Wi-Fi 6E en de weg naar mesh

Introductie en nieuwe hardware

Vorig jaar hebben we onze nieuwe testprocedure voor wifirouters gepresenteerd en inmiddels hebben we al best wat routers behandeld. De oplettende lezer zal misschien al opgevallen zijn dat we nog geen Wi-Fi 6E-routers testen, hoewel deze standaard al een tijdje op de markt is.

Een reden daarvoor is dat er tot enkele maanden geleden nog geen Wi-Fi 6E-PCIe-adapters op de markt waren en onze testclients dus geen gebruik konden maken van deze band. Ook het aantal Wi-Fi 6E-routers op de markt valt nog wat tegen, maar zonder die 6GHz-ondersteuning viel er gelukkig genoeg te testen, dus hebben we ons de afgelopen tijd gefocust op het bredere AX-routersegment

Inmiddels is gelukkig wel verandering gekomen in de beschikbaarheid van Wi-Fi 6E-PCIe-adapters. Het is dus hoog tijd om de wifitestopstelling uit te breiden met deze extra frequentieband. Toch houden de wensen daar niet op, want we willen ook meshwifiopstellingen goed kunnen testen; die zijn de afgelopen jaren immers stukken populairder geworden.

Afgelopen december kwamen de twee wensen als een soort perfect storm bij elkaar: toen we de testopstelling net aan het ombouwen waren met onze nieuwe PCIe-adapters, kwam er een grote houten kist het Tweakers-testlab binnengerold met daarin alle benodigde apparatuur om de bestaande opstelling geschikt te maken voor het testen van meshwifiapparatuur.

In dit artikel bespreek ik de ombouw van de wifitestopstelling naar Wi-Fi 6E en toon ik het work-in-progress waar het de meshopstelling betreft.

Nieuwe hardware

De grote houten doos die het testlab binnenrolde, was gevuld met apparatuur die is aangeschaft bij Spirent, voorheen bekend als Octoscope. De precieze inhoud bestond uit een Octobox Box-18, een Octobox 4x4 MIMO 1:4-splitter en vijf nieuwe Octobox quadAtten-signaaldempers. Hiernaast is ook nog 'los materiaal' zoals coaxkabels en wifiantennes aangeschaft om het geheel aan elkaar te kunnen knopen.

Klinkt tof, maar wat is dat allemaal voor moois? Laat ik eerst een stapje terug doen, want ik verwacht niet dat iedereen alle ins en outs kent rondom wifitestapparatuur. De Box-18 is een 18"-EMC-behuizing, een afsluitbare kooi van Faraday waar geen radiosignalen in komen of uit kunnen ontsnappen. We hebben al een tijdje twee van deze behuizingen staan in onze wifikooi, een grote ruimte van metaal die ook een kooi van Faraday is en waarin alle apparatuur staat opgesteld.

De 4x4 MIMO 1:4-splitter, Box-18 en quadAtten-signaaldempers

Elke Octobox, en de wifikooi daaromheen, is dus een eigen 'stille radioruimte' waarin geen enkel wifi- of ander radiosignaal naar binnen kan komen. Om zelf een signaal in of uit de behuizing te krijgen, heeft de Octobox coaxaansluitingen in de wand van de behuizing. Als we aan de buitenkant en binnenkant van die coaxaansluiting antennes monteren, kan er een signaal via dat pad in en uit de behuizing.

Hier komen de overige twee apparaten in beeld. De mimosplitter kan signalen naar meerdere uitgangen toesplitsen. Hiermee kun je een antennesignaal van een wificlient naar meerdere antennepaden (coaxaansluitingen) dupliceren dat vervolgens naar meerdere Octobox-behuizingen kan worden geleid. De splitter biedt ruimte aan vier aparte radiopaden die allen van één aansluiting naar vier aansluitingen worden gesplitst.

De Octobox quadAtten is een signaaldemper. Als we dit apparaat in het antennepad plaatsen, kunnen we het signaal verzwakken. Hiermee kunnen we een virtuele afstand creëren tussen de verschillende onderdelen in de wifitest. Voor onze meshopstelling hebben we er heel wat nodig, omdat daar nogal wat antennepaden in verwerkt zijn. Daar vertel ik later in dit artikel meer over.

TP-Link Archer TXE-75E — TP-Link Archer TXE75E

Om de opstelling Wi-Fi 6E-compatible te krijgen, moesten de huidige computers, de wificlients in onze testopstelling, worden vervangen. De wificlients die in de kooi stonden, draaiden Windows 10, dat geen ondersteuning heeft voor 6GHz-netwerken, tenminste: zonder kunstgrepen en die zijn ongewenst in een testsituatie waarin je consistente metingen wilt kunnen verrichten. We moesten dus op zoek naar nieuwe clients en dat werden vier Dell Precision 3260's, met een kleine formfactor en voorzien van Windows 11. Deze hebben we uitgerust met TP-Link Archer TXE75E-wifiadapters die als basis de Intel AX210-chipset hebben. Zoals in de huidige opstelling ook al gebeurt, blijven we deze apparatuur aansturen met ons zelfontwikkelde testscript.

Omdat we veel nieuwe hardware hebben toegevoegd aan de testopstelling, zijn er ook stevige wijzigingen en optimalisaties aangebracht in dit script. Daarover zullen we later in dit artikel verder uitweiden.

De ombouw naar Wi-Fi 6E

Dat de opbouw van een wifitestopstelling niet zonder slag of stoot gaat, was ons team al vrij snel duidelijk bij de bouw van de huidige testopstelling, een ruim jaar geleden. Ook ditmaal zijn we niet teleurgesteld in het aantal uitdagingen dat we zijn tegengekomen. Het feit dat de meshapparatuur is gearriveerd, betekent dat het plan is gewijzigd van enkel de Wi-Fi 6E-adapters toevoegen aan de wificlients naar het compleet afbreken en opnieuw opbouwen van bijna de hele testinstallatie.

De bedoeling hiervan is om zo snel mogelijk de reguliere wifiroutertesten weer te kunnen hervatten zonder dat we over een paar maanden weer het testen moeten stoppen vanwege de toevoeging van de meshhardware.

Dit betekent dat er in de opstelling die we opnieuw opbouwen voor de wifitest al een mimosignaalsplitter tussen de testapparatuur is geplaatst die pas later nuttig wordt als de meshtestopstelling functioneert. Verderop in dit artikel ga ik dieper in op wat de toekomstplannen zijn met die opstelling.

In de afbeelding hieronder zie je de schematische weergave van de nieuwe wifiroutertestopstelling.

In dit schema is er ten opzichte van de vorige situatie weinig veranderd. Sta 215 is de client waarmee we in de toekomst de meshtesten willen verrichten. Deze client heeft voor nu dus een extra vertakking in het antennepad door de mimosplitter heen. Samen met sta 216 zijn dit de twee clients waar we demping op kunnen toepassen met de signaaldemper, att 1 in het schema.

De overige twee clients, sta 217 en sta 218, zijn direct verbonden met de omgeving waar de router in staat zonder extra demping op het antennepad.

De vier clients zijn wel verhuisd naar een nieuwe omgeving. We beschikten al over twee grote Box-26-behuizingen. Die zetten we later in voor de meshtest, maar voor nu gebruiken we de nieuwe Box-18 om de clients in te plaatsen.

Hoewel er dus weinig veranderd is in de wifiroutertestopstelling, komen er uiteindelijk dus vier nieuwe wificlients in een nieuwe Box-18-behuizing, met nieuwe antennekabels aan een nieuwe signaaldemper met nieuwe antennes.

De opbouw

Wifitestopstelling met mesh-voorbereiding — Wifitestopstelling met meshvoorbereiding

Na een paar dagen enthousiast sleutelen, zat de nieuwe opstelling ook daadwerkelijk in elkaar, en toonde het geheel als iets dat niet uit de toon zou vallen in een (medisch) laboratorium of spaceshuttle.

De eerste testen dempten het enthousiasme echter: het bleek lastig om het signaal naar sta 215 goed te kunnen dempen. Om dit te onderzoeken hebben we alle signaaldempers afzonderlijk getest, waarvoor we ook software hebben geschreven om per apparaat een grafiek te genereren van de RSSI (signaalsterkte) op de client ten opzichte van de ingestelde demping. Dit hebben we ook op onze oude attenuators uitgevoerd, waarna we uiteindelijk de opbeurende en teleurstellende conclusie konden trekken dat het probleem niet in deze apparaten zat: ze dempten allemaal correct.

een 'screenshot' van het attenuator-testscript — Een 'screenshot' van het attenuatortestscript

We moesten daarom verder zoeken en na veel doortesten, onder andere van alle coaxkabels in de opstelling, richtten we onze aandacht op de mimosignaalsplitter. Hiervan gebruiken we niet alle uitgangen en de ongebruikte uitgangen hebben we netjes afgedopt met de bijgeleverde terminators. Of toch niet, zo bleek... Nadere inspectie wees uit dat dit simpelweg stofkapjes zijn, zonder afsluitweerstand. Toch bleef, zelfs nadat we de stofkapjes vervangen hadden voor afsluitweerstanden, het probleem onverminderd overeind. Na een bezoek van Spirent bleek dat zij in hun opstellingen de mimosplitter aan de binnenzijde monteren van de behuizing die de clients herbergt. Hier is geen wifisignaal aanwezig, want die transporteren we aan de binnenzijde direct met coax naar de clients toe. Hierdoor is inlekken van signaal niet mogelijk. Dat bleek voor onze opstelling ook de gouden greep en het antwoord op de signaallekkage. De mimosplitter zit nu dus ook bij onze opstelling gemonteerd in de Box-18-behuizing bij de netwerkclients.

Toch waren de hoofdbrekens nog niet voorbij. De volgende uitdaging diende zich aan, want de opstelling bleek ook nog eens enorm gevoelig voor lekkage op niet goed aangedraaide connectors. Eigenlijk had ‘niet goed’ best tussen aanhalingstekens kunnen staan, want het verschil tussen ‘niet goed’, ‘goed’ en ‘breekt bijna af’ lag gevoelsmatig toch angstig dicht bij elkaar.

Stofkapje, geen terminator.. — Stofkapje, geen terminator

De veranderingen in de software en testprocedure

Doordat de opstelling compleet veranderd en een stuk ingewikkelder wordt, moest ook ons PowerShell-script dat de testopstelling bedient, op de schop.

Sommige veranderingen in het script zijn ingegeven door de ervaringen die we hebben opgedaan tijdens het gebruik van de opstelling in het afgelopen jaar. Sommige zaken konden een stuk efficienter. Zo hebben we bijvoorbeeld de methode om met het wifinetwerk te verbinden, veranderd.

Voorheen testten we elke frequentieband van de router in een aparte run. Per testrun werd handmatig van frequentieband gewisseld, wat voor elke testrun meerdere malen ingrijpen van een collega van het testlab vereiste. Om op dit gebied wat efficiënter te werken, laten we nu alle frequentiebanden van de router aanstaan en verbindt het script de clients met het juiste netwerk.

Uiteraard ging ook dat gepaard met programmeeruitdagingen: niet alle routers ondersteunen dezelfde beveiligingsmethodes waardoor een vooraf ingesteld wifiprofiel in Windows niet altijd matcht met de instellingen van de router die we op dat moment testen. Het script scant dit nu van tevoren en maakt per netwerk een profiel aan om ermee te verbinden. Hierdoor hoeft onze collega van het testlab nog maar twee keer wifi-instellingen te wijzigen op de router in plaats van potentieel acht keer bij vier frequentiebanden, wat veel tijd en verstoorde aandacht scheelt.

Iets dat ook tijdwinst oplevert, is de afhandeling van mislukte tests in het script. Bij de range-versus-ratetest bijvoorbeeld, komt er nagenoeg altijd een moment waarbij de ingestelde demping te veel wordt voor de client en deze de router niet meer kan bereiken. In de oude situatie bleef het script stug nieuwe tests opstarten totdat de zwaarste dempingswaarde bereikt was. Het huidige script herkent de situatie en breekt de test af om door te gaan met de volgende testvariant. Er treden soms ook time-outs op waarbij de verbinding van de client niet verbroken raakt, iets dat nu ook wordt herkend door het script: als de maximale testtijd verstreken is, breekt de test af en kan het script nu sneller door.

Testwijzigingen

Naast wijzingingen aan de technische zijde van de testprocedure, brengen we ook veranderingen aan in de testen die we draaien, want ook daar hebben we wat lessen kunnen toepassen die het afgelopen jaar geleerd zijn. Een grote uitdaging bij elke test bleek toch weer dat er grote variatie bestaat in hoeveel je kunt instellen aan een router. Soms zijn de parameters die een test vereist, totaal niet te beinvloeden, waardoor je de resultaten niet goed kunt vergelijken, omdat routers niet dezelfde instellingen hebben. Die problemen traden vooral op bij de mu-mimo-, airtimefairness- en ofdma-test en eigenlijk waren er meerdere redenen om iets op te merken over die testen. De mu-mimotest is achteraf toch een beetje hopen op een wonder, omdat in de praktijk keer op keer blijkt dat mu-mimo eigenlijk niet functioneert zoals het hoort en daardoor weinig tot niets toevoegt. De airtimefairnesstest lijkt ook erg op de mu-mimotest. Daarom voegen we deze twee testen samen tot een nieuwe test: de multiclienttest.

De overige testen blijven gehandhaafd, maar worden waar dat kan wel uitgebreid met de 6GHz-frequentieband. Deze testen zijn al behandeld in ons eerdere artikel over de wifitestopstelling, maar we lopen de volledige lijst met tests nog eens door. Wanneer dit een nieuwe test betreft gaan we wat dieper in op het testscenario.

Max throughput

'Max troughput' is letterlijk vertaald: maximale doorvoer. In deze test meten we op elke frequentieband de maximale doorvoer, dertig seconden lang. Hierbij stellen we elke radio van de router in op de maximale bandbreedte die ondersteund wordt. Dit doen we twee kanten op: we meten zowel de downlinkrichting, van de router naar de client, als de uplinkrichting, van de client naar de router. Eerder hebben we deze test hier uitgebreider beschreven.

Multiband (nieuw)

Een nieuwe test is de multibandtest. Dit is eigenlijk een uitbreiding op de maxthroughputtest waarmee we kijken of er een beperking aanwezig is in de interne doorvoercapaciteit van de router.

In dit scenario verbindt elke client met een aparte band van de router, waarna we op elke frequentieband de maximale doorvoer testen. Dit doen we ook weer in twee richtingen, zowel uplink als downlink. Hiermee testen we zoals gezegd de interne doorvoer van een router naar de wanpoort. Routerchipsets bevatten een interne switch, waar naast de lan- en wanaansluiting ook de radio’s op verbonden zijn. Met deze test wordt de doorvoer van deze switch getest en proberen we te identificeren of er iets in het communicatiepad de snelheid begrenst. We gebruiken alle radiobanden van de router tegelijk. Bij een router die beschikt over twee afzonderlijke 5GHz-radio's gebruiken we dus vier clients die verbonden zijn met de 2,4GHz-, 5GHz- en 6GHz-netwerken. De instellingen die we gebruiken zijn net als bij de maximale doorvoertest ingesteld op het maximum dat de router op elke radio ondersteunt.

Range vs. rate

Bij de range-versus-ratetest meten we van een wificlient dertig seconden de gemiddelde datadoorvoer. Dit doen we zeventien keer, waarbij we telkens het signaal iets verder dempen met de attenuator. Dit eindigt uiteindelijk bij een demping van -63dB. Hiermee simuleren we dat de client steeds verder verwijderd raakt van het signaal en kijken we hoe lang de router nog een fatsoenlijke doorvoer weet te verzorgen. De test doen we op 2,4GHz 5Ghz en 6GHz, in downlink- en uplinkrichting. Ook deze test is eerder uitgebreider beschreven in dit artikel. Naast de extra frequentieband hebben we voor 6GHz ook wat extra dempingsstappen opgenomen aan het begin van de test omdat we op deze band al eerder invloeden zien van de demping.

Multiclient (nieuw)

De multiclienttest kent vijf etappes waarin we verschillende combinaties van clients, soms met demping, tegelijk een maximale doorvoertest laten uitvoeren in de uplinkrichting, dus van de client naar de router. In sommige tests fungeert een van de clients als legacyclient die enkel 802.11g op 2,4GHz en 802.11a op 5GHz ondersteunt en met deze 'stokoude' protocollen veel radiotijd probeert weg te snoepen. De vijf verschillende scenario’s in deze test zijn als volgt:

Client 1 - Client 2

Twee clients maken tegelijk gebruik van dezelfde band. Het ideale gedrag dat een router hierbij kan vertonen, is de bandbreedte gelijk verdelen tussen de twee clients.

Client 1 - Client 2 (legacy)

Twee clients maken tegelijk gebruik van dezelfde band, een van de twee is echter een Wi-Fi 4-client. Deze oudere wifistandaard kost de router veel radiotijd, in ruil voor een lage doorvoer. De ideale uitkomst is hier een bruikbare bandbreedte voor beide clients, zonder veel gezwabber in snelheid: stabiel dus.

Client 1 - Client 2 - Client 3

Dit is hetzelfde scenario als de eerste test, maar nu met een extra client die als derde gebruikmaakt van dezelfde frequentieband. Het ideale plaatje is weer een stabiele gelijkmatige verdeling van de bandbreedte tussen de drie clients.

Client 1 - Client 2 (38dB gedempt)

In dit scenario gebruiken er twee clients de radioband, waarvan er eentje gedempt is op een niveau waarop nog een prima verbinding mogelijk is, maar er wel invloed komt op de signaalkwaliteit. Dit zorgt ervoor dat Client 2 meer radiotijd verbruikt voor een lagere bandbreedte. Een router die hier goed mee omgaat, levert beide clients een bruikbare bandbreedte en een stabiele datadoorvoer zonder uitval.

Client 1 - Client 2 (38dB gedempt) - Client 3 (legacy)

Het laatste scenario combineert alle vervelende scenario’s bij elkaar. Twee clients vragen een stuk meer radiotijd door demping of onvermogen. Van de router verwachten we weer een bruikbare bandbreedte en stabiele doorvoer.

In bovenstaande scenario’s zal de router in elk van de gevallen een goede verdeling moeten kiezen in de bandbreedte, daar kan de router invloed op uitoefenen door RTS/CTS in te zetten. Voordat een client begint te zenden, zal deze een RTS, ofwel Ready to Send, uitzenden, waarna de router een bevestigend CTS, ofwel Clear to Send, uitzend, zodat de client zijn transmissie start. De tests voeren we op zowel 2,4GHz als 5GHz uit.

Interferentie

In deze test gebruiken we onze Spirent iGen-signaalgenerator om ruis te genereren. Die ruis, datapakketten van een concurrerend wifinetwerk, zenden we uit op verschillende wifikanalen. Tegenover deze ruis proberen de clients en de router in verschillende configuraties hun verbinding overeind te

Octobox iGen signaalgenerator — Octobox iGen-signaalgenerator

houden, stabiel te krijgen en zoveel mogelijk doorvoer te realiseren. We testen het effect als het concurrerende netwerk het wifisignaal compleet overlapt op hetzelfde wifikanaal en het effect als de ruis het signaal gedeeltelijk ‘overlapt’, dus enkele kanalen verderop in de frequentieband zit. In deze test wordt de data verzonden in de downlinkrichting, dus van de wifirouter naar de client. Elke test duurt 120 seconden en we voeren elke test uit op 2,4GHz en 5GHz. Het 6GHz-spectrum nemen we niet mee in deze test om een doodsimpele reden: de Spirent iGen, onze signaalgenerator waar we ruis mee genereren, ondersteunt de 6GHz-band niet. We zijn wel gestart met wat experimenten om zelf realistische interferentie te genereren, dus wellicht verandert dit nog in de toekomst. Over de interferentietest is eerder uitgebreider geschreven.

Ook aan de ofdma-test wordt nog verder gewerkt. Het blijkt in de praktijk moeilijk om betrouwbaar ofdma-transmissies op te wekken. Ook het nauwkeurig meten van de latency in beide richtingen vereist een zeer precieze tijdsafstemming tussen de apparatuur.

Samengevat, nog even alle testen en instellingen in een tabel:

Testnaam	Spectrum	Bandbreedte	Wifikanaal	Demping
Max throughput	2,4GHz	40MHz	6	0dB
	5GHz	160MHz	36	0dB
	6GHz	160MHz	37	0dB
Multiband	2,4GHz	40MHz	6	0dB
	5GHz	160MHz	36	0dB
	6GHz	160MHz	37	0dB
Range versus rate	2,4GHz	20MHz	6	0-63dB
	5GHz	80MHz	36	0-63dB
	6GHz	160MHz	37	0-63dB
Multiclient	2,4GHz	20MHz	6	0-38dB
	5GHz	80MHz	36	0-38dB
Interferentie	2,4GHz	20MHz	6	0dB
	5GHz	80MHz	36	0dB

Nieuwe grafieken

Om de testdata te presenteren die de wifitestopstelling oplevert, liepen we voorheen al tegen uitdagingen aan. De testresultatendatabase en de grafiekfunctie van Tweakers waren bijvoorbeeld niet berekend op het presenteren van tweedimensionele data, terwijl wij veel tests uitvoeren die tot wel 120 resultaten opleveren, elke seconde eentje. De verwerking hiervan in onze backend was niet zo fraai en ook de grafieken in de artikelen toonden vreemde verschijnselen

De developmentafdeling kwam hiervoor met een oplossing: op de hele website worden de grafieken nu verzorgd door de ECharts-library. Ook in de backend is de data nu netjes gegroepeerd in één testresultaat in plaats van 120.

De toekomst: mesh

Dan rest ons nog een vooruitblik naar de toekomst. Er is veel meer apparatuur aangeschaft dan in de bovenstaande scenario’s wordt ingezet. Die apparatuur is nodig voor de meshtestopstelling die we momenteel ontwikkelen.

De afbeelding hieronder geeft het schema weer dat we hebben bedacht. Een wijziging die hierin nog niet is opgenomen, is de splitter, die is, zoals hierboven is te lezen, inmiddels in Box-18 bij de clients geplaatst.

Schematische weergave van de nieuwe mesh-wifitestopstelling — Schematische weergave van de nieuwe meshwifitestopstelling

Het voornaamste verschil ten opzichte van de opstelling die we tot nu toe hebben besproken, zit in het radiopad van de client die in het bovenstaande schema is aangeduid als sta 215.

Het antennepad van deze client wordt via de mimosignaalsplitter gesplitst in drie afzonderlijke paden.
Elk van deze antennepaden komt uit bij een meshaccesspoint, een daarvan bevindt zich op de plek waar de wifirouter in de routertest staat; de overige twee accesspoints kunnen we elk in een Box-26 plaatsen.

De drie antennepaden kunnen we afzonderlijk dempen, zodat we de client dichterbij of juist verder verwijderd van de drie meshaccesspoints kunnen plaatsen. De twee behuizingen die de accesspoints herbergen, zijn onderling ook verbonden met vier antennepaden. Hiermee kunnen de accesspoints onderling verbinding leggen. Ook deze onderlinge verbinding kunnen we dempen, zodat we deze twee accesspoints ook weer virtueel dichterbij of verder van elkaar kunnen ‘plaatsen’.

Elke box heeft ook een eigen antennepad naar ‘buiten’ waar het derde accesspoint staat. Weer zijn deze paden te dempen, zodat ook het derde accesspoint binnen of juist compleet buiten bereik van de overige twee accesspoints kan worden geplaatst. Elke behuizing is voorzien van een 10Gbit-ethernetaansluiting, zodat we kunnen kiezen of het meshnetwerk gebruikmaakt van de bedrade of draadloze onderlinge verbinding tussen de accesspoints.

Het resultaat van zoveel antennepaden en dempers is uiteindelijk dat we nagenoeg elk meshscenario kunnen nabootsen: bijvoorbeeld in kleine huizen, in grote huizen, wired of wireless backhaul, hoe apparaten omgaan met roaming en hoe goed meshpunten hun onderlinge snelheid weten te behouden onder minder ideale omstandigheden.

En dat doen we, maar voorlopig alleen even op de achtergrond. Als je inmiddels zo ver bent gekomen in dit artikel, is vast duidelijk dat ook deze uitbreiding zeker niet zonder slag of stoot zal verlopen en dus niet volgende week af is. Zodra het af is, krijgt ook deze uitbreiding een uitgebreid voorstelartikel. Tot die tijd kunnen we in elk geval weer prima wifirouters testen, nu eindelijk met 6GHz-band!

Tot slot

Tegelijkertijd met dit artikel verschijnt de eerste review uit deze vernieuwde testopstelling. We hebben hierbij gekozen voor de grootste doos uit het schap, waar de ASUS ROG GT-AXE16000 in zat. Misschien (waarschijnlijk) niet een router voor iedereen, maar wel eentje die op de verpakking belooft alle limieten te doorbreken. Of dat ook waar is? Dat lees je in onze review van de ASUS ROG GT-AXE16000.
Mocht je vragen of opmerkingen hebben over de wifitestopstelling, schroom niet en plaats een reactie.