagenormal)
Al even interessant, en voer voor de complotdenkers onder ons, zijn de missies waarbij je een auto in je vizier moet houden om een gesprek in die auto af te kunnen luisteren. Ook hier waren we meer bezig met het volgen van de auto dan met het luisteren naar de gesprekken, terwijl die voor het verhaal toch niet onbelangrijk waren - maar zoals gezegd: dat maakt verder weinig uit. Vaak mag je na het afluisteren, nog steeds van afstand dus, een aantal doelwitten opblazen. Dat geeft een machtig gevoel. Je moet er alleen niet aan denken dat elders op deze planeet mensen daadwerkelijk op deze manier oorlog voeren - wij schoten namelijk nog wel eens uit...
Luchtsteun
Terug naar de straaljagers maar weer. Het moet gezegd dat je tegen het einde van het spel minder vaak drones mag besturen en het vaker op de ouderwetse manier moet opknappen. Een belangrijk verschil tussen dit spel en zijn voorganger is daarbij dat je in het eerste deel specifiek onderdeel uitmaakte van een luchteenheid. Je gaf wel eens ondersteuning, maar dat was zeker niet de hoofdzaak.
In Hawx 2 geef je vaker wel dan niet luchtsteun aan grondtroepen. Tussendoor moet je ook de lucht in de gaten houden, maar je zult met regelmaat naar beneden duiken om gronddoelen te bestoken. In een aantal missies heb je het gevoel dat je tegen de bierkaai vecht, en blijkt dat ook zo te zijn: het verhaal gaat gewoon verder en het blijkt dat je de missie niet had kunnen voltooien. Dat zorgt af en toe voor verrassende wending, maar het is geen missiestructuur die onze voorkeur heeft.
/i/1279231582.jpeg?f=imagenormal)
Veel liever zien we missies met een originele opzet. We noemden hierboven al de missies waarbij je op afstand vecht en later kom je ook missies tegen waarbij je bijvoorbeeld onder de radar moet vliegen, binnen een bepaalde zone rond een Awacs moet blijven of met een elektronisch hulpsysteem door een gebied vol afweergeschut moet vliegen. In het laatste geval gebruik je hetzelfde Electronic Targeting System dat je in Hawx aan de lopende band kon gebruiken. We zijn blij dat dat in Hawx 2 niet meer zo werkt; het systeem komt je alleen nog maar in speciale gevallen te hulp.
Landen
Bij die speciale gevallen hoort ook het landen van je toestel. Blijkbaar wilde Ubisoft nog iets extra's aan de 'pilootervaring' toevoegen, dus mag je bij een flink aantal missies zelf opstijgen en landen. Opstijgen is kinderspel, landen daarentegen vergt nog wel wat vaardigheid. Een paar keer mag je zo zelfs op een vliegdekschip landen, al zetten echte mannen hun kist natuurlijk zonder hulpmiddelen op het dek. Handig is overigens dat je ook tijdens missies naar een vliegveld in de buurt kunt terugkeren om je toestel te laten repareren en nieuwe ammunitie op te halen.
Multiplayer en achtergrond
De campagnemodus is de hoofdmodus van Hawx 2, en hiervan zal je na ongeveer tien tot twaalf uur de eindcredits over je scherm zien rollen. Daarna biedt het spel nog diverse andere manieren om je mee te vermaken. Uiteraard is er een multiplayer-modus, die met acht man tegelijk gespeeld kan worden. De overige spelmodi, te weten Arcade, Free Flight en Survival, zijn zowel solo als in co-op te spelen.
/i/1279231587.jpeg?f=imagenormal)
Vooral het rondvliegen in een leeg luchtruim viel bij ons in goede aarde. In Hawx 2 zitten namelijk een aantal prachtige gebieden verwerkt, waarvan je best even kan genieten. Hawx 2 geeft je namelijk de mogelijkheid om de gebieden te bekijken zonder dat er vijanden op je worden afgestuurd. De schitterende plaatjes dankt Ubisoft aan een vernieuwde versie van de GeoEye-technologie. De eerste Hawx-game werd met een voorloper van deze techniek gemaakt en Ubisoft heeft een apart menu in het spel ingericht om de verschillen tussen de technieken te laten zien. Hier zal Hawx 2 niet beter door verkopen, maar het is toch aardig om er even een blik op te werken.
Graphics
Los van de omgevingen hebben we niet het gevoel dat Hawx 2 grafisch veel beter is dan zijn voorganger. De fighters zien er allemaal prima uit, net zoals dat in het eerste deel al het geval was. De units op de grond zijn veelal simpel vormgegeven en de explosies zijn, tenzij je toevallig iets explosiefs als een olietanker raakt, ook niet overdreven indrukwekkend. Hawx 2 doet audiovisueel zijn werk, en niet zoveel meer dan dat - maar zolang de game de aandacht vasthoudt, hebben wij daar geen problemen mee.
Conclusie
We lazen de afgelopen week al dat sommige media Hawx 2 uitriepen tot 'de beste straaljagergame aller tijden'. Hoewel Hawx 2 zijn mannetje staat, lijkt ons dat wat overdreven. Met veel variatie in de singleplayer-modus en een setting die tot de verbeelding spreekt, zorgt het spel er voor dat je de campagne helemaal doorspeelt, zonder je een seconde te vervelen. De dogfights blijven leuk, en een aantal keer komt de game origineel uit de hoek. Toen de campagne eenmaal achter de rug was, nam onze interesse in Hawx 2 snel af, maar het is de moeite waard om deze game een keer door te spelen.
Pluspunten
+ Veel afwisseling
+ Schieten op afstand geeft machtig gevoel
+ Aantal interessante missies
Minpunten
- Grafisch niet veel beter dan vorig deel
- Blijft na de campagne niet lang boeien
- Zelf landen en opstijgen wordt saai en voelt als tijdverdrijf
- Verhaal krijg je nauwelijks mee
Cijfer: 7,0
Titel |
Tom Clancy's Hawx 2
|
|
Platform |
pc, Xbox 360, PlayStation 3, Wii
|
Ontwikkelaar |
Ubisoft Bucharest
|
Uitgever |
Ubisoft
|
Releasedatum |
10 september 2010
|