Dolmen
Dolmen is een game die graag in een adem genoemd wil worden met games als Dark Souls en Elden Ring, maar de kwaliteit om die vergelijking te rechtvaardigen ontbreekt. De setting is aardig, maar wordt onvoldoende uitgewerkt. De game oogt verouderd, zeker als de userinterface daarbij wordt meegewogen. Het ontwerp van de wereld oogt te vaak generiek en wordt daardoor snel saai. De bewegingen ogen houterig en optimale timing wordt soms onmogelijk gemaakt door rare vertragingen in de gameplay. Zelfs met al deze kritiekpunten hebben we nog best wat aardige momenten beleefd met Dolmen, dat in de gameplay ook best wat leuke ideeën heeft zitten, maar het mag duidelijk zijn dat het spel over het algemeen gewoon flink tekortkomt. Dolmen is gemaakt door een kleine ontwikkelstudio in Brazilië, wat de vergelijking met de games van FromSoftware op voorhand al opmerkelijk en misschien zelfs onwenselijk maakt. Ook zonder die vergelijking was Dolmen geen goede game, maar nu steekt het spel wel erg schril af bij de succesvolle games van FromSoftware. Dat was, als er net wat minder elementen een-op-een gekopieerd waren, best te voorkomen geweest.
Even een open deur intrappen: Elden Ring is een van dé games van dit jaar. Natuurlijk zullen games die nu verschijnen en veel weg hebben van Elden Ring al langer in ontwikkeling zijn geweest, maar dat diverse partijen een graantje van het FromSoftware-succes mee proberen te pikken, is geen verrassing. Wat wel verrassend zou zijn, is als een van die games het niveau van de Soulsborne-games zou kunnen benaderen, maar voorlopig blijkt dat te veel gevraagd. Helaas is Dolmen, van de kleine Braziliaanse Massive Work Studio, daar geen uitzondering op. Het spel kopieert enkele elementen van de Soulsborne-games vrijwel een-op-een, maar helaas leidt dat niet automatisch tot een net zo goede game.
Je kunt je natuurlijk ook afvragen of het slim is voor een kleine studio om een game nadrukkelijk naast Elden Ring te willen zetten. Aan de ene kant heb je een grote productie, gemaakt door een team met jaren ervaring en een reeks zeer positief beoordeelde games op zijn naam, en aan de andere kant heb je een kleine, in 2016 opgerichte studio die met Dolmen zijn eerste grote game op de markt brengt. Misschien is het dan niet slim om jezelf meteen met een dergelijke gerenommeerde titel te willen vergelijken. Hoewel we elke game natuurlijk als afzonderlijk product bekijken, is het onmogelijk om Dolmen niet naast Elden Ring te leggen, waarbij Dolmen op vrijwel elk gebied ver achterblijft. Het levert de game een extra nadeel op, wat niet zo had hoeven zijn als de vergelijking met de Soulsborne-games niet zo nadrukkelijk gezocht was.
Horror-scifi
De setting is in elk geval anders. Dolmen kent een horror-scifisetting, waarbij de speler de planeet Revion Prime moet ontdekken. Op die planeet is een bepaalde ramp gebeurd waarbij allerlei monsterlijke wezens bezit van de planeet hebben genomen. Aan jou de taak om te onderzoeken wat er precies is gebeurd. Daarbij dien je ook nog zogenoemde Dolmen-kristallen te verzamelen, omwille van hun unieke eigenschappen. Wat die inhouden, daar kom je uiteraard gaandeweg pas achter. De weg naar antwoorden op je vragen wordt bemoeilijkt door allerlei soorten vijanden die proberen je dwars te zitten. Net als in de Soulslike-games ligt het in de lijn der verwachting dat je regelmatig doodgaat en net als in die games verlies je op dat moment je ervaringspunten, die blijven liggen op de plek waar je dood bent gegaan zodat je ze weer kunt oppikken, zolang je op weg naar die plek maar niet opnieuw doodgaat.
De grap is wel dat je tijdens deze missie eigenlijk niet in persoon doodgaat. Het hoofdpersonage runt namelijk simulaties vanuit zijn schip, om uit te vinden wat de optimale route door de omgevingen heen is. Dit is een plottechnische verklaring voor hoe het kan dat je tot in den treure kunt blijven respawnen, maar in de praktijk merk je daar niet echt iets van. Deze wetenschap zorgt ervoor dat je begrijpt wat er gebeurt als je doodgaat en de game zegt ‘Timeline Erased’: het is een boodschap die weergeeft dat de simulatie mislukt is en er een nieuwe gestart moet worden.
Denk je de setting even weg, dan worden de gelijkenissen met de Soulsborne-games meteen duidelijk. Dat begint al met het kiezen voor een specifiek personage, waarbij je melee-opties hebt en opties die meer gericht zijn op vechten op afstand. Daar horen basiseigenschappen bij die een bepaald effect hebben. Zo zal een personage dat gespecialiseerd is in zwaardvechten een hogere waarde hebben voor Strength, terwijl een Sharpshooter veel meer aan een hoge score voor Energy heeft. De vuurwapens in Dolmen verbruiken namelijk energie om te kunnen schieten, dus als dat je specialisme is, is het handig om een flinke energiebalk te hebben. Naast de energiebalk hebben spelers ook een levensbalk en een balk die aangeeft hoeveel uithoudingsvermogen je nog hebt. Deze laatste balk spreek je aan voor elke melee-aanval en voor het uitvoeren van een dodge of dodge-roll, zoals dat ook werkt in de Soulsborne-games.
Energie managen
De werking van de energiebalk is nog wel redelijk interessant. Je kunt met energie namelijk niet alleen wapens afvuren, maar je kunt energie ook omzetten in een boost voor je levensbalk. Daarnaast kun je ook een speciale Energy Mode activeren, waardoor je slagwapens vijanden extra schade kunnen toebrengen. Deze modus consumeert echter ook energie, dus je kunt die niet onbeperkt gebruiken en moet soms afwegingen maken of je je energie daarvoor wil gebruiken of wil bewaren voor je wapens of je levensbalk. Gelukkig kun je je energievoorraad een aantal keer bijvullen, maar ook daar zit een limiet aan. Het is dus zaak om een vechtstijl aan te leren en eigen te maken, zodat je ook goed met je energie kunt omgaan.
Daarmee komen we bij de probleempunten van Dolmen. De Soulsborne-games zijn niet simpelweg een verzameling gameplayfeatures die samen een goede game vormen. Elk van die gameplayfeatures is op zichzelf van hoog niveau. Dat is bij Dolmen zeker niet het geval. Games als Elden Ring worden geroemd om hoe responsief de gameplay is en hoe goed je daardoor aanvallen kunt timen, maar Dolmen valt op dit vlak aardig door de mand. Zo ogen alle bewegingen in het spel, zowel van jezelf als van vijanden, veel te statisch, waardoor van een dynamisch ogende game geen sprake is. Daarnaast treedt er soms wat vertraging op in de acties die je wilt uitvoeren. Dat is in de games waar Dolmen graag mee vergeleken wil worden een ijzersterk punt, maar in Dolmen is het een handicap. Het zorgt ervoor dat het vechten zijn aantrekkingskracht vrij snel verliest. Daar komt trouwens bij dat de vijanden die je tegenkomt ook niet al te inspirerend ogen en dat helpt uiteraard niet mee.
Een ander onderdeel dat geroemd wordt in FromSoftware’s games is de manier waarop hun werelden zijn omgebouwd. Dan hebben we het over de grafische kwaliteit, maar ook over hoe origineel de wereld is, hoe ingenieus stukjes van de wereld aan elkaar zijn verbonden en hoe de wereld een eigen rol lijkt te spelen in de achtergrond van het verhaal. Dolmen doet geen van deze onderdelen echt goed. De game oogt verouderd, maar weet dankzij sommige effectjes af en toe nog best leuk uit de hoek te komen. Dat verbloemt echter niet dat de wereld saai en repetitief overkomt. Zo af en toe zit er een leuk stukje tussen, maar tussendoor loop je door allerlei nauwe gangen heen, om daarin vaak dezelfde vijanden tegen te komen. En het verhaal? Dat blijft volledig op de achtergrond. Als je de verschillende datapads leest die je tegenkomt, krijg je wel wat achtergrond mee van wat er op Revion Prime is gebeurd, maar het is allemaal gortdroog en biedt de game nauwelijks meerwaarde.
In de verdere uitvoering scoort Dolmen nog meer minpunten. Zo is de userinterface verre van ideaal en heb je totaal geen overzicht in wat voor crafting-spullen je hebt en wat je daarmee zou kunnen maken. De game geeft daarbij ook weinig context, waardoor het maken van nieuwe wapens of spullen voor je uitrusting vaak een kwestie van gokken is. Daarbij gelden trouwens wel dezelfde weapon scalings die je kent uit de Soulsborne-games. Zo kan een zwaard bijvoorbeeld een bonus geven op basis van je Strength-waarde. Daarnaast maakt de game duidelijk genoeg dat onderdelen van je armor bij een bepaalde categorie horen, met een corresponderende kleur. Hoe meer items van dezelfde kleur je hebt, hoe meer perks je vrijspeelt in de reeks die hoort bij die kleur: dat is in elk geval duidelijk.
Bazen meermaals verslaan
Doet Dolmen dan helemaal niets goed? Nou, dat wel. We kunnen niet ontkennen dat de combinatie van schieten en melee-gevechten ons goed beviel, zelfs al is de uitvoering niet fantastisch. Daarnaast zit de moeilijkheidsgraad over het algemeen wel goed. Dat wil zeggen: we hadden het idee dat Dolmen iets vergevingsgezinder is dan Elden Ring. Daarnaast kent Dolmen een aardig systeem rond het verslaan van bazen. Als je een baas hebt verslagen, kun je deze laten respawnen door een bepaald aantal Dolmen-kristallen te betalen. Elke keer dat je een baas verslaat, dropt deze een waardevolle grondstof die je nodig hebt voor een boss weapon. Om dat wapen te kunnen maken, moet je een baas minimaal drie keer hebben verslagen. Dat kan ook in multiplayer: Dolmen is niet volledig in co-op te spelen, maar je kunt voor baasgevechten de hulp van een andere speler inroepen om het gevecht iets makkelijker te maken.
Conclusie
Je kunt Dolmen in tien tot vijftien uur uitspelen. Dat is ook nog maar eens een groot verschil met het immense Elden Ring. Daar staat tegenover dat de game je vier tientjes kost in plaats van de volle mep, maar zelfs op dat prijspunt betwijfelen we of je echt een lekkere aankoop doet met Dolmen. Toch voelt het een beetje dubbel om Dolmen hard af te kraken. Aan de ene kant is het terecht, want de game wil zichzelf laten vergelijken met de Soulsborne-games en overleeft die vergelijking op geen enkel punt. Aan de andere kant is het een tikje oneerlijk, want een relatief kleine studio mag ook niet in staat worden geacht om Elden Ring te overtreffen. De gelijkenissen vallen echter niet te ontkennen, waardoor bij ons vooral blijft hangen dat Dolmen veel beproefde elementen uit de Soulsborne-games bevat, maar dan een stuk minder goed uitgewerkt. De setting is aardig en de game kent wat interessante concepten in de gameplay, maar gooit op vrijwel alle andere vlakken geen hoge ogen, waarbij de houterige bewegingen en de te vaak niet volledig responsief aanvoelende gameplay de voornaamste spelbrekers zijn.
:strip_exif()/i/2005128204.jpeg?f=imagearticlefull)
Bovenstaande screenshots zijn gecaptured op onze eigen Xbox Series X, spelend in Graphics-mode.
:strip_exif()/i/2005128216.jpeg?f=imagearticlefull)
Bovenstaande screenshots zijn aangeleverd door uitgevers Prime Matter/Koch Media. Het maken van screenshots tijdens gevechten bleek lastig, dus laten we door deze shots wat meer van de vijanden in het spel zien.