Panasonic Lumix DMC-FX8 (5MP, 3x zoom, 35-105mm, f/2.8-5.0)

Op zoek naar een opvolger voor mijn 4 jaar oude Minolta DiMAGE F100 ben ik eens gaan kijken naar een supercompact-camera. Ik was op de hoogte van het feit dat je bij deze camera's beeldkwaliteit inlevert voor een geminimaliseerd ontwerp, maar ik was van mening dat de beeldkwaliteit nooit lager kon zijn dan dat van mijn 4 jaar oude Minolta.

Mijn camera gebruik ik vooral als snapshot-camera, op vakantie of gewoon zomaar. De foto's worden afgedrukt op 10x15 en soms vergroot, maar ik doe weinig aan nabewerking. Ik ben dus op zoek gegaan naar een compacte 5-megapixel camera met een goede beeldkwaliteit (ik vind vooral de kleurweergave en scherpte belangrijk), voor de rest stelde ik weinig eisen aan de camera.

Na een zoektocht op het internet (o.a. dpreview en megapixel.net) bleven er een aantal modellen over: de Ixus-reeks van Canon (Ixus 50/55), de Lumix FX8 en FX9 van Panasonic en de µ600/µ700 van Olympus. De Ixus-reeks is later afgevallen vanwege de slechtere beeldkwaliteit (veel ruis) en de korte gebruiksduur op de accu (150 opnamen), de Olympus is afgevallen omdat er veel tegenstrijdige reviews over op internet staan, ik mijn geheugen (Secure Digital) niet kon hergebruiken en omdat de beeldkwaliteit van Olympus niet slecht maar ook niet uitmuntend (middelmatig dus) is.

Zowel de Panasonic Lumix DMC-FX8 en FX9 kregen veel goede reviews, waren goed geprijsd (in Nederland niet, maar in Duitsland wel, waar ik mijn camera besteld hebt) en hebben 1 groot voordeel ten opzichte van de andere supercompact-camera's: optische beeldstabilisatie, waardoor je in schemering of donkere ruimtes veel beter foto's kunt maken zonder een flits te gebruiken. Ik heb gekozen voor de FX8 omdat de FX9 een 6-megapixel sensor gebruikt die meer ruis produceert, en omdat het prijsverschil de overige verschillen voor mij niet waard was (beter scherm, meer instellingen).

Na het ontvangen van de camera ben ik hem uiteraard meteen even gaan testen. Wat me meteen positief opviel was het grote scherm, de goede beeldkwaliteit (ook in het donker door de beeldstabilisatie, die goed en makkelijk werkt) en de stevigheid van de camera. Bij een Ixus (ook wel eens in bezit gehad) zitten er overal plastic onderdeeltjes (klepjes, knopjes, etc), deze camera is bijna in zijn geheel van aluminium.

Een minpunt was dat in de automatische modus bij het gebruik van de beeldstabilisatie de camera al snel een hele hoge ISO-waarde wil gebruiken, waardoor er veel ruis in de afbeelding te zien is. Door gebruik van de beeldstabilisatie, een lagere ISO-waarde (ISO200) en een langere sluitertijd krijg je foto's met dezelfde kwaliteit maar veel minder ruis. Ook is het menu niet altijd goed ingedeeld, waardoor je vaak moet zoeken voor een optie of een paar menu's door moet gaan om een simpele instelling te wijzigen. Overigens is het lage cijfer voor uitbreidbaarheid geen minpunt voor mij: de camera is niet uit te breiden, maar ik heb simpelweg geen uitbreidingen nodig

Update - 24 maart 2007:
Nog steeds zeer tevreden met deze camera. Ook ik heb last van de bekende minpunten van deze camera (veel ruis op hoge ISO's > 200), maar met OIS en een lagere ISO-waarde heb ik er weinig last van. Hij is nu al een aantal vakanties meegeweest en vooral de lange accutijd is een wonder voor deze camera. Zelfs mét een hogere brightness en zonder optische zoeker haalt hij > 350 foto's op één acculading. Ik heb 2 accu's en eigenlijk hoef ik geen oplader mee te nemen als ik 1,5 week op vakantie ga