Resident Evil 5, Xbox 360

Inleiding

De serie Resident Evil is een oude rot in het vak. Al sinds 1996 maken zombies, spinnen, honden en andere ongure types verscheidene consoles onveilig.

De eerste Resident Evil verscheen in 1996. Eerst op de PlayStation, kort daarna op Sega's Saturn.
De kracht van RE ligt met name in het schrikeffect. Menig maal ben je geneigd je controller neer te leggen, te stoppen en met daglicht verder te gaan. Resident Evil wist te overtuigen met goede graphics, dito geluid en menig uur speelplezier.

Anno 2009

Resident Evil 5 gooit het over een andere boeg. Waar de directe voorganger op de GameCube (en laterop PC, PS2 en Wii) nog enige link had met het verleden van de serie, heeft Capcom besloten RE5 iets anders aan te pakken.

Wat mij direct opviel was de setting, daar kan niemand omheen. Het spel speelt zich af in Afrika, met de daarbij behorende lichteffecten. RE5 speelt zich namelijk over het algemeen in daglicht af, een vreemde gewaarwording.
Voor velen is het klassieke survival-horror genre onlosmakelijk verbonden met de nacht, en die mening ben ik zelf ook toebedeeld. Ik was derhalve bij de aankondiging van dit deel niet direct enthousiast.

Toch de moeite doen Wesker te zoeken en te verslaan?

Eerste indrukken

Het spel ben ik co-op begonnen, met een vriend via Xbox Live, op normal niveau. Het eerste waar ik écht van opkeek waren de graphics, deze waren mijns inziens boven verwachting. Het spel heeft, zowel bij mij als mijn medespeler, wel last van tearing (mijn Xbox is HDMI aangesloten op een Samsung LE40A756). Heel storend vond ik dit niet, maar hou dit wel in je achterhoofd. De échte gamer kan zich hier denk ik best aan ergeren.
Het geluid is, zeker met een goede Dolby Digital versterker en uiteraard goede speakers/subwoofer, perfect in orde. Een knallende shotgun deed mij keer op keer grijnzen.

De eerste levels was het puur aftasten. Hoe gedragen Chris en Sheva zich, hoe sterk zijn de vijanden, en wat heb ik aan mijn wapens. Je begint met een standaard handgun, maar naarmate het spel vordert komen verscheidene (bekende) wapens aan bod. Hierover straks meer.

Met zijn tweeën had ik, zeker in het begin, weinig last van schrikeffecten zoals ik die vroeger had in de RE serie. De zogeheten Majini's zijn in veelvoud aanwezig, en daar schuilt wat mij betreft het grootste manco van het spel. RE lijkt met deel 5 veel meer de shooter kant op te zijn gegaan, iets waar ik van te voren al bang voor was.

Het grootste verschil tussen een shooter en een survival-horror is het aantal vijanden en hoe deze zich presenteren. Een Silent Hill, en de vroegere Resident Evil's, kenmerken zich door spanning op te bouwen. Achter vele deuren geen vijanden, maar plotseling opdoemende gedaantes of enge geluiden.
Weinig hiervan is terug te vinden in deeltje 5.

Verder spelverloop

Verderop in het spel was ik echter in de ban van hetgeen dat ik meemaakte. RE5 heeft zijn eigen charme die goed uit de verf komt. De schitterend vormgegeven levels (de tempels zijn een lust voor het oog, én goed doordacht) doen je watertanden.

Naast het neerknallen van gedrochten ben je ook bezig geld, goud en juwelen te verzamelen. Hiermee verdien je geld om je wapens up te graden, nieuwe te kopen of bijv. First Aid Spray. Manco vond ik het niet kunnen kopen van ammo voor de meeste wapens, met uitzondering van de Grenade Launcher.
Her en der vind je ook BSAA emblem's, goed verstopt. Verzamel je ze alle 30 verdien je een Achievement of op de PS3 een Trophy. Dit vereist wel een goede guide in mijn ogen; sommige zitten op plekken waar je anders nooit zou hebben gekeken.

De levels bieden veel afwisseling. Zo zijn de moerassen een leuke uitdaging, en kom je ook nog terecht in een Matrix-like ruimte met high-tech spullen. De puzzels stellen in tegestelling tot sommige voorgaande delen weinig voor. Veel meer dan wat dingen omduwen en/of verplaatsen is het niet. Sommigen zullen dit toejuichen, anderen niet. Ik prefereer zelf het zoeken van items en die combineren, maar wellicht ben ik een te groot aanhanger van het Point & Click genre.

Opgezogen door het verdere verloop was ik echter vrij snel door het spel heen. De eerste maal binnen 7 tot 8 uur. Dit vind ik vrij kort voor een spel als dit, de replay-value maakt dat echter meer dan goed.

Besturing

De besturing is een heikel punt in de gehele serie, dus altijd al geweest. Het logge besturen van je personage doet je soms baden in het zweet, omdat hij of zij niet snel genoeg omdraait of een ander wapen selecteert (tip: je inventory komt overheen met je vierpunts-druktoets. Plaats bijv. je Shotgun links in het midden, en je selecteert deze snel door op links te drukken).

Ook het feit dat je niet kunt lopen en schieten/steken tegelijk zal menigeen niet waarderen, ik zie het als een erfenis van de voorgaande delen waar ik liever niet vanaf zie. Het hoort bij Resident Evil, het hoort bij de sfeer. Tevens maakt dit het spel iets minder tot een shooter.

Wapens

De wapens in dit deel zijn niet verrassend, maar ook zeker niet de minste. Zo kun je in de loop van het spel o.a. een keuze maken uit verschillende handguns, shotguns, sniper rifles en MP5/AK's.
Nieuwe is de handbow, alleen te kiezen door Sheva, en de Gatling Gun, die op zijn beurt alleen te kiezen valt voor Chris. Kiezen is een groot woord, je dient bepaalde wapens volledig up te graden eer je ze kunt aanschaffen voor 50.000 pts.

Dit maakt echter de replay waarde zo geweldig; als je het spel uitspeelt krijg je de mogelijkheid met unlimited ammo te spelen op een wapen die je de eerste keer volledig hebt geupgraded. Neem je bijv. een shotgun (M3), voer hem volledig op, en je kunt vanuit het hoofdmenu de optie kopen voor 15.000 pts.
Loop je met een unlimited Shotgun en Magnum rond, ben je de koning te rijk.

Conclusie

Resident Evil 5 moet worden gezien als een apart deel in het genre, die er niet helemaal in thuishoort. In tegenstelling tot zijn voorgangers biedt RE5 minder angst, meer snelheid en een goede co-op mogelijkheid.
De graphics zijn perfect, idem voor het geluid. De besturing laat echter te wensen over, vooral voor mensen die nieuw zijn met Resident Evil (maar goed, wie is er nu niet groot mee geworden?)

De spelduur is een minpunt, de replay waarde echter een waardig tegenargument. Het spel is na twee keer uitspelen mij nog niet aan het vervelen, en dat vind ik vandaag de dag knap. Een miskoop zal het zeer zeker niet zijn, sterker nog, het is een aanrader. Ik ga weer snel verder in ieder geval!