Resident Evil 5

Breekpunt

Een goede game rukt je weg uit de werkelijkheid, voor een ontspannende vlucht naar een fictieve wereld. Een wereld waarin alles kan en niets onmogelijk is. Een wereld zonder verplichtingen of verantwoordelijkheden en bovenal zonder gezeur. Als gelukkig getrouwd gamer leek het me een ware ramp, dat ik uitgerekend in een van mijn favoriete gameseries op pad gestuurd zou worden met een zeurend, vragend vrouwmens dat zich constant in de nesten werkt.

Getest op: Xbox 360
Verschijnt ook voor: PlayStation 3

Na Resident Evil 3 besloot men bij Capcom dat het, voor wat zombies betreft, wel goed was zo en dat het tijd werd om de serie een radicale 'make-over' te geven. Raccoon City werd letterlijk weggevaagd, zombies werden ingeruild voor parasieten en zelfs de tijd van kansloze dialogen liep ten einde. Resident Evil 4 was bijna vijf jaar in productie en werd zeker drie keer volledig gewijzigd, voordat men in 2005 de game aan de wereld presenteerde. Met de komst van de ‘nieuwe Resi’ leek de serie wat meer volwassen geworden en de game werd een daverend succes. Resident Evil 4 zat beter in elkaar, speelde als een trein en vertelde een verfrissend nieuw verhaal. Toch was de game, ondanks alles, niet perfect en het grootste kritiekpunt bleek te luiden dat Resident Evil niet meer zo eng was. En dat is dus, nog voor we inhoudelijk op de game ingaan, het grootste probleem van Resident Evil 5. Wie vond dat deel vier een beetje te ver van de originele formule afdwaalde, zal in dit deel een game vinden die met de serie breekt en die in geen enkel opzicht nog eng genoemd kan worden, behalve dan op het gebied van geloofwaardigheid.

Waar is de A-factor?

In Resident Evil 5 is het niet Leon Kennedy, maar niemand minder dan oudgediende Chris Redfield die te maken krijgt met de nieuwste terreurdreiging. Als lid van de BSAA, een eenheid speciaal opgericht om biologische dreigingen aan te pakken, wordt Chris naar Afrika gestuurd om een mysterieus virus te onderzoeken, dat de bevolking van het fictieve land Kijuju in zijn greep houdt. Tijdens zijn onderzoek wordt hij bijgestaan door een plaatselijke agente, genaamd Sheva Alomar. Al snel blijkt dat er veel meer aan de hand is dan Chris ooit had durven dromen, en belanden we wederom in de duistere wereld van Resident Evil. Al valt dat laatste eigenlijk wel mee, aangezien Resident Evil 5, op een kleine passage in een verlaten mijn na, de minst donkere game in de serie is. Helaas doel ik hierbij niet alleen op het ontbreken van enge donkere plekken in de game, maar ook op de vrijwel volledig absente angstfactor.

Gemuteerde honden

In Resident Evil 5 is het nog altijd niet mogelijk om te lopen terwijl je aan het schieten bent. Het lijkt wellicht een loze opmerking, zo aan het begin van de alinea, maar er zijn genoeg mensen die dit achterhaalde stukje gameplay bestempelen als volwaardig angstelement. Ook zou het volgens velen ‘doodeng’ zijn dat tijdens gerotzooi in je inventory de actie gewoon doorgaat en de speler dus gedwongen wordt snel te reageren op crisissituaties. Aan het eind van het liedje zijn dit natuurlijk slechts een paar elementen die de spanning wat opvoeren, maar ze maken de game nergens echt eng. In met name de eerste paar games in de serie loerde het gevaar achter elke hoek, had je altijd te weinig kogels en schrok je je bijna dood wanneer de doodse stilte bruut werd verstoord door gemuteerde honden die door de ramen doken. De game dwong je op je hoede te zijn en bestrafte roekeloos gedrag met een gruwelijke dood. In Resident Evil 5 is dat precies andersom en is zelfs het beklemmende gevoel van eenzaamheid en isolatie uit deel 4 nergens meer te bekennen.

Computergestuurde muts

In Resident Evil 5 wordt de speler van begin tot eind bijgestaan door de eerdergenoemde Sheva. Je bent dus nooit alleen, sterker nog: je bent met Sheva zelfs in goede handen. Alles wat in de verste verte eng had kunnen zijn wordt nu een soort van 'knus', aangezien Chris en Sheva alles met elkaar delen. Ze voeren ook 'goede' gesprekken en het is soms echt beregezellig. Het enige probleem schuilt in het feit dat niet alleen jij, maar ook je partner in leven moet blijven om verder te komen, maar los daarvan is Resident Evil nauwelijks moeilijk te noemen. Eigenlijk zag ik er echt niets in om de game van begin tot eind als een veredelde babysitter rond te moeten lopen, opgezadeld met de belofte dat ik, als ik mijn ‘bagage’ kwijt zou raken, ook mijn verdere reisje beëindigd zou zien. Wat dat betreft ben ik meer van de oude stempel. Het liefst vertrouw ik op mezelf en speel ik in de wetenschap dat de fouten die ik maak de mijne zijn, en niet die van een onuitgenodigde computergestuurde muts die voortdurend in de weg loopt.

Gezellige sidekick

Het ging dan ook meteen al mis tussen mevrouw Alomar en ondergetekende, toen bleek dat onze ijverige jongedame ongevraagd overal items, geldschatten en munitie aan het wegsnaaien was, terwijl ik net enkele rondslingerende documenten bestudeerde. Mijn irritaties ebden gelukkig snel weg, toen ik erachter kwam dat ik uiteindelijk degene ben die bepaalt wat zij bij zich draagt. Ik gaf haar, hoffelijk als ik ben, een handjevol herbs en ging zelf met een jachtgeweer en shotgun op pad. Als wandelende itembox verrichtte ze helaas slordig werk, wat zich met name in haar reactie op lichte verwondingen manifesteerde. Chris hoefde maar van een trap te vallen of mevrouw smeet er zonder schaamte een ‘First aid spray’ tegenaan. Ook schoot ze zichzelf door haar munitie heen alsof het niets kostte en riep ze om de twintig seconden om hulp wanneer ze zich weer door een groep vijanden had laten insluiten. Desondanks bleek het moeilijk om lang boos te blijven op Sheva, daar ze in praktijk een sportieve, gezellige en soms zelfs betrouwbare partner bleek.

Oude bekende

Waar ik meer moeite mee had op de lange termijn bleek de extreme voorspelbaarheid van de game. Met name de grotere gevechten, de confrontaties met de eindbazen en zelfs de ‘reünies’ in het laatste deel van de game wisten me nergens te verrassen. Ook deze game is verdeeld in een zestal gebieden die elk uit twee of drie kleinere chapters bestaan. Op zich niets mis mee, maar nergens in de game gebeurde iets dat ik niet allang zag aankomen. De delen met de 'quicktime events', de gedeeltes waarin je een artilleriestuk moest bedienen, alles had ik al eens eerder gezien of beleefd, al moet ik toegeven dat ik zeker wel verrast werd toen een schaamteloze kopie van een oude bekende uit de vorige game ineens opdook, in de hoop dat ik vergeten was wat zijn zwakke plekken ook alweer waren. Wel nieuw voor de serie zijn de 'shoot-outs' achterop een Humvee en op een boot, maar ook hier zat niets bij dat we niet al eens eerder in andere games hebben gezien.

Weinig vooruitstrevend

Goed, de nieuwe Resi speelt zich af in Afrika, is bijzonder voorspelbaar, niet eng en hij bevat een aardige gameplay-gimmick genaamd Sheva. Allemaal leuk en aardig, maar hoe speelt de game? Verwacht als antwoord op deze vraag zeker geen woorden als ‘vooruitstrevend’ of ‘revolutionair’ want eenieder die deel 4 heeft gespeeld heeft in zekere zin Resident Evil 5 ook gespeeld. Chris beweegt en loopt heen en weer met behulp van de twee analoge sticks. Door de linkertrekker ingedrukt te houden trekt de beste man zijn vuurwapen en onder de linkerbumper zit een uit de kluiten gewassen kapmes. Door vervolgens de rechtertrekker in te drukken hakt of schiet Chris er lustig op los. Onder de rechterbumper zit een kaart van het gebied verborgen, die tijdens het spelen voor het gemak gewoon in beeld kan blijven. Door de A-knop ingedrukt te houden en te bewegen gaat onze held rennen en met X pakt hij spullen op, opent hij deuren of voert hij acties uit. Er kan ook in deel 5 weer gebruik gemaakt worden van de zogenaamde ‘quickturn’. Door op A en naar beneden te drukken draait onze held zich direct om zodra er gevaar van achteren dreigt.

Ruilwaar

Met een druk op de Y-knop komen we terecht in het inventorymenu, dat net als de landkaart in beeld blijft tot je hem weer wegdrukt. Dit betekent ook dat de actie gewoon doorgaat, terwijl je een herb gebruikt of een granaat pakt, wat duidelijk geïnspireerd is door de game Dead Space, maar daardoor zeker niet misplaatst is in dit avontuur. Eenmaal in het inventorymenu opent een druk op de rechterbumper ook het menu van Sheva en kunnen wapens, kogels of herbs worden uitgewisseld. Onderweg vind je uiteraard weer tal van geldschatten of munitie, maar daarnaast is er ook nog van alles te koop. Na elk level verschijnt namelijk een scherm met je prestaties in beeld. Hoeveel tegenstanders geneutraliseerd werden, hoe vaak je vermoord werd en hoe snel je het level uitspeelde zijn slechts enkele elementen die de ranking voor dat level bepalen. Voorbij dit scherm kom je in een menu terecht waarin schatten kunnen worden verkocht en wapens kunnen worden gekocht en waar bovendien elk van de beschikbare wapens kan worden aangepast op het gebied van capaciteit, vuurkracht en laadsnelheid.

Bizarre koopman

Op dit scherm bevindt zich naast het inventorymenu van beide personages tevens een menu met de gevonden schatten, en een menu dat dienst doet als overkoepelende itembox. Die zul je zeker nodig hebben, aangezien er bijzonder veel wapens in de game verstopt zitten en onze helden maar een paar dingen tegelijk kunnen meenemen. Elk van de personages beschikt over een negental slots voor hun items en overbodige zaken moeten zo nu en dan worden weggegooid om plaats te maken voor andere, meer belangrijke dingen. Zo kan het dus gebeuren dat er tien items in de itembox zitten, terwijl Chris en Sheva ook nog eens ieder negen items bij zich dragen. Het klinkt vast wat ingewikkeld, maar geloof me - je bent in twee minuten volledig thuis in dit ‘nieuwe’ systeem. Het belangrijkste dat je moet onthouden is dat het gepuzzel met itemkoffers verleden tijd is en dat de bizarre koopman uit deel 4 solliciteert naar een functie bij Mortal Kombat, en er dit keer dus niet bij kan zijn.

Samen uit, samen thuis

Naast het kopen en verbeteren van wapens, is het zaak elk van de personages met de juiste spullen voor de klus op pad te sturen. Als Chris een lege shotgun draagt terwijl Sheva de kogels bij zich heeft is dat slordig gepland en is het maar goed dat items onderling gemakkelijk kunnen worden uitgewisseld. Zit er echter een zware bossfight aan te komen en loop je beide met een simpele revolver rond, dan valt er weinig te wisselen en zul je - na een brute dood - zwaarder geschut moeten selecteren. Zo wordt de speler gedwongen goed na te denken welke spullen er mee moeten en is een goede verdeling van wapens tussen beide personages vaak de enige sleutel tot succes.

Goede samenwerking tussen Chris en Sheva is dan ook absoluut de basis van deze game. Gezien de korte singleplayer kan worden gesteld dat Resident Evil 5 bijzonder zwaar leunt op de ingebouwde co-opmodus. Zoals in zoveel games komt een dergelijke modus natuurlijk pas echt tot leven zodra twee vrienden in de huid van de hoofdrolspelers kruipen en samen op oorlogspad gaan. Met zijn tweeën op de bank, of gewoon via internet samen het avontuur induiken blijkt in de praktijk een stuk leuker dan het wellicht op het eerste gezicht lijkt. Het geeft ons bovendien een goed beeld van wat de makers met deze game voor ogen hadden.

Lekker lang leuk

Vooral als je midden in een vuurgevecht zo snel mogelijk kogels en items moet verdelen of een strategie moet bedenken om beide zonder kleerscheuren uit de zoveelste dodelijke situatie te ontsnappen, zul je zien dat de game wel degelijk aardig wat kracht bezit. Horen we daar positieve geluiden? Jazeker. Resident Evil 5 mag een ietwat slappe Resi-game zijn, buiten de context en beschouwd als game op zich is er meer dan genoeg plezier te beleven aan het behoorlijk vermakelijke spel. De co-opmode staat garant voor een enorme replaywaarde, wat gezien het enigszins korte singleplayeravontuur natuurlijk meer dan welkom is. Daarnaast heeft Resident Evil 5 nog andere leuke extra’s in huis, die de game lekker lang leuk houden. Zodra je de game uitspeelt komt Sheva namelijk vrij als speelbaar personage, en wordt bovendien de uit deel 4 bekende ‘Mercenary-mode’ vrijgespeeld. De Mercenary-mode was in Resi 4 al geweldig, maar in deel 5 is deze modus de enige plek waar de speler kans maakt iets van angst te ervaren.

In de replay

Er kan ook weer genoeg worden verzameld, in de zin van vrijgespeelde cutscenes, werkelijk enorme achtergrondverhalen en tientallen 3D-modellen van de helden en monsters die de game rijk is. Wie het onderste uit de kan wil halen kan weken vooruit met Resident Evil 5. Toch blijft het, ondanks de indrukwekkende replaywaarde, een groot gemis dat Resident Evil 5 in essentie een matige Resi-game is en daarnaast gewoonweg niet eng is. Aan het uiterlijk van de game heeft het niet gelegen. Grafisch is de game misschien geen enorme verbetering ten opzichte van zijn voorganger, maar hij ziet er zonder meer schitterend uit. Met name kleine details, animaties van zowel de helden als monsters en de gezichtsuitdrukkingen zijn prachtig vormgegeven. Daarnaast is ook de speelwereld fraai, strak vormgegeven en sterk gedetailleerd.

Kansloos geplop

De achtergrondmuziek verandert zodra er gevaar dreigt, voice-acting is op de bespottelijke Ricardo Irving na prima uitgevoerd en op het kansloze geplop van de standaardrevolver na zijn ook de geluidseffecten dik voor elkaar. Grafisch en vooral op het gebied van replaywaarde scoort de game hoog, het hele co-op gebeuren werkt prima en ook moet ik toegeven dat Sheva ondanks alles een erg aardige toevoeging is op het geheel. Grijpen we ten slotte even terug naar de intro van deze review, dan mag geconcludeerd worden dat Resident Evil 5 een goede game is, zelfs al is dat ouderwetse Resi-gevoel op het aardige verhaal na nauwelijks aanwezig. Stiekem wil ik eigenlijk wel weer terug naar dat oude, echt enge landhuis.

Conclusie

Resident Evil 5 bewijst dat Capcom niet meer precies weet wat de term 'survival horror' precies inhoudt. Die notie is eigenlijk het engste dat deze ietwat flauwe Resi-game te bieden heeft. Alles is gruwelijk voorspelbaar, totaal niet eng en het voelt op tal van punten meer aan als een director’s cut van het sterkere deel 4 dan als een volwaardig nieuw deel in de reeks. Plaats je de game echter buiten de Resi-context, dan zul je merken dat er een bijzonder vermakelijk geheel overblijft dat - afgezien van wat kleine slordigheidjes en ietwat gedateerde gameplay - aardig wat vertier biedt en prima in elkaar zit. Maar aan het eind van het liedje moet dit toch een Resident Evil-game voorstellen en hebben we het met Capcom niet over de eerste de beste ontwikkelaar, waarmee ik maar wil zeggen dat we best hoge verwachtingen mogen hebben. Achteraf beschouwd was het een aardig avontuur, maar desondanks raak ik dat gevoel van lichte teleurstelling maar niet kwijt.

Pluspunten

+ Explosief avontuur
+ Grafisch dik in orde
+ Hoge replaywaarde
+ Geweldige co-op

Minpunten

- Te kort en te gemakkelijk
- Erg voorspelbaar en niet eng
- Resi-gevoel blijft uit

Cijfer: 8,5

Titel	Resident Evil 5
Platform	Xbox 360, PlayStation 3
Ontwikkelaar	Capcom
Uitgever	Capcom
Releasedatum	Inmiddels verschenen

Laagste prijzen voor: Resident Evil 5, Xbox 360

Winkel Beoordeling ​ Prijs ​

• Amazon.nl Marketplace 2.5 van 5 sterren (8 shopreviews)
  |Gratis € 26,56 Bekijk

Laagste prijzen voor: Resident Evil 5, PS3

Winkel Beoordeling ​ Prijs ​

• bol Plaza 3 van 5 sterren (9 shopreviews)
  |Gratis € 20,85 Bekijk

Reacties (53)

[Jan Laros]

Ik heb deze game met veel meer plezier gespeeld dan de reviewer (en speel hem nog steeds, trouwens) . Ik vond het juist heerlijk dat de game zo veel op RE4 lijkt. Als Resident Evil-fan hoopte ik dat de game niet al te vernieuwend en afwijekend ten opzichte van RE4 zou zijn.

Het verhaal is weer lekker over the top, de shoot outs zitten boordevol aktie en de (sub-)bosses zijn weer groots als vanouds.De coöp daaraan toegevoegd maakt de game qua replay-waarde nog groter.

Ik vind het trouwens wel een goede, duidelijke review. Vooral het feit dat er amper aandacht aan de besturing wordt besteed, vind ik een prestatie op zich . Dat de reviewer een andere mening is toegedaan dan deze RE-fan is volkomen normaal. Als je een fanboy impressie van de game wilt lezen, mijn blog is recent van een update voorzien .

[cuberob]

"als RE-fan hoopte ik dat de game niet al te vernieuwend en afwijkend ten opzichte van RE4 zou zijn"

Begrijp me niet verkeerd, ik ben het helemaal met je eens maar vraag jezelf eens af, ben je een Resident Evil fan OF een Resident evil 4/5 fan? Ik zelf val namelijk (ook?) in de 2de categorie. De stijl van Resident evil (0) 1,2 en 3 is toch wel heel anders dan 4 en 5. Het is van een echte horror game naar een (imho) spannende _puzzle_ action shooter gegaan. Begrijp dan ook wel dat voor sommige (echte?) RE fans deze game wel vet is, maar toch niet helemaal wat ze zoeken. De horror is gewoon niet echt aanwezig in tegenstelling tot de vroegere delen. RE5 ben ik zo doorheengerend dat is me bij 1 nooit gelukt.. (oké toen was ik 12? misschien heeft dat er wat mee te maken maar ik denk dat iedereen die eerdere delen heeft gespeeld en nu deze wel begrijpt wat ik bedoel) en dat ligt trouwens denk ik niet eens persé aan de nieuwe speelstijl maar ook gewoon aan het level design. Re4 was bijvoorbeeld voor mijn gevoel een stuk spannender dan 5.


waar ik nou eigenlijk heenwilde met dit verhaal weet ik ook niet... maargoed

[Jan Laros]

Ik snap je vraag. Begrijp me niet verkeerd: Ik was ten tijde van de release van de eerste Resident Evil nachten lang geobsedeerd door de sfeer, de angst, de schrikeffecten, etc. Om nog maar te zwijgen van het moment dat mijn kaak op mijn schoot viel toen ik ook zombies door hun kanis bleek te kunnen schieten. Dat was nooit vertoond!

Dit alles is in deel 2 en 3 goed nagedaan en die games heb ik ook erg veel gespeeld, maar toen was de impact van de spellen natuurlijk al stukken minder als bij het eerste deel. Dat deed echter niets af aan het feit dat die games nog steeds Resident Evil pur sang waren. Deel 4 was anders, maar had toch klassieke elementen als de corny dialogen, de strijd tegen zombies en conspiracy theory, etc. De gameplay was anders dan de vorige delen, maar damn wat was het ook een goed spel! Ik ben dus blij dat ze met RE5 op een vergelijkbare voet zijn verder gegaan.

Je reply heeft me echter wel nog een keer doen nadenken en je hebt gelijk: Die zin uit mijn reply die je quote, is niet terecht. Hoe vet zou het zijn als Capcom besluit om de klassieke gameplay en sfeer van Resident Evil 1 terugbrengt in een next gen jasje met inventief design en gameplay elementen die nog nooit eerder zijn vertoond?

Misschien beleef ik dan anderhalf decennium later weer dezelfde nachten als tijdens Resident Evil 1 en flikkert mijn kaak wederom op mijn schoot. Ik hoop het van harte. Desalniettemin is Resident Evil 5 gewoon meer lekkers in de trant van RE4 en daar ben ik persoonlijk hartstikke blij mee .

[himlims_]

probeer eens 'curse blood' heb je dat dat oude 'RE' gevoel weer terug.

[Verwijderd]

Ik denk dat je "Siren: Blood Curse" bedoelt. Erg vette game en lijkt inderdaad wel een beetje op RE1 tm RE3. Toch heb ik het idee dat je met Siren: Blood Curse veel meer moet sneaken dan aanvallen, maar dat maakt een survival horror juist zo goed.

[Exorcist]

Ik heb ieder Resident Evil deel dat ooit is uitgebracht, inclusief de GameBoy Color, N64 en Dreamcast versies.

Resident Evil 1 op de PS1 en Saturn (en al helemaal de sublieme remake op de Gamecube) blijft voor mij gelden als de beste RE. Dit omdat de angst die mij parten speelde in het grote landhuis met trage (erg belangrijk!) zombies de grootste angst was ooit op een console.

Ook nu ik ouder ben blijf ik bij die mening. Echter, RE5 is een geval apart. Ben het met de reviewer eens dat het teveel afwijkt van het survival horror genre, relatief makkelijk is en ook zeker kort. De replay waarde ligt echter erg hoog; met unlimited ammo nogmaals spelen, een graad hoger, blijft tof. Co-op komt dit helemaal goed uit de verf, met een vriend weliswaar en niet met de eerste de beste die online komt.

Alhoewel ik minder vaak schrok dan in alle voorgaande delen heb ik me zeer zeker *en nog steeds* goed vermaakt. Als je dit spel los ziet van de RE serie verdient het in mijn ogen meer dan een 8,5 , voor mij gevoel een 9,2. De graphics zijn subliem en sommige levels zijn schitterend gemaakt.

Een aanrader dus in mijn ogen; ik hoop echter wel dat RE6 terug naar de roots gaat. Een nieuw deel in de mansion zou wat mij betreft de hemel, of in dit geval de hel, op aarde zijn. Kom op Capcom, doe er wat mee!

[Reactie gewijzigd door Exorcist op 22 juli 2024 14:47]

[injectx]

Quote van Gamez.nl:

"Resident Evil 5 moet nog uitkomen en met deze inmiddels al veel besproken game zou volgens de ontwikkelaar natuurlijk niets mis zijn. De game luidt echter tevens een einde in voor het Resident Evil universum zoals we dit nu kennen, want Takeuchi belooft dat Resident Evil 6 drastische veranderingen met zich meebrengt voor de horrorserie. Wat overigens niet inhoudt dat er, in navolging van de online co-op mode, geen singleplayer campagne meer zal worden uitgebracht."

[MicGlou]

Ik vind dit laatste deel vergeleken met het eerste deel al een drastische verandering... wat moet er dan nog meer veranderen in 6? Ik herken RE op bepaalde termen en namen nagenoeg niet meer. Kan Capcom dan niet gewoon beter een totaal nieuwe game releasen? Nu zet je de toon met een bekende titel maar krijg je eigenlijk een heel andere game voorgeschoteld. Daar klopt iets niet aan als je het mij vraagt. Capcom stel orde op zaken en laat RE ook echt RE zijn en geef die game met 'drastische veranderingen' gewoon een andere naam...

[Rixos]

Hier ben ik het helemaal mee eens, ik ben een enorme fan van de resident evil series en hoewel ik me met 4 toch behoorlijk vermaakt heb voelde het totaal anders aan als bijvoorbeeld de remake van resident evil 1 wat in mijn ogen de beste resident evil game is. De fixed camera standen, de zoektocht in een verlaten creepy huis waar achter elke deur nieuw gevaar kan opdoemen, de prachtige graphics en de dreigende muziek, dat is voor mij een echte resident evil game, dat gevoel wat je krijgt als je het verlaten complex binnenstapt en weet dat er vanalles kan gebeuren dat is het resident evil gevoel, resident evil 4 was een hele goede game, maar te arcade gericht en het voelde voor mij als een andere game. Ik hoop dat ze weer op de oude manier resident evil games gaan maken en de ze van de arcade stijl van resident evil 4 gewoon een aparte lijn met games maken.

[Joe-star]

Ik speel RE sinds 1996, en de prerendered backgrounds van de vorige delen vond ik fantastisch, i.t.t tot de 3d van 4 en 5. De naam "survival horror" is er wat mij betreft ook wel vanaf.

De remake van 1 was heel mooi. Ze zouden er goed aan doen om 2 of 3 ook opnieuw te maken. Maar ik denk dat het hele Racoon city gebeuren nu wel is afgesloten voor Capcom. Het zou sowieso raar zijn om weer een deel te maken over een stad die in deel 3 is vernietigd. Je kan wel prequels uitgeven, maar dat hebben we met Zero ook wel gezien.

Wat niet moet worden vergeten is dat de titel in Japan Biohazard heet. En dat kan je uiteraard in de ruimste zin van het woord opvatten. Capcom zwicht voor de casual gamer, waar veel meer geld aan is te verdienen. Het draait allemaal om de maximale verkoopcijfers. .Anders hadden we ook wel een Grim Fandango 2 gehad, of een Monkey Island 5.

[Reactie gewijzigd door Joe-star op 22 juli 2024 14:47]

[Verwijderd]

Ik ben het ermee eens dat het spel totaal niet meer eng is. Ik heb laatst toevallig weer RE:Remake gespeeld en hoewel de graphics gedateerd waren (maar nog zeker er mooi uitzagen) is het spel veel enger en zit er een naar sfeertje in dat spel. Dat miste ik met RE4 en nu dus ook weer met RE5.

RE5's moeilijkheidsgraad vind ik dan wel weer een + punt. Ik ben meteen op veteran gaan spelen en had toch wel moeite om door de levels te komen i.v.m. met de schaarste aan ammo, agressiviteit van de vijanden en de bazen die twee keer zoveel levens hebben. Met RE4 had ik hier veel minder last van, aangezien ik vrijwel door het hele spel kon komen met alleen de mes van Leon.

Terwijl er mensen zijn die kritiek hebben op de gameplay van RE5, dat het verouderd is, vind ik juist dat de gameplay uitstekend is. De besturing is zeer goed en zeer vermakelijk. Het is een mix geworden tussen RE4 (met hier en daar wat verbeteringen) en RE: Outbreak (wat in mijn ogen de beste gameplay had in een RE spel).
Ik kan het me dan ook niet voorstellen dat mensen die RE4 leuk vonden, RE5 niks aan vinden.

Het is jammer dat Capcom het idee van de RE films (wat ik dus ontzettend hatelijk vond) heeft meegenomen naar hun games. Als Capcom het spel met schrik momenten had vol gepropt (met Co-op notabene!), wat meer in de nacht laten afspelen, breinkrakende puzzels en backtracken/onderzoeken, dan had dit spel een 10 gekregen.

[za3redrum]

Te kort? Valt wel mee hoor, wil het je wel eens binnen 8 uurtjes zien uitspelen. Dat lukt je niet de eerste keer denk ik zo. Hij is veel langer dan bijvoorbeeld Killzone 2, ik schat zo'n 12 uurtjes (klein uurtje per chapter of zo). Verder is de game echt niet zo makkelijk, tenzij je op easy speelt natuurlijk, dan is hij gewoon goed te doen, maar dat is ook bij andere games van tegenwoordig zo. Je kunt bijna elk spel wel uitspelen op easy. Op normal of Hard is RE5 zeker een pittige game als je 't mij vraagt. Dat de game niet eng is kan ik inkomen, maar hij is des te sfeervol. De zombies zijn op zich wel angstaanjagend, maar niet op een manier als in Dead Space, maar goed, net als de films staat de reeks niet geheel bekend om engheid vind ik, meer om de spanning.

[Jan Laros]

Nah, ik moet het op dat punt wel met de reviewer eens zijn. De game is qua verhaal relatief kort.

Ik heb gisteren de game voor de derde keer uitgespeeld (dit maal samen met een vriend) en we gingen er voor om alle chapters met een S-ranking te halen en de game in minder dan vijf uur door te spelen (teneinde wat extra's vrij te spelen). Dat is gelukt. De eerste keer deed ik er net geen 12 uur over en de genoemde vriend zat de eerste keer precies op 10 uur. Dat is vrij kort in mijn ogen en het had zeker langer gemogen, maar de replay waarde maakt veel goed. Het is absoluut geen straf om het spel twee keer of meer uit te spelen. Sterker nog: Wil je alle extra's vrij spelen en alle achievements/trophies halen, zul je de game zeker vijf keer uit moeten spelen, schat ik. Dan is chapter selection best fijn .

[Reactie gewijzigd door Jan Laros op 22 juli 2024 14:47]

[eXtink]

Dit gaat weer een leuke game worden. Zeker met die co-op!
En dat van dat hij niet zo lang duurt, dat vind ik juist wat fijner. Een spel kan mij nooit echt al te lang boeien. Meestal heb ik dan het spel net niet uitgespeeld en dan gaat het me vervelen. Nu kan ik dan eens makkelijk een spel uitspelen, zonder dat ik me ga vervelen.

[djunicron]

En juist door gamers zoals jij komen ontwikkelaars er mee weg games met een 4 a 5 uur singleplayer mode te maken.

Op zich niet erg, als de multiplayer dan maar onderhoudend is. Dat zal hier wel redelijk zitten maar een dergelijke titel koop je ook weer niet alleen voor de Mplay.
Het is maar goed dat de replay waarde goed is, maar ik denk niet dat je dit met dezelfde vriend / vriendin 5 maal opnieuw coöp ga uitspelen...

[nFo]

Goede review, maar met de D-PAD kun je snel wisselen van wapens btw
En acties uitvoeren als: Hold & go enzo voor sheva, die alle kanten oploopt.

[Reactie gewijzigd door nFo op 22 juli 2024 14:47]

[Windom Earle]

Dat het een goede review is ben ik het wel mee eens, als je alleen naar de kopjes van de alinea's kijkt en de algehele toon van de review dan had ik alles behalve een 8,5 verwacht.
Zeker als je daarna naar de plus en minpunten kijkt dan is de 8,5 niet te verantwoorden ... Geef dan gewoon geen cijfers bij een review, dit is totaal niet geloofwaardig.

[MicGlou]

Nog een redelijk hoog cijfer aangezien de toon van de review toch enigzins teleurgesteld overkomt. Een game die zijn eigen ' legende' niet waar maakt mag toch niet hoog scoren? Was in het begin een grote fan van Resident Evil, ik heb 1 t/m 3 allemaal diverse malen uitgespeeld, maar sinds die vreemde ' arcadeshooter' uitkwam, oftewel survivor, heb ik de serie niet meer aangeraakt. Deel IV heeft mij dan ook totaal niet kunnen verleiden om het te proberen. Uit het verhaal van de reviewer maak ik dan ook op dat ook deze game helaas mijn aandacht niet waard is Ondanks de gulle waardering van de reviewer. (licht teleurgesteld, ik hou wel van een goede creepy game)

[Reactie gewijzigd door MicGlou op 22 juli 2024 14:47]

[Verwijderd]

Even commentaar op kleurgebruik:
Als ik alleen even op de screenshots afga, toch een beetje jammer dat ook Capcom gezwicht is voor het 'realistische' shooter color-scheme grijs/bruin groen/geel met een hoop heerlijk-gele-HDR effecten... Alsof je onderuitgezakt op de bank een Band of Brothers aflevering zit te kijken....
Vond ik recentelijk ook een grote domper in oa. Far Cry 2 en CoD5... Zo'n stupide bruine overlay maakt toch elke kans op een gevoel van realisme nul procent.
Geef mij maar ware kleuren in combinatie met eventueel zeer overdreven licht/donker contrast zoals je in Far Cry (1) of het goede oude Half-Life had.

[chrisboers]

Wel opvallend: Spel is getest op de xbox360, de review spreekt over de 'y' toets, maar de screens zijn van de Playstation3.
Waarom dat verschil, en zitten er kwaliteitsverschillen in de beide versies?

[Tweakjur]

Toeval. Screenshots worden aangeleverd door uitgevers (dit omdat het maken van eigen beelden veel tijd en geld (capture hardware) kost), en die kiezen niet altijd voor dezelfde console waar wij een review exemplaar van hebben. Zodoende kan het dus dat er PS3-icoontjes in beeld zijn in screenshots in een review van een game waarvan wij de Xbox 360-versie hebben gespeeld. In de regel duidt dat niet op noemenswaardige verschillen (al zullen die er, als je ze naast elkaar legt, vast op kleine schaal wel zijn).