Nikon Coolpix P6000: innovatief maar met manco's

Inleiding en specificaties

Inleiding

High-end compactcamera's die niet zozeer excelleren in zoombereik, maar die de instelmogelijkheden van dslr's evenaren, zijn in opkomst. Zo bracht Canon recent de G10 uit, lanceerde Panasonic zijn Lumix DMC-LX3 en poetste Nikon de high-end van zijn Coolpix-serie op met de P6000. Deze camera's hebben alle drie de mogelijkheid om foto's zowel in jpeg- als in raw-formaat op te slaan. De Nikon, met een beeldsensor van 13,5 megapixels, valt daarnaast op door zijn ingebouwde ethernetaansluiting en gps-voorziening. We bekijken in deze recensie de Nikon P6000 en het nut van deze features, en we beoordelen het bedieningsgemak en de fotokwaliteit.

Specificaties

Specificaties
Sensor	ccd-beeldsensor, 1/1,7"
Aantal megapixels	13,5
Maximale resolutie	4224 bij 3168 pixels
Iso-bereik	iso 64 t/m iso 2000 (tot iso 6400 bij lagere resolutie)
Lens	6-24mm (kleinbeeldequivalent 28-112mm), f/2,7-5,9
Lensconstructie	9 elementen (2 ED-elementen), 7 groepen, beeldstabilisatie
Autofocus	contrastdetectie
Focusselectiemethode	auto, center, handmatig en gezichtsprioriteit
Viewfinder	optisch, 80 procent beelddekking
Lcd	2,7", 230.000 subpixels
Opslag	48MB intern, sd-kaarten
Bestandsformaten	raw 12bits, jpeg (fine, normal, basic), avi, wav
Belichtingsmeting	256-segments matrix, center-weighted, spot, spot AF
Belichtingscompensatie	-2,0 EV tot en met +2,0 EV
Sluiter	elektronisch, 1/2000s tot en met 8s
Flitser	wide: 0,3m t/m 6m, tele: 0,3m t/m 3m, flitsschoentje
Interfaces	high-speed usb (mtp, ptp), 100Mbps-lan, audio-video uit
Accu	EN-EL5, 3,7V, 1100mAh, 260 foto's
Afmetingen	107x65,5x42 milimeter
Gewicht	240g zonder batterij
Filmformaten	640x480 (30fps), 640x480 (15fps), 320x240 (15fps), time-lapse, sepia 320, zwart/wit 320

Metalen body

Nikon heeft de P6000 uitgevoerd in een overwegend metalen behuizing waarbij hoekige vormen de boventoon voeren. Aan de voorkant treffen we een met rubber beklede greep voor meer grip. Deze is voorzien van een profiel en steekt meer naar voren uit dan bij de meeste compactcamera's. De camera is daardoor redelijk goed vast te houden, ook geholpen door een rubber vlakje aan de achterkant dat de duim extra grip moet bieden. Toch had de greep voor ons gevoel nog wat groter gemogen, maar dan had de P6000 wel weer minder makkelijk in bijvoorbeeld een broekzak gepast.

De P6000 is voorzien van een 4x-zoomlens met een bereik van 6-24mm, wat een kleinbeeldbereik oplevert van 28-112mm. In de groothoekstand is het grootste diafragma een acceptabele f/2,7, terwijl de lens in de telestand een maximaal diafragma van slechts f/5,9 heeft. De lens is opgebouwd uit negen lenselementen - waarvan twee ED-lenselementen - die in zeven groepen zijn onderverdeeld. ED-elementen zijn bedoeld om chromatische abberatie weg te nemen, maar in contrastrijke scènes is dat verschijnsel desondanks goed waarneembaar. Verder is het intrekken van de lens bij het uitzetten van de camera niet echt snel te noemen. Bovendien gaat dat gepaard met een weinig vertrouwenwekkend geluid: het klinkt alsof tandwieltjes zandkorrels malen.

Om een grotere kijkhoek te krijgen is het mogelijk om een los verkrijgbare groothoekconverter op de P6000 te monteren. Deze wordt met een verloopring bevestigd, waarvoor eerst de plastic ring op de zoomlens eraf gedraaid moet worden. De opzetlens biedt een kleinbeeldbereik van ongeveer 21,3mm, maar is wel prijzig en vrij fors bemeten.

De achterkant wordt voor een groot deel in beslag genomen door de 2,7"-lcd met 230.000 subpixels. We weten niet of het aan dit scherm of aan de beeldprocessor ligt, maar bij het bekijken van foto's laat de scherpte te wensen over en zijn karteltjes bij schuine lijnen zichtbaar, ook als er wordt ingezoomd. De uiteindelijke foto's zien er beter uit. Als alternatief kan de optische zoeker gebruikt worden, maar deze toont slechts tachtig procent van de uiteindelijke beeldgrootte en is klein.

Links van het scherm is plaats ingeruimd voor een functieknop, een knop voor diverse zelfgekozen instellingen, een knop voor het handmatig scherpstellen, een afspeeltoets en een menuknop. Rechts van het scherm is de multiselectieknop geplaatst, voor het instellen van flitsmodus, belichtingscorrectie, zelfontspanner en scherpstelmodus, met in het midden hiervan een 'OK'-knop. De delete-knop is daaronder te vinden. Links van de zoeker vinden we nog de knop om de ingebouwde flits op te klappen, terwijl de knop rechts van de zoeker gebruikt kan worden om het scherm uit te schakelen of om een raster in het lcd weer te geven.

Aan de onderkant is de ethernetconnector verstopt. Daar vinden we ook de gaatjes voor de speaker, een metalen bevestiging statiefschroef en het batterij- annex geheugenkaartcompartiment. Prettig is dat de accu met een kliksysteem op zijn plek wordt gehouden, maar minder enthousiast zijn we over het feit dat Nikon geen aparte batterijlader meelevert. Er is alleen maar een kabeltje zodat de accu in de camera opgeladen kan worden, maar gedurende de oplaadtijd kan de camera dan uiteraard niet gebruikt worden. Een losse lader is wel als optie leverbaar.

Bediening

De bediening van het menu vergt enige gewenning. De meeste tabbladen in het menu zijn altijd benaderbaar, maar sommige instellingen, zoals het kiezen van de portret- of de landschapsstand, zijn alleen te benaderen door de modusdraaiknop in de juiste stand te zetten.

In het menu vinden we opties terug die we ook kennen van de dslr's van Nikon, zoals Picture Control om snel tussen beeldstijlen te schakelen, het automatisch corrigeren van lensvervorming en de belichtingsmethode. De witbalans kan handmatig worden ingesteld met bijvoorbeeld een 18%-grijskaart.

De nrw-bestanden, die de 'ruwe' beeldgevens van de beeldsensor bevatten, kunnen nabewerkt kunnen worden zonder dat jpeg-compressie de beeldkwaliteit al heeft beïnvloed. Het menu van de P6000 biedt onder andere de mogelijkheid om de witbalans naderhand nog aan te passen, een andere Picture Control-stijl te kiezen en de belichting nog iets te corrigeren. De camera biedt een drietal kwaliteitsniveaus voor de opslag van jpeg's, maar geeft ook de mogelijkheid om zowel een jpeg- als en nrw-bestand van een foto op te slaan. Dat kost echter wel de nodige ruimte op de sd-kaart: een fullres-jpeg neemt gemiddeld 5,5MB in beslag, terwijl een nrw-bestand hier nog eens gemiddeld 20,8MB aan toevoegt.

Bij de nrw-bestanden, zoals Nikon het compactcamera-equivalent van het nef-formaat van zijn dslr's heeft genoemd, kan met de juiste instellingen van de raw-converter ook nog wat aan scherpte en kleurdynamiek worden gewonnen. Bij de aankondiging van de P6000 was er behalve de Viewnx-viewer van Nikon nog geen programma dat met het nieuwe formaat overweg kon, maar inmiddels is ondersteuning voor nrw toegevoegd aan meerdere raw-converters.

De Command Dial rechts bovenop wordt voor meerdere functies ingezet. Bij het nemen van foto's kunnen, afhankelijk van de stand van de modusknop, onder meer de diafragmawaarde en de sluitertijd ingesteld worden; bij het tonen van foto's wordt het draaiwiel gebruikt voor onder meer het inzoomen. Ook de functie die aan de Func-toets is gekoppeld, zoals de autofocusstand, de iso-waarde of de flitscorrectie, kan met de Command Dial gewijzigd worden. Bijzonder is de mogelijkheid om met het draaiwiel handmatig scherp te stellen door het indrukken van de MF-knop. Het nadeel is dat deze optie eerst via de multiselectieknop geselecteerd moet worden. Tevens werkt het draaiwieltje niet echt lekker omdat deze erg dun is, en er zijn flink wat omwentelingen nodig om scherp te stellen.

Prettig is de mogelijkheid om met een druk op de knop een spraakmemo op te nemen. Dit is bijvoorbeeld handig om anecdotes over het gefotografeerde op te slaan die anders misschien zouden worden vergeten.

De modusknop bovenop heeft naast de gebruikelijke automatische modus en de pasm-standen, nog twee bijzondere standen voor gps en voor online opslag van foto's op Nikons Mypicturetown.

De gps-stand wordt gebruikt om automatisch lokatiegegevens aan foto's toe te voegen. De P6000 doet er tot wel vijf minuten over om de eerste keer de gps-satellieten op te sporen, maar daarna is de gps-functionaliteit direct beschikbaar. Ook als de camera automatisch wordt uitgeschakeld vanwege inactiviteit, kan de gps-ontvanger lokatie-updates blijven ontvangen. Deze always on-gps-optie gaat echter wel ten koste van de accuduur.

Indien op lokatie een ethernetverbinding aanwezig is, kunnen foto's met behulp van de ingebouwde 100Mbps-ethernet-aansluiting naar de online fotodienst Mypicturetown van Nikon gestuurd worden. Dit werkt erg gemakkelijk, maar het versturen neemt door de grootte van de bestanden redelijk wat tijd in beslag, zeker als er nrw-bestanden worden meegestuurd. Er wordt tijdens de dataoverdracht geen voortgangsbalkje op de camera getoond. De dienst werkt op zich goed, maar is helaas niet al te snel. Het ziet er daarmee niet naar uit dat een voorraadje geheugenkaartjes of een image tank nu overbodig zijn.

Geotags in Viewnx

Beeldkwaliteit

De iso-waarde bij de P6000 is handmatig in te stellen, maar daarvoor moet wel in het menu worden gedoken. Het bereik van de camera loopt van iso 64 tot en met iso 2000. Ook iso 3200 en iso 6400 kunnen worden gebruikt, maar deze twee standen leveren 3,2-megapixelfoto's op en zijn vanwege hun slechte kwaliteit eigenlijk alleen geschikt voor marketingverhaaltjes. De beeldkwaliteit van de P6000 tot en met iso 400 is goed; daarboven neemt de ruis flink toe en verschijnen er storende hot pixels in beeld. De onderstaande 100%-crops maken dat duidelijk:

iso 64

iso 100

iso 200

iso 400

iso 800

iso 1600

iso 2000

iso 3200 (met een gereduceerde resolutie van 3,2-megapixel)

iso 6400 (met een gereduceerde resolutie van 3,2-megapixel)

Bij schaduwpartijen met weinig licht zijn vanaf iso 800 een aantal blauw oplichtende pixels in de foto's zichtbaar die er niet thuishoren. Dit probleem verergert in sterke mate als we iso 1600 selecteren:

ruis blauwe pixels iso 800

ruis blauwe pixels iso 1600

De P6000 is verder voorzien van een auto-iso-mogelijkheid. Deze is er in drie standen: een volledig automatische variant (iso 64 t/m iso 800), een 'high iso sensitivity'-modus (iso 64 t/m iso 1600) en een 'fixed range'-variant die bij iso 64 begint en naar keuze doorloopt tot iso 100, iso 200 of iso 400.

In de M-stand wordt de auto-iso-functie gedeactiveerd en wordt de camera op iso 64 gezet. De gebruiker heeft zo de volledige controle over de belichting zonder dat de auto-iso-functie de boel in de war schopt. Deze functionaliteit zouden we ook graag zien bij de dslr's van Nikon. Bij huidige Nikon-dslr's moet namelijk in de menu's worden gedoken of een knop worden opgeofferd om in de M-stand de auto-iso-functie aan en uit te schakelen.

De jpeg's die door de P6000 standaard worden voortgebracht ogen niet helemaal scherp. Dit wordt deels veroorzaakt door de ruisreductie en de jpeg-compressie. Met het converteren van de nrw-bestanden naar jpeg's op een pc of mac is meer detail uit de foto's te halen. Vooral gedetailleerde patronen hebben hier baat bij. De volgende afbeeldingen zijn van nrw-bestanden die met Lightroom 2 zijn bewerkt:

textuur boom 'incamera'-jpg

textuur boom bewerkt nrw-bestand

textuur muur 'incamera'-jpg

textuur muur bewerkt nrw-bestand

Ook kan met nabewerking van nrw-bestanden meer detail uit highlights en schaduwen gehaald worden dan bij een jpeg-bestand van de P6000. Ondanks de grotere nabewerkingsvrijheid bij de nrw-bestanden zijn de flinke chromatische abberaties die de lens produceert lastig te verwijderen. Dat had wel wat minder gekund.

chromatische abberatie

Tot besluit geven we nog een achttal onbewerkte jpg's die met de P6000 gemaakt zijn:

Belofte voor de toekomst

De Nikon Coolpix P6000 is met de toevoeging van gps-functionaliteit en de ingebouwde ethernetconnector een innovatieve camera. Gps kan tijdens reizen naar onze mening zeker waardevol zijn, alhoewel de connectie met de satellieten nog wel eens hapert, waardoor lokatiegegevens niet worden opgeslagen. Ook levert de gps-functionaliteit een flinke aanslag op de accuduur. Het helpt daarbij niet dat Nikon in plaats van een losse lader alleen een kabeltje meelevert om de accu in de behuizing op te laden. Dat is geen handige manier om kosten te besparen: om te kunnen fotograferen terwijl een reserveaccu wordt opgeladen, moet een aparte lader worden aangeschaft en dat is eigenlijk onontkoombaar.

De online opslagmogelijkheid is aardig, maar de benodigde snelle internetverbinding - zeker als er nrw-bestanden moeten worden verstuurd - zal op vakantiereisjes veelal duur of niet beschikbaar zijn. Wel is het systeem handig om zonder tussenkomst van een computer snel even wat kiekjes voor het thuisfront online te zetten.

De beeldkwaliteit voldeed niet geheel aan onze verwachtingen. Vooral de fikse chromatische abberatie, de wat softe jpeg's en de storende hot pixels bij hogere iso-waarden zijn jammer. Daar staat tegenover dat met nabewerking van de nrw-bestanden jpeg's van hogere kwaliteit zijn te fabriceren. De vraag is dan wel of een compact-cameragebruiker zin heeft om zich met een toch tijdrovende fotoworkflow bezig te houden.

Daarmee hinkt de P6000 op twee gedachten. Enerzijds biedt de camera de veelzijdige bediening waar menig gevorderde fotograaf prijs op zal stellen, anderzijds zal de beeldkwaliteit diezelfde gevorderden niet echt tevreden stellen. Wellicht had Nikon meer aandacht aan de beeldkwaliteit moeten besteden en wat minder aan de featureset. De veelzijdigheid van de camera lijkt immers beter te passen bij een dslr, die amper duurder hoeft te zijn. Het concept van de P6000 is echter dik in orde en Nikon zal maar weinig zaken hoeven aan te pakken om van deze camera een winnaar te maken.

pluspunten
- gps-functionaliteit
- ethernet-aansluiting
- goede grip
- veel instelmogelijkheden
minpunten
- scherpstelwieltje bedient niet lekker
- beeldkwaliteit had beter gemogen
- gps soms wat traag
- accu alleen in camera op te laden

Reacties (30)

[Markicks]

Ik heb een P5000 bezitter en ik zie weinig veranderingen waar je echt wat aan hebt. Het enige pluspunt wat ik zie is dat er raw formaat foto's gemaakt kunnen worden, dit kan met de P5000 niet. Altijd jammer gevonden. Het beeldkwaliteit verschilt 3,5 megapixels wat op deze grootte ook eigenlijk te overzien is. Het design is hetzelfde, behalve de flitser want bij de P5000 klapt die niet uit. En de accu van de P5000 is gewoon op te laden in een lader buiten de camera om.

Kortom, de minpunten van de P6000 kunnen niet opboksen tegen de pluspunten van de oudere versie P5000. Wat natuurlijk doodzonde is... Had er meer van verwacht!

[Anoniem: 284865]

Het grootste voordeel van de P6000 is volgens mij de 28mm. Ik wil niet inzoomen, ik wil uitzoomen. Het verschil tussen 35mm en 28mm (equiv.) is gigantisch, je krijgt veel meer diepte in je foto en als je niet meer achteruit kunt omdat je met je rug tegen de muur staat dan kun je nog altijd uitzoomen.
Ik had wel liever een 6MP sensor gehad die ruisvrij was, maar zowiezo is wat extra groothoek zeker niets om over te klagen (bij mij toch.)
Jammer voor Nikon dat ze geprobeerd hebben om er zoveel MP in te persen, een beetje minder megapixel zou voor een betere kwaliteit gezorgd hebben (boven iso 200 allesinds) en waarschijnlijk nog goedkoper geweest zijn ook (waardoor ze er direct een lader konden bij steken.)

[german8]

Op dpreview wordt de p6000 vergeleken met andere high-end compacts.
Hij wint het echter niet;

http://www.dpreview.com/reviews/Q408enthusiastgroup/

[Anoniem: 175233]

Het blijft natuurlijk een volslagen idioot concept... Enerzijds wil men de instelmogelijkheden van een DSLR benaderen... Maar anderzijds blijft men wel bij die pieter peuterige sensor groottes zitten. En daarbij valt niets zinvols in te stellen!

Met een 4.6x cropfactor is zelfs bij f/2.8 de scherptediepte al erg groot. (vergelijkbaar met een FF op f/13) Nemen we een typisch portret waarde voor de brandpuntsafstand, (~ 90mm FF equivalent) dan zit je bij deze lens zo te zien al op iets als f/4.5. Dat is dus vergelijkbaar met een DSLR op f/20 !!!! Dat noemen wel bij een DSLR dus landschap stand! f/20 zou je werkelijk nooit voor een portret gebruiken!

Waarom zou je dan nog iets willen instellen? Leuk dat je het diafragma kunt aanpassen, maar in de praktijk heb je de keuze tussen zeer grote scherptediepte en enorm grote scherptediepte.

Een typische scherptediepte voor portretten is simpelweg niet mogelijk... Een matige f/5.6 op FF DSLR, komt overeen met f/1.2 op deze sensor grootte... Een dergelijke zoomlens is volstrekt onmogelijk.


Het is heel simpel... Wil je daadwerkelijk iets zinvols kunnen instellen, dan moet je dezelfde grote sensor als een DSLR gebruiken. Dat maakt de camera groter, en dan kun je net zo goed gewoon een DSLR kopen.

[MatthiasDS]

Je hele betoog kent 1 redelijk belangrijk gat: er zijn nog wel andere dingen om mee te spelen dan louter de scherptediepte. ISO-waarden, sluitersnelheden, witbalans-instellingen, we kennen allemaal wel het nut van dit soort instellingen. Ik heb ooit nog vuurwerk getrokken met mijn Powershot A80 (die ondertussen vergezeld is van een dSLR), dat was heus wel leuker in Tv-mode dan in P, wat mij weinig resultaat zou opgeleverd hebben.

Verder bestaan er heus nog andere redenen om het diafragma in te stellen naast de scherptediepte. Je kan door een kleiner diafragma in te stellen bijvoorbeeld kwalijke effecten van purple fringing verkleinen.

Alleszins, ik ben altijd blij geweest dat mijn A80 PASM-modes had, en het nut ervan is meermaals bewezen.

[TD-er]

Op zich kan ik me wel iets voorstellen bij je punt, dat met dSLR-vergelijkbare scherptediepte er gewoon niet in zit met de compactcamera's.
Maar ik vraag me wel af waarom niet, want in principe is een camera gewoon niets anders dan verhoudingen en diezelfde verhoudingen bestaan natuurlijk op elke schaal. Kortom ik snap vooralsnog nog steeds niet waarom het niet zou kunnen werken op een kleinere schaal.
Uiteraard heb je wel het probleem met de ruis, doordat je feitelijk minder licht binnen krijgt en zeker als je kijkt naar de hoeveelheid licht per pixel, maar dat zou niet de reden moeten zijn waarom de scherpte-diepte op compacts vaak zo beroerd is, vergeleken met SLR's.

Of heeft het ermee te maken dat de mechanica om meerdere lenzen op kleine schaal op de juiste manier samen te laten werken gewoonweg veel te kostbaar (of te kwetsbaar) is, dat het daarom niet mogelijk is op een dergelijke kleine schaal?

[Anoniem: 175233]

De reden waarom je niet simpelweg de camera kleiner kunt schalen, is dat het onderwerp dat je fotografeert niet meeschaalt. Je krijgt dus een andere situatie.

Natuurlijk kun je best de compact camera anders instellen, zodat je weer dezelfde scherptediepte zou krijgen. Het probleem is echter de praktische limiet aan het f-nummer van de lens.

De scherptediepte van verschillende camera's kun je perfect met elkaar vergelijken, door het f-nummer te vermenigvuldigen met de crop factor. Een camera met een cropfactor 4.5x heeft een scherptediepte die exact gelijk is aan een 35mm camera met een 4.5x kleiner diafragma. (= 4.5x groter f-nummer) bij equivalente brandpuntsafstand. M.a.w. om te zorgen dat je dezelfde scherptediepte mogelijkheden hebt als bij een DSLR, moet je dus een 4.5x groter diafragma lens op de camera zetten.

En daar zit het probleem... Je kunt niet ongelimiteerd grotere diafragma's in een lens ontwerpen. Grofweg kun je stellen dat zoom lensen tot ongeveer f/2.8 te maken zijn, en niet veel verder, ongeacht de grootte van de lens! f/2.8 is gewoon een bepaalde hoek van de stralen, en die verander niet als je de lens schaalt.

Omdat je bij DSLR al lenzen gebruikt van f/4 of zelfs f/2.8, betekent dat je bij een compact camera lenzen zou moeten gebruiken van f/1.2 Een f/1.2 zoom is volslagen absurd. Zoiets kan gewoon niet gemaakt worden. Op dat punt wordt je dus gelimiteerd door je lens. En dus moet je wel je toevlucht nemen tot een grotere sensor, om een kleine scherpte diepte te creeeren.


Er zit natuurlijk wel een grens aan hoe groot de sensor moet zijn. In mijn ervaring, is op een 1.6x crop camera (Canon 40D) f/2.8 mooi voor een enkel portret, maar moet je minimaal f/4 gebruiken voor een dubbel portret. Bij de APS-C DSLR's ben je dus in de meeste gevallen tot een situatie gekomen waarbij het haalbare diafragma van de lens geen probleem meer is, en je dus geen grotere sensor meer nodig hebt om de gewenste scherptediepte te bereiken.

[Anoniem: 263877]

eh... heb je al foto's genomen met het kleinste diafragma? Er is wel degelijk scherptediepte hoor. Niet zoveel als een dslr dat geef ik toe, maar als je zo een landschap trekt zal er niet veel van het landschap te zien zijn.

En het zinvolle aan zo'n camera is da hij het grote mankement aan een dslr verhelpt.
Namelijk de GROOTTE.
Natuurlijk heeft het zijn beperkingen. Je kan nu eenmaal iets dat klein is niet de eigenschappen geven van iets dat groot is (of toch nu nog niet)
Maar een dslr krijg ik niet in mijn zak en laat dat nu net de reden zijn waarom ik er ook nog nooit één gekocht heb.
Ik vond het altijd irritant dat ik compactcamera's niet kon instellen zoals ik wou.
En hiermee kan je dat wel.

't is een uitstekend toestel... voor de juiste doelgroep.

[Marijn100]

Denk niet dat ik snel een camera zal aanschaffen met GPS en ethernet.
Vind dat de camera wel heel erg een retro look heeft.

[TD-er]

Ethernet lijkt mij ook niet heel handig. Als het WiFi zou zijn, zou het nog wel wat kunnen hebben, bijvoorbeeld om de foto's uit te lezen.
GPS lijkt mij echter zeker wel een goede aanvulling.
Nu loop je met een GPS-logger in je broekzak rond en kun je later de boel alsnog gaan syncen. Helaas zijn er diverse "standaarden" om GPS-coördinaten in de EXIF op te slaan en gebruikt elke software zo'n beetje "de andere" standaard.
Maar als dit geotaggen een beetje gangbaar gaat worden, zal dat probleem ook wel snel over zijn.

[berend_engelbrecht]

Weet iemand of er al andere consumentencamera's zijn met ingebouwde GPS? Ik vind dat een heel interessante feature, maar deze Nikon zou om andere redenen (met name de storende ruis en chromatische abberatie) niet mijn eerste keuze zijn.

[Anoniem: 263877]

De P5000 kon ik niet krijgen dus moest ik de P6000 wel kopen
Maar ik ben het niet altijd eens over de review.
Ten eerste kun je WEL foto's trekken EN opladen tegelijk. Dit is onder meer erg handig voor de filmfunctie waar ie om de 30 seconden een foto maakt en die samenvoegt tot film. En dan heb ik nog een oudere externe lader van nikon die ik ook kan gebruiken dus voor mij maakt het niet uit.
Ten tweede hoef je niet in het menu te gaan om de iso aan te passen, je kan gewoon instellen dat je iso kunt selecteren door op de Fn knop te duwen.
En verder vind ik de kwaliteit en scherpte van de foto's immens veel beter dan mijn vorig toestel (dat ook wel al enkele jaren oud is). Zolang je maar onder iso 400 blijft inderdaad.

[Henk]

Ten eerste kun je WEL foto's trekken EN opladen tegelijk.

Maar alleen als je aan een stopcontact hangt. Nuttig Normaal gesproken koop je gewoon een 2e accu, prop je de lege 1e in de lader en ga je met de volle 2e weer de hort op. Nu is je camera je laadstation en ben je gebonden aan de plaats waar je je camera in de muur prikt, óf je moet echt een fan zijn van verlengsnoeren

Ten tweede hoef je niet in het menu te gaan om de iso aan te passen, je kan gewoon instellen dat je iso kunt selecteren door op de Fn knop te duwen.

Maar dan moet je dus wel díe functie aan de Fn knop toewijzen, terwijl juist zoiets als een iso-selector op de body imho elementair is bij een camera als deze, en een Fn knop juist voor andere functies als witbalansselectie of meteringmode een fijne toevoeging is.

[schuit24]

Dat ruizen neemt natuurlijk toe naarmate de pixels blijven groeien en de sensor niet veel groter wordt. Deze camera heeft een sensor van 1,5 centimeter dan vind ik het niet meer dan logisch dat hij boven de 200 iso (als ik naar de foto's kijk en kritisch ben zie je duidelijk lelijke ruis bij 400 iso) ruis geeft. Waarom kunnen ze die sensor niet wat groter maken?

[freaq]

en niet alleen de sensor. maar ook de lens is klein.
wat het probleem nog eens flink versterkt.

[Anoniem: 263877]

De lens is voor een compactcamera nochtans verre van klein.
Als je wil vergelijken met dslr's ben je verkeerd bezig

[Defspace]

grotere sensor is grotere body/grotere lens of nog kleiner zoombereik.

Toch vind ik de kwaliteit van de samples evenals de laatste superzoom van Nikon redelijk tegenvallen. Nikon kan zich imo beter op hun DSLR's concentreren.

[Taarmen]

Tweakers.net groeit gelukkig nog steeds. Met een redelijk kwalitatieve camera test. Dit toestel is niet bedoeld voor de richt en schiet fotograven. Maar zonder vergelijkingsmateriaal heb je weinig aan deze test. Dus ik stel voor om ook de Canon G10 en panasonic LX3 testen via het zelfde formaat (ala dpreview).

Mogen er nog vele testen in de toekomst komen.

[Ale-Gu]

Moge het niveau ook maar omhoog gaan. Bv. wat maakt het mij nou uit, hoeveel lenselementen de camera heeft, dat is m.i. niet relevant.

Overigens vind ik de ruis van deze camera onacceptabel, als ik het vergelijk met mijn 2 jaar oude (2,5 jaar op de markt) Fujifilm S6500fd.

Maar dat is dan ook een camera waar destijds in een relevante feature van de camera werd geïnvesteerd: de sensor.

Nikon, zorg nou eerst dat je de camera zelf op orde hebt, voordat je met de extra's bezig gaat, want dat zijn GPS e.d. toch.

[Micha]

Hoeveelheid lenselementen zegt iets over de kwaliteit van de lens. Bij deze camera opzich wel interessant dus..

De Panasonic LX3 vind ik overigens op dpreview best wel misplaatst. Een andere klasse camera die alleen voor zijn soort zo goed is dat ie in de buurt komt van dit segment. Maar een vergelijking met Canon G10 zou niet gek zijn nee.

[Taarmen]

Na veel reviews gelezen te hebben en gebruikerstests door genomen te hebben kom je er achter dat de LX3 in dit segment thuis hoort. Veel instel mogelijkheden, lage ruiswaardes onder 400iso en een kwaliteits lens. Het enige wat de LX3 ontbreekt een grote zoom. Verder is de LX3 sneller, lager diafragma, minder ruis en heeft het een pracht Leica lens.

Zelf wilde ik eerst een Canon G9 (G10 was nog niet uit, was augustus '08) kopen en naar veel gelezen te hebben kwam ik de P6000 tegen en de LX3. De LX3 interesseerde mij weinig ik dacht wat kan Panasonic nu wat Canon en Nikon niet kunnen. Toen er meer bekend werd over de LX3 en de foto's duidelijke iso ruis lieten zien op P6000 foto's begon ik te twijfelen. Wat ik zocht was een snelle, lichtsterke en handzame camera. De LX3 wint het voor mij op deze fronten van de G10 of p6000.

*Ik beschouwde mijzelf als een Canon fanboy en wist natuurlijk dat Nikon (bijna) even kwalitatieve toestellen produceerde*

[Reactie gewijzigd door Taarmen op 22 juli 2024 22:38]

[-Sander1981-]

Een vergelijking van de LX3, G10 en de P6000

[Anoniem: 263877]

je fuji gaat jammer genoeg niet in m'n zak

[donotwant]

Wat ik alleen niet begrijp, is dat deze camera geen ondersteuning heeft voor PNG, wat in mijn ogen nog steeds een soort van lossless jpeg is, maar dan wel een stuk kleiner dan RAW. Of heb ik dit verkeerd?

[Anoniem: 284865]

RAW bestanden hebben (meestal) ok lossless compressie hoor. De reden dat ze groter zijn is dat ze meer kleurinformatie bevatten dan het menselijk oog kan waarnemen. Een jpeg/png heeft per kleurkanaal (rood, groen en blauw) 8 bit , dus 24 bit per pixel. Bij een raw formaat is dat (met de huidige camera's) 12 of 14 bit. Het kan nutteloos lijken om onzichtbare informatie op te slaan, maar dit klopt niet. Want als je een RAW bestand bewerkt, bijvoorbeeld door de curves of het contrast aan te passen, of zelfs door simpelweg de witbalans aan te passen, dan kan dit zonder kwaliteitsverlies. Bij een bestand met 8 bit per kleurkanaal zal hierbij altijd een kwaliteitsverlies zijn, bij een kleine aanpassing kan dat nog meevallen, maar zeker als je er ver in gaat zullen de verschillen zeer groot worden. Bovendien zitten er in de donkerste en lichtste delen van een foto vaak nog onzichtbare details verborgen die met de RAW zichtbaar gemaakt kunnen worden en in een jpeg/png onherroepelijk verloren zijn. Dit zorgt er bijvoorbeeld voor dat je soms van 1 RAW bestand al een HDR kunt maken, bij jpegs heb je altijd verschillende foto's nodig.
Volgens mij is RAW één van de sterkte punten van dit soort camera's en is het argument dat ze niet zo goed zijn omdat je de foto's moet bewerken naast de kwestie. Geen enkele camera zal ooit zo goed en precies kunnen doen met je foto wat je zelf wilt, want dat gaat niet enkel om pure wetenschap en algoritmes, maar ook om een persoonlijke voorkeur, een gevoelsmatige kwestie.

[golfdiesel]

Toen ik mijn eerste DSLR ging gebruiken heb ik eerst in JPEG gefotografeerd. Totdat ik een keer een serie foto's van een toneelvoorstelling heb gemaakt met moeilijk licht.
De automatische witbalans is toen volledig in de stress geschoten en de foto's waren dus niet om aan te zien.
Sinds die vervelende ervaring ben ik alleen nog maar in RAW gaan fotograferen. En de workflow is ook best goed te doen. Ik gebruik Silkypix en bij 95% van de foto's hoef je na de omzetting via Silkypix geen verdere bewerkingen meer te doen.

Overings heeft Silkypix de "vernielde" JPEG foto's nog enigzins kunnen redden omdat het JPEG en TIFF op bijna dezelfde manier kan bewerken als een RAW foto.

[bazs2000]

Ik schiet met mijn dSLR 98% van de tijd JPEG maar stel witbalans in moeilijke situaties nog steeds handmatig in m.b.v. een velletje wit papier, werkt prima.

Als ik in een natuurgebied ben dan is het een ander verhaal, dan wil ik al het detail vastleggen die ik kan pakken maar voor de huis-tuin-en-keuken-foto's is JPEG goed genoeg.

De P600 zou ik niet snel kopen, het heeft wel de functies maar is moeilijker in het gebruik dan een dSLR. Hoezo moet je diep in het menu duiken voor een aantal opties? De veeleisende hobby-fotograaf wil meer dan dat, die wil het gemak van de dSLR maar niet de hardware. Dan ga je het niet nog moeilijker maken dan het al is.

Qua ruis schrik ik nogal, zoveel ruis op zo'n camera? Gaat geen succes worden, zeker niet als je bedenkt wat de doelgroep is.

[Anoniem: 237999]

Bij PNG bestaat iedere pixel uit een R, G en een B waarde. Bij RAW komt een pixel overeen met R, G of een B waarde. Bij een gelijk aantal pixels wordt bij PNG al 3x zoveel informatie opgeslagen. Daarnaast zal de te behalen (lossless!) compressie factor bij foto's tegen vallen, en kunnen RAW bestanden ook gecomprimeerd worden. Dus kort samengevat een PNG bestand zal in de praktijk groeter zijn dan een RAW bestand.

[Munters]

Bij PNG wordt er uiteraard niet ineens 3x zoveel info opgeslagen.

De sensor neemt inderdaad subpixels op. Bij een vierkante opbouw vaak dubbel groen. RGBG dus. En dat in een bepaalde kleurdiepte, minimaal 8 bits, maar vaak 12, of zelfs 14 of 16 bij de professionelere modellen.

Voor jpg en png formaten worden er steeds RGB pixels berekent uit deze subpixels.
Iedere pixel bevat dus inderdaad meer kleurinfo, want zowel R als G als B zit er in opgeslagen. Maar er zijn dus wel minder pixels.

Grofweg is het evenveel informatie, maar in de praktijk werkt jpg en png met 8 bits per kanaal. In totaal minder dan de meeste raw formaten dus. (Alhoewel png ook gewoon 16 bits kleurwaardes kan gebruiken!).

Maar de reden dat er in een raw formaat wordt opgeslagen in plaats van een RGB model lossless formaat is domweg dat er voor deze formaten een bewerking plaats moet vinden. En dat is nou precies wat je niet wilt en waarom je de ruwe sensor informatie wilt opslaan.