Inleiding
De knik in de HTC Hero, het transparante beeldscherm van de Sony Ericsson Xperia Pureness, het 21:9-beeldscherm van de LG New Chocolate: fabrikanten zijn hard op zoek naar steeds nieuwe manieren om hun toestellen temidden van de moordende concurrentie te laten opvallen.
Met name Motorola is op zoek naar een comeback op de wereldwijde smartphonemarkt. Onder andere in Europa heeft het bedrijf jarenlang gekwakkeld, waar pas met de recente introductie van de Milestone verandering in kwam. Dit toestel, dat zich onderscheidt door een Cortex A8-chipset en Android 2.0, bleek populair. Met de Backflip, die een verouderde Android-versie en dito chipset aan boord heeft, probeert Motorola ook andere Europeanen over te halen weer een Moto aan te schaffen.
De belangrijkste vernieuwing bij de Backflip is de afwijkende manier waarop het fysieke toetsenbord is gemonteerd. In plaats van het gangbare uitschuifbare toetsenbord, heeft het toestel een qwerty-toetsenbord op de achterkant. Als de telefoon wordt opengeklapt, kan het toetsenbord worden gebruikt.
Tweakers.net probeerde het toestel tijdens de CES in Las Vegas uitgebreid uit. Ondanks alle ervaringen en informatie is er één vraag die blijft knagen: wat is het nut van een toetsenbord achter op je toestel?
Hardware
Toetsenbord en trackpad
Het aparte ontwerp van het toetsenbord zorgt er volgens Motorola voor dat het qwerty-toetsenbord iets groter kan zijn: alle ruimte op de achterkant kan voor het ramplankje worden gebruikt, in plaats van alleen het gedeelte dat onder het scherm vandaan wordt geschoven.
En het moet gezegd: de Backflip heeft ondanks zijn bescheiden afmetingen een beter toetsenbord dan de Milestone. Het typt zowaar best goed en de toetsen voelen relatief groot aan.
Het ontwerp bood ruimte voor nog een nieuwigheid: een trackpad aan de achterkant van het toetsenbord. Het trackpad heeft dezelfde functie als de d-pad in de Milestone en de trackball van diverse Android-HTC's.
Toch werkt dat niet helemaal lekker: het pad is niet erg gevoelig en moet door zijn locatie bovendien blind bediend worden. Bovendien lijkt het alsof in sommige applicaties het trackpad omgekeerd werkt en er naar boven wordt gescrold terwijl de vinger omlaag wordt bewogen. Dat is echter misschien ook toe te schrijven aan een implementatiefoutje in de software.
Het bijzondere design roept bovendien wat vragen op over het dagelijks gebruik. Wordt het toetsenbord bijvoorbeeld viezer, omdat het niet onder de achterkant verborgen zit? We waren ook benieuwd naar de kwetsbaarheid van het toetsenbord, maar om onduidelijke reden mochten we van Motorola geen valtest doen.
Scherm
De iPhone heeft een 3,5"-scherm, het scherm van Motorola's eigen Milestone meet 3,7" net als het scherm van de Google Nexus One. De Xperia X10 bezit een 4"-scherm, de HTC HD2 heeft een 4,3"-display en de Linux-telefoon GW990 van LG beschikt zelfs over een 4,8"-scherm. Tussen zulke concurrenten gaan waarschijnlijk weinig harten sneller kloppen van het 3,1"-scherm van de Backflip.
Het touchscreen van Backflip is capacitief en heeft 320x480 beeldpunten, evenveel als bijvoorbeeld de Palm Pre, de iPhone en oudere Android-modellen als de Hero en de G1.
Het scherm doet, zelfs in vergelijking met de maar iets grotere Hero, klein aan voor een Android-toestel. Het reageert prima, al lijkt het alsof de Milestone net iets gevoeliger is voor aanraking: er is echt wel wat druk voor nodig om de Backflip tot actie te bewegen. Het lcd-scherm van de Backflip laat kleuren aardig zien, maar is niet zo mooi als dat van sommige andere smartphones.
Hardware
Hoe goed je ook kijkt op de pagina met specificaties die Motorola online heeft gezet, over de chipset van de Backflip is niets te vinden. Dat heeft een goede reden: de chipset in de Backflip is anno 2010 geen exemplaar om over naar huis te schrijven. Het blijkt een Qualcomm MSM7201a te zijn, en die wordt door HTC al jarenlang gebruikt.
De ARMv6-chipset is dezelfde als die in de Dext, maar ten opzichte van de TI Omap3430 van de Milestone is het een behoorlijke stap terug. Motorola heeft waarschijnlijk voor deze chipset gekozen om het toestel tegen relatief lage prijs aan te kunnen bieden.
De Backflip is voorzien van een zeer redelijke 256MB werkgeheugen en 512MB flashgeheugen. Met een geheugenkaart is het opslaggeheugen uitbreidbaar tot 32GB. Ook zijn alle inmiddels gangbare sensoren aanwezig: er is een bewegingssensor, een nabijheidssensor, een kompas en een lichtsensor.
Android en Motoblur
Android
Het is niet voor niets dat Motorola bij elke gelegenheid meldt dat de Android-versie op de Backflip naar versie 2.1 geüpgraded kan worden. Android 1.5 is niet één, maar twee stappen terug ten opzichte van Android 2.0, waar de Milestone wel mee is uitgerust.
Dat Motorola de Backflip toch met versie 1.5 wil uitbrengen, is op zijn minst opvallend te noemen. Uit recente cijfers blijkt dat Android 1.5 behoorlijk uit de gratie begint te raken en het ligt daarom voor de hand dat ontwikkelaars geen moeite zullen doen om hun applicaties daar nog geschikt voor te maken. De HTC Hero is de enige succesvolle telefoon die nog Android 1.5 draait; de T-Mobile G1 en de Vodafone Magic zijn beide al te upgraden naar Android 1.6.
Geduld is een schone zaak en als Motorola de firmware niet verbetert, zullen gebruikers van de Backflip dat geduld veelvuldig moeten betrachten. Wachten tot een applicatie is geopend, is op de Backflip namelijk eerder regel dan uitzondering. In een directe vergelijking met de Hero bleek al snel dat, hoewel beide toestellen dezelfde hardware hebben, de Backflip veel langer doet over het openen van standaardaplicaties als de browser of het instellingenscherm.
Motoblur
In tegenstelling tot de Milestone wordt de Backflip uitgerust met Motoblur, Motorola's interface voor Android. Naast een andere kleurstelling - geselecteerde items worden rood in plaats van donkergrijs - beschikt deze interface over een aantal nieuwigheidjes.
De meest opvallende is Happenings. In deze applicatie komen updates van Facebook en Twitter samen. Een widget toont de updates vervolgens, samen met een foto van de contactpersoon, op een tamelijk chaotische manier op het homescreen. Bovendien kan rechtstreeks een Facebook-update of tweet worden geplaatst.
Een andere toevoeging is de universele inbox, waarin mails, sms'jes, tweets en Facebook-berichten worden verzameld. Aan een klein icoontje is te zien waar een bericht vandaan komt.
Hoewel de Motoblur-interface er op een demo indrukwekkend uitziet, is het praktisch nut voor veel Nederlanders op zijn minst twijfelachtig: er zijn in Nederland relatief weinig mensen met zowel Facebook- als Twitter-accounts en voor het overgrote deel van de potentiële kopers zal Motoblur daardoor nauwerlijks een relevante toevoeging zijn.
Tot slot
Motorola wil innoveren en de vormgeving van de Backflip is zeker innovatief: het omkeerbare keyboard was nog niet eerder op een smartphone te vinden. Dat maakt dat de Backflip zich in elk geval op één gebied kan onderscheiden van andere Android-smartphones.
Hoewel het toetsenbord prima in orde is, is het nog maar de vraag hoe het zich op de lange termijn houdt. Wordt het viezer dan een uitschuifbaar toetsenbord? Wat gebeurt er als het toestel valt? Het zijn allemaal vragen die in de praktijk van alledag zullen moeten worden beantwoord.
Belangrijker is wellicht dat de hardware juist niet onderscheidend is: de verouderde Qualcomm-chipset, de gedateerde Android-versie en het relatief kleine scherm maken dat de Milestone voor veel Android-liefhebbers een veel aantrekkelijker alternatief is. Daar komt bij dat de firmware doet vermoeden dat de snelheid veel te wensen overlaat.
Motorola wilde met de Backflip weer een vernieuwend design maken, zoals meer dan vijf jaar geleden met de Razr. Maar anno 2010 is voor een vernieuwende smartphone meer nodig dan een apart jasje: hardware en software moeten zorgen voor een snelle en goede smartphone en dat is waar in elk geval deze testversie van de Backflip het lelijk laat afweten.