LG OLED55C16LA Zwart

REVIEW AANGEPAST: Sport edition en andere beslommeringen
Met het EK en F1 seizoen in volle gang vond ik het wel geschikt om de review eens aan te passen. Na een aantal weken in gebruik kan ik met gerust hart zeggen dat alles hieronder nog steeds helemaal overeenkomt met mijn ervaring. Geen nukken, defecten of andere dingen!

Na wat tweaken van de instellingen heb ik geweldig kunnen genieten van prachtige EK beelden, op KPN's UHD beeld. Hoewel het algemeen bekend (en ervaren) is dat dat op momenten flets of vaag beeld is vanuit KPN, heb ik een wedstrijd meegemaakt die in volle glorie is, en wat is dat genieten zeg! Ik heb een foto gemaakt van het scherm, maar dat is maar amper representatief voor de ervaring.



De vloeiende bewegingen zijn vloeiend, al valt wel wat judder/ghosting op bij héle snelle beelden, zoals Formule 1. Dat is een beetje moeilijk te tweaken in mijn ervaring.
Speaking of which:







Een aantal punten wilde ik nog even aanstippen:

Prijs ten opzichte van de CX
Tja, het was te verwachten dat, mede door het EK, de prijs snel dichterbij de CX zou kruipen. Mijn punt dat de meerprijs niet te verantwoorden zou zijn is nu grotendeels niet meer aan de orde. Die paar honderd die het nu scheelt is het wat mij betreft wel waard voor een updated OS en een snellere processor.

Features ten opzichte van de CX
Hoewel nog steeds summier, heeft LG laten blijken al-dan-niet softwarematig features toe te voegen aan hun C1-modellen: nieuws: LG geeft C1- en G1-oled-tv's ondersteuning voor 4k120-input met Dolby.... Nu verwacht ik geen schokkende dingen, maar je ziet dat de CX niet meer de aandacht krijgt van LG - en dat is logisch natuurlijk.

Reflectie
De reflectie van het scherm valt uiteindelijk reuze mee. Het is voor geen enkel scherm wenselijk om hem in direct (zon)licht te zetten, maar door de felle helderheid kun je er prima mee uit de voeten.We kunnen nu TV kijken overdag waar we dat voorheen door de reflectie bij de oude TV niet konden.

OORSPRONKELIJKE REVIEW:

LG C1 55" (LG OLED55C16LA)

Na veel wikken en wegen was het tijd om mijn oude Sony Bravia 49X8005C te vervangen voor een TV die een aantal dingen oplost waar ik me al tijden aan erger. Ik was op zoek naar een scherm dat

• Niet in zijn volledigheid van (grijs)tint verandert als er in een donkere scenes ondertiteling werden getoond
• die snelle beelden zonder artefacten goed kon weergeven
• niet secondenlang moest nadenken als je Netflix wilde kijken na een voetbalwedstrijd
• én waar ik geen 4 afstandsbedieningen nodig had om dat überhaupt voor elkaar te krijgen.

Nogal een lijstje hè? Don’t get me wrong: De Sony Bravia was een prima ding, ik heb er ontzettend veel plezier van gehad. Maar zijn ouderdom begon te tonen. Met het komende EK in het verschiet, en met de verwachting dat een groot deel van de wedstrijden maar binnen gekeken moeten worden, begon het te jeuken.

Zoals elke Tweaker betaamt heb ik me zorgvuldig ingelezen in alle mogelijke opties. Ik heb Sony, Samsung, LG, en Philips naast elkaar gelegd in mijn overweging. Alle merken hadden mooie featuresets, maar elke keer nét een minpunt waar ik niet op wilde onderhandelen. Zo had Philips’ 855 bijvoorbeeld geen eARC en zet Samsung hevig in op QLED, wat me niet zo aansprak (en ze hebben een reputatie voor ongewenste reclame, maar daar kom ik op terug). Aanvankelijk neigde ik naar de LG 55CX6, uit 2020.

Ondertussen kwam de C1 uit, waar ik me ik me ook op heb ingelezen. Ik ben alsnog overstag gegaan toen PlatteTV een leuke prijs gaf voor mijn oude Sony. Met het opvallende gebrek aan reviews (wereldwijd) dacht ik, laat ik dan maar toch voor de nieuwste kiezen en er ook een verhaal over schrijven. Er kwam wel een nieuw oordeelpuntje bij: Is de C1 zijn meerwaarde waard ten opzichte van de alom geprezen CX?

De thuisbioscoop
Ik heb momenteel een leuke thuis-setup: Ik koppel mijn TV via de eARC HDMI aansluiting aan een Teufel Cinebar 11 met subwoofer. Ik heb de Teufel doorgelust naar een XS4ALL settopbox met daarnaast een Apple TV die weer direct is aangesloten op de TV. Een dedicated ethernetkabel via een switch (die ook de Apple TV en settopbox voorziet) is achterin de TV geplugd.
Hoewel de C1 zich uitstekend leent voor console gaming op 4K, heb ik lang geleden mijn PS4 weggedaan en vol ingezet op PC Gaming. Omdat er behoorlijk wat TV features niet beschikbaar zijn als een PC is aangesloten heb ik ervoor gekozen om mijn rig zelf niet aan te sluiten, en om die reden zal je voor game-ervaringen andere reviews moeten naslaan. Misschien dat ik dat in de toekomst nog doe.

Ik kijk vanaf bank, waarbij de TV een goeie 3-4 meter verderop staat. Ik wilde daarom ook upgraden in diagonaal, mede doordat hedendaagse gangbare maat van 48 inch kleiner zou zijn dan mijn Sony, en ook omdat die afstand dat prima verantwoord. Nadat we 65inch eens met een rolmaat uitprobeerden (en verbaasd keken naar het verschil met 55) leek het logisch om voor 55 inch te opteren. Niet te groot, niet te klein. De TV staat op een meubel die niet veel hoger is dan een halve meter. De ambitie is om ooit een wandbeugel te installeren, maar voor nu laten we hem even op de kast staan, met een soundbar ervoor. Ook dat is niet ideaal, maar het werkt.


De doos

Zoals elke grote TV, maar met één belangrijke nieuwe topfeature: de onderkant schuift eronder uit zodat je de doos als een omhulsel er van boven af kan schuiven. Zo is hij makkelijk uit te pakken zonder hem ongemakkelijk op zijn kant er uit te trekken met het risico dat het piepschuim zomaar losschiet en jezelf een blauw oog slaat (don’t ask how I know). Hij is al met al prima verpakt.

Er zitten een aantal stickers, quick start guides, boekjes, een voet, de Magic Remote en de aluminium voetfaceplate (bij gebrek aan een beter woord) in. Ik heb geen HDMI 2.1 kabel aangetroffen, wat ik wel jammer vind.

Belangrijk detail: de TV en bijbehorende voet zijn loodzwaar (ruim 18 kilo). Je moet hem echt tillen met twee man, het is bijna onmogelijk om in je eentje toe doen, vooral nadat de alu voet erop is geschroefd omdat die nergens uitsparingen heeft om onder de TV te grijpen. Het vasthouden en optillen aan de glazen plaat is alleszins af te raden.

De TV
Het eerste wat opvalt is dat de glazen scherm ontzettend plat is. Echt onbegrijpelijk dat daar minuscule ledjes in deze vierkante pannekoek zijn verwerkt. De plaat gaat halverwege op in een grotere, ietwat lelijke plastic kast aan de achterkant waar ongetwijfeld alle condensatortjes in zijn verwerkt. Of een klein legertje radhamsters. Weet ik veel. Behoorlijk wat elektronica vermoed ik, als je kijkt naar hoe dik dat deel is ten opzichte van de glasplaat.

De geborsteld aluminium voet die de glazen plaat ogenschijnlijk laat zweven geven het geheel een ontzettend chique uitstraling. De bezels zijn ook ontzettend dun - bijna geen randen. Het aanzicht is ronduit geweldig.

Erachter en ernaast zijn verschillende HDMI (2.1, 120Hz) aansluitingen, waaronder één eARC. De ethernet, coax, optical en USB gaatjes zijn ook van de partij. Verder niet wereldschokkend.

Als je alles gaat aansluiten valt wel iets op: door de eerder genoemde onafgebroken voet over vrijwel de volle breedte moet je, als je een soundbar ervoor hebt staan, de kabels om de voet heen buigen om bij de elektronica te komen. Ik ben me bewust dat deze opstelling überhaupt niet ideaal is, maar een discrete uitsparing had geen kwaad gekund. Aan de achterkant kun je de HDMI en andere kabels verwerken in de voet, en dat met een kapje afdichten. Netjes.

Eerste ervaring
Er zijn een aantal open-mond-momentjes die ik graag met je wil delen. De TV voor de eerste keer aanzetten is daar grappig genoeg niet één van. LG blaast bij het opstarten namelijk niet hoog van de toren. Het schermt vraagt hij droogjes wat toestemming voor het één en ander, en begint met het instellen van de Magic Remote.

Magic Remote (MR)
En dat is het toch wel - onverwachts - het eerste momentje. The Magic Remote heeft geen IR, maar RF, dus je hoeft niet op het scherm te mikken om iets te selecteren. Je ziet een cursor bewegen over het scherm als je de afstandsbediening beweegt in je hand à la een Wii mote, waarmee je opties in het scherm kan selecteren door op de middelste knop te klikken. Dat is op het begin even onwennig, en als je het niks vind kan je het vloeiend over laten lopen in traditionele vierpunts toetsbediening als je op één van deze knopjes drukt. De cursor verdwijnt dan. Maar het went snel, en je switched vaak op basis van je behoefte. De selectieknop is tevens een scrollwiel, wat bij draaien ook de cursor weer laat verschijnen. Erg handig voor de hedendaagse catalogus interfaces die we bij alle streaming services zien. Het gebruiksgemak is ontzettend hoog. Superfijn: je kan de tijdlijn beinvloeden in ál je afgespeelde content: dat gaat geweldig. Maar dat is niet alles.
Bij het verder instellen van de TV vraagt hij of je een settop box wil gebruiken. Je kan daarbij kiezen uit (bijna) alle Nederlandse aanbieders. Hoewel ik XS4All heb, wat er niet tussen stond, werkte de KPN-selectie net zo prima. Hierop werd de Magic Remote ingesteld om ook te communiceren met de settopbox, waar ik voorheen zo’n lange witte AB voor nodig had. Die dartte ik zo de kast in en heb ik sindsdien niet meer gebruikt.
Als kers op de taart komt de uitstekende eARC ondersteuning. Hij ontdekte direct dat ik een soundbar had, en sindsdien gaat hij aan en uit bij het aanzetten van de TV, en werken de volumeknoppen van de Magic Remote voor de soundbar.
Ik was verbaasd over hoe soepel en makkelijk het switchen tussen inputs ging, zonder ook maar eens van AB te hoeven wisselen. Sinds de Logitech heb ik lang niet meer zo’n fijn werkende afstandsbediening gebruikt. Het lijkt wel magisch.

...I’ll see myself out.

De beeldbeleving
Nu we de boel hebben opgezet miste ik eigenlijk een testfilm. Eentje die er echt uit spat om te genieten van de nieuwe OLED glorie. Ik deed het voor nu maar met… het NOS journaal.

Mijn vorige TV was ook 4K, dus voor zover de upscaler werkt zag ik anders dan helderdere kleuren niet bijzonder veel schokkends. Na wat spelen met de instellingen en het kijken van wat betere HD-kanelen was ik blij met het verschil met mijn Sony, maar niet per se super enthousiast. Standaard digitale tv is passé, dus op naar Netflix dan maar! Ik selecteerde Our Planet, en voor ik het wist betrapte ik mezelf op een volgende openmondmomentje.
Begeleid door de soepele stemtonen van ons aller natuurvriend Sir David Attenborough ging ik op in de prachtige natuurverschijnselen van onze planeet. Zelfs op de standaardinstellingen -en zonder Netflix HD pack- schieten de kleuren haarscherp van het scherm: Glooiende tinten blauw markeerden zonder waas het verschil tussen de zee en de lucht. De zwartwitte vogels maakten pijlsnel een duikvlucht richting de schitterende makreel onder het wateroppervlak. Het in slow-motion opspattende water was zo helder dat ik er zelf een nat gevoel van kreeg. Na 10 minuten kijken deed ik mijn mond weer dicht.

OLED is absoluut prachtig.

Eén ding is wel wat minder: de reflectie. Zoals op de foto te zien reflecteert dat behoorlijk in een lichte kamer. Maar heel eerlijk: dat is niet veel beter dan mijn Sony. Sterker nog, de lichtsterkte van het OLED paneel compenseert dit veel beter dan de Sony. Hoewel de foto heel duidelijk aangeeft dat het er is, is het in de praktijk nog prima te doen.


Settings
Toen ik mijn kinderlijke verwondering van me afzette ging ik eens kritisch kijken naar wat ik nu zag, en nam eens een kijkje in de instellingen. Er zijn verschillende opties mogelijk om het beeld af te stemmen naar jouw wens, presets die een combinatie zijn van allerlei diepgaande opties en omschreven voor jouw beoogde kijkdoel.
Eco, de standaard instelling, is ietwat flets, en heb ik vervangen door ‘standaard’. Daarnaast heb je Levendig, Bioscoop, Sport, Game Optimizer, Filmmaker mode en Expert (donkere kamer / lichte kamer).
Levendig en Standaard lenen zich met wellicht een aanpassing in de instelling van TruMotion uitstekend voor docu’s en films zoals dat van onze David. De sportinstelling heb ik persoonlijk nooit begrepen; ook in deze TV zijn de kleuren veel te overdadig en de bewegende beelden onnatuurlijk. De interessantste modi zijn nog altijd de Filmmaker mode en de Expert-opties. Filmmaker mode is een kleureninstelling die conform is aan de manier waarop de producent van films en series het bedoeld heeft, mede geïnitieerd door de discussie rondom het welbekend Soap Opera-effect. Selecteer Filmmaker mode, en je beeld krijgt een opvallende (vooral als je net van de andere modi komt) grauwe, bruinige filter en de verversingssnelheid wordt afgeknepen. Maar het kijken voelt wel als vanouds. We hebben dit getest met een redelijk recente serie, en hebben uiteindelijk geopteerd voor de Filmmaker Mode. De diepe, heldere en snelle beelden halen je inderdaad uit de immersie van de geportretteerde wereld, en Filmmaker mode is een prima, al dan niet gevoelsmatig bedompt, alternatief. Expertmode is een variant daarop, waarbij je kan selecteren of je in een lichte of donkere kamer kijkt, die wat verfijning biedt. Een mooie toevoeging is Dolby Vision; een optie die diepe HDR beelden kan weergeven in combinatie met de voornoemde instellingen. Dit is wel afhankelijk van het videospoor, maar het verschil is merkbaar. Al met al zijn ten opzichte van de Sony alle kleuren, vooral de zwarttinten, dieper en punchier, zonder in te boeten op kwaliteit of backlight bleed te zien.

Je kan natuurlijk veel dieper de instellingen aanpassen, met onder andere jouw gewenste verversingssnelheid, witbalans, gamma, OLED- (wel even energiebesparende opties uitzetten) én schermhelderheid. De opties in geluid (beperkt als je eARC gebruikt), toegankelijkheid en support. Ook heb je in de (ietwat slecht te vinden) energiebesparende instellingen een feature aanstaan die het scherm automatisch aanpast op basis van het omgevingslicht. Dit heb ik uitgezet omdat dit zelden een voordeel was.

Geluid
Zoals al aangegeven gebruik ik een Soundbar op eARC voor het geluid. Bij het instellen en uitproberen heb ik echter wel een paar keer het geluid van de televisiespeakers aangehoord. Dat was… behoorlijk slecht. Dit is ook een persoonlijke voorkeur; ik luister nooit via de TV om die reden. Schelle tonen, rare akoustiek, en vrijwel geen bas. Bij de C1 is dit geen uitzondering, ondanks de enthousiaste AI surround sound opties die ze etaleren.
Als je echter de soundbar aansluit, dan hebben we een andere ervaring. Met de uitgebreide bandbreedte van eARC in combinatie met Dolby Atmos is het geluid geweldig. Ik merkte vooral het verschil met mijn Sony-opstelling: Daarbij zat ik altijd met de geluidsremote actiescènes te verlagen in volume omdat de bass dan plots veel zwaarder was ten opzichte van de midden en hoge tonen. Dat hoef ik nu niet meer te doen; de balans is velen malen beter. Geweldig.

Snelheid, Apps en SMART features
Met de login op de LG ThinQ app heb ik wat gewacht. Wéér een app voor een merkfabrikant… Ik had er een hard hoofd in. Wat voegt het toe? Nou, niet veel, maar wel leuke dingen. Bij LG ambiëren ze een soort homekit IOT-achtige status, waar de interface meerdere tegels toont met LG apparaten die je hebt gekoppeld aan jouw account en thuisnetwerk. Hartstikke tof als je er ook een aantal hebt. Wat ik niet heb. Een eenzaam TV-tegeltje prijkt op mijn scherm.
Afijn, de app is niet slecht, was makkelijk op te zetten en te connecten, en biedt een wezenlijke meerwaarde: je kan met je (android) telefoon zelfs in het onderwaterscherm de TV aanzetten, van kanaal wisselen en het volume beïnvloeden. Erg handig als je even vanuit de keuken je spotify app wat zachter wil zetten. Niet dat mijn keuken zo ver weg is, ik ben gewoon lui. Het streamen naar de TV gaat eveneens feilloos, ook zonder Chromecast, zowel vanaf een Apple of Android device. Daarvoor lijkt de LG ThinQ app wel vereist te zijn.

Alle gewenste interactie is bloedsnel. De α9 Gen4 AI Processor 4K kan in nog geen seconde bedenktijd tussen de settopbox switchen naar Netflix of Disney plus. In zowel de LG interface als binnen de streamingdiensten zit vrijwel geen vertraging. Soms moet-ie nog even nadenken als je het instellingenmenu naar boven wil halen, maar dat is ook in de marge.

Zoals je al leest zijn zijn er een fikse bubs apps bijgeleverd. Rakuten, Prime, Netflix en Disney+ hebben hun eigen knopje op de Magic Remote, en de rest is te vinden binnen de Home apps interface van het hoofdmenu. Spotify moest ik wel even downloaden, en daar had ik wel een LG login voor nodig. Maar goed, ook dat duurde zeker niet lang en er is verder geen bloat (anders dan de ‘advertenties’ hieronder) toegevoegd die niet wenselijk was; wat ik waardeer van LG.

‘Advertenties’
Zoals ik al aangaf in de intro ben ik geen fan van advertenties. Ik zet ze op elk device uit en als ‘t effe kan blokkeer ik ze actief met wat voor software ik kan vinden. De berichten rondom Samsung’s getoonde reclame die al dan niet slinks wordt verwerkt in het homescherm hebben me actief van het merk weggedreven. Of dit nog aan de orde is, weet ik niet precies, en naar ik begrijp kan je ze ook ‘uitzetten’. Maar het hielp mijn merkbeleving niet.
Hoewel ze niet zo ver gaan als een aanbieding voor een ziggo-pakket, doet LG dit ook, maar dan iets anders: hij toont te-huren films van Rakuten of Amazon Prime in het hoofdmenu, waar ik dan weer geen abo of login van heb. Het scherm staat vol met filmposters van aanbieders. Tja, het blijft relevante entertainment, dus ik zie het door de vingers, maar het is onnodige screen clutter die ik liever niet zag (of anders die van Disney+ en Netflix, waar ik wel abo’s voor heb)
Verder bieden ze de optie om een ‘ad-id’ te (de)activeren. Wat het exact betekent is mij een raadsel. Ik heb alle vormen van ad-marketing vinkjes die ik kon vinden uitgezet. Het wil nog wel eens voorkomen dat ze bepaalde services niet tonen tot je akkoord gaat met zo’n overeenkomst, maar zo’n sluipcontract heb ik nog niet gezien.

CX versus de C1: The price of progress
De C1 zou de opvolger zijn van de veelgeprezen LG 55CX6LA. Wat is nu het verschil? Eigenlijk… vrij weinig. Het OLED-paneel is niet veel anders; de look en feel is bijna hetzelfde. Zelfs de productvergelijk op Tweakers geeft minder details weer van de C1 ten opzichte van de CX (maar dat is meer de volledigheid van de productdata ). Een paar andere updates zijn er wel: De Magic Remote heeft een andere uitvoering, die wat beter in de hand schijnt te liggen. WebOS 6.0 is aanwezig op de C1 ten opzichte van 5.0 op de CX, met een andere interface die er smoother uit ziet op de C1. Het beeld is qua detail, scherpte en verversing vrijwel niet anders, met een kleine verbetering op het gebied van geluid en gaming (wellicht dat de VRR issues zijn opgelost?) Maar goed, ik baseer ook een groot deel op een video van All Things Tech, dus kijk hier het vergelijk: https://www.youtube.com/watch?v=5569so5q484.
Dit alles verantwoordt mijns inziens op het moment van schrijven het verschil in prijs met de CX niet. De CX is momenteel zeer scherp geprijsd, en zelfs met mijn prima deal bij PlatteTV vind ik de meerprijs van de C1 aan de forse kant voor het weinige verschil. Bovendien was de CX een paar maanden geleden nog € 1.400,-, wat nog steeds een prima prijs is ook ten opzichte van andere OLEDs - laat staan de € 1.188,- van nu. Dan is € 1.799,- retail voor de C1 behoorlijk pittig, ondanks de geupgrade webOS 6.0 en Magic Remote.


Conclusie
De LG 55C16LA is een prachtige TV, met een een prachtige featureset in zowel soft- als hardware. Ik ben bijzonder tevreden met mijn C1 - ook al zou op papier en in andere media gesproken worden over het marginale verschil in (beeld)kwaliteit tussen de C1 en CX. Dit omdat wat mij betreft de C1 volkomen voldoet aan de criteria die ik had om mijn Sony Bravia te vervangen: Een snellere TV die alle aangesloten apparaten harmoniseert, met een (veel) beter beeld en verversing. Én meer, zoals het betere geluid, de Magic Remote en de verbeterde connectiviteit.

Genoeg getypt. Ik heb een afspraak met Sir David en ik wil geen detail missen.

Edit bij publicatie: Extra foto's worden nog toegevoegd.