Grootser en mooier, mist magie Eternal

DOOM: The Dark Ages Review

Mooier en toegankelijker dan ooit

Voordat we naar de conclusie gaan, is het misschien goed om DOOM: The Dark Ages nog even op een technischer vlak onder de loep te nemen. De game draait op de nieuwe id Tech 8-engine en hoewel id Software weinig over de engine heeft geopenbaard, zijn er genoeg verschillen met Eternal zichtbaar. De game doet daarbij heerlijk zijn best om die technische verbeteringen te etaleren.

Tweakers' gametestsysteem

Processor	AMD Ryzen 7 3700X
Moederbord	MSI X570-A Pro
Videokaart	MSI GeForce RTX 4070 Super 12G Ventus 2X OC
Intern geheugen	Corsair Vengeance LPX CMK32GX4M2D3600C18
Ssd	Samsung 990 EVO Plus 2TB
Voeding	MSI MAG A850GL PCIe5
Behuizing	Cooler Master MasterBox MB511

Dat begint bij het ontwerp van de gameomgevingen en personages zelf. Eternal had een vrij cartooneske stijl, terwijl het verhaal, de setting en de algehele sfeer van The Dark Ages een stuk 'realistischer' is, al slaat die term binnen de context van hels gespuis vermoorden natuurlijk helemaal nergens op. Dat relatieve realisme, zoals ik het maar zal noemen, zie je wel duidelijk in de gamewereld terug. Monsters zijn niet langer praktisch lichtgevende neonwezens, maar soberdere monsters van vlees en bloed. Details in die wezens zijn evenals in de Slayer daarbij veel beter zichtbaar. Ook in de spelwereld zie je dat terug. Er is minder nadruk op extreem kleurrijke omgevingsbelichting ten gunste van middeleeuws kaarslicht en vuur.

Hier komt hdr goed van pas. De kleuren van The Dark Ages zijn namelijk wat flets. Door hdr ontstaat er een naar mijn idee broodnodig contrast tussen de sombere kleurenpaletten van de game en de felgekleurde projectielen en omgevingsdetails. Je hebt dan uiteraard wel hardware nodig die dat ondersteunt.

Water en licht

The Dark Ages' id Tech 8 komt in mijn optiek het meest tot zijn recht als er water in het spel is. Water speelt een belangrijke rol in sommige missies, waarbij de Slayer soms zelfs moet zwemmen en duiken. De manier waarop belichting interactie heeft met water, reflecteert op plassen en sfeervol door mistige omgevingen schijnt, is een traktatie. Id Software gaat daar niet verlegen mee om: alleen al in de eerste missie worden de reflecties, water physics en nieuwe extreme weersomstandigheden vol in de spotlight gezet.

Ook kan deze game dankzij de nieuwe engine duidelijk veel grotere omgevingen aan met meer vijanden dan tot dusver mogelijk was. DOOM (2016) en DOOM: Eternal waren immers vrij claustrofobisch. Dat is niet gek gezien de oorsprong van de serie, maar in dit deel voelt alles wat moderner aan, met grote open omgevingen die tijdens gevechten tot arena afgekaderd worden. Als kers op de taart zijn alle omgevingen ook nog eens gevuld met verwoestbare objecten. Kratten, karren, muren en pilaren kunnen op een verrassend realistische manier gesloopt worden, wat een hoop doet tijdens de toch al chaotische gevechten.

Dat alles is uitstekend te doen in 1440p met de hoogste grafische settings op een kaart uit de RTX 40-serie of nieuwer, zeker met DLSS, eventueel in combinatie met Multi Frame Generation. Dat komt mede doordat id Software een scala aan grafische instellingen biedt. Let wel op: The Dark Ages vereist een videokaart die hardwarematige raytracing ondersteunt. Er is momenteel geen optie om raytracing in de game uit te schakelen. Een Nvidia RTX 2060 Super, AMD RX 6600 of iets anders nieuwers is daardoor de minimale vereiste om de game op de pc te kunnen spelen.

Toegankelijkheid ten top

Verder wil ik de toegankelijkheidsopties van DOOM: The Dark Ages nog even in het zonnetje zetten. Ik denk niet dat ik eerder een dergelijke game met dusdanig veel toegankelijkheidsinstellingen heb gespeeld. Visueel kun je alle kleuren aanpassen. Markeringen van gameplayaspecten als het pareermoment en het Dazed-effect kunnen bijvoorbeeld in- en uitgeschakeld worden. Ook kunnen alle kleuren die iets betekenen, bijvoorbeeld groen en paars voor respectievelijk het pareermoment en het Dazed-effect, handmatig aangepast worden, wat handig is voor mensen met kleurenblindheid.

Daarnaast heeft de game een hoop instellingen om de moeilijkheidsgraad aan te passen. Je kunt voor iedere missie en zelfs op ieder moment in een missie de moeilijkheidsgraad helemaal tweaken. Dat omvat onder meer het aanpassen van de schade die je per hit van een vijand krijgt, de tijd die je krijgt om te pareren, de agressie van vijanden, de snelheid van vijandelijke projectielen en zelfs de algehele snelheid van de game. Het is nu afwachten tot iemand een speedrun van de game doet op de hoogste moeilijkheid, met de hoogste schade, met de kortste pareertiming en op gamesnelheid 150 procent.

Die mate van vrijheid benadrukt wederom hoezeer id Software met DOOM games maakt die leuk moeten zijn. Leuk hoeft niet makkelijk te betekenen, maar altijd nét uitdagend genoeg om je goed te kunnen voelen bij een overwinning. Overigens komt de ontwikkelaar je ook buiten die instellingen maar al te graag tegemoet. Als je de minimale hoeveelheid leven overhebt, 5 health, kun je soms desondanks meerdere klappen overleven. Dat is vaak net genoeg om een gevecht door te komen en je goed te voelen. Dankzij de ontwikkelaars dus, ik weet het, maar hé, zelfs de Slayer heeft zo nu en dan zijwieltjes nodig.

• Volgende pagina 6. Conclusie