Uiterlijk
Voor een smartphone met uitschuifbaar qwerty-toetsenbord is de LG GW620 een opvallend compact toestel. Hij is niet heel dik, maar niet zo dun als de Motorola Milestone, een van de weinige andere Android-telefoon met uitschuifbaar toetsenbord op de markt. Een toetsenbord maakt telefoons veelal millimeters dikker dan varianten met alleen een scherm.
De voorkant is een opvallende mix van materialen: aan de bovenkant zit een speaker met daarnaast een nabijheids- en lichtsensor. Dat gedeelte is gemaakt van een soort kunststof met een geborsteld uiterlijk. Daaronder is het scherm geplaatst, achter een doorzichtige plaat die iets groter is dan het scherm zelf. Achter de plaat zit ook het LG-logo.
De onderkant is van glimmend kunststof. In het midden zit een ronde fysieke knop, die de functie van Menu-toets heeft gekregen. Links en rechts van die knop zitten een Thuis-knop en een Terug-knop. Beide zijn niet fysiek, maar aanraakgevoelig. In tegenstelling tot het scherm zijn de knoppen capacitief en kunnen ze dus niet met de nagel worden bediend.
De Thuis- en Terug-knop werken prima. De knoppen activeren echter al bij zo'n lichte aanraking, dat ze soms onbedoeld worden geactiveerd. Dat gebeurt vooral in de broekzak, omdat de knop om het scherm te ver- en ontgrendelen eveneens niet veel druk nodig heeft om tot actie bewogen te worden. Die knop zit op de bovenkant en doet tevens dienst als aan-/uitknop.
Op de bovenkant zit verder nog een 3,5mm-plug voor headsets. Die is niet weggewerkt in de behuizing, maar steekt een beetje uit.
Aan de linkerzijkant zitten een micro-usb-aansluiting en twee volumeknoppen. De rechterzijkant is gereserveerd voor de ingang voor de micro-sdhc-kaart. Ook ziten daar knoppen die rechtstreeks toegang geven tot de muziek- en fotosoftware. Aan de onderkant zit alleen de microfoon.
De achterkant is gemaakt van een stroef materiaal, waardoor de GW620 niet makkelijk uit de hand valt. Verder zit aan de achterkant nog een led-flits en 5-megapixelcamera. Net als bij de HD2 van HTC steekt de camera iets uit aan de achterkant. Waar sommigen dat bij de HD2 als hinderlijk ervaren, omdat je het kunt voelen in de broekzak, is dat bij de GW620 niet het geval. Wie zijn telefoon veel op tafel legt, zal echter snel een vieze lens hebben.
Over het algemeen wekt de GW620 een goede indruk. Hij voelt stevig aan, ligt lekker in de hand, heeft een mooi formaat en spreekt, in tegenstelling tot sommige andere smartphones, ook vrouwen aan met het design.
:fill(white)/i/1264162001.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1264162002.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1264162004.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1264162006.jpeg?f=thumb)
:fill(white)/i/1264162007.jpeg?f=thumb)
Accu
Het mag inmiddels geen geheim meer heten dat er geen smartphone is die het een week uithoudt. Met Android-telefoons is dat nog een graadje erger: het mobiele OS van Google maakt graag verbinding met internet en synchroniseert veelvuldig of zelfs continu. Bovendien zijn Android-smartphones gemaakt voor internetgebruik.
LG probeert dat op te lossen door een stevige accu in de GW620 te zetten. Met een lithium-ion polymeer-accu met een uithoudingsvermogen van 1500mAh zou je in theorie langer moeten kunnen doen dan met veel andere smartphones. Het vermogen zie je ook af aan het uiterlijk: het is een behoorlijke unit.
En dat blijkt. Wie rustig aan doet, kan drie dagen halen op de accu. Intensief gebruik verkort die tijd al tot anderhalf tot twee dagen. De zeer intensieve gebruikers zullen, zoals met vrijwel elk ander toestel, de GW620 elke nacht aan de lader moeten hangen. Laden duurt overigens relatief lang: het Android-toestel hangt graag minstens tweeëneenhalf uur aan de lader voor de accu vol is.
Gesprekskwaliteit
De gesprekskwaliteit op de GW620 is prima te noemen. Zowel de beller als de gebelde kunnen elkaar goed verstaan. Het bereik is ook uitstekend: op veel plekken waar andere toestellen geen volledig 3g-bereik hebben, heeft de GW620 dat wel.