Theater redden
Princess Peach: Showtime!
Princess Peach: Showtime is een gezellige, kleurrijke sidescroller die Princess Peach nu eens niet afhankelijk laat zijn van de heldendaden van Super Mario, maar haar zelf de hoofdrol laat spelen. Ze speelt die in een groot aantal kleine toneelstukjes, die spelen als een lange serie minigames. Ze bieden variatie, maar zijn over het algemeen erg makkelijk. Voor iets serieuzere gamers heeft het spel waarschijnlijk net te weinig om het lijf. Toch zijn diverse toneelstukjes vermakelijk om te spelen en het is moeilijk om niet vrolijk te worden van de stijl van de game. Die stijl had technisch wel wat beter gekund, want de game oogt soms aardig low-res en kampt zelfs dan nog af en toe met haperingen. Dat heeft mede tot gevolg dat Princess Peach: Showtime toch een beetje tegenvalt, al zullen jongere gamers daar misschien geen boodschap aan hebben terwijl ze zich storten op de lekker diverse inhoud van de minigames.
Het komt weleens zo uit dat je als Tweakers-redacteur met verschillende tests tegelijk bezig bent. Dat gebeurt andere redacteuren vaker, games reviewen is meer een singlethreaded aangelegenheid, maar soms gebeurt het mij ook. Dat dat lekker afwisselend is en leuke tegenstellingen oplevert, is logisch, maar zo extreem als in de afgelopen weken heb ik het zelden meegemaakt. Ik begon een gemiddelde werkdag ’s morgens in het Japan van eind negentiende eeuw en was als eenzame ronin hoofden en ledematen aan het afhakken in allerlei bloederige scènes. 's Middags verhuisde ik dan naar mijn Switch om allerlei avonturen te beleven in het theater waar Princess Peach de hoofdrol vertolkt in diverse toneelstukken. Rauwe, harde actie aan de ene kant en roze jurkjes aan de andere.
Om het nog leuker te maken: beide games hadden hetzelfde reviewembargo, dus leek het me leuk om ze dan ook maar tegelijk te publiceren. Ben je meer van het hardere hakwerk en heb je een PlayStation 5, dan kun je terecht bij de review van Rise of the Ronin. Voor gamers die behoefte hebben aan wat meer vrolijkheid, en dan wel op een Nintendo Switch, gaan we het hier over Princess Peach: Showtime hebben.
We kennen Princess Peach natuurlijk vooral als de prinses die keer op keer in de problemen komt, waarna Mario haar komt redden in een van de vele games uit de Super Mario-reeks, met alle spin-offs die daarbij horen. Toch is dit niet de eerste keer dat Nintendo de vaak in het roze gehulde prinses de kans geeft om op eigen benen te staan. In 2005 verscheen bijvoorbeeld al de Nintendo DS-game Super Princess Peach. Dat was een game in de stijl van Super Mario Bros, maar dan dus met Peach in de hoofdrol. Daarnaast was en is Princess Peach een vast onderdeel van het aanbod aan personages in games als Mario Kart, Mario Party en Super Smash Bros. Maar: Princess Peach: Showtime is wel de eerste game sinds Super Princess Peach waarin de prinses zelf weer eens de hoofdrol speelt, een kleine twintig jaar na dato.
Sprankelfee, sprankels en Sprankteurs
Het avontuur begint dit keer als een van de Toads een advertentie over het Sprankeltheater aan Peach laat zien. In dit theater moeten fantastische shows te zien zijn, maar niets blijkt minder waar. Aangekomen in het theater blijkt dat de kwaadaardige Grape en haar bende, de Zure Tros, het theater hebben overgenomen en de hoofdrolspelers uit de verschillende toneelstukken hebben ontvoerd. Om deze hoofdrolspelers, zogeheten Sprankteurs, en het theater te redden, moet Princess Peach zelf de hoofdrol gaan spelen in allerlei verschillende toneelstukken. Dat doet ze met behulp van Stella, een sprankelfee die Peach aan speciale krachten helpt. Ook kom je ‘sprankels’ tegen, die Peach transformeren, zodat ze de hoofdrollen van de verdwenen Sprankteurs kan overnemen. Op die manier kan Peach veranderen in onder meer een zwaardvechter, een cowgirl, een taartenbakker en een detective.
Dit schetst de opbouw van de game al vrij helder. Je start de game in een centrale ruimte van het theater en vanaf daar kun je allerlei zalen in. Er zijn ook trappen naar boven en beneden, maar daar kun je nog niet meteen naar toe. De game begint met een eerste toneelstuk, waarin Peach verandert in Zwaardvechter Peach. Door de transformatie wordt Peach voorzien van een zwaard en bijpassend pak, alsof ze klaar is om de vijfde musketier te worden. Met haar nieuwe zwaard kan ze de bendeleden te lijf en het toneelstuk afsluiten. Dat duurt over het algemeen niet heel lang. De meeste toneelstukken heb je met een kwartiertje wel uit. Dat houdt het tempo er lekker in en zorgt ook voor variatie, want een volgend hoofdstuk geeft Peach weer een andere rol en andere speciale krachten. Dat betekent overigens niet dat je niet terugkeert bij eerdere rollen. Elke variant kent namelijk verschillende hoofdstukken. In de derde ‘act’ van elke soort bevrijdt je de Sprankteur die hoort bij dat toneelstuk, en kom je een stapje dichter bij je doel: het theater ontdoen van de invloeden van Grape.
Gevarieerd en kleurrijk
Het succes van Princess Peach: Showtime hangt dus grotendeels af van de inhoud van de toneelstukken en wat je daar zoal te doen krijgt. Gelukkig is dit iets wat je over het algemeen wel aan Nintendo kunt overlaten. De verschillende toneelstukken zijn veelzijdig en bieden dus steeds heel andere gameplay. Daarbij is niet elke variant even leuk, maar dat is ook aan smaak onderhevig. Ik heb bijvoorbeeld heel weinig met Banketbakker Peach. In deze levels kan Peach Theets, de wezentjes die het theater bevolken, redden door allerlei prachtige taarten te bakken. Dit stuk was voor mij wel even doorbijten, maar ik kan me best voorstellen dat anderen het juist enorm leuk vinden.
Actie en afwisseling
Gelukkig sprak het merendeel van de toneelstukken me zeker aan. Zwaardvechter Peach is een goed begin, met meteen lekker veel actie. Actieheld Peach en Cowgirl Peach bieden die actie ook. Detective Peach is van een heel andere orde, maar zeker niet minder geslaagd. Hier zijn tempo en vaardigheid een stuk minder belangrijk, maar komt het meer aan op deductie en goed opletten op wat de Theets in het stuk je zoal vertellen. De raadseltjes zijn niet moeilijk om op te lossen, maar toch is de tempowisseling welkom. Je kunt trouwens deels zelf bepalen in welke volgorde je de toneelstukken doet. Je speelt telkens een nieuwe verdieping van het theater vrij, met daarin vier nieuwe toneelstukken. De volgorde waarin je die afwerkt, kun je zelf bepalen. Ik vond het trouwens best sterk dat er op latere verdiepingen ook nog nieuwe soorten transformaties werden toegevoegd, zelfs toen ik dacht alle varianten wel gezien te hebben.
:strip_exif()/i/2006574662.jpeg?f=imagearticlefull)
In algemene zin is Princess Peach: Showtime een makkelijk spel. Het is duidelijk dat kinderen de game ook moeten kunnen spelen. Extra uitdaging is te vinden in het verzamelen van alle sterren, wat nog best lastig is. Een aantal keer lukte het me om alle collectibles al bij de eerste poging mee te pakken, maar vaker waren daar extra pogingen voor nodig. De baasgevechten zijn verder iets lastiger dan de rest, maar ook zeker niet moeilijk. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik me echt moest concentreren om verder te komen in Princess Peach: Showtime. Dat maakt het spel heel geschikt om te spelen terwijl je languit op de bank ligt en zin hebt in een makkelijk tussendoortje. Wie echter op zoek is naar uitdaging, komt van een koude kermis thuis.
Kleurrijk
Grafisch doet Princess Peach: Showtime precies wat je ervan verwacht. Het is een enorm kleurrijk geheel, met per wereld natuurlijk steeds net wat andere accenten. De typerende roze jurk komt vaak terug, maar wordt bij elke transformatie ingeruild voor steeds weer een andere leuke outfit. De spelwereld oogt vaak wat simpel, maar daar is een verklaring voor: het zijn decorstukken. Elk level is immers een toneelstuk. Dus als de huizen en achtergronden wat simpel lijken … Dat is nu eenmaal hoe het er soms uitziet in een theater.
:strip_exif()/i/2006574642.jpeg?f=imagearticlefull)
Simpel betekent overigens niet dat het niet mooi kan zijn, maar de schoonheid zit vaker in inventief ontwerp dan in grafische pracht en praal alleen. Onderwater langs vijanden sneaken terwijl Peach met een pijpje kan ademen, als een volleerde ninja tussen twee muren omhoogklimmen, spelend met de zwaartekracht afwisselen tussen het plafond en de vloer: je komt het allemaal tegen en de gameplay sluit er uitstekend op aan. We noemden al het taartenbakken, maar het uitvoeren van een ijsdans of het tegenhouden van een gekaapte trein zijn ook zeker memorabel. De game én zijn hoofdpersonage zijn van alle markten thuis, zo blijkt.
Niet helemaal soepel
Op technisch vlak viel trouwens op dat de game af en toe moeite heeft om soepel te draaien. Dat is op zich al vreemd, want bij het spelen valt ook op dat de game in een relatief lage resolutie gerenderd lijkt te worden. Dat, gecombineerd met het feit dat het spel in 30 frames per seconde draait, zou op het gebied van prestaties juist een voordeel moeten zijn, maar dat voordeel is nergens te bekennen. Ik heb de game niet aan onze framerateanalyse onderworpen, maar zag meer dan eens framedrops die echt opvallen als je aan het spelen bent. Dat is vreemd en ook niet wat we gewend zijn van Nintendo. Ik moet trouwens zeggen dat de screenshots er minder goed uitzien dan ik wat voorbij zag komen op de Switch zelf, al speelt natuurlijk mee dat het beeld van de Switch kleiner is er waarschijnlijk daarom beter uitziet.
Conclusie
Princess Peach: Showtime is een leuk spel waarmee waarschijnlijk ook jonge kinderen aardig uit de voeten kunnen, hoewel de game bedoeld is voor wie ouder is dan zeven jaar. De game is niet al te moeilijk en de levels zijn steeds best kort. Een kwartiertje gamen is voldoende om een van de toneelstukjes door te spelen. Die toneelstukjes bieden lekker veel variatie en het is leuk om Peach steeds in een andere rol te zien, ook al zal niet elke rol even goed aansluiten bij wat je leuk vindt. Gamers die zoeken naar uitdaging, kunnen Princess Peach: Showtime overslaan. Voor hen is de game te makkelijk en niet veel meer dan een verzameling aardige minigames, zonder een al te indrukwekkend verhaal. De game is verder lekker kleurrijk en vrolijk, maar op technisch vlak blijft er wat te wensen over. De resolutie had hoger gemogen en zelfs met die lage resolutie loop je al tegen wat prestatieprobleempjes aan. Die maken de game zeker niet onspeelbaar, maar omdat ze zo ‘on-Nintendo’ aanvoelen, vallen ze op en hebben ze mede tot gevolg dat Princess Peach: Showtime net wat minder overtuigend is dan menige andere game van Nintendo.
:fill(white):strip_exif()/i/2006285168.jpeg?f=thumblarge)
:strip_exif()/i/2006574602.jpeg?f=imagearticlefull)
:fill(white):strip_exif()/i/2006285168.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_icc():strip_exif()/i/2006182034.jpeg?f=fpa_thumb)
:strip_exif()/i/2006088070.jpeg?f=fpa)
:strip_exif()/i/2004972260.jpeg?f=fpa)
/u/45661/Moogle.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/216576/AlfaGT.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/266273/crop5e26d80cce2b0_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/442683/crop5fec373845e2f_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/463663/crop5e20634ff1754.jpeg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/440790/crop60e0149d5066c_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/1254942/crop6305f31c1a2e5_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/293840/duif4.jpg?f=community){kind=small}
/u/664291/crop55c885bd3122a_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/94596/crop643fb12fd4e6d.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/180835/crop561bfe5a48ce0_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
/u/1199540/crop677c3c8f2c048_cropped.png?f=community){kind=small}
/u/176463/crop66a025e6d542f.png?f=community){kind=small}