Philips SLA5520 Wireless Music Adapter

Aanschafoverwegingen

Eind oktober heb ik een Philips SLA5520 aangeschaft, zo'n apparaat uit de Streamium-lijn van Philips. Primafoon had hem in de aanbieding, slechts 40 euro moest men ervoor hebben , terwijl ze normaal zeker 100 euro zijn (ik vroeg nog, "van de vrachtwagen gevallen zeker?"; scheen niet zo te zijn). Philips zou normaal gesproken niet mijn eerste keuze zijn, ik vind dat echt zo'n keukenapparatenmerk dat zo nodig met alles mee moet doen en dan 'halve' oplossingen biedt. Zeker op computergebied loop ik in een grote boog om Philips heen (slechte ervaring ook met een ooit overhaast aangeschafte webcam).
Maar 40 eurootjes, ach...

[img=620]nQe9a1ZV[/img]


Omdat ik al een tijdje zo'n soort apparaat in gedachten had (ik zat bijvoorbeeld ernstig te denken aan een Logitech Squeezebox, maar schrok terug voor de prijs van 300 euro) voor mijn muziek, was dit een prima mogelijkheid een en ander eens uit te testen. Nu kon ik eindelijk mijn stapels cd's definitief de woonkamer uit zetten. En zou ik eens vaker een muziekje opzetten, want ik was in de regel eigenlijk te lui om een cd te selecteren en draaide dan maar geen muziek. En als deze zou bevallen, kon er altijd nog een duurdere (mooiere) oplossing komen.

Eerste indrukken

Een opvallend mooi afgewerkt apparaatje kwam uit de doos. Met een adapter, een audiokabeltje, een afstandsbediening en een installatie-cd. Gek dat er geen enkele knop op zit, alleen drie gaten: voor de stroom, voor het geluid en een resetknop (met paperclip in te drukken). De afstandsbediening moet je dus niet kwijt raken.
Wat betreft uiterlijk misstaat de SLA5520 in geen enkele (huis)kamer, kan ik alleen maar concluderen.

En draaien maar!

Installatie bleek redelijk eenvoudig. Stekker in het stopcontact, kabel (tulpstekkers) in de AUX van de versterker van de huiskamerinstallatie (een stapeltje NAD-producten van dik 10 jaar oud) en met de 'configuratie assistent' het apparaat ingesteld voor mijn wireless LAN. Tijdens de configuratie wordt er om een e-mailadres gevraagd. Hier moet je een bestaand adres invullen, want met dat adres moet je je ook aanmelden bij Club Philips. Alleen dan gaat alles goed werken. Met name voor internetradio is dat nodig.

De installatie-cd heb ik niet gebruikt. Ik las overal dat die software (in de ware Philipstraditie) tamelijk waardeloos was. In plaats daarvan maakte ik eerst gebruik van de media server van Window Media Player 11, kort daarna stapte ik over op TVersity Media Server. Deze werkt sneller dan WMP, dat merk je met het scrollen door de mappen en bestanden.
Sinds kort heb ik ook TwonkyMedia draaien. Deze lijkt nog beter te functioneren dan TVersity en beter configurabel te zijn. Maar ja, kost wel €29,95 na 30 dagen proeftijd. Even aanzien dus.

Een enkele keer stopt het afspelen abrupt. De netwerkverbinding valt dan even weg, zegt het schermpje, en het volgende nummer wordt geserveerd. Ik vermoed dat mijn computer daaraan schuld heeft. De oude en tamelijk trage XP 1700+ heeft steeds meer moeite met multitasking. Het kan ook het draadloze netwerk zijn, draadloos is en blijft immers behelpen in vergelijking met een bedrade oplossing.

Ik ben zeer tevreden over de werking van de SLA5520. Hij doet precies wat hij moet doen: muziek spelen van de harde schijf van mijn huiskamercomputer. Met een prima geluidskwaliteit, afhankelijk van de kwaliteit van je mp3's natuurlijk.
Internetradio werkt ook vlekkeloos. Vaag alleen dat je je favoriete internet radiostations moet aanmelden op je persoonlijke Club Philips-pagina. Alleen dan worden ze zichtbaar op de SLA5520. (Ook in TVersity kun je radiostations invoeren, dat werkt ook prima.)

[img=620]N6YL5QIn[/img]


Conclusie

Een prima functionerend, eenvoudig apparaatje. Zeer zeker zijn geld waard, maar dat is makkelijk gezegd met een luttele 40 euro. Over de meer gangbare 100 euro zou ik toch dieper nadenken. Vanwege mijn (voor)oordelen over Philips, en omdat er voor dat geld misschien iets mooiers te krijgen is.

Het gemak van deze manier van muziek spelen is niet te onderschatten. In luttele seconden stap je van Kate Bush via Motörhead naar Joy Division. Geen gezoek meer, geen gedoe, één centrale map met al je muziek op volgorde en je bent klaar. Ik merk nu al dat ik mijn muziek meer ga draaien en meer ga waarderen.

Voor de toekomst denk ik aan een NAS, en misschien gaat er nog eens een nog mooier apparaat komen (deze kan dan in een andere kamer dienst doen), eventueel met videomogelijkheden erbij.