Star Wars: Episode 3,5
Met Star Wars Episode III: Revenge of the Sith kwam er in 2005 een voorlopig einde aan de reeks feature-films van Star Wars. Binnen niet al te lange tijd maakte George Lucas echter bekend dat de laatste film niet hoefde te betekenen dat er geen nieuwe verhalen meer bij zouden kunnen in het rijke Star Wars-universum. Zo werd de deur open gezet voor projecten als Star Wars: The Clone Wars, en Lucasarts kondigde op de E3 van 2006 een nieuwe Star Wars-game aan.
Getest op: Xbox 360
Ook verkrijgbaar op: Playstation 3
Andere (niet vergelijkbare) versies: PS2, PSP, DS, Wii
Het nieuwe spel van Lucasarts ging lang door het leven als 'Next-gen Star Wars game' en maakte vooral naam door de technieken die Lucasarts gebruikte in het spel. Toen de setting van het spel eenmaal bekend werd, reageerden veel fans enthousiast. Star Wars: The Force Unleashed vult een deel van het gat tussen Episode III en IV in. De speler neemt de rol aan van de geheime leerling van Darth Vader. Deze Secret Apprentice is Vader's belangrijkste instrument bij zijn jacht op de overgebleven Jedi in het universum, maar tegelijkertijd werkt Vader aan een groter plot, waarbij zijn leerling ook betrokken is. De leerling wordt in het begin niet bij naam genoemd, maar heet Galen Marek, en hij is de zoon van twee door Darth Vader vermoorde Jedi.
Het zal niemand verbazen dat deze setting, en daarmee samenhangend het verhaal in Star Wars: The Force Unleashed, een van de sterkste punten is van het spel. Uiteraard zouden we hier pagina's kunnen vullen met plottwists en andere punten die het verhaal zo sterk maken, maar dat zou zonde zijn. The Force Unleashed kent ruwweg alle basiselementen die je ook in de films bent tegengekomen. De basis daarvoor is uiteraard het eeuwig durende gevecht tussen goed en kwaad, tussen Light en Dark, en zoals het een goed Star Wars-verhaal betaamt speelt diezelfde strijd zich af in het hoofd van de protagonist.
Behalve herkenbare elementen in het verhaal verschijnen er in Star Wars: The Force Unleashed uiteraard ook veel bekende namen. Darth Vader, Leia Organa, Senator Bail Organa, Jedi-meester Shaak Ti en The Emperor: allemaal min of meer bekende namen uit eerdere Star Wars-verhalen. Ook planeten als Kashyyyk en Nar Shaddaa maakten al eerder hun opwachting in Star Wars-spellen en films. Het ontwikkelteam heeft bij de ontwikkeling voor een groot deel de vrije hand gekregen wat betreft elementen die gebruikt konden worden in het spel. De enige eis van George Lucas was dat de verhaallijn en de gebeurtenissen in het spel niet zouden botsen met de andere verhalen, en het moest uiteraard binnen het Star Wars-universum passen. Een goede zet: hierdoor beschikt The Force Unleashed over een volwaardig Star Wars-verhaal, met alles er op en er aan.
I've got the power!
Voordat je aan het avontuur begint als geheime leerling van Darth Vader, mag je eerst los met de grote slechterik zelf. In die openingsmissie is het belangrijkste element uit het spel direct merkbaar. Je hebt als Darth Vader ongelooflijk veel kracht, hetgeen zich vertaalt in hevige Force Push- en Force Grip-aanvallen. Dat eerste level is dan ook direct genieten geblazen. Met de kracht van The Force blaas je met gemak hele muren omver, hetgeen een machtig gevoel geeft.
Eenmaal voorbij de prelude begint het spel pas echt, en dat is even wennen. De oersterke Vader werkt verslavend, waardoor overstappen op de in het begin haast krachtloze leerling even onwennig is. Desondanks blijft het machtige gevoel dat je krijgt bij het gebruiken van The Force aanwezig en vliegen de Stormtroopers binnen de kortste keren het hele level door. Vooral de laatst overgebleven soldaat - als hij dus geen handlangers meer heeft die op je schieten terwijl jij je met hem vermaakt - kwam bij mij vaak zeer langzaam aan zijn einde. Met Force Grip kun je zo'n soldaatje eindeloos heen en weer sleuren, in de lucht rond laten tollen en meer van dat soort geintjes. Een tikje sadistisch, maar ja, je bent een Sith of je bent het niet ....
Naar mate je verder komt in het spel, wordt je uiteraard sterker. In The Force Unleashed draait alles om Orbs die je kunt verdienen en spenderen aan specifieke eigenschappen. Deze orbs verdien je in drie categorieën, respectievelijk gericht op aanvallen met je lightsaber, Force-aanvallen en algemene Force-eigenschappen. Die laatste categorie heeft bijvoorbeeld invloed op hoe snel je Force-meter zich weer vult nadat je deze net leeggetrokken hebt door een paar aanvallen uit te voeren, of hoeveel health je krijgt voor het verslaan van een tegenstander.
Het leuke aan deze opzet is dat je vrij bent in hoe je wilt vechten. Je krijgt per categorie weliswaar ongeveer evenveel orbs, maar hoe je die spendeert mag je helemaal zelf weten. Per Force-aanval heb je drie niveaus, waarbij het derde niveau weliswaar het duurst, maar ook het sterkst is. Ik richtte me er op eerst mijn Push, Grip en Lightning maximaal te trainen, voordat ik al teveel andere eigenschappen begon te ontwikkelen. Een kleine aanrader: Force Repel is erg handig als je midden in een grote groep vijanden staat: één druk op de knop en het hele groepje vliegt alle kanten op.
Hoewel Galen uiteraard beschikt over een lightsaber, speelt het voor de Star Wars-franchise zo kenmerkende lichtzwaard eigenlijk een ondergeschikte rol in het spel. De meeste vijanden kun je ook wel uitschakelen met een paar rake klappen, maar de kracht van je lightsaber staat niet in verhouding met de effectiviteit van de Force powers. Die onbalans is zo hevig dat het eigenlijk een minpuntje is. Oké, The Force Unleashed is duidelijk gefixeerd op het gebruik van Force-aanvallen, maar Star Wars-fans kunnen een stevig lightsaber-duel op zijn tijd ook wel waarderen. Je kunt The Force Unleashed echter praktisch uitspelen zonder je lightsaber te gebruiken.
Dat kun je dus opvatten als minpunt, maar zeker ook als pluspunt. Tegen de tijd dat je namelijk verschillende Force-powers kunt gaan combineren, is er ineens heel veel mogelijk. Zo zul je vrij snel door hebben hoe je een een explosieve krat ergens tegenaan kunt smijten. Als je die krat echter tijdens zijn vlucht voorziet van een lekkere dosis Force Lightning, verandert het ineens in een veel krachtigere bom. Ideaal tegen de wat grotere vijanden, waar je er genoeg van zult tegenkomen.
Van baas naar baas
Mogelijkheden genoeg dus. De besturing laat ook toe dat je al die mogelijkheden vrij eenvoudig kunt besturen. Zo eenvoudig, dat je bij vlagen wel erg makkelijk de overhand hebt tegen de massa's stormtroopers en andere soldaten die je tegenkomt. Eigenlijk alleen de vijanden die niet direct vatbaar zijn voor Force Grip zijn lastig, en zelfs die kun je negen van de tien keer eenvoudig afmaken met Force Lightning, waardoor alleen de eindbazen overblijven om voor pittige gevechten te zorgen. Uiteraard levert de hoogste moeilijkheidsgraad dan nog wel iets meer uitdaging op, maar dan zijn gevechten tegen de eindbazen haast ondoenlijk. Dit nadeel heeft echter ook een voordeel: doordat je al die vijanden zo makkelijk verslaat, wordt dat gevoel van macht nogmaals versterkt.
Het zorgt alleen niet voor een al te gevarieerde spelervaring. Eigenlijk doe je in elk level hetzelfde, tot je weer bij een eindbaas komt waar je dan wel weer een specifieke aanpak voor nodig hebt. Die eindbazen vormen dan ook een lichtpuntje ten opzichte van de eenheidsworsten die je onderweg tegenkomt en zich met alle plezier laten wegblazen. Als dwazen komen de meest zwakke soldaatjes op je af, zich blijkbaar niet bewust van de immense Force powers die jij bezit. De eindbazen hebben dat besef wel, en kunnen zelf vaak ook wel een kunstje. Er zitten zelfs gevechten bij die ronduit irritant worden na een tijdje. Desondanks is het meestal een kwestie van al je krachten uitproberen, net zo lang tot je de zwakke plek van je vijand gevonden hebt.
Elk eindgevecht wordt afgesloten met een quicktime-stukje waarbij je als speler steeds de juiste knop moet indrukken. Hoewel dit waarschijnlijk de enige manier is om de extreem spectaculaire 'finishing'-technieken op het scherm te toveren, zorgt het voor een flinke anti-climax. Zodra je namelijk het quicktime-stuk hebt bereikt, heb je dus al gewonnen. Het juiste knopje indrukken, dat onderin beeld wordt aangegeven, lukt iedere aap. Het is begrijpelijk dat de ontwikkelaar voor een dergelijk systeem heeft gekozen, maar het zorgt er wel voor dat de intensiteit van de eindgevechten compleet wegvalt.
Datzelfde geldt een beetje voor de spelwereld waar je doorheen loopt. Of je de levels mooi of lelijk vindt, is grotendeels een kwestie van smaak. Ik vond echter dat er niet veel mis was met het level-design, tot ik zo ongeveer halverwege het spel op dezelfde planeten terugkwam. Hoewel je niet exact dezelfde routes aflegt, komt alles je op die momenten toch bekend voor en dat is funest voor de manier waarop je die levels in je opneemt. Het is niet nieuw meer, je staat er niet meer bij stil, en het hele level verandert op dat moment in een irritante hindernis die staat tussen jou en het volgende gedeelte van het verhaal.
Dat is extra jammer, omdat het ten koste gaat van de presentatie van het spel, die verder prima op orde is. Op de achtergrond speelt constant herkenbare Star Wars-muziek die steeds goed aansluit bij wat er op dat moment gebeurt en bij welke personen op dat moment in beeld zijn. Ook de voice-acting is prima. Oké, we moeten het doen met goed lijkende stemmen in plaats van de 'echte' stemmen van de personages, maar ze zijn herkenbaar genoeg om de sfeer goed over te brengen.
De sfeer wordt niet tegengewerkt door de grafische prestaties van het spel. The Force Unleashed ziet er verzorgd uit, al kan het spel zich niet meten met de grafische top van dit moment. Desondanks bewegen de personages vloeiend en zien de effecten van de Force powers er prima uit. Ook de nieuwe technieken, waardoor materialen realistischer eigenschappen hebben en de AI zich bewuster is van de omgeving, zijn een welkome aanvulling. Helaas geldt dat laatste punt eigenlijk alleen wanneer soldaten bijvoorbeeld ergens vanaf dreigen te vallen. Op dat moment grijpen ze zich inderdaad vast in een poging het vege lijf te redden, maar dekking zoeken of versterking inroepen is er niet bij.
Star Wars: The Force Unleashed loopt tegen nog een minpunt aan, en dat is de tijd die je er aan kunt spenderen. Het spel beschikt niet over multiplayer-modus. Dat is voor een actiespel niet eens heel raar, maar het zorgt er wel voor dat het spel, als je het eenmaal een keer uitgespeeld hebt, niet meer interessant is. In theorie kun je de singleplayer nogmaals doorspelen, om te proberen dan alles vrij te spelen, maar hoeveel mensen zullen die moeite echt nemen? In de praktijk ben je dus binnen ongeveer tien uur wel klaar met The Force Unleashed.
Conclusie
Waar iedereen in 2006 nog dacht dat Star Wars: The Force Unleashed een absolute topper zou worden, daar mag die aanname inmiddels de prullenbak in. Desondanks is dit zeker geen slechte game. Lucasarts ging voor het idee dat de speler moest ervaren hoe het is om de machtigste Jedi in het universum te zijn, met haast ongelimiteerde Force powers, en dat is gelukt. Het gevoel van macht komt prima over en werkt verslavend, zeker als je een klein beetje sadistisch bent ingesteld. Toch gaat het spel te zwaar gebukt onder een aantal onvolkomenheden om kans te maken op een heel hoog cijfer. Vooral het feit dat de gameplay te repetitief is en de kunstmatige intelligentie te wisselvallig is daar debet aan. Ook het immense verschil in niveau tussen de baasgevechten en de rest van de levels is apart. Toch zorgt de typische Star Wars-sfeer er, dankzij perfecte achtergrondmuziek en een goed verhaal met veel herkenbare dingen, voor dat dit spel toch verplichte kost is voor Star Wars-fans. Al was het maar omdat er een aantal opzienbarende onthullingen zitten in het verhaal, die je als fan niet mag missen.
Pluspunten:
+ Star Wars-sfeer
+ Forcepowers in volle glorie
+ Prima verhaal
+ Personages overtuigen
Minpunten:
- Repetitieve gameplay
- Lightsaber optioneel
- Nauwelijks herspeelwaarde
Cijfer: 7,5
| Titel | Star Wars: The Force Unleashed |  |
| Platform | Xbox 360, PS3, Wii |
| Ontwikkelaar | Lucasarts |
| Uitgever | Lucasarts |
| Releasedatum | 19 september 2008 |
:fill(white)/i/1222353323.jpg?f=thumb)
:fill(white)/i/1222353324.jpg?f=thumb)
:fill(white)/i/1222353325.jpg?f=thumb)
:fill(white)/i/1222353326.jpg?f=thumb)
:fill(white)/i/1222353327.jpg?f=thumb)
:fill(white)/i/1222353328.jpg?f=thumb)
:fill(white)/i/1222353329.jpg?f=thumb)
:fill(white)/i/1222353330.jpg?f=thumb)
:fill(white)/i/1222353331.jpg?f=thumb)
:fill(white)/i/1222353332.jpg?f=thumb)
:fill(white)/i/1222353333.jpg?f=thumb)
:fill(white)/i/1222353334.jpg?f=thumb)
:fill(white):strip_exif()/i/1272133307.jpeg?f=thumbmedium)
:strip_exif()/i/1242023268.jpeg?f=fpa)
/i/1260732434.png?f=fpa)
/i/1236588324.png?f=fpa)
:strip_icc():strip_exif()/u/29184/crop6486f3bf4147f_cropped.jpg?f=community)
:strip_icc():strip_exif()/u/85308/mirko.jpg?f=community){kind=small}
/u/41560/crop61b0bb8e0b45a_cropped.png?f=community){kind=small}
:strip_icc():strip_exif()/u/235429/crop5ec389b86a87b_cropped.jpeg?f=community){kind=small}
) is altijd met een quicktime scène, dat is gewoon een cutscene die ze geprogrammeerd hebben.
.
:strip_icc():strip_exif()/u/21712/crop668d500bcc980_cropped.jpg?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/56159/archer.gif?f=community){kind=small}
)
:strip_exif()/u/53522/crop583d477015a24.gif?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/59291/GC.gif?f=community){kind=small}
:strip_exif()/u/153652/avatarnew5.gif?f=community){kind=avatar}
:strip_icc():strip_exif()/u/73625/Tetris_failure_ava_forum.jpg?f=community){kind=small}
(op easy is het namelijk idd slaapverwekkend gemakkelijk)
/u/113709/galactic_empire_60pix.png?f=community){kind=small}
/u/770/crop56562769ce1b9_cropped.png?f=community){kind=small}