LG OLED55C9PLA Zwart

Als intro: ik kom van een Sony 46 inch Full HD LCD tv uit 2009. Hét absolute topmodel destijds. Geen smart tv, geen 100+ Hz, geen LED backlight, geen local dimming, geen 4K, geen HDR. Wat dan wel? Een absoluut topkwaliteit LCD-paneel met Sony's befaamde image processing die zelfs vandaag de dag nog menig mid-range tv terug de hoek in verwijst.

Waarom dan een nieuwe tv? Nou ja... juist al die zaken die het niet heeft. De Sony doet het nog perfect, maar na 10 jaar dacht ik ook: die heeft zijn geld dubbel en dwars eruit gehaald. Daarom ook keek ik bewust naar high-end modellen van Samsung, Sony en LG. En eerlijk is eerlijk: OLED springt er direct uit, meer dan QLED doet, als je in de winkel staat. En ja ik weet dat het winkelinstellingen zijn, maar daarom heb ik me ook goed ingelezen en mede op basis daarvan mijn keuze gemaakt.

Omdat ik het grotendeels wel eens ben met de lovende reviews zowel hier op Tweakers als op Rtings, What Hifi en dergelijke, zal ik dat niet herhalen. Wat ik wel zal doen zijn de minpunten opnoemen die mij zijn opgevallen en daarbij ook de positieve punten benoemen die ik er in zie. De review kan daarom als een en al negatief overkomen, maar weet dus dat ik bewust de nadruk op deze punten leg. Waarom? Omdat al die extreem lovende reviews ook een veel te positief beeld schetsen en vrijwel niemand de nadelen die ik ervaar niet benoemt, niet noemenswaardig vindt of niet herkent. En dat terwijl het naar mijn bescheiden mening échte dealbreakers zijn of kunnen zijn.

Reflectie
Om te beginnen was dit het eerste wat mij opviel. Wat een ontzettend storende reflecties zeg. Ik kom zoals gezegd van een 10 jaar oude tv waar ik nooit last heb gehad van storende reflecties. Ja, in de rand die zo'n 6cm breed is, maar niet in het scherm zelf. De LG OLED tv lijkt van zichzelf helemaal niet veel meer te reflecteren, maar toch zie ik vanuit mijn pakweg 10-15 graden kijkhoek altijd die ene lamp die aan de andere kant naast de bank staat. En niet zo'n klein beetje ook. Dit is bij alle type beeld van toepassing, maar extra erg bij zeer donkere beelden. Je zou kunnen zeggen dat het komt omdat het zwart echt uit is, maar als de Sony tv uit staat heb ik er ook geen last van, laat staan als hij beelden toont die voor bijna zwart moeten doorgaan.

Ook overdag zorgt indirect zonlicht ervoor dat wanneer je als persoon of object ook maar enigszins iets van licht opvangt uit de ramen, dat dit direct in het scherm zichtbaar is. In de middag op een heerlijk zonnige en winterse dag was dit het eerste waar mijn vrouw over klaagde.

Het spijt me, maar dit kan ik geen 10 jaar progressie noemen. LG heeft hier duidelijk steken laten vallen. OLED mag dan een optimaal zwart beeld vereisen, maar dat gebeurt al doordat de pixels uit staan, daar hoeft geen reflecterend scherm overheen te zitten.

En dan nog... ik heb een MacBook Pro met een glanzend scherm en de enige keren dat ik daar last van reflecties heb, is wanneer bepaalde TL-bakken op kantoren er op volle sterkte in net de verkeerde hoek in schijnen. Verder nooit ergens last van. Hoe je het ook wendt of keert, dit is niet high-end. En zeker niet voor deze prijs goed te praten.

Helderheid
Ja, ik weet het... een OLED geeft niet zoveel licht als een LCD tv. Laat staan QLED. Er zijn Samsung QLED televisies die de 2000 cd/m2 aantikken (de Q90 volgens mij), terwijl de LG op 500 cd/m2 blijft steken.

Maar nu komt het... laat dat nu nét exact het getal zijn wat Sony opgeeft voor de tv die ik al in de huiskamer had hangen. Daar heb ik zelfs op een zonnige zomerdag nog nooit het idee gehad dat het niet helder genoeg was. Wel zette ik de tv (de oude Sony) in de zomermaanden op 10 (van 10) helderheid, in de wintermaanden op 5.

Kortom, mijn conclusie was: dezelfde waardes en dus ging ik ervan uit dat de LG give or take dezelfde helderheid gaf als mijn Sony die overigens de laatste jaren zienderogen er op achteruit gegaan is, vandaar dat de standaard helderheid nu 7 is geworden i.p.v. 5. Helaas bleek de praktijk wat weerbarstiger. Zelfs OLED Light setting op maximaal zetten gaf nog niet zo'n helder beeld als de Sony tv. Het is echt beduidend minder. Dus of Sony was 10 jaar geleden veel te terughoudend met het opgeven van de waardes of LG liegt dat ze barsten. Het verschil is namelijk veel te groot en past gewoon niet in een high-end tv van deze prijs.

Ik heb hierbij alle Eco modi en van invloed zijnde settings uitgezet c.q. uitgeprobeerd zonder significante verbetering. En ook ging het om normale beelden, niet een wintersport uitzending met alleen maar wit als achtergrond.

Daarover gesproken: zodra er ineens wat wit in het spel komt wat een deel van het beeld inneemt (1/3 tot de helft) zie je duidelijk de helderheid inkakken. Dit is iets wat ik wel gelezen had, maar niet verwacht had dat het zo erg zou zijn, temeer de LG OLED tv's nog wel vrijwel overal met een 8, 9 of zelfs 10 beoordeeld worden. Je verwacht dan dat het om een kritische noot gaat gezien de rest van de review, maar feitelijk is het een serieuze beperking wat niet als zodanig benadrukt wordt.

SDR en HDR
Om het gelijk uit de doeken te doen: als we het hebben over 4K HDR beeldmateriaal in de optimale vorm dan is het beeld erg mooi en een stuk beter dan de Sony, die kan daar immers niet mee overweg.

SDR is echter een ander verhaal en ik durf met zekerheid te stellen dat het beeld niet beter is op de LG OLED t.o.v. mijn Sony. Met SDR bedoel ik overigens wel gewoon 1080p content. De bron is echter nog meer van belang, want slechtere bronnen zoals NPO Start (weliswaar 1080p, maar lage bitrate en dus hoge compressie) ziet er werkelijk waardeloos uit op de LG, maar het moet gezegd: ook de Sony kan er weinig aan redden. Netflix is echter om het even en hetzelfde geldt voor YouTube en ook Blu-ray.

Omdat ik echter (nog) geen enkele 4K bron heb behalve wat de LG tv zelf kan via de apps, is voor mij de SDR content het belangrijkst en daar zit dus niet of nauwelijks verbetering in en matige (slechte) bronnen zijn dus zelfs erger, vermoedelijk vanwege de 4K scaling. Het is al een hele investering om een 4K OLED tv te kopen, de rest zou later (ooit) volgen, maar ik heb van tevoren ook gekeken naar de hoeveelheid 4K content en op steeds meer films na zijn de meeste tv-series die ik volg en al het andere wat ik kijk nog grotendeels niet in 4K HDR. Dat was dan ook zeker geen reden van de aanschaf van deze tv, simpelweg de goede prijs i.c.m. het idee de 10 jaar oude te vervangen en er weer 10 jaar mee te doen.

webOS
Zojuist haalde ik de apps al aan en daarmee indirect ook webOS. Nu is het zo dat ik dus geen smart TV had en wel een Apple TV en Xbox One voor alle content en dat werkte prima, maar webOS zorgde voor mij persoonlijk alleen maar voor verwarring. Apps werken op zich prima in de zin dat ze doen wat ze moeten doen, maar er zit geen enkele cohesie in. De Amazon Prime app werkt bijvoorbeeld totaal niet met de magic remote, daar moet je op pijltjes aan de rand van het scherm richten om te bladeren. Ook de YouTube app accepteert niet dat je wilt scrollen, maar dan wel weer het gebruik van de magic remote om zaken aan te wijzen en te selecteren (video starten).

Netflix zit nog het beste in elkaar qua interface, maar kapt echt al een split second nadat de aflevering is afgelopen de aftiteling af en stopt met alles. Heel irritant en je moet op een knop drukken om de aftiteling verder te laten lopen, ook bij series die na de eerste aftiteling nog even kort doorgaan. Dit heb ik op iPhone, browsers, Apple TV én Xbox nog niet eerder meegemaakt en kreeg het ook gewoon niet uit.

Daarnaast is webOS wel bloedsnel, maar verre van intuïtief. De balk onderin met de apps is weliswaar overzichtelijk en makkelijk in gebruik (én te customizen) maar het schakelen tussen verschillende bronnen is verstopt en er geen duidelijk home screen zoals de Apple TV en Xbox bijv. wel kennen. Als je vanuit een app op de Home knop drukt komt hij gewoon met de balk met apps, meer niet en je app blijft op de achtergrond actief tot je wat anders selecteert. Je hebt wel een Home hub die weer onder een input selectie knop die je lang ingedrukt moet houden verborgen zit. Logica is ver te zoeken. Het is bijvoorbeeld erg omslachtig om simpelweg tussen de Smart TV en de HDMI input te schakelen, met name in deze volgorde.

Menustructuur
De menustructuur voor de instellingen is niet beter. Er is eerst een zwevend menu wat een aantal presets op verschillende vlakken toont, maar als hier niet tussen zit wat je zoekt moet je het volwaardige menu in. En ook die blinkt uit in mooi zijn maar is onnodig complex. Met name beeldinstellingen staan in totaal onder 3/4 submenu's die elk weer z'n eigen instellingen kent, waarvan een deel weer onder elke specifieke gekozen beeldinstelling vallen.

Er is geen enkele mogelijkheden om presets op te slaan, dus je enige optie is om tussen verschillende modi te schakelen, maar het is dus voor een tv anno 2019 die zichzelf high-end en smart noemt niet mogelijk om 2 presets te maken waartussen je makkelijk kan schakelen. Zo gebruik ik bijvoorbeeld graag de mogelijkheid om de helderheid aan te passen. Dat kan hier natuurlijk, maar dit gaat in stapjes van 1, net als bij de Sony. Ware het niet dat de Sony van 1 tot 10 gaat en je simpelweg de knop naar links/rechts ingedrukt kan houden om sneller van bijv. 5 naar 10 te gaan of andersom, maar de LG heeft een schaal van 1 tot 100. Superfijn voor het finetunen wellicht, maar als ik van 70 naar 100 wil kost me dit letterlijk 30x klikken.

Het is enerzijds een kleinigheid, maar wel een instelling die ik regelmatig gebruik. Het is echter ook tekenend voor de nodeloze complexiteit van de LG's interface. Teveel mogelijkheden die niet mooi samenhangen en de enige focus ligt op de apps voor de domme gebruiker die nooit aan instellingen wil zitten en altijd in Standard mode zal kijken. Ik had meer verwacht van een zichzelf high-end noemende tv en dito prijs.

Laatste puntjes
De laatste paar relatief kleine puntjes betreft bijvoorbeeld dat Airplay 2 niet doet wat er van verwacht mag worden. Ik heb een lading Apple apparatuur in huis en alleen de laptops kregen het voor elkaar te verbinden, de rest (iPhones, iPads) wilden geen van allen verbinding leggen met de LG tv. Dit terwijl de Apple TV zelf er geen enkel probleem mee heeft. Dat niet alleen, ik merkte ook dat het veel langer duurde voordat er een verbinding opgezet werd, echt 5-10 seconden lang wachten i.p.v. 1-2 seconden. Was de verbinding er eenmaal, dan was het ook nog eens stotterend en verre van vloeiend dus. Geen idee waar dit aan ligt, misschien dat een niet-Apple apparaat toch wat optimalisaties mist of dat de Wi-Fi kaart in de LG tv van niet al te beste kwaliteit is, maar de Wi-Fi zelf en de afstand kan het niet aan liggen, want ook de Apple TV is met 802.11ac verbonden en doet alles vloeiend. Sterker nog: zonder gekheid heb ik nog nooit een hapering met Airplay gezien op mijn Apple TV, zelfs niet wanneer ik de op iOS 12 zijn blijven hangende iPad Air van mijn dochter ervoor gebruik. Wat toch een ontzettend traag ding is vandaag de dag.

Bijkomstig is dat de Apple TV aansprong elke keer als ik een Airplay verbinding op de LG wou starten, maar ook af en toe ineens tussendoor wanneer ik bijv. op pauze drukte ergens. Dat heb ik echter niet kunnen pinpointen, want de ene keer gebeurde het wel de andere keer niet. Blijft wel vreemd, blijkbaar zit de LG ergens een signaal naar de Apple TV te sturen en daarom wel irritant want je wilt dat hij in standby blijft. En laat dat nu net een van de irritantste zaken aan een Apple TV zijn: je kan hem niet remote zomaar uitzetten. Dus dat betekent: tv op HDMI2, Apple TV uit en weer door met de rest.

De magic remote is iets waar ik niet echt aan kon wennen, vooral de muis niet. Het vervelendste was nog wel dat deze gewoon niet lekker werd overgenomen door de Harmony remote. Dit heeft volgens mij ermee te maken dat de LG remote zichzelf in meerdere functies kan splitsen, een halve Harmony remote bijna, waardoor hij ook de Apple TV kan bedienen, maar daardoor is het voor de Harmony remote niet meer duidelijk waar bijv. de pijltjestoetsen voor dienen. Wederom een klein iets, wat ook ongetwijfeld linksom of rechtsom op te lossen is, maar fijn is het in de basis niet. Ik miste ook ernstig te optie om de pointer helemaal uit te zetten. Elke keer als je er op de bank tegenaan tikt of hem ergens anders neerlegt zie je een paar seconden de pointer in beeld en met een beetje pech ook de interface van de app als je via de tv zelf iets kijkt.

Conclusie
Veel ergernissen, waarvan sommige ongetwijfeld ofwel gewenning zijn ofwel op te lossen zijn, maar bovenal verbaast het mij dat er zo weinig progressie is geboekt de afgelopen 10 jaar. Zeker als je bedenkt dat deze LG OLED tv iets duurder was dan de Sony LCD tv destijds. Natuurlijk is hij groter en heeft een 4K resolutie en dergelijke, maar je kan wel stellen dat 55" de standaardmaat tegenwoordig is, iets wat 10 jaar geleden 46" was. In dat opzicht is het dus niet meer dan normaal dat ze in hetzelfde segment opereren.

Mijn LG OLED is dus retour. Ik weet zeker dat ik van specifieke 4K HDR content had kunnen genieten en ben nog steeds onder de indruk van de diepe zwarte weergaves, maar er worden ook teveel consessies gedaan én er is te weinig progressie te zien wanneer je het even niet over 4K HDR hebt, maar over de nog steeds 95% van alle content zijnde 1080p SDR. En dan is het voor mij niet het geld waard wat je ervoor neer moet leggen.

Er zitten gewoon een aantal essentiële fouten en beperkingen in die je eigenlijk voor dit bedrag én anno 2019 beter mag verwachten, veel beter. Met name de helderheid, de reflecties en het gebrek aan enige verbetering t.o.v. een 10 jaar oude lcd tv op 1080p SDR gebied. Ik blijf echter niet per definitie bij mijn ouwe trouwe televisie, ik ga wel rondkijken en me goed verdiepen in het aanbod van met name Sony (de LCD's) en Samsung (QLED).