Sigma 24-70mm F2.8 DG DN Art (Sony E)

Sigma 24-70mm F2.8 DG DN Art

Een aantrekkelijk geprijsd objectief in zijn categorie, de Sigma 24-70mm F2.8 DG DN Art. Sony heeft inmiddels zijn initiële vergelijkbare exemplaar, de Sony FE 24-70 mm F2.8 GM een update gegeven en nu is er naast die versie ook een Sony FE 24-70 mm F2.8 GM II op de markt. Beide Sony lenzen zijn zoals gewoon weer flink duurder dan het vergelijkbare exemplaar van Sigma, de nieuwe GM II zelfs meer dan het dubbele. Uit mijn eerdere reviews bleek al dat er meerdere Sigma lenzen zijn die beter presteren dan de Sony equivalenten én Sigma zelfs een lens in zijn assortiment heeft die bij Sony ontbreekt, alhoewel Sony zijn totale assortiment objectieven alsnog groter is dan die van Sigma voor de E-mount. Kan deze Sigma lens goed meekomen met zijn concurrenten of zelfs overtreffen? We gaan het zien.

Ik heb de Sigma nu iets langer dan een half jaar in mijn bezit. Toen ik mijn keuze maakte was er nog niets bekend over de nieuwe 24-70mm versie van Sony. Mijn keuze is dus gebaseerd op vergelijkingen met de ‘’oude’’ 24-70mm van Sony. Wel heb ik de vergelijkingen en reviews tussen de oude Sony en deze Sigma ten opzichte van de nieuwe Sony bekeken. Op basis daarvan wordt er ook nog een korte conclusie getrokken.



De DG DN serie staat bij Sigma voor objectieven die speciaal zijn gemaakt voor systeemcamera’s. Dit betekent dat de objectieven daadwerkelijk anders in elkaar zitten dan de normale lenzen die ook compatibel zijn met spiegelreflexen, dat zijn lenzen waarbij het glas voor elke mount hetzelfde is en waarbij alleen de mount aan de achterzijde van de lens telkens wordt aangepast. De DG DN lenzen maken dus optimaal gebruik van alle voordelen die systeemcamera’s te bieden hebben. Dit resulteert over het algemeen in scherpere, lichtere én compactere objectieven. Een 35mm F1.2 is bijvoorbeeld makkelijker te produceren voor een systeemcamera en moeilijker voor een spiegelreflex, dit heeft hoofdzakelijk te maken met het verschil in de afstand van de lens tot de sensor.
De Art toevoeging staat bij Sigma voor het meest hoogwaardige glas wat zij te bieden hebben per type lens. Zo moet een ‘’Contemporary’’ DG DN exemplaar in de praktijk iets minder presteren dan een ‘’Art’’ DG DN exemplaar. Deze regel gaat in de praktijk over het algemeen nog steeds op.

BOUWKWALITEIT

De Sigma 24-70 DG DN Art zijn bouwkwaliteit is goed en in lijn met de andere objectieven van de Art serie. Netjes afgewerkt, weinig metaal en iets meer plastic, doch wel met een premium gevoel.

Ik was verrast dat de lens niet zo groot en zwaar was als ik in eerste instantie had gedacht. Het gewicht bedraagt 829 gram, dit is zeer schappelijk, kijkende naar hoeveel brandpuntsafstanden deze lens huisvest. Het is dus een zeer handzame lens mét een fraai zoombereik.



Er is een zoomring en focusring aanwezig op de lens. Beide bewegen soepel, niet te stroef en niet te licht. Uiteraard heeft Sigma ook op deze lens weer netjes alle knoppen en schakelaartjes geplaatst die je mag verwachten, een lock-switch, AFL knop en een AF/MF switch. Ik mis echter wel de diafragmaring, maar daar valt gelukkig mee te leven.



Al met al weer zeer netjes, strak zwart uiterlijk en alle poespas, behalve de diafragmaring, is aanwezig. Bouwkwaliteit is volledig in lijn met de rest van de Art serie, solide en soepel ringen. Voor mensen die de Art serie inmiddels kennen, deze lens wijkt daar qua bouwkwaliteit niet vanaf.

AUTOFOCUS

De autofocus werkt opmerkelijk goed. Ik heb eigenlijk geen hunting meegemaakt en de autofocus is vrij trefzeker. Over snelheid kan ik geen goede uitspraken doen, want mijn A7R II is namelijk sowieso niet de snelste en beste qua autofocus, maar zover ik kan oordelen functioneert de autofocus van de lens voldoende snel. Tevens werkt het geheel nagenoeg geruisloos. Let wel op, ik ben geen sportfotograaf of iemand die burst alsof zijn leven ervan afhangt, dus zolang er niet gehunt wordt en het geheel snel scherpstelt, ben ik al snel tevreden.

Uit reviews op het wereld wijde web blijkt dat deze lens nagenoeg even goed presteert als zijn oude Sony concurrent betreft autofocus. De nieuwe Sony is net nieuw en presteert op die vlak wel weer iets beter dan de Sigma, er kan sneller worden scherpgesteld. Schiet jij dus burst waarbij álle 30 frames scherp moeten zijn? Dan kun je alleen maar voor de nieuwe Sony gaan.

OPTISCHE KWALITEIT

De scherpte van de lens is zeer goed. Over het gehele bereik en op F2.8 is de scherpte in het midden van het frame zeer goed. Aan de zijkanten neemt het rond F2.8 wel wat af, maar is in elke situatie nog bruikbaar en details blijven relatief goed zichtbaar. Na rond de F4 merk je in de praktijk niets meer van mindere scherpte in de hoeken. In de praktijk gebruik je tevens bij detailrijke situaties vaker een hogere F-stop. Het heeft namelijk vrij weinig zin om een landschapsfoto op F2.8 te nemen, daar wil je toch echt liever een stuk hoger in de F-stops bij gaan zitten.
De scherpte is ook goed op de hogere resolutie moderne sensoren, dus 40MP en hoger. Een foto in het bos met allemaal bladeren, takken en andere details, ziet er ingezoomd ook scherp uit.













De bokeh die dit objectief produceert is van zeer goede kwaliteit voor een zoomlens. De overgangen en niet scherpe delen zijn zacht. Geen rare drukke tekeningen in de achtergrond. Tevens zijn de bokehballen vrij effen voor een zoomlens. Er zijn in sommige gevallen lichte sporen van ‘’uien’’ te zien, maar gelukkig bij lange na niet zo erg dat het visueel in de foto ‘’aanwezig’’ is. Deze Sigma heeft tevens maar liefst elf diafragmabladen, waardoor de bokehballen mooi rond blijven.
Hier merk ik wel goed dat een prime vele malen beter is het produceren van perfecte en effen bokehballen en zachte overgangen. Al deze aspecten zijn bij mijn primes beter dan bij deze zoomlens. Uiteraard kun je een zoomlens niet helemaal met een prime vergelijken en zet de Sigma hier voor een zoomlens een meer dan nette prestatie neer. Met name de bokehballen zijn zeer goed te noemen voor een zoomlens.










Met lensflares gaat deze Sigma zeer goed om. Ze zijn er wel, maar echt niet veel. Ik ben ten tijde van een warme zomerse dag met felle zon nog even snel naar het park gefietst om mijn eerdere bevindingen te verifiëren. In de meeste foto’s die ik al had geschoten was er weinig tot niets zichtbaar en wist ik niet meer helemaal of ik juist actief de lensflares had ontweken. Echter, ik moest flink mijn best doen om flares in het beeld te krijgen. Bij shots fel tegen de zon in kreeg ik namelijk niet eens te allen tijde een lensflare in beeld. De zon moest gepositioneerd zijn langs of door een bladerdek heen om flares te krijgen in de meeste gevallen, ook op 24mm. De flares die ik in beeld heb gekregen waren in de meeste gevallen ook niet erg lelijk en voegden soms wel wat toe. Eveneens zijn er in andere minder extreme gevallen hele kleine en lichte flares waarneembaar, die heel eenvoudig weg te halen zijn in Lightroom. Kortom, je hoeft je met deze lens niet zo’n zorgen te maken over vervelende lensflares.









Vervorming is uiteraard wel aanwezig, maar dit is een modern objectief dat altijd in samenwerking met software wordt gebruikt. Dat betekent dat er in-camera profielen aanwezig zijn én profielen in de nabewerkingssoftware om de vervormingen teniet te doen. Hiermee is de vervorming én de vignetting met een schuifje en klikje weg te werken op de computer. In de praktijk heb je dus geen last van vervorming of vignetting. Tijdens het samenvoegen van meerdere individuele foto’s tot een panorama heb ik op alle brandpuntsafstanden geen last gehad van vervormingen, wanneer ik dit deed in combinatie met het desbetreffende lensprofiel. Dit geldt tevens voor de vignetting.
Waarom heeft deze moderne hoogwaardige lens alsnog last van vervorming en vignetting als we de lensprofielen weglaten? Zoals al eerder uitgelegd in mijn vorige lensreviews worden moderne objectieven gemaakt met het uiteindelijke gebruik in het achterhoofd. We leven in een tijd waarin alles wordt gebruikt in combinatie met snelle computers en slimme software. Alle foto’s van welke fotograaf dan ook gaan door een vorm van nabewerking, van je smartphone tot een 100MP Hasselblad, al meteen in de camera al dan niet dubbel tijdens het gebruik van programma’s zoals Lightroom of Capture One. Vervorming is bijvoorbeeld een van de dingen die perfect kan worden weggewerkt door middel van de juiste software. Het is dus niet meer nodig om een extra element in de lens te plaatsen of om de vormen van de elementen rigoureus aan te passen om vervorming tegen te gaan. Minder glas betekent een lichtere én goedkopere lens, met vaak ook nog een verbetering in optische prestaties, want álle elementen in een lens moeten op elkaar worden afgestemd, van degene die chromatische aberratie tegengaan tot de totale combinatie die moet zorgen voor een mooie effen en zachte bokeh. Overigens, vervorming kan je net zo snel weer toevoegen als je het weg kan halen, door een balkje heen en weer te bewegen in de nabewerkingssoftware. Dus de mogelijkheid om iets naar voren te laten komen door een apart perspectief te gebruiken vervalt niet.










De kleurreproductie ligt nog steeds in lijn met de andere lenzen van de Art serie, relatief warm en netjes gesatureerd, maar niet té veel. Over contrast mag ook niet geklaagd worden, dat is voldoende aanwezig.









Chromatische aberratie wordt goed onder controle gehouden. Alleen bij vrij extreme contrasten zijn er dunne sporen van chromatische aberratie te zien. In alle gevallen die ik heb meegemaakt is het vrij simpel te verwijderen tijdens de nabewerking. De coating en het glas doen het hier dus heel erg goed. Over chromatische aberratie maak ik mij geen enkele zorgen als ik deze lens gebruik.








Dit objectief heeft in mijn ogen héél groot pluspunt, afgezien van de beeldkwaliteit, de minimale scherpstelafstand is geweldig. Op 24mm is de minimale scherpstelafstand rond de 18 cm, 2cm vanaf de voorzijde van het objectief. Op 24mm F2.8 betekent dit dat je prachtige bokeh kan verkrijgen en zelfs richting de macro-opnamen kan gaan. Wanneer naar 70mm wordt bewogen is de scherpstelafstand zo rond de 38 cm, ook zeer goed en ruim voldoende voor weinig scherptediepte.

SIGMA VS SONY II

Vergelijken met de 24-70mm F2.8 II van Sony heb ik niet zelf kunnen doen, die lens heb ik niet in mijn handen gehad. Gelukkig zijn er zijn talloze directe vergelijkingen te vinden op Youtube. De scherpte van de nieuwe Sony is fractioneel beter, waar de Sigma al zeer goed te noemen is voor een zoomlens, beide zijn scherp van hoek tot hoek. De autofocus van de Sigma is gelijk aan die van de oude Sony en niet slecht, de nieuwe Sony is wel weer een stukje beter. Een groot verschil zit hem wel in de lensflares, die zijn een stuk netter bij de nieuwe Sony in vergelijking met de Sigma.
De Sigma kost minder dan de helft van de nieuwe Sony (op het moment van schrijven), dus wanneer je écht gebonden zit aan minimale lensflares óf die 30 fps autofocus, waarvan er geen drie mis gefocust mogen zijn, dan kun je beter voor de Sony gaan. In alle andere gevallen is de meerprijs van de Sony in geen geval goed te praten.

CONCLUSIE

Ik ben zeer blij met het objectief. Zelf heb ik lang getwijfeld om een zoomlens aan te schaffen, want de beeldkwaliteit kon in mijn ogen niet tippen aan de primes en ik veronderstelde dat de bokeh niet van voldoende kwaliteit was. Dat is in de praktijk gelukkig reuze meegevallen.
De scherpte is goed en de bokeh ook. Het beeld is scherp tot in de hoeken, wat eigenlijk wel moet tegenwoordig, dat maakt een lens tevens een stuk veelzijdiger. Immers, onscherp maken kan altijd nog, scherper niet.
Het is fijn om één lens mee te nemen waarmee je een groter bereik aan brandpuntsafstanden mee hebt. Zo kan je makkelijker met een lens op pad, zonder het gevoel te hebben dat je wat tekort komt. Even in- of uitzoomen en het perspectief is zo veranderd. Zeer handig als je van tevoren geen duidelijk plan hebt of weet wat er allemaal op je pad komt.

Ik heb het objectief in de afgelopen maanden gebruikt als een werkpaard en soms zelfs de planten in mijn pad mee weggedrukt. Tijdens de regen of in de brandende zon, het objectief bleef altijd presteren. In plaats van dat ik een 50mm of 35mm prime meeneem, neem ik nu het gros van de tijd dit objectief mee. Ideaal voor landschappen én close-up werk kan ook gewoon door de nette maximale diafragmastop van F2.8.

Ben jij op zoek naar een zoomlens in het gebied van de 24-70mm mét een nette maximale diafragmaopening van F2.8? Dan moet je deze lens zeker op je lijstje zetten. Echter, als je écht hard vastzit aan supersnelle autofocus, met nadruk op super, dan pas kun je de meerprijs van nieuwe Sony rechtvaardigen, want dan is er geen andere keuze.

Ook deze keer levert een objectief uit de Sigma Art serie weer een topprestatie voor een nóg betere prijs. Ik kan dan ook niet anders dan deze lens sterk aanbevelen als je op zoek bent naar een lichtsterke 24-70mm lens.


Andere reviews:
Tweakers Weblog, meer lensreviews, ook van vintage exemplaren.
https://hackingdutchman.tweakblogs.net/

Sirui 50mm f/1.8 Anamorphic 1.33X
https://tweakers.net/prod...ns-134x-sony-e-mount.html

Sirui 75mm f/1.8 Anamorphic 1.33X
https://tweakers.net/prod...anamorphic-lens-133x.html

Zeiss Planar 50mm f/1.4
https://tweakers.net/prod...nar-t-fe-50mm-f14-za.html

Sigma Art 35mm f/1.2
https://tweakers.net/prod...-12-dg-dn-art-sony-e.html

Zeiss Distagon 35mm f/1.4
https://tweakers.net/prod...eiss-fe-35mm-f-14-za.html


*Gebruikt in combinatie met een Sony A7RII.