'Iemand heeft een idee voor een game. Er worden pistolen aan toegevoegd.' Volgens een satirische comic die onlangs door Gamespy werd geplaatst, zijn dat de basisstappen voor elke game. Hoewel uiteraard niet serieus bedoeld, komt de spotprent voor Call of Juarez best een beetje in de buurt, want in essentie hebben we te maken met een avontuurlijk spel waarin je een heleboel knalwerk voor je kiezen krijgt. Niet verwonderlijk: het spel speelt zich af in het Wilde Westen, waar de wet op de tweede plaats komt... na de Colts en rifles dus!
Getest op: PlayStation 3
Ook verkrijgbaar voor: Xbox 360, pc

Call of Juarez: Bound in Blood is de opvolger van Call of Juarez, dat in 2006 op de markt verscheen. Het nieuwe spel is feitelijk een prequel. In Bound of Blood is Billy, een van de hoofdpersonen in het eerste spel, in geen prairies of wegen te bekennen. Bound in Blood draait om de broers Ray en Thomas, waarvan we Ray al kennen als 'Reverand Ray' uit het eerste spel. Thomas zal ten tijde van de eerste game al dood zijn en is de vader van Billy, die in dat spel dus een van de hoofdrollen speelt. Het lijkt wel een soap...
Minder variatie
Met het wegvallen van Billy en met de focus op twee op elkaar lijkende broers, gooit Techland een tweedeling overboord die in het originele Call of Juarez juist zo goed tot zijn recht kwam. Waar Ray stond voor brute actie als vaardige gunman, was Billy afhankelijk van zijn kwaliteit om zich ongezien voort te bewegen. In het spel werden de stukken gameplay van elk personage steeds afgewisseld, waardoor er lekker veel variatie in zat en het spel niet saai werd. Thomas verschilt in zekere zin ook wel van Ray, maar vertrouwt veel vaker op zijn wapens dan Billy. Op die manier is een deel van de variatie weggevallen en dat is jammer.
Techland weet de variatie desondanks voor een deel te behouden door een aantal spectaculaire missies toe te voegen. Zo krijg je af en toe een kanon of een gatling gun om dood en verderf te zaaien onder de vijand. Hoewel deze passages vrij eenvoudig zijn, zorgen ze wel voor lekker veel spektakel. Gek genoeg gaat het nooit vervelen om alles aan gort te schieten. En dat is maar goed ook, want schieten is toch wel de hoofdzaak in Call of Juarez: Ray en Thomas laten bij voorkeur hun wapens spreken. Die houding komt met name goed naar voren in de duels die je af en toe uitvecht met andere gunmen. Hierbij vecht je een quickdraw-duel uit, waarbij je vooral moet zorgen eerder te schieten dan je tegenstander. In deze stukjes bereikt de spanning een hoogtepunt, en dat in een zeer originele uitwerking.
In de basis is Call of Juarez: Bound in Blood echter een redelijk standaard shooter. Game-ontwikkelaars hebben inmiddels wel door dat de besturing die ooit geïntroduceerd werd in Call of Duty, algemeen geaccepteerd wordt als 'de' besturing voor een shooter op een console. Zodoende zul je snel gewend zijn aan de besturing en niet al te veel moeite hebben met het neerschieten van vijanden. Behalve het standaard knalwerk hebben Ray en Thomas beide ook een trucje om snel af te rekenen met meerdere vijanden. Rays speciale kracht kennen we uit het eerste spel; Ray kan in de Concentration mode in slow-motion meerdere vijanden spotten, om ze daarna in een snelle salvo allemaal af te knallen. Thomas beschikt ook over een soortgelijke vaardigheid, al werkt het bij hem net even anders. Bij Thomas zoekt de game zelf de vijanden uit, en hoeft de speler alleen de thumbstick heen en weer te halen; een beweging die staat voor het steeds opnieuw aanspannen van de haan van de Colt.

Hoewel het schieten niet vervelend is, ligt het gevaar van te veel herhaling wel degelijk op de loer in Call of Juarez: Bound in Blood. Hoewel het verhaal de hoofdpersonages geregeld naar nieuwe omgevingen leidt, voelen alle levels min of meer hetzelfde aan. De gameplay wordt geregeld opgebroken door tussenscènes die het verhaal vertellen, en dat zorgt ervoor dat het spel een prima gemiddelde snelheid aanhoudt. Dat verandert echter niets aan het feit dat de gameplay na een paar uur repititief gaat aanvoelen. Op dat moment ga je je ook ergeren aan de tijd die je personage nodig heeft om zijn guns te herladen. Dat ging in die tijd kogel voor kogel, en ook in Call of Juarez zul je daarop moeten wachten. Realistisch? Dat wel. Leuk? Niet echt.
Broedertwist
Met die tussenscenes is dan weer weinig mis. De voice-acting is overtuigend en Techland weet met de tussenscenes geregeld emotionele snaren te raken, waardoor je als speler behoorlijk betrokken raakt bij het verhaal. Dat verhaal begint met de twee broers die samen in het leger zitten tijdens de Amerikaanse burgeroorlog, maar al snel besluit het tweetal een eigen weg in te slaan. Als outlaws zijn de broers uiteraard opgejaagd wild, waardoor de vijanden in het spel variëren van soldaten tot indianen: eigenlijk ziet iedereen de broertjes liever dood dan levend. Gaandeweg het verhaal ontstaan er spanningen tussen Ray en Thomas, waarover we uiteraard niets gaan verklappen...
De tussenscènes zijn van hetzelfde niveau als de graphics in het algemeen. Vooral de achtergrondomgevingen zien er bij vlagen schitterend uit. Call of Juarez verscheen in 2006 kort na The Elder Scrolls IV: Oblivion, en hield zich grafisch gezien goed staande tegenover dat spel - een prestatie van formaat. Het is dan ook goed om te zien dat Techland dat grafische niveau heeft vastgehouden en zelfs uitgebouwd. Behoort Bound in Blood dan tot de mooiste games van dit moment? Waarschijnlijk niet, maar de Wild West-sfeer wordt zeer behoorlijk overgebracht, en dat is het belangrijkste.
Bounty
Nieuw ten opzichte van het eerste deel is de multiplayer-modus. Hoewel we ons afvragen of deze modus in staat is om het spel te dragen, zoals de multiplayer-modus van Modern Warfare dat bijvoorbeeld doet, staat de modus zeker zijn mannetje. Bound in Blood biedt de speler een aantal standaard spelvormen, met als meest interessante een objective-based modus. De multiplayer van Call of Juarez 2 scoort echter vooral met een systeem dat spelers beloont voor het afschieten van betere spelers. Hoe langer je niet dood gaat en hoe meer tegenstanders je neerschiet, des te groter de 'bounty' op je hoofd is en des te aantrekkelijker je bent voor andere spelers. Het maakt de multiplayer net iets meer de moeite waard.