Inleiding
In Gears of War werd de strijd tussen de mensheid en de Locust Horde geïntroduceerd. De monsterlijke Locust bedreigden het voortbestaan van de mensheid op de fictieve planeet Sera, en Cog-soldaat Marcus Fenix moest samen met zijn team voorkomen dat de Locust de mensheid weg zou vagen. Deel één eindigde toen de mensheid een zwaar bombardement uitvoerde op de Locust Horde. Wat overbleef was onzekerheid: was dit de definitieve nekslag voor de Locust, of zouden ze terug kunnen slaan?
Getest op: Xbox 360 (exclusieve titel)

Aanvallen
Net zo zeker als dat er een Gears of War 2 zou komen, was het feit dat de Locust niet definitief waren uitgeschakeld. Sterker nog, als Gears of War 2 begint zijn de Locust sterker dan ooit. De monsters hebben een manier gevonden om hele steden weg te laten zinken, waardoor de mensheid niet veel overhoudt om te beschermen. Al vroeg in het spel wordt duidelijk dat verdediging niet langer de juiste strategie is. De enige manier om de Locust aan te kunnen pakken is ze op hun eigen terrein aanvallen. Voor Marcus Fenix, Dominic Santiago en de andere leden van Delta Squad wacht dan ook een donkere reis door de grotten van de Locust Horde.
Dat onprettige vooruitzicht staat echter niet in verhouding tot de andere problemen die de mensheid bezighouden. Duizenden mensen zijn dakloos of spoorloos door de chaos die de Locust veroorzaken. Talloze soldaten lijden aan 'Rustlung', een fatale ziekte die waarschijnlijk wordt veroorzaakt door het inademen van Imulsion-dampen. Tragisch, want juist Imulsion - een nieuwe, vloeibare energiebron - was de inzet van de Pendulum Wars, een burgeroorlog tussen de mensen. Het mag duidelijk zijn dat de mensheid er niet best voor staat.
Meer verhaal
Gears of War 2 begint boven de grond, min of meer in dezelfde situatie zoals je die uit het eerste deel kent. Je werkt wederom samen met Dominique Santiago. Logisch, want ook dit deel kun je weer helemaal in co-op spelen. In de eerste Act wordt een aantal nieuwe personages aan je voorgesteld, waaronder het groentje Carmine en de geharde soldaat Tai. Vooral Carmine weet bij vlagen voor wat komische situaties te zorgen. Behalve deze nieuwe personages duiken ook wat oude bekenden op. Zo zien we Kolonel Hoffman terug en maken ook Baird en Cole hun rentree. Laatstgenoemde zorgt weer voor lekkere one-liners - "Mommy, don't let the bad man hurt us!" - en komt op een cruciaal moment langs, namelijk als Delta Squad zich in een zeer penibele situatie bevindt.
Dat moment zal bij veel gamers die Gears of War hebben gespeeld voor een grote grijns zorgen. En dit is slechts het topje van de ijsberg, want Epic Games heeft in Gears of War 2 het verhaal meer gewicht gegeven. Waar dat verhaal in het eerste deel nog weinig om het lijf had en vooral een excuus was om een paar uur flink te kunnen knallen, moet Gears of War 2 de speler meer vastgrijpen. Dat het spel over sterke personages beschikt is daarbij natuurlijk van groot belang.

Het verhaal wordt deels gedragen door de verrassende kanten van al deze personages. Zo blijkt de keiharde vechtmachine Dominic een gevoelige echtgenoot als hij met Marcus over zijn vermiste vrouw praat. Zulke elementen maken het verhaal meeslepender dan dat van het eerste deel. Door de personages van hun menselijke kant te laten zien zorgt Epic ervoor dat de speler een band krijgt met de karakters. Je kunt je afvragen in hoeverre je het verhaal hebt gemist in de eerste Gears of War, maar de rol die het verhaal in het tweede deel inneemt zorgt zonder meer voor een betere spelervaring.
Episch en intiem
Epic omschrijft het spel als 'epischer en intiemer'. Dat 'intiemer' slaat, zoals wellicht al duidelijk is, op de band die je met de personages opbouwt en op de persoonlijke verhaallijnen die daarbij komen kijken. Maar ook het epische aspect komt duidelijk naar voren in Gears of War 2. Waar de oorlog na Emergence Day in Gears of War 1 een Locust-invasie was die kleinschalige gevechten opleverde, zul je nu vaker grote groepen Locust Horde tegenkomen. De Locust Horde maakt zich klaar om de mensheid de nekslag toe te dienen en is niet van plan om toe te staan dat een paar soldaatjes dat dwarsbomen.
Gevarieerde gameplay
Behalve tegenstanders waarmee je al in de eerste Gears of War werd geconfronteerd, zul je een hoop nieuwe vijanden tegenkomen. Deze variëren van redelijk voorspelbare varianten op monsters uit deel één, tot bijzonder hardnekkige originele creaturen. Interessanter dan de aanwezigheid van een aantal nieuwe vijanden is echter de verschuiving van het perspectief dat je ten opzichte van die vijanden hebt. In het eerste spel vormde een knokpartij met een groep tegenstanders een flinke uitdaging op zichzelf, maar in deel 2 zijn zulke gevechten vooral tussendoor-momenten. Enerzijds komt dat doordat je je meer bewust bent van het verhaal en de personages, anderzijds komt dat door een andere manier van oorlog voeren.

Zoals gezegd verplaatst de strijd zich naar het terrein van de Locust Horde. Je komt echter niet met een geweertje bij ze langs. De Cog-soldaten hebben meer mogelijkheden dan in het eerste deel en vooral ook zwaardere wapens en meer materieel. Zo zul je meer helikopters zien rondvliegen, bestuur je een tank en lift je mee met een wat groter voertuig. Waar deel één gevoelsmatig veel weg had van een soort Rainbow Six-achtige situatie, waarbij je voornamelijk alleen bent met je eigen team, voelt je je in Gears of War 2 veel meer onderdeel van een oorlogsmachine.
Spectaculaire climax
Dat is is niet alleen stoer, het vertaalt zich ook naar meer variatie in de gameplay. Er was weinig mis met de gameplay in Gears of War, maar je speelde het spel vrijwel uitsluitend te voet. Gears of War 2 biedt veel meer variatie in de gameplay. In het laatste stuk van het spel komt het tot een spectaculaire climax, als je dingen uithaalt die je tijdens het spelen van Gears of War niet voor mogelijk had kunnen houden. Je zult vaker grote Locust-monsters te lijf gaan, waarmee de relativering van de 'normale' gevechten nogmaals wordt verklaard. Zelfs een Boomer is niet zo spannend meer, als je een level geleden grote monsters als Brumaks, Reavers en Corpsers aan gort schiet met een tank. Bovendien kom je een aantal wezens tegen waar het gemiddelde Corpsertje bang van wordt. Het neerhalen van deze beesten geeft een machtig gevoel. Het tempo ligt in dit soort levels vaak lekker hoog, waardoor Gears of War 2 nog meer als een lange achtbaanrit aanvoelt.

Vooral de levels die je niet te voet aflegt tillen het spel naar een hoger niveau, maar dat is alleen mogelijk doordat ook het 'normale gedeelte' sterk is. De stukken die Marcus Fenix en Dom te voet afleggen zijn niet vernieuwend, maar ze blijven heerlijk om te spelen. Het systeem uit Gears of War is in dit deel verder uitgebouwd. Kenmerkend voor het eerste deel was de manier waarop je van dekking naar dekking rende. Dit is in Gears of War 2 nog steeds belangrijk en het werkt nog iets soepeler. Volgens Epic zijn er liefst vierhonderd kleine wijzigingen doorgevoerd in het dekkingsysteem, en het effect ervan is merkbaar.
Levend schild
Directer zichtbaar dan al die kleine aanpassingen, zijn de nieuwe wapens die je zult tegenkomen. Hoewel ik het meest gebruik heb gemaakt van de standaard Lancer Assault Rifle - in Gears of War 2 ook goed voor spectaculaire kettingzaagduels - bieden de nieuwe wapens af en toe prima uitkomst. Vooral het gebruik van mortieren werkt erg lekker, als je tegenover grote hoeveelheden Locust Horde staat. De vlammenwerpende Scorcher rekent snel af met veel vijanden in een kleine ruimte en een ander interessant wapen is het Gorgon Burst Pistol. Dit pistool schiet korte bursts van vijf kogels af. Echt leuk wordt de Gorgon Burst als je gebruik maakt van een van de nieuwe features in het spel. Het is namelijk mogelijk om Locust die op hun knieën zitten op te pakken en ze als levend schild te gebruiken. In dat geval houd je maar één hand over en komt de Gorgon Burst goed van pas, aangezien het wapen een stuk effectiever is dan de normale Boltok Pistol.
Verbeterde techniek
Aan de gameplay is genoeg ten opzichte van het eerste deel veranderd om elk gevoel van herhaling te voorkomen. Uiteraard heeft Epic in twee jaar tijd ook de audiovisuele kant van het spel flink onder handen kunnen nemen. Gears of War 2 is het eerste spel dat gebruikmaakt van de stevig vernieuwde Unreal Engine 3, die over het algemeen door het leven gaat als 'Unreal Engine 3.5'. De nieuwe engine is in staat meer figuren tegelijk op het scherm te toveren, zorgt voor verbeterde licht- en schaduweffecten en realistischer watereffecten, toont meer schade aan de omgeving en introduceert een betere kunstmatige intelligentie.
Dat laatste is niet zozeer een duidelijke verbetering ten opzichte van deel één, maar wel een sterk punt als je kijkt naar andere games. In Gears of War 2 zul je je vijanden niet vaak rustig stil zien staan terwijl jij op ze schiet. Op de lagere moeilijkheidsniveaus is het wel mogelijk om naar ze toe te rennen en los te gaan met je kettingzaag, maar op de twee hoogste niveaus kun je dit wel vergeten. De Locust zullen elkaar dekking geven en, mochten ze de kans krijgen, hun eigen kettingzaag in jouw rug planten. Dit zorgt ervoor dat je alles uit de kast moet halen om verder komen. Net als het eerste spel kent Gears of War 2 weer een aantal lastige passages, waarbij het niet onverstandig is om via Xbox Live coöperatieve hulp in te schakelen.

Revive me!!... please?
Dat laatste is een aanrader, want één probleempje uit Gears of War heeft de overstap naar deel twee gemaakt: je AI-teamgenoten zijn geen helden in het 'reviven'. Als je bent neergeschoten en ligt dood te bloeden, is het hun taak om jou weer op de been te helpen. Zolang je met vier man rondloopt is er meestal wel iemand in de buurt en gaat het goed, maar zodra Fenix alleen met Dom overblijft ontstaan er problemen. Zeker als je een eindje verderop ligt heeft Dom niet veel zin je overeind te helpen. Het helpt dat je nu niet meer helemaal stil hoeft te liggen en nog een beetje kunt kruipen, maar als de AI echt niet meewerkt eindigt je leven onder de voet van een Locust-monster.
Kippenvel
Zo wisselvallig als de kunstmatige intelligentie daarin is, zo consistent is de manier waarop het spel wordt gepresenteerd. Zoals gezegd brengt de Unreal Engine 3.5 grafische verbeteringen met zich mee, maar ik was nog veel meer onder de indruk van het geluid. Vooral als een van de verhaallijnen een emotioneel hoogtepunt bereikt steelt de soundtrack de show. Bij één scène stond het kippenvel letterlijk op mijn armen.
Conclusie