3D Classics Kid Icarus, 3DS

Naar aanleiding vand e review voor NFS HP2, zorg ik maar ff voor een review van de eerste Hot Pursuit, namelijk NFS 3 Hot Pursuit. De jaren '90 was een tijd waarin games nog in prachtige artboxes geleverd werden, en die heb ik dan ook op foto gezet.

Gameplay
Need for Speed Hot Pursuit gaat om racen en het bekijken van de showrooms. Alle auto's worden uitgebreid beschreven in de showroom en er zijn vele modellen beschikbaar. Aan de auto's zelf valt niks te tunen en het is gewoon gaan met die banaan. Het gevoel van de auto's is prima, en na een paar races heb je het wel door en kun je al goed mee met een hogere moeilijkheidsgraad.
Er zijn 3 racespelmodi aanwezig, knockout, single race en tournament.
Bij knockout valt na elke ronde de laatste auto af, en is de laatst overblijvende de winnaar. Single race spreekt voor zich, en tournament werkt als knockout, maar nu moet je op elk circuit racen en worden na de races punten uitgedeeld. Hierna heeft degene met de meeste punten gewonnen.

Verder is er natuurlijk de Hot Pursuit-mode aanwezig, waarbij je als politieagent andere auto's moet stoppen en een boete geven. Dit gat niet met spikestrips of helikopter-achtervolgingen zoals in latere politie-modi, maar gewoon ervoor gaan rijden en afremmen.

Behalve de 13 standaard auto's die meegeleverd werden had de pc-versie ook nog 4 officiële DLC-auto's wat destijds nog gratis kon.

De replaywaarde van dit spel is hoog, omdat je zo even in kunt stappen en zonder gedoe met minimaal niveau te maken hebt, zoals in tegenwoordige storylines die je niet zomaar even aan de kant kunt zetten. Verder is het spel gewoon veel fun.

Graphics en Design
Dit is natuurlijk een spel uit 1998, om exact te zijn is hij uitgekomen op 25 maart 1998. Ruim 15 jaar oud dus. De graphics, en met name de cockpits waren destijds om te kwijlen, maar tegenwoordig is het allemaal toch een stukje minder. Echter rekening houdend met de limieten van destijds krijgt de graphics-afdeling een goede beoordeling. De circuits zijn uitdagend, goed uitgewerkt en geven dat typische NFS-gevoel dat na NFS Porsche: 2000 verdwenen is. Het menu-design is simpel maar doeltreffend.

Geluid
Het geluid was in de jaren '90 nog een lastig puntje voor de developers van racegames. Dit is echter nog steeds zo voor de mensen bij Polyphony, die Gran Turismo 5 hebben gemaakt. Echter, voor de jaren '90 staat het geluid op een prima niveau dankzij gebruik van Dolby Surround. Een auto klinkt auto-achtig, wat best prima is.

Conclusie
Deze game is een echte racer, een echte NFS. Pure racegames als deze worden niet meer verkocht, omdat games een storyline, wazige missies etc etc moeten hebben. Wat is er mis met een pure recht-toe/recht-aan game, behalve dat de afwisseling een probleempuntje kan zijn?