Dingen kapotslaan was zelden zo leuk

Donkey Kong Bananza Review

Lekker beukwerk

Donkey Kong Bananza

Donkey Kong Bananza is de eerste game in de serie die weer een 3d-aangezicht gebruikt sinds Donkey Kong 64. Het spel doet af en toe wat denken aan Super Mario Odyssey, dat door hetzelfde team binnen Nintendo gemaakt is. De game onderscheidt zich door de hoge mate van destructability − wat we niet gewend zijn van Nintendo. Het werkt in Donkey Kong Bananza echter uitstekend. De verschillende levels slopen is vermakelijk en geeft voldoening. De game scoort verder met origineel leveldesign en ruimte voor creativiteit in hoe je de puzzels en uitdagingen oplost. Het had wel iets moeilijker mogen zijn en het spel heeft nog wat andere kleine minpuntjes, maar is bovenal erg vermakelijk. Een absolute classic zal Donkey Kong Bananza misschien niet worden, maar de Switch 2 heeft er anderhalve maand na zijn release in elk geval een prima titel bij.

Pluspunten

• Slopen voelt lekker
• Bananen opsporen is leuk
• Bananza's zorgen voor spektakel
• Kleurgebruik en leveldesign

Minpunten

• Te makkelijk
• Dips in framerate
• Camera soms onhandig

Getest

Donkey Kong Bananza, Switch 2

Prijs bij publicatie: € 69,99

Vanaf € 62,95

Vergelijk prijzen

“Geef me dingen om kapot te maken!” Wat voor de band Limp Bizkit ‘gewoon een van die dagen’ is, is voor Donkey Kong in Donkey Kong Bananza de dagelijkse realiteit. De geliefde primaat, die inmiddels al 44 jaar een icoon in de game-industrie is, beukt er flink op los tijdens zijn Nintendo Switch 2-debuut. Vrijwel de hele spelwereld kan door de vuisten van Donkey Kong aan gort geslagen worden. Deze mate van destructability is niet alleen vrij uniek voor Nintendo-games, maar ook heerlijk voor iedereen die een portie agressie kwijt moet. Je kunt immers beter de spelwereld van Donkey Kong Bananza kapotslaan, dan ‘your f’ing face’, natuurlijk.

Donkey Kong Bananza begint als Donkey Kong richting Ingot-eiland trekt, omdat daar gouden bananen zijn gevonden. Het blijkt echter dat het kwaadaardige Void Co., geleid door een stel gemene apen, alle bananen heeft gestolen. In de chaos belandt Donkey Kong onder de grond. Er zit niets anders op dan afdalen naar de kern van de planeet. Daar zou volgens de overlevering een kracht bestaan die je grootste wens in vervulling kan laten gaan. Voor Donkey Kong betekent dat ‘oneindig veel bananen’, maar dat de boefjes van Void Co. ook die kant op zijn gegaan en de oplossing voor dat probleem ook in die richting te vinden zou moeten zijn, is mooie bijvangst.

Bij de opening van de game maak je meteen al kennis met het belangrijkste gameplayelement van de hele game. Donkey Kong kan namelijk vrijwel alles om hem heen kapotslaan. Je kunt naar beneden slaan om te graven, je kunt tunnels maken door rechtdoor te slaan of zelfs in rotsen klimmen door naar boven te slaan en zo dus een tunnel omhoog te maken. Dit doe je de hele game lang, voortdurend. Welke mogelijkheden dat oplevert, leer je gaandeweg, ook omdat de mogelijkheden steeds ruimer worden, wanneer Donkey Kong nieuwe vaardigheden vrijspeelt.

Voldoening

In het beukwerk zelf pakt Donkey Kong Bananza al heel belangrijke pluspunten. In de eerste plaats geeft het wegbeuken van rotsen en allerlei ander materiaal enorm veel voldoening. De brokstukken die Donkey met zijn vuisten losbreekt, spatten op een fijne manier uiteen en vliegen dan lekker over je scherm. Daarbij stuit de aap vaak zat op goud, dat ook in stukjes voorbij komt vliegen, om daarna in je goudvoorraad te belanden.

Met het goud is een ander voordeel aan deze focus op het beuken en slopen genoemd: het kietelt enorm je ontdekkingsdrift. Het verkennen van de spelwereld is in veel games een doel op zich, maar in Donkey Kong Bananza krijgt dat vrij letterlijk een extra laag, omdat die spelwereld ook verstopt zit in rotspartijen of onder de grond. Al gravend kun je op allerlei leuke verrassingen stuiten. Donkey Kong vindt dan aan de lopende band goud, oude fossielen en schatkistjes met waardevolle items of nog meer goud. Dat zit goed in elkaar, je wordt continu beloond voor je sloopwerk. Het doet denken aan de verslavende beloningsstromen die ooit groot zijn geworden in mobiele games. Ik heb ooit meer tijd dan ik wil toegeven besteed aan de game ‘Make More’, waarin je doelloos producten aan het maken bent door op je scherm te klikken, gewoon omdat het lekker voelde en er om de zoveel seconden nieuwe nietszeggende beloningen over het scherm vlogen. Donkey Kong verstaat die kunst ook, alleen dan heb je er ook nog echt iets aan.

Bananen opsporen

Het doel in de game is dus om Void Co. te stoppen, maar zoals gezegd: Donkey Kong is zelf meer bezig met het vinden van zoveel mogelijk bananen. In zijn achtervolging van de Void Co.-boeven, op weg naar de diepste laag van de planeet, bereikt Donkey Kong steeds nieuwe lagen en elke laag is totaal verschillend van andere lagen. Het ene moment beuk je je een weg door enorme rotspartijen rond een soort mijn, het andere moment loop je rond in een chill aanvoelende strandomgeving. De variatie daarin houdt de game vers, maar levert ook steeds nieuwe gameplay op. In de jungleomgeving vind je bijvoorbeeld een speciaal zaadje waarmee je bruggen kunt bouwen, om zo op plekken te komen waar je anders niet zou kunnen komen. In omgevingen met zand of sneeuw merk je dat Donkey Kong daar niet alleen in kan beuken en graven, maar ook stukken zand of sneeuw op elkaar kan stapelen. Dat materiaal plakt aan elkaar, dus je kunt er bijvoorbeeld een pilaar van maken om die vervolgens te beklimmen. Wellicht dat je zo een platform kunt bereiken en een verborgen banaan kunt vinden.

Zelfde ontwikkelteam als Super Mario Odyssey

De jacht op bananen is waar de game stiekem meer om draait dan om het verslaan van de slechte apen van Void Co. De game houdt per laag een lijstje bij, zodat je kunt zien welke bananen je al gevonden hebt en hoeveel je er nog mist per laag. Wie nu aan de maantjes uit Super Mario Odyssey denkt: dat is niet zo heel raar. Donkey Kong Bananza doet in zijn visuele stijl en de manier waarop sommige puzzeltjes werken af en toe zeker denken aan dat spel. Toeval? Nou, nee. Het team binnen Nintendo dat Super Mario Odyssey heeft gemaakt, is ook het team dat Donkey Kong Bananza heeft ontwikkeld. Dat er overeenkomsten tussen die twee games te vinden zijn, is dus niet zo gek.

De honderden bananen die je in Donkey Kong Bananza dient te verzamelen, kun je op allerlei manieren krijgen. Elke keer dat je een laag of een sectie binnen een laag hebt afgerond, krijg je vijf of drie bananen. Dat tikt aan, maar in de levels zelf zijn er nog veel meer te vinden. Sommigen liggen gewoon voor het oprapen, maar je moet ze wel eerst zien te vinden en bereiken. Zo zie je misschien een banaan op een eiland liggen, een heel eind de zee in. Hoe kom je daar dan? Oké, Donkey Kong kan zwemmen, dus die is niet zo moeilijk. Maar wat als dat eiland ergens hoog in de lucht zweeft? Of als een banaan achter een hek ligt waar je niet doorheen kunt? De ene puzzel is lastiger dan de ander.

Veel bananen te vinden

Dan zijn er ook nog allerlei uitdagingen. Gevechtsuitdagingen laten Donkey Kong een of enkele vijanden verslaan in korte tijd en dat levert je dan een banaan op. Andere, meer op platformen gerichte uitdagingen, bevatten vaak verborgen banaantjes. Als je het level uitspeelt, krijg je er eentje, maar dikke kans dat je onderweg nog twee andere banaantjes had kunnen vinden. Zo zijn er nog wel meer verrassingen, puzzeltjes en kleine grapjes in de spelwereld te vinden, die vaak gekoppeld zijn aan het verdienen van bananen. Completionists zullen een aardige kluif hebben aan het vinden van álle bananen in het spel. En dat is alleen maar goed, want dat garandeert nog veel extra uren spelplezier.

Het enige dat de jacht op bananen een beetje in de weg staat, is de moeilijkheidsgraad. Donkey Kong Bananza is een makkelijke game. Ik heb zelden meerdere pogingen nodig gehad in gevechten met de Void Co.-apen of de monsters die zij soms op Donkey Kong afsturen. Ook de gevechten die je speelt als deel van de uitdagingen om banaantjes te verdienen, zijn simpel. Dat zorgt ervoor dat de lol daar vrij snel af gaat. De platformuitdagingen kunnen soms nog wel iets lastiger zijn, maar ook die zijn meestal wel makkelijk. Als er een aspect aan Donkey Kong Bananza is waardoor ik mijn interesse in de game af en toe begon te verliezen, dan is het dat alles makkelijk is. Tegelijk past het ook wel weer bij de game. Dwars door spelwerelden heen beuken voelt op een bepaalde manier lekker zorgeloos. Als die gameplay continu onderbroken zou worden door lastige gevechten, voelt dat waarschijnlijk ook niet helemaal lekker. Toch had hier gevoelsmatig een wat betere balans in kunnen zitten.

Bananza's, vaardigheden en kledingstukken

Donkey Kong Bananza heeft dus meer uitdaging in het vinden van banaantjes en het oplossen van puzzels dan in vechten. Beide maken echter van tijd tot tijd gebruik van de naamgevende feature van het spel, namelijk de zogeheten Bananza's. Dat zijn verschillende transformaties die Donkey Kong speciale krachten opleveren. Om ze te activeren krijgt Donkey Kong hulp van zijn sidekick en dat is niemand minder dan Pauline. Wie? Pauline, de dame die al in 1981 dienstdeed als jonkvrouw in nood, die door Jumpman van Donkey Kong gered moest worden. Pauline heeft later nog in diverse Donkey Kong- en Mario-games gezeten. In Bananza zien we een jongere versie van haar. Zittend op de schouders van de grote aap geeft ze voortdurend commentaar op wat er allemaal in de gameplay gebeurt. Daarnaast kan ze met haar stem bepaalde blokkades deactiveren en Bananza's activeren. Je kunt de game trouwens ook in co-op spelen; dan kan Pauline ook nog exploderende projectielen afvuren.

Sterke aap

De eerste Bananza die je ontdekt, is vrij simpel: die van een nog sterkere aap. Zet de Bananza in en Donkey Kong kan ineens door stalen wanden heen beuken. Vijanden met een metalen coating, die je normaliter niet kunt beschadigen, kun je nu met een Krachtslag wél tot pulp slaan. Ook ramt Donkey Kong zich met deze Bananza een stuk sneller door allerlei materialen heen. Het leven wordt er dus alleen maar leuker van als je lekker vaak Bananza's activeert.

Aanvankelijk maakte ik hier te weinig gebruik van. Ik ben doorgaans nogal zuinig als het gaat om het inzetten van speciale wapens of krachten in games. Je kent het wel: je krijgt een krachtig wapen, denkt: daar moet ik zuinig op zijn, en speelt de game vervolgens uit met een inventaris vol waardevolle spullen die je nooit hebt gebruikt. In Donkey Kong Bananza hoef je je daar geen zorgen over te maken. Je kunt Bananza's inzetten zodra je Bananza-meter gevuld is, en dat gaat eenvoudig. Aanvankelijk vul je de meter door goud te verzamelen, maar later kun je een kledingstuk kopen waarmee je de Bananza-meter vult door simpelweg terrein te slopen. Zo kun je Bananza's vrijwel continu gebruiken als je dat wilt.

Verschillende Bananza's

Zodra je de eerste Bananza hebt vrijgespeeld en in de diepere lagen van de planeet terechtkomt, speel je automatisch de andere Bananza’s vrij. Naast de aap krijg je onder andere nog een zebra en een struisvogel; elk van die varianten heeft een eigen speciale kracht die onmisbaar is bij het voltooien van de laag waar je op dat moment in zit. Met de Zebra-Bananza kun je bijvoorbeeld sprinten en op ondergronden lopen waarop Donkey Kong zelf niet kan lopen. Ook glijden zebra’s niet weg op ijs. De struisvogel kan met zijn vleugels fladderen en daardoor stukjes zweven, zodat je over ravijnen en dergelijke heen kunt komen. De overige Bananza's zijn misschien nog wel leuker, maar die moet je zelf gaan ontdekken. Omdat ze verderop in de game pas vrijgespeeld worden, heeft Nintendo reviewers gevraagd niet te verklappen om wat voor dieren het gaat.

Elk van de Bananza’s is belangrijk en je hebt ze allemaal nodig bij het oplossen van puzzeltjes of bij gevechten. Je kunt met de d-pad ook op elk moment wisselen tussen de verschillende Bananza’s. Dat voegt lekker veel dynamiek en spektakel toe aan de game. Je kunt vrijuit spelen met hoe je deze mogelijkheden toepast. Vaak kun je ook meerdere routes of oplossingen gebruiken. Ik sloeg ergens een hele puzzel over omdat ik bedacht dat ik ook eerst gewoon heel hoog kon springen en dan als struisvogel nét naar de overkant zou kunnen fladderen. Die mate van vrijheid in hoe je je creativiteit aanspreekt, is tekenend voor Nintendo-games.

Speciale vaardigheden

De mogelijkheden daarin kunnen nog wat vergroot worden door de juiste kledingstukken aan te trekken en door upgrades vrij te spelen. Elke keer dat je vijf gouden bananen hebt verzameld, speel je een vaardigheidspunt vrij. Nieuwe vaardigheden kosten vaak meer dan een vaardigheidspunt, dus voor veel upgrades moet je iets langer sparen, maar het is de moeite waard en omdat er ontzettend veel bananen te vinden zijn, spaar je die punten ook snel genoeg bij elkaar. Het is zeker aan te raden om vroeg te investeren in de slagkracht van Donkey Kong. Als je verder komt, wordt het terrein stugger en zul je vaker moeten slaan om het terrein stuk te slaan. Hoe verder je dit punt ontwikkeld hebt, hoe makkelijker het sloopwerk gaat en hoe plezieriger Donkey Kong Bananza aanvoelt.

Ook kleding kan daaraan bijdragen. Je kunt Donkey Kong en Pauline bij diverse winkeltjes voorzien van nieuwe kledingstukken. Je betaalt daar met fossielen, die je ook tegenkomt terwijl je terrein aan het slopen bent. De kledingstukken geven een leuk visueel effect, maar kunnen ook bonussen met zich meebrengen. Zo kun je een broek aantrekken die je bijvoorbeeld 20 of 40 procent sneller door modder of sneeuw laat bewegen. Je kunt je outfit wisselen bij winkels of bij huisjes die je kunt laten bouwen. In die huisjes kun je uitrusten om hartjes terug te krijgen en dus ook van kleding wisselen, zodat je outfit past bij het terrein waar je doorheen moet.

Niet altijd even soepel

Met het palet aan Bananza’s compleet, aardig wat vaardigheden vrijgespeeld en het grootste deel van de spelwereld ontdekt, beleef je Donkey Kong Bananza op zijn best. Geen terrein is je te machtig, geen uitdaging te groot. Tenminste, dat geldt voor jou. Voor de Nintendo Switch 2 is dat net even een iets ander verhaal. De console heeft het op momenten namelijk best moeilijk om de framerate op peil te houden. Donkey Kong Bananza kent een mate van destructability die we niet gewend zijn van Nintendo. Dat je rondloopt in een spelwereld waarin vrijwel alles kapot kan, is een prestatie op zich. Dat die levels soms groot en uitgestrekt zijn, is dat ook. In grote lijnen draait het allemaal prima, maar op sommige momenten merk je dat de Switch 2 het er toch best zwaar mee heeft.

Framerate soms onder druk

De game heeft 60fps als doelstelling en haalt dat in grote lijnen wel, maar af en toe dipt het aantal frames per seconde merkbaar. Dat is elke keer als je de overzichtskaart gebruikt, waarbij de framerate terugvalt naar 30fps, maar ook tijdens normale gameplay merk je af en toe wat haperingen. Dat gebeurt bijvoorbeeld als er veel elementen als overige personages in beeld zijn en je tegelijkertijd grote stukken terrein sloopt, waarbij dan ook nog eens goudstukken rondvliegen. Deze momenten zijn eerder de uitzondering dan de regel, maar ik heb ze vaak genoeg meegemaakt om ze toch even te vermelden in deze review.

Datzelfde geldt voor wat problemen met de camera. Die draait op sommige momenten niet echt lekker met de actie mee. Doordat je zelf allerlei gaten maakt en in kleine ruimtes terechtkomt, is dat ook niet zo heel gek. Je kunt de camera zelf bijdraaien en dan heb je het overzicht zo weer terug, maar toch: het gebeurt best vaak dat je Donkey Kong even niet in beeld hebt of dat de focus van de camera niet ligt waar je die het liefst had gehad. Net niet helemaal lekker, maar ook weer geen heel groot probleem.

Sprekende gezichtsuitdrukkingen

De game ziet er verder goed uit, maar zal niemand wegblazen met zijn graphics. De personages zien er goed uit. Vooral hoe sprekend hun gezichtsuitdrukkingen zijn, maakt indruk. Donkey Kongs gekke bekken maken het al snel een vrolijk geheel en zijn van een dermate hoog niveau dat ze niet zouden misstaan in een animatiefilm van Pixar of iets dergelijks. De omgevingen zijn van dichtbij in orde, maar van iets verder weg al snel een tikje ongedetailleerd. Kom je dichterbij, dan zie je behoorlijk wat texture pop-in. Dat is op zich niet zo erg, maar wel weer een indicatie dat de game behoorlijk zwaar is voor de Nintendo Switch 2. Je kunt zien waar Nintendo concessies heeft moeten doen.

Toch is het zeker niet zo dat het grafische deel van de game duidelijk achterblijft of in de weg zit. Er zijn goede en mindere kanten. Ik vind het kleurgebruik bijvoorbeeld erg sterk. Ook veel speciale effecten komen met allerlei mooie kleuren. De scherpte van sommige textures valt dan weer iets tegen. Ook zie je de upscaling soms iets te duidelijk aan het werk. Als je bijvoorbeeld goed kijkt naar de vacht van Donkey Kong, zie je rond de puntjes soms wat ruis. Dat valt alleen op als je er specifiek op let en het stoort verder niet, maar het is er wel.

Nintendo-duim?

Een laatste puntje om rekening mee te houden, is dat je bij deze game echt heel, heel veelvuldig op de actieknoppen aan het drukken bent. Het beuken gaat gepaard met non-stop buttonbashen en dat kan nog best uitdagend zijn voor je duim. Ben je gevoelig voor een Nintendo-duim, dan is het wellicht slim om iets vaker te pauzeren.

Conclusie

Donkey Kong Bananza is een vermakelijke game, en dat is vooral omdat het beuken en slopen simpelweg leuk is om te doen. Het geeft voldoening. Toch zou die basis al snel saai kunnen worden als er niet meer bij kwam kijken. Door uiteenlopende puzzeltjes, uitdagingen en verrassingen houdt Nintendo de game continu leuk. Nieuwe vaardigheden en Bananza’s zorgen ook dat je van tijd tot tijd heel nieuwe mogelijkheden krijgt, die de game dan weer net iets veranderen. Het verhaal heeft niet al te veel om het lijf en de game is eigenlijk een beetje te makkelijk, maar de lol van het slopen en de immer voortdurende zoektocht naar meer banaantjes weten je toch vast te houden. Ik zie dit geen klassieker worden in de orde van andere fameuze titels uit de Donkey Kong-serie, maar alsnog is dit een prima (ban)aanwinst voor je beginnende Switch 2-collectie.

_{Redactie: Jurian Ubachs Video: Luke van Drie Eindredactie: Monique van den Boomen}

Pluspunten

• Slopen voelt lekker
• Bananen opsporen is leuk
• Bananza's zorgen voor spektakel
• Kleurgebruik en leveldesign

Minpunten

• Te makkelijk
• Dips in framerate
• Camera soms onhandig

Getest

Donkey Kong Bananza, Switch 2

Prijs bij publicatie: € 69,99

Vanaf € 62,95

Vergelijk prijzen

Reacties (92)

[Slavy]

Te makkelijk als minpunt? Als iemand die steeds ouder wordt boeit mij de moeilijkheidsgraad bij games steeds minder, het gaat mij veel meer om storyline en plezier hebben zonder te veel uitdaging.

[vickypollard]

Hier hetzelfde. De meeste games gaan bij mij op makkelijke modus. Ik heb geen zin in 'git gud' en wil gewoon leuk af en toe een spel spelen voor een uurtje max met nog enige vooruitgang. Gelukkig hebben de meeste games een instelbare moeilijkheidsgraad.

(ik heb ook een onvoorstelbare hekel aan het concept 'eindbaas met meerdere fases', maar dat is een ander verhaal )

[Reactie gewijzigd door vickypollard op 16 juli 2025 14:12]

[Jasphur]

'Eindbaas met meerdere fases' you say? Final Fantasy VII Rebirth has entered the conversation...

[Sluuz]

Clair Obscur: hold my beer

[coptician]

The Expedition is removed from [spoilers].

[Amdk6II]

Oei, ik had Mass Effect Andromeda bijna 2 jaar laten liggen. Net voor het punt een bepaalde eindbaas op een planeet te verslaan.

Ik had een soort sniper build dat hier niet heel geachikt voor was. In januari dacht ik, ja ik ga hem weer oppakken. Bleek dat vliegende machine ding 3 stages te hebben, ik helemaal blij hem te verslaan, moest ik nog twee stages door… zelf vind ik het jammer als de lol eraf gaat door slechte moeilijkheids scaling, halverwege het spel is het vaak makkelijker dan in het begin, wat de reden is dat moeilijkheidsgraad wel op normal of iets erboven hou.

[MornixRS]

Haha dat meerdere fase eindbaas probleem herken ik!

[mugenmarco]

Te makkelijk als minpunt? Als iemand die steeds ouder wordt boeit mij de moeilijkheidsgraad bij games steeds minder, het gaat mij veel meer om storyline en plezier hebben zonder te veel uitdaging.

Zonder uitdaging heb je een spel in no time uitgespeeld, en als er in het spel gewoon geen moeilijk te behalen stukken zitten dan kiezen veel mensen er ook voor om het spel daarna niet meer aan te raken 'want er zit geen uitdaging in'.

[Grobbelboy]

Uitdaging is toch niet de enige factor die invloed heeft op speelduur? Als er gewoon voldoende content is kan een spel evengoed voldoende uren speeltijd bieden.

[_Pussycat_]

Mwah, ik spendeer niet meer veel tijd aan gamen. Als ik tien uur goed verhaal krijg vind ik het prima, en daarna wil ik het eigenlijk ook niet meer aanraken. Een spel wat trots "honderden uren spelplezier met gigantische RNG-gegenereerde dungeons" belooft ga ik nooit van mijn leven kopen.

Een instelbare moeilijkheidgraad voor mensen die het wél graag moelijk hebben zou natuurlijk wel goed zijn, ik snap prima dat er andere meningen zijn.

[Xander.M]

Donkey kong is +- 20 uur voor het verhaal en 60 uur voor 100%. Vind ik best lang

Zoals veel nintendo games komt de uitdaging pas, gek genoeg, na het uitspelen van de game. De optionele "post game content" schijnt wel goed pittig te zijn

[Tortelli]

Helemaal mee eens, heb de tijd ook niet om uren een level te spelen waar je niet doorheen kom. Ben met mijn Switch 2 vooral met de back catalog van Nintendo bezig momenteel, nu met Mario Wonder. Dat Jump jump jump level is niet te doen bijvoorbeeld, had hem gisteravond bijna gehaald na wat youtube video’s te kijken voor tips. Beetje zonde van de tijd soms want je wilt het wel uitspelen 😉.

 

[vickypollard]

Voor dat jump jump jump level kon ik intappen op een soort oermotivatie vanuit frustratie om dat ding te halen. Het werd principieel, zeg maar. Heb het volgens mij na een stuk of 85 pogingen gehaald met behoorlijk wat gevloek en een waarschuwing aan mijn vriendin om mij vooral gewoon m'n gang te laten gaan en dat al het gevloek bij het proces hoort Kan niet zeggen dat mijn vreugde lang duurde na het behalen, maar goed

[Reactie gewijzigd door vickypollard op 16 juli 2025 14:26]

[Tortelli]

Gisteravond een uur bezig geweest en toen was het al ruimschots bedtijd . Misschien vandaag nog een poging doen zolang Bananza nog niet speelbaar is.

[Banix]

Oh ik had dat bij 3D world. Ik denk dat ik de championsship road wel 1400 pogingen nodig heb gehad en toen vergat ik bijna nog in de top van die vlag te springen, maar uiteindelijk heel blij met mijzelf voor 2 minuten ;-)

[JustFraKe]

Een aanpasbare moeilijkheidsgraad had m.i.z. geen overbodige luxe geweest, zo kan je eenvoudig een breder publiek tevreden stellen, maar helaas is dat iets wat Nintendo zelden in z'n first party-titels stopt.

Zoals in de meeste games platweg een beetje meer schade ontvangen & minder schade uitdelen is m.i.z. te saai, dat kan natuurlijk in een game zoals deze, bijv. dat de (eind)bazen net even wat sneller reageren/agressiever aanvallen en wat minder lang kwetsbaar zijn om schade uit te delen.

Ook zou bijv. een uithoudingsvermogen/stamina meter vanaf gemiddeld of moeilijk een prima toevoeging zijn, nu heeft hij alleen getransformeerd een limiet/meter. "Normaal" lijkt het erop dat D.K. onuitputtelijk aan een stuk door kan rammen.

[jumbos7]

Het gekke is dat Nintendo een makkelijke modus heeft toegevoegd met de Assist-modus, wat al vrij ongewoon is voor Nintendo, maar kennelijk nog steeds de normale modus te makkelijk lijkt te hebben gemaakt. Dat is toch een gemiste kans, zeker omdat Donkey Kong games de naam hebben moeilijker te zijn dan de gemiddelde Nintendo-game.

[ShadLink]

Je hebt het over Donkey Kong Country. Een compleet andere serie, van een ontwikkelaar die grotendeels nu onder Microsoft valt. De Country Returns games zijn door Retro Studios gemaakt maar zij werken nu aan Metroid Prime 4.

Donkey Kong Bananza word door het interne ontwikkelteam gemaakt, welke ook Super Mario Odyssey heeft gemaakt. Wat tevens ook een erg makkelijke game was. Maar wel een klein verschil in verkoopcijfers tussen SMO en DK Country Returns

[Reactie gewijzigd door ShadLink op 16 juli 2025 14:49]

[jumbos7]

Zonder de Donkey Kong Country (en Land) series en de Arcade Donkey Kong games (de Mario vs. Donkey Kong puzzel games en racing games e.d. daargelaten), blijft alleen Donkey Kong 64 over en die laatste staat nou ook niet bekend als te gemakkelijk.

Ik ben het met je eens dat er veel gelijkenissen zijn met Odyssey en Ik zeg ook niet dat ik verbaasd ben dat de game te makkelijk lijkt te zijn. Ik had enkel gehoopt dat de reputatie van andere Donkey Kong games en de aankondiging van een Easy-mode zou betekenen dat het een moeilijkere game zou zijn dan we gewend zijn van Nintendo games.

[Reactie gewijzigd door jumbos7 op 16 juli 2025 20:41]

[VonDudenstein]

SMO een keer uitspelen is wel iets anders dan 100% completionist gaan. Die game is uitdagend genoeg en heeft absurd veel content.

Wat je eigenlijk ook bij de DKCs had. Wellich iets uitdagender main game, maar vooral 100%en is de echte uitdaging.

[Finraziel]

Tja, dan weet jij toch voor jezelf dat je je niks van dat punt aan hoeft te trekken? Die punten, en het hele verhaal natuurlijk, zijn ervoor om mensen een schatting te kunnen laten maken of de game iets voor hun zou zijn. Het is altijd aan jezelf om te bepalen of bepaalde punten voor jou belangrijk zijn of niet.

Mijn laatste Donkey Kong game was DKC op de snes en die was echt wel behoorlijk moeilijk af en toe, dus dan is het op zijn minst goed te weten dat deze game dat minder is.

[svenk91]

Ik vond de DKC games in de SNES tijden heel moeilijk. Tegenwoordig vind ik het wel te doen om in 4-6 uur boven de 100% te komen per titel. En ja, dat is bij bepaalde levels meerdere keren spelen om alle bonus levels te herontdekken, die ben ik grotendeels vergeten omdat er meerdere jaren tussen mijn dkc runs zitten.

Moderne platform games als de Ori titels zijn een stuk moeilijker. En ook in de snes tijd had je wel moeilijkere titels, zoals de metroidvania’s. Weet je zeker dat je niet met een te nostalgische bril naar de moeilijkheidsgraad kijkt?

[Finraziel]

Hmm ik vroeg me bij het lezen van jouw reactie juist af of jij niet vooral de levels gewoon zo goed kent dat je er nu zo makkelijk doorheen speelt

Ik heb de originele dkc af en toe nog wel eens in een emulator gespeeld maar vind ze nog steeds erg lastig... Terwijl ik met beide Ori's weinig problemen had.

Het effect ken ik overigens wel wat je beschrijft... Zo vond ik Gremlins 2 op de NES vroeger heel moeilijk en tegenwoordig speel ik daar zo even doorheen. Maar dat zal deels ook zijn dat ik die game weer erg goed ken, zelfs al heb ik het lang niet gespeeld.

[svenk91]

Het spel kennen zal sowieso helpen, maar zeker in deel twee en drie zijn zaken als de bonus levels vaak wel aangegeven middels hints en ook nieuwe vijanden worden vaak voorzichtig geïntroduceerd. Deel 1 is wat dat betreft een stuk lastiger, maar deel 1 is ook weer een kleiner spel.

Wat ook erg helpt bij deze spellen is dat je in een keer doorspeelt zonder het spel opnieuw te starten, het aantal levens dat je in de eerste werelden kan opbouwen is enorm, maar dat wordt met saven niet bijgehouden en dan begin je weer met weinig levens als je een savepunt laad.

[IlIlIllII]

Het is belangrijk dat een spel in de basis makkelijk genoeg is en dat iedereen de verplichte levels/bazen/whatever kan verslaan - uiteraard. Maar je moet gevorderde spelers ook uitdagingen kunnen bieden, in de vorm van optionele levels/bazen. Een spel zoals Super Mario Odyssey of Super Mario Galaxy is prima te doen voor beginners, maar biedt ook genoeg uitdagingen voor gevorderde spelers. Easy to learn, difficult to master. Dat is het ideale uitgangspunt en de werkwijze die Nintendo al decennialang hanteert.

In dit geval is de skill ceiling (te) laag en worden gevorderde spelers niet genoeg uitgedaagd zoals in vorige spellen. Dat zou ik absoluut als minpunt bestempelen.

[Reactie gewijzigd door IlIlIllII op 16 juli 2025 14:24]

[Cyrax0508]

Ik ben het eens met je verhaal maar is het gek dat ik me afvraag of iedere reviewer DKB ook daadwerkelijk 100% heeft uitgespeeld?

[jumbos7]

Ik wordt net als velen ook een dagje ouder maar een Donkey Kong game die te makkelijk is, is wat mij betreft zeker weten een groot minpunt. Ik had gehoopt dat met de toevoeging van de "Assist modus" de moeilijkheid van de normale modus een beetje neigt naar de ouderwetse moeilijkheidsgraad die de fans gewend zijn van een Donkey Kong game. Maar dat lijkt helaas niet het geval te zijn. Hopelijk voegen ze alsnog een "hard" modus toe, maar dat is niet echt waarschijnlijk bij Nintendo.

[NotSoSteady]

Ja, de diepgaande verhalen achter Donkey Kong.

[Zentac]

Zeker een minpunt. Voor mij een game breaking issue, zelfs. Dus heel blij dat ze het er bij zetten.

[Wolfos]

Het is een balans natuurlijk. Ik vind bijvoorbeeld Tears of the Kingdom erg repetitief worden omdat sommige bossfights helemaal geen uitdaging hebben. Het is puur wachten tot de healthbar leeg is.

[sworpie]

[...]

Zonder uitdaging heb je een spel in no time uitgespeeld, en als er in het spel gewoon geen moeilijk te behalen stukken zitten dan kiezen veel mensen er ook voor om het spel daarna niet meer aan te raken 'want er zit geen uitdaging in'.

Maar je gaat toch niet Donkey Kong spelen voor het verhaal?

[watabstract]

Dat is exact de reden waarom ik geen gamer ben. Ik ben er nooit behendig in geworden en ik heb er ook nooit geduld voor gehad. Na een paar weken stuntelen lag Zelda voor de Switch 1 al snel stof te verzamelen. Ziet er allemaal leuk uit maar dat gedraai en gemep met 2 van die sticks is niks voor mij. Zodra het Iers te spannend wordt dan gaat mijn motoriek helemaal nergens meer over. Het leek leuk in de covid tijd maar helaas. Zelfs toen werd het snel te saai en frustrerend voor mij. Ieder z'n ding natuurlijk. Ik binge liever een goeie serie.

[magerhert]

Ik ben 48 jaar en dol op games, maar deze game lijkt wel voor 12 jarige. Ziet er zo simpel en saai uit, ik vind het zelfs een belediging voor iemand die een goede game met inhoud wilt spelen. Deze game is een moet een rating krijgen van tot 12 jaar. Dan snapt iedereen het wel.

[DannyXP1600]

Leeftijdsratings zijn nooit tot een bepaalde leeftijd, maar alleen vanaf een bepaalde leeftijd. Leeftijdsratings zijn nooit op een moeilijkheidsgraad gebaseerd, maar enkel op dingen als naaktheid, sex, drugs, geweld en grof taalgebruik.

Dus een Leeftijdsrating van "tot 12 jaar" zou het dus juist wel heel erg onduidelijk maken, in ieder geval voor mij

[Tzar]

offtopic:
Terechte opmerking, begonnen met oldy The Witcher 3 op Easy (net boven Story aan het spelen) en ik vond de combat al zo moeilijk dat ik terug naar Story ben geschakeld. Die Combat interesseert me niet meer, laat me gewoon het verhaal afgaan met leuke combat maar laat me niet sterven omdat ik foutief dodge.

[sdziscool]

waarschijnlijk omdat 4 miljoen tweakers bij vorige reviews gezeurd hebben dat ze een game te makkelijk vonden en dat niet in de review terugzagen.

[TheTeek]

Het boeit je dus wel

Maar eens hoor, Super Mario Bros Wonder vind ik bij vlagen ook veel te moeilijk worden. En dat frustreerd.

[_Pussycat_]

Misschien moeten ze zoiets als "aandachtspunt" zetten inplaats van "plus"/"min", want jij "makkelijk" goed terwijl anderen het slecht vinden.

Hetzelfde met het minpunt "kort verhaal van maar 10 uur" wat ik wel eens zag, voor mij is dat juist een pluspunt. Maakt me verder niet zoveel uit dat Tweakers het (wat mij betreft) incorrect sorteert, dat corrigeer ik in gedachten wel zelf.

[Beakzz]

Blij dat je het er even bij zegt, want dat je steeds ouder wordt is wel een uniek punt :+ Te makkelijk kan zeker een minpunt zijn voor veel gamers. Voor mensen zoals jou is story/easy mode uitgevonden, maar blijkbaar is er maar 1 moeilijkheidsgraad te vinden in deze game dus dat mag dan ook als een minpunt worden aangedragen imo.

[Tweakjur]

Sorry, late reply want was ff een week vrij wegens verhuizing, maarrr.. nee 'te moeilijk' is ook kut (nog kutter) maar te makkelijk haalt voor mij op een gegeven moment de zin om verder te gaan wel iets onderuit. Een baasgevecht in 15 seconden afronden is niet heel tof. Het geeft zo'n gevecht veel te weinig waarde. Een goede balans vinden (of instelbare moeilijkheidsgraad) is hierin wel wenselijk. Smaken verschillen, dus anderen zullen het juist fijn vinden als het makkelijk is, maar íets meer uitdaging had ik wel fijn gevonden. Dit soort onderdelen van het bespreken van een game zijn per definitie persoonlijk. Zoveel mensen, zoveel meningen.

[IlIlIllII]

De console heeft het op momenten namelijk best moeilijk om de framerate op peil te houden.

...

In grote lijnen draait het allemaal prima, maar op sommige momenten merk je dat de Switch 2 het er toch best zwaar mee heeft.

Dit is behoorlijk jammer, gezien hoe soepel en vloeiend de vorige grote Nintendo 3D platformer was (Mario Odyssey) en het publieke gerucht dat DK Bananza door dezelfde studio(tak) is gemaakt. In alle trailers waren de framerate drops vrij makkelijk te zien, dus aan de andere kant is het niet heel verrassend.

Ben vooral benieuwd wat de oorzaak is van deze onstabiele spellen (zie ook Mario RPG, Zelda: Link's Awakening en Zelda: Echoes of Wisdom) de laatste jaren, en waarom andere first-party Nintendo spellen zoals Mario Kart World wél extreem stabiel en soepel zijn.

[ShadLink]

De performance issues zijn er omdat de ontwikkelaars zich richtten op fun en speelbaarheid; opizch prima redenen.

[Cid Highwind]

Prima redenen, alleen staan ze haaks op het accepteren van tekortkomingen in de framerate.

Bovendien onnodig anno 2025. VRR bestaat, implementeer het dan ook in plaats van door een double buffer Vsync meteen van 60 naar 30 fps te droppen wanneer er een fase is dat de framerate even naar er 55 zakt.

[svenk91]

Het artikel heeft het specifiek over dat het spel bij de kaart naar 30fps dropt. Dat is niet nieuws, dat zie je ook vaak in menu’s bij Nintendo games. Oftewel, bij stukken waar meer dan 30fps niets toevoegt. De reden is dat dit de batterij wat bespaart.

Onnodig is het alleen als ze dit uit luiheid ook in docked mode laten gebeuren. Daar verschaft het artikel geen helderheid over helaas.

[IlIlIllII]

Dat is inderdaad waar dit specifieke artikel over spreekt. In andere rapportages is echter te zien dat het spel ook gewoon naar 30fps kan droppen tijdens normale gameplay, zoals 12:48 in de Digital Foundry tech review. Idem dito in handheld mode. Daar heb je uiteraard VRR, maar het minimale window is 40hz - dus als de framerate naar 30fps zakt merk je dit alsnog direct.

Het spel heeft dynamic resolution scaling (in docked mode 1080p tot ca. 1200p), maar kennelijk is dat window niet breed genoeg om framerate drops op te vangen. De keuze om überhaupt DRS te gebruiken in combinatie met double-buffered vsync is nogal merkwaardig.

[Kaasje123]

VRR bestaat maar niet op de manier hoe de dock en switch nu in verbinding staan met de tv. Er is geen oplossing voor USB naar HDMI icm VRR

[Cid Highwind]

Er zijn tests gedaan met de Steam Deck, via het Switch 2 dock, die het tegendeel zouden bewijzen. Ik heb ze nog niet persoonlijk bekeken maar dat er geen oplossing bestaat is onwaarschijnlijk wanneer andere apparaten het wel kunnen.

[Kaasje123]

Ja steamdeck is het schoolvoorbeeld van hacks en buiten de lijntjes kleuren. Het zal ongetwijfeld op een of andere manier gelukt zijn, maar er is geen standaard voor en dus niet gegarandeerd dat het goed werkt in alle omstandigheden.

[Reactie gewijzigd door Kaasje123 op 17 juli 2025 19:53]

[IlIlIllII]

Ik heb altijd een dubbel gevoel bij dit soort antwoorden (van de ontwikkelaar). Alle Nintendo spellen richten zich in de basis op fun en speelbaarheid, dus ik vind dit niet echt een valide reden. Wat er waarschijnlijk wordt bedoeld is dat de speler meer vrijheid heeft, waardoor een performance target moeilijk valt te bepalen. Het is immers een sandbox-achtig spel zoals Tears of the Kingdom of Minecraft, waar je de framerate vrij makkelijk kan laten dippen op talloze manieren. De framerate is merendeels afhankelijk van je eigen acties. Ik heb DK Bananza zelf nog niet gespeeld, dus ik kan moeilijk bepalen hoeveel vrijheid de speler heeft in dit spel en wat de mogelijkheden precies zijn.

Enfin, dank voor het delen van dit interview. Geeft in ieder geval aan dat het een bewuste keuze was van Nintendo. Of het een positieve of negatieve keuze was... dat laat ik even in het midden. De gemiddelde mening van het publiek zal zich vanzelf wel vormen.

[Reactie gewijzigd door IlIlIllII op 16 juli 2025 14:56]

[ShadLink]

Ach ik heb met veel genot Pokémon Scarlet op de originele Switch gespeeld. En die game had af en toe geen framerate problemen (De Switch 2 update maakt die game een stuk beter) Ik denk dat een paar dips in actiescenes met veel op het scherm mij weinig gaat uitmaken.

[rudyman85]

Blij dat de ontwikkelaars daar gewoon open over zijn. Zin in morgen!

[Slicey]

Maar ik denk zelf dat de console het er soms zwaar mee heeft met alle particles en dingen die los kunne komen door het slopen. Dit vraagt vaak veel rekenkracht en is niet echt te vergelijken met Mario Odyssey waar er vrijwel niks destructible was. Zo heeft kan een sterke game pc nog steeds moeite hebben met universe simulator door de vele particles, ik denk dat de performance daardoor niet echt vergelijkbaar is met Odyssey of mario kart world.

[EnigmaNL]

Teleurstellend dat een splinternieuwe console nu al last heeft van framedrops.

[ShadLink]

Ach de originele Switch had die in LoZ Breath of the Wild, de eerste game op de console. En dat werd Nintendo's best verkopende console...


Wanneer er een Switch 3 en een Switch 3 editie van deze game uitkomt in 8 jaar zullen we er gewoon opnieuw van genieten.

[Reactie gewijzigd door ShadLink op 16 juli 2025 14:40]

[sjekneck]

Volgens mij is dat in jaar één van elke console eerder regel dan uitzondering. Maar laten we eerlijk zijn, de meeste consoles zijn sowieso niet zo scherp op het vasthouden van een framerate.

[DLSS]

Dit is de beste exclusive game die je op Switch 2 kan krijgen atm naar mijn mening. Deze game kan in elk geval me veel meer bekommeren dan Mario Kart World. Jammer dat games op de Switch 2 nu al tegen de grenzen van de hardware aanlopen. Maar goed, performance en graphics zijn niet waarom je Nintendo games koopt.

[Pasteis]

Dit is de beste exclusive game die je op Switch 2 kan krijgen atm naar mijn mening.

Dat is ook niet moeilijk met de minimale line-up van games die sinds de launch uit zijn (Switch 2 gebrand).

[DLSS]

Ja het is nog niet veel helaas. Voor zo ver ik weet: Mario Kart World, Nintendo Switch 2 Welcome Tour, Fast Fusion en Donkey Kong Bananza.

Ik hoop erg op een nieuwe Zelda titel.

[Pasteis]

Ja het is nog niet veel helaas. Voor zo ver ik weet: Mario Kart World, Nintendo Switch 2 Welcome Tour, Fast Fusion en Donkey Kong Bananza.

Ik hoop erg op een nieuwe Zelda titel.

Ik heb de Switch 2 en kan nog teren op alle games van de eerste generatie, want heb de Switch niet. Ik wacht dus rustig de komende jaren af, met een shortlist van minimaal 8 games die ik graag wilt spelen ben ik wel eventjes zoet.

[DLSS]

In dat geval kan ik je Zelda: Breath of the Wild en Tears of the Kingdom echt aanraden.

Op de originele Switch was de performance soms behoorlijk storend: de framerate zakte regelmatig onder de 20 fps. Op de Switch 2 haal je daarentegen bijna altijd 60 fps.


Het zijn echt pareltjes die nu beter tot hun recht komen.

[Reactie gewijzigd door DLSS op 16 juli 2025 21:02]

[Pasteis]

In dat geval kan ik je Zelda: Breath of the Wild en Tears of the Kingdom echt aanraden.

Op de originele Switch was de performance soms behoorlijk storend: de framerate zakte regelmatig onder de 20 fps. Op de Switch 2 haal je daarentegen bijna altijd 60 fps.


Het zijn echt pareltjes die nu beter tot hun recht komen.

Bedankt voor de aanraders! Op dit moment ben ik Zelda BoftW al aan het spelen, heel gaaf spel. Alhoewel ik nog meer uitkijk naar ToftK, want ik vind het spel soms wat leeg en eentonig ogen.

Performance zijn indd dik in orde de Switch 2. Ik hoop ook dat de performance issues van DK daarom geen voorbode is dat ze nu al extreem veel van de performance vragen

[cooLopke]

Op die Zelda titel ga je volgens mij toch even mogen wachten vrees ik. De laatste Zelda games dateren van 2024 Zelda: echoes of wisdom en 2023 Tears of the kingdom. Ik verwacht pas in 2026 een nieuwe Zelda titel. Tenzij ze een remaster doen van een oude game. Dat kan in 2025 wel gebeuren, maar een vergelijkbare titel zoals Tears of thé Kingdom denk ik dat pas in 2027 zal komen.

[DLSS]

Ja, ik vrees het ook. Een remaster van iets als Majora’s Mask zou me overigens wel even zoet kunnen houden

Nee klets, ik gun ze de tijd en wacht rustig af. Ik speel eigenlijk vooral op PC en Steam Deck, en heb daar nog een flinke backlog.

Het is denk ik beter dat Nintendo de tijd neemt om weer iets moois neer te zetten, dan dat ze een constante stroom aan games uitbrengen. Liever een paar jaar wachten versus verwatering van de kwaliteit.

[Reactie gewijzigd door DLSS op 16 juli 2025 21:07]

[BiLLY_daKid]

Ik ben nieuw in de wereld van consoles, maar met jonge kindjes ben ik blij met Mario Kart World en vanaf morgen, Donkey Kong. Hopelijk volgen er snel meer.

[Kaasje123]

Ehm tears of the kingdom en breath of the wild zijn ook switch 2 gebrand. En ik vind deze game eerlijk gezegd minder goed dan die 2 dus ja dat is wel moeilijk. =)

[ShadLink]

"Dips naar 30fps" Oké, dat is jammer. Maar ja, meeste games op Switch 1 draaiden op 30fps, als deze game over het algemeen 60fps met een paar dips aanhoudt dan is dat nog steeds dik prima.

"Te makkelijk". Tja, niet elk spel is Dark Souls. Gelukkig. Ik geef games al vaak op als ze te moeilijk worden, dit lijkt een spel te zijn wat ik gewoon kan uitspelen.

[VanderWells]

Het is geen Dark Souls maar Donkey Kong was zeker geen makkelijke platformer. Het is jammer dat die challenge voor de oude DK-fans niet in lijkt te zitten

[Cyrax0508]

Ik denk dat de tegenwoordige 3D platformer, zeker bij Nintendo, een ander uitgangspunt heeft dan een 2D platformer. Bij die eerste is het de ontdekking van de wereld en verzamelen. Over het algemeen vind ik 3D platformers "makkelijker" dan 2D platformers.

[krazzer]

Ik heb dit gespeeld met mijn zoon van 9 bij de Nintendo Switch 2 experience. Naast Mario Kart World was dit de grote game waar de meeste ruimte en aandacht voor was.

Maar ik vond het echt een enorm slecht spel. Ik moet wel bekennen dat ik sinds de NES geen Nintendo consoles meer heb gehad, en de laatste Donkey Kong die ik heb gespeeld was van de SNES.

Wat ik zo slecht vond is de bijna instant beloning die je krijgt bij het minst geringste wat je doet, waarbij je direct overladen wordt met een hele berg bananen. Noem mij ouderwets, maar ik wil toch wel íets van weerstand voelen voordat ik iets bereik in een spel.

Dat je van alles kan slopen is op zich best grappig, maar gaat ook wel weer snel vervelen. Mijn zoon had ontzettend veel zin om deze te spelen, we hebben een kwartier in de rij er voor gestaan. We hebben vaak samen Donkey Kong van de SNES gespeeld. Na afloop vroeg ik wat hij er van vond: "een beetje te makkelijk"

[Rinzwind]

Een game voor de ik-ben-snel-afgeleid-en-wil-altijd-iets-zien-gebeuren-en-makkelijk-generatie. Veel kabaal op het scherm en geluid, weinig inhoud. De video review van Tweakers lijkt ook alleen maar bonken te laten zien. Veel schitters, weinig gameplay. Naja... het zal best wel ok zijn hopelijk.

[sdziscool]

het bonken is de gameplay broeder

[Bintzak]

Dan kan je beter DKC-Returns en Tropical freeze een keer proberen die doen echt eer aan de oude DKC games.

[redboyke]

This is not my donkey kong. Heb liever de oude look en de screenshot zien er heel blurry en grauw uit.

Ik heb 2 switch 1 maar nog geen reden gezien om switch 2 te kopen.

[JanLieuwe]

Al je Switch 1 games draaien er automatisch al beter op, dus zelfs als de nieuwe releases je nog niet aanspreken kun je er al plezier mee hebben.

[NIMIC]

Is dit spel met meer dan 1 persoon tegelijk te spelen?
Dat is eigenlijk waarvoor ik Nintendo spellen vaak leuk vind.

[RayNbow]

Is dit spel met meer dan 1 persoon tegelijk te spelen?

Ja, maar het is zoals in Super Mario Galaxy en Odyssey, waarbij de tweede speler de eerste speler kan helpen. In het geval van DKB bestuur je Pauline en kun je o.a. schreeuwaanvallen uitvoeren.

[Piet_Piraat7]

Ik zou willen dat de lengte van een spel ook vaker terugkwam in reviews als kleine side note, want het AI antwoord van Google slaat de plank nogal mis:


Donkey Kong Bananza is estimated to take around 18 minutes to beat the main story, or about 1 hour to complete the main story and side content, according to HowLongToBeat. To 100% the game, it would take around 1 hour.


Het duurt overigens zo'n 20 uur.

[Reactie gewijzigd door Piet_Piraat7 op 16 juli 2025 14:27]

[THE_BASE]

Lijkt me een prima spel en voor 5 tientjes toch weer genoeg plezier aan te beleven en om Mario Kart World even links te laten liggen!