GTA - Chinatown Wars - Review

Wie lust?

Wie GTA lust, heeft de laatste tijd goed eten. Nog geen jaar na het verschijnen van Grand Theft Auto IV, en een ruime maand na de uitbreiding The Lost and Damned, is er alweer een nieuw en zeer volwaardig deel in de serie, Grand Theft Auto: Chinatown Wars. Niet voor op het grote scherm dat je net hebt aangeschaft, maar voor het kleinste platform van allemaal, de Nintendo DS. Als dat maar goed gaat. Past een groot en groots concept als GTA wel op een handheld als de DS?

Getest op: Nintendo DS (exclusieve titel)

Op zich is al gebleken dat Rockstar op een klein scherm uit de voeten kan, met Grand Theft Auto: Liberty City Stories uit 2005 als voornaamste bewijs. De DS heeft echter beduidend minder rekenkracht dan de PlayStation Portable, dus het is niet vanzelfsprekend dat het concept naar het apparaat van Nintendo kan worden overgezet. Gelukkig deinst Rockstar niet terug voor een dergelijke uitdaging en de opzet van Chinatown Wars is ambitieus. De makers beloven dezelfde vrijheid als in de GTA-spellen voor de Xbox 360, de PlayStation 3 en de pc, in een stad van vergelijkbare afmetingen. In dat laatste zijn de makers aardig geslaagd. De vergelijking is ook gemakkelijk te trekken, want Chinatown Wars speelt zich af in Liberty City, net als GTA IV. In Chinatown Wars is het eiland Alderney - waar The Lost and Damned zich afspeelt - gesneuveld, maar verder is de stad hetzelfde als die in GTA IV. De omgeving beslaat ongeveer tweederde deel van van wat je in GTA IV kreeg voorgeschoteld, terwijl de stad dezelfde details heeft. Je vindt er net zoveel steegjes, pleintjes, parkjes en tuintjes, en even veel auto's en voetgangers.

Stratenplan

Het stratenplan is grotendeels hetzelfde, dus wie in GTA IV de weg weet, kan in Chinatown Wars ook uit de voeten. Niet dat het nodig is om de weg uit je hoofd te kennen, want CTW heeft een routeplanner, net als zijn grote broer. De routeplanner van Chinatown Wars werkt zelfs beter dan die in GTA IV. Als je een afslag hebt gemist, gebeurt het herberekenen van de route sneller dan in GTA IV. De routeplanner is opgenomen in je pda, die de mobiele telefoon vervangt die je in GTA IV tot je beschikking had. De pda speelt een nog grotere rol dan het mobieltje in GTA IV. Standaard is het onderste scherm van de DS gereserveerd voor je pda, waar naast een minimap ook je harnas, gezondheid, gehanteerde wapen en beschikbare munitie zichtbaar zijn. Daarnaast zie je er een waarschuwing als je mail hebt ontvangen, die je op hetzelfde scherm ook kunt lezen. Door op de minimap te tikken opent de routeplanner zich, waar je waypoints in kunt aangeven. Mooi is dat je vaak direct vanuit een mail al een waypoint kunt zetten. Dus als oom Kenny een klusje voor je heeft, kun je onderaan de mail al aangeven dat de verblijfplaats van Kenny als waypoint op de minimap moet worden aangegeven.

Oom Kenny

De naam Kenny maakt ook duidelijk dat Chinatown Wars zich dan wel afspeelt in Liberty City, maar toch een geheel nieuwe verhaallijn heeft gekregen, met een nieuwe hoofdpersoon. Kenny heet eigenlijk helemaal geen Kenny maar Wu Lee, en hij is de oom die je opvangt als je vanuit Hong Kong arriveert in Liberty City. Jij, Huang Lee, hebt daar net je vader verloren, die een grote naam had in de onderwereld. Kenny is een hoge pief in de Chinese triade in Liberty City. Je probeert via hem te achterhalen wie verantwoordelijk is voor de dood van je vader. Er schijnt een link te zijn met de Chinese onderwereld aldaar, en Kenny heeft er contacten. Niet dat je oom ook maar enigszins geïnteresseerd is in jouw sores, hij heeft meer oog voor zijn eigen positie binnen de Chinese maffia. Kenny is één van de drie kandidaten voor de hoogste post binnen de triade en hij wil alleen maar witte voetjes halen bij de huidige hoogste baas. Die strijd, tussen je oom en zijn twee rivalen, vormt de rode draad voor het verhaal in het spel. Daarbij wordt Huang, geheel in stijl van de serie, ingeschakeld om het vuile werk op te knappen.

Op de bank

Huang krijgt van Kenny een eerste appartementje. Dat is kaal, met slechts een bank, een schoolbord en een laptop. Met de laptop kun je internet op en je kunt je mail ermee checken, hoewel dat laatste ook al met je pda kan. Via de laptop kun je ook wapens bestellen, bij het bekende Ammu-Nation, dat zijn handel heeft verplaatst naar internet. Wapens worden afgeleverd bij je appartement. De bank vervangt het bed uit GTA IV en dient om het spel op te slaan, hoewel dat na elke missie ook al automatisch gebeurt. Uiteraard kun je meer appartementen kopen, mocht je daar behoefte aan hebben. De kaart van de stad geeft aan waar appartementen te koop staan en een bezoekje leert je wat ze kosten. De prijzen starten bij 5000 dollar, normaal gesproken weinig geld voor een rijkeluiszoontje als Huang, maar het is veel voor iemand die berooid in Liberty City is aangekomen.

Nu heeft Huang voldoende manieren om geld te verdienen. Zo wordt hij beloond voor de missies die hij volbrengt. Die leveren hem meestal tussen de 20 en 200 dollar op, wat wil zeggen dat hij er al een flinke criminele carrière op heeft zitten voor hij een appartement kan kopen. De gebruikelijke manieren om geld bij te verdienen, zoals bijvoorbeeld het kapen van een taxi of ziekenwagen, zijn weliswaar ook aanwezig, maar die zetten geen zoden aan de dijk. Voor dat soort werk krijg je in Chinatown Wars veel minder betaald dan in de voorgaande games, terwijl je een behoorlijke hoeveelheid geld nodig hebt.

Drugs

Dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de enige nieuwe manier om inkomsten te genereren in het spel, en dat is tegelijk ook de grootste verandering aan de GTA-formule die Chinatown Wars met zich meebrengt. Als je snel veel geld wilt verdienen, zul je je moeten storten op de drugshandel in het spel. Het is gewaagd dat Rockstar in Chinatown Wars zo de nadruk legt op de handel in verdovende middelen en weinig moeite doet om te verhullen waar het om gaat. Al in het laadscherm is te zien hoe zakjes met wit poeder worden geruild voor dollars. De handel neemt dan ook een belangrijke plaats in. De eerste voorzet wordt gegeven door oom Kenny, die al vlak na het begin van het spel een koffertje met een kleine voorraad verdovende middelen in je appartement achterlaat. De vraag is simpel: of je daarmee even snel een handeltje wilt starten en 5000 dollar wilt verdienen.

Na de eerste deal zul je regelmatig via je mail worden benaderd door dealers, die behoefte hebben aan een bepaalde drug of juist iets in de aanbieding hebben. Mocht je meer willen handelen, dan kun je in je pda een kaart oproepen van de stad waarop is te zien welke bendes actief zijn en welke drugs zij verhandelen. Elke bende heeft een drug die door de leden goedkoop wordt aangeboden, en een favoriete drug waar diezelfde leden goed geld voor neerleggen. Het is alleen nog zaak om dealers te vinden in de verschillende wijken en op de juiste plek te kopen en te verkopen. De inkomsten kunnen behoorlijk oplopen, met een enkele deal kun je duizenden dollars verdienen als je 'vraag' en 'aanbod' goed weet te combineren. Er zijn veel meer dealers dan degenen die zich via e-mail bij je melden. Die kun je alleen vinden door goed te zoeken. Ze staan niet op de kaart en worden ook niet aangegeven op je minimap.

Replay

Verder is Chinatown Wars eigenlijk opvallend gelijk aan wat je kent van de console- of pc-versie. Dat klinkt saai, maar dat is het niet, want Rockstar heeft zijn best gedaan om de missies in het spel interessant te maken. De verschillende hoofdrolspelers in de onderwereld van Liberty City moeten nog steeds veelvuldig vuile handen maken, meestal in de vorm van racen of schieten. Nieuw daarbij is dat in de meeste missies een minigame verwerkt zit, die met de stylus moet worden gespeeld. Als je bijvoorbeeld tijdens een missie een auto moet stelen, dien je steevast de beveiliging te kraken. Soms hoef je alleen maar wat met een schroevendraaier in het contactslot te rommelen, maar er zijn ook auto's die elektronisch zijn beveiligd en waarbij je een viercijferige code moet kraken voor je weg kunt rijden.

Missies zijn bovendien vaak tweedelig, waarbij je van jager bijvoorbeeld opeens prooi wordt, of andersom. De variatie is in ieder geval groter dan je gewend bent. Enig minpunt is dat er meestal maar weinig missies in de aanbieding zijn. Het gebeurt regelmatig dat er maar één voorradig is. Wel heel prettig is dat je missies gemakkelijk over kunt spelen. Meteen na het mislukken van een opdracht krijg je de keuze om opnieuw te beginnen. Je start dan ook op de plek waar de missie aanvangt en hoeft er niet eerst naartoe te rijden. De optie is ook beschikbaar als je gearresteerd bent of uit het ziekenhuis komt omdat je tijdens de missie bent overleden. Als een missie uit twee delen bestaat, krijg je soms zelfs de optie om het eerste deel over te slaan, als je daar al voorbij was.

Grofkorrelig

Grafisch is Chinatown Wars indrukwekkend. De makers zijn er niet alleen in geslaagd om vrijwel heel Liberty City in het spel op te nemen, het is ook nog eens volledig driedimensionaal en dat is knap. Er is bovendien een dag- en nachtcyclus en het weer verandert van zonnig naar regenachtig en andersom. Uiteraard heeft de stad niet zoveel detail als in GTA IV. Alles ziet er wat meer schetsmatig uit, met fellere kleuren dan je van GTA IV gewend bent. Dat wordt nog versterkt door de cell-shading die de makers toepassen. Het werkt echter prima, want op een klein scherm als dat van de DS zou meer detail alleen maar verloren gaan. Je beziet de stad van boven, een beetje zoals in de eerste twee delen van de serie. Die waren echter tweedimensionaal, de camera hing daar echt loodrecht boven de stad. In Chinatown Wars is er veel meer variatie. De camera hangt hoog boven je, maar niet loodrecht. Rockstar laat waar nodig de camera heel slim meezwenken met de actie.

Tijdens autoritjes hangt de camera bijvoorbeeld een beetje schuin achter je, zodat je beter ziet wat er voor je gebeurt. De camera zwenkt dan ook met je mee, zodat je altijd kijkt in de richting waar je naartoe rijdt. Dat maakt het sturen erg prettig. Zodra je uitstapt, verplaatst de camera zich omhoog en dan zwenkt hij niet meer met je mee. Dat is jammer, want het maakt de besturing wat lastiger. Een dergelijke besturing, waarbij de camera dezelfde kompasrichting aanhoudt, leent zich meer voor de pookjes van een Xbox of PlayStation, dan voor de D-pad van de PSP of de DS. Je kunt de camera gelukkig wel recht achter je positioneren, met de linkerschouderknop. Je zult die knop echter zo vaak gebruiken, dat het prettig was geweest als de camera met je mee zwenkt, net als tijdens het autorijden.

Verder steekt de cameravoering erg knap in elkaar, vooral tijdens diezelfde autoritjes, waarbij de camera omhoog wordt getrokken als je bijvoorbeeld over een grote brug rijdt, en weer daalt zodra je de drukke binnenstad induikt. Ook erg prettig is de hulp die je tijdens het besturen van voertuigen krijgt. Het duurt even voor je het doorhebt, maar het spel zorgt er heel subtiel voor dat je recht op de weg blijft. Je wordt automatisch bijgestuurd, maar met zoveel nuance dat je het nauwelijks merkt. Te voet is die hulp er uiteraard niet, omdat je dan vaak helemaal niet recht op een weg wilt blijven. Je hebt gelukkig wel een target lock, die ook erg prettig is, al heeft hij wat moeite met groepen tegenstanders. Het systeem weet binnen een groep niet altijd de dichtstbijzijnde bad guy te vinden.

Stil

Rockstar heeft flink moeten bezuinigen op het geluid in Chinatown Wars, al moet direct worden gezegd dat de studio de beperkingen knap heeft weten te maskeren. De makers hebben alle tussenfilmpjes moeten schrappen, deze zijn vervangen door grofkorrelige tekeningen die in stilte aan je voorbij trekken. De dialogen zijn er aan toegevoegd in de vorm van ondertiteling. Alle hoofdrolspelers zijn in het spel stemloos. Op straat hoor je af en toe wel een losse opmerking van een voetganger, en ook auto's en wapens maken uiteraard geluid. De geluidseffecten die in het spel zitten zijn overigens prima. Het is Rockstar zelfs gelukt om de overbekende radiostations te behouden. Het zijn er uiteraard minder en ze beschikken ieder ook over minder verschillende nummers, maar toch. Bovendien draaien ze alleen instrumentale muziek, maar daar merk je na verloop van tijd niets meer van. Een groter gemis is het ontbreken van de commentaren tussen de nummers door, die in de andere GTA-versies juist vaak zo hilarisch zijn. Het is de makers echter nauwelijks aan te rekenen; het is eerder een beperking van de DS dan van de makers.

Total-loss

Ondanks minder geluid en een ander beeld, is Chinatown Wars dus een verrassend volledige GTA, al zijn er wat kleine wijzigingen met grote gevolgen. Zo is de politie een stuk strenger dan in de voorgaande delen. Eerder moest je echt je best doen om de aandacht van de dienders te trekken, maar hier is een kleine aanrijding met een politieauto al voldoende om een wanted-ster te krijgen. Ook de manier om je sterren kwijt te raken is nieuw, je moet de achtervolgende politieauto's van de weg te beuken. Pas als ze total-loss zijn, geven de agenten het op. Voor elke gesloopte politieauto raak je een ster kwijt. Verder werkt het systeem als vertrouwd; bij meer sterren neemt het aantal achtervolgers toe. Het kapot beuken van auto's is lastiger dan het lijkt. Als je te hard op een auto inrijdt loop je zelf gevaar, als je te zacht aan komt zetten veroorzaak je niet genoeg schade.

De beste optie is om ervoor te zorgen dat je achtervolger zichzelf kapot rijdt, bijvoorbeeld door zij aan zij op een wegversmalling af te rijden en ervoor te zorgen dat jij er wel door kunt en je belager niet. De strengere politie maakt vooral de drugshandel tot een wat hachelijke onderneming. Je zult net zien dat je met een tas vol coke een lichte aanrijding krijgt met een politieauto, die daarop de achtervolging inzet. Als je gearresteerd wordt ben je niet alleen je wapens kwijt, maar uiteraard ook alle drugs die je op zak hebt. De voorraad in je appartement blijft dan gelukkig behouden. Een botsing is helaas niet altijd te voorkomen, met name door de cameravoering en de driedimensionale omgeving. De camera zweeft tijdens autoritjes over obstakels heen, zoals reclameborden en metrobanen, waardoor je het zicht op je auto soms heel even kwijt bent. Dat is nooit lang, maar het kan natuurlijk zomaar gebeuren dat er een politieauto onder een metrobaan door rijdt, waarna je er met volle vaart achterop botst, zonder dat je botsing aan kon zien komen.

Conclusie

Het maakt de drugshandel wel spannend. Dat is hij toch al, omdat de politie uiteraard probeert de handel te voorkomen. Je loopt dus altijd de kans dat de dealer waar je koopt of verkoopt in de gaten wordt gehouden en je politie achter je aankrijgt als je een deal sluit. Dit zorgt er ook voor dat Chinatown Wars een zeer volwaardig en interessant nieuw deel van een toch al indrukwekkende reeks is. Rockstar is er in geslaagd om heel veel van de kenmerken van de serie naar de DS te vertalen. De grote, driedimensionale wereld, waar tijd en weer een rol spelen en waar voetgangers en automobilisten hun dagelijkse gangetje gaan, is ongekend op de DS. De gameplay is eigenlijk grotendeels gelijk aan de andere versies, wat niet alleen knap is, maar ook een vertrouwd beeld geeft. Zo is de structuur van missies voor verschillende personen die je door een verhaal vol list en bedrog loodsen geheel intact gebleven.

Het spel heeft bovendien een zeer interessante en vooral verslavende nieuwe optie, in de vorm van de handel in verdovende middelen, die bovendien goed is voor de gebruikelijke ophef die er rond de serie heerst. De Jack Thompsons van deze wereld kunnen het spel blindelings afkraken. De verhaallijn is prima, net als de dialogen, en het spel heeft weliswaar geen tussenfilmpjes en het telt weinig stemmen, maar een groot gemis is dat niet. De missies zijn afwisselender dan ooit, door de vele minigames die er in zijn verwerkt, en de cameravoering werkt over het algemeen prima, al had dit onderdeel wat beter kunnen worden uitgewerkt voor wat beteft de voettochten. Grand Theft Auto: Chinatown Wars is net zo verslavend als GTA IV en de vele voorgangers. Misschien zelfs nog verslavender.