Panasonic Lumix G DC-G9 Body Zwart

Het is nu september 2024. Bijna 7 jaar na aanschaf van de camera. Hij is hier en daar nog nieuw te krijgen, maar dat zijn vast de laatste exemplaren, want de opvolger is er al bijna een jaar. Nog één keer aanvullen dan?
De camera kan nog steeds goed mee, ook met de opvolger. Enerzijds was de G9 zijn tijd vooruit, maar anderzijds zijn camera's eigenlijk niet veel beter meer geworden. Het gaat nu vaak om meer snufjes en details. Of die voor iemand belangrijk zijn is een persoonlijke zaak en hangt ook af waarvoor de camera het meest wordt gebruikt. Voor mijn type fotografie (landschap, reis en architectuur) maakt het allemaal niet zoveel uit. De G9 voelt totaal niet gedateerd in het gebruik anno 2024.

Inmiddels zijn er zoveel uitstekende camera's te koop, dat het eigenlijk meer aankomt op andere zaken, zoals persoonlijke voorkeur en behoeften, beschikbare lenzen, goede service en ondersteuning, prettige handligging en bediening. Dat soort zaken. Mooie foto's kunnen ze allemaal maken.

Ik schreef destijds dat ik de Lumix G9 met lenzen aanschafte ter vervanging van een complete full frame spiegelreflex set van een bekend merk. Body's en lenzen van de hand gedaan voornamelijk omdat die set zeer zwaar en omvangrijk was geworden en erg belastend werd bij reizen. Voor sommige trips moest ik zelfs kiezen wat ik wel of niet mee kon nemen. Tja, een beetje het doel voorbij geschoten met die set. Ik wilde dus kleiner en lichter. Daarom vielen full frame spiegelloze camera's al snel af, want al zijn de camera's meestal kleiner en lichter, als systeem maakt het nauwelijks iets uit. De lenzen blijven fors en zwaar. Daarnaast vond ik veel camera's niet prettig te bedienen, maar dat is persoonlijk.

Ik had voor mijn keuze al wat geëxperimenteerd met camera's met kleinere sensoren. Van APS-C tot 1 inch sensoren. De keuze viel uiteindelijk op Micro Four Thirds (MFT), omdat het aanbod aan lenzen daarvoor erg groot is en bovendien met adapters allerlei lenzen bruikbaar zijn. Lenzen zijn nu eenmaal belangrijk in fotografie en een grote keuze aan goede lenzen is prettig. Het valt wat buiten het bestek van deze recensie, maar bij mijn keuze werkte de stortvloed aan informatie op internet en Youtube eigenlijk niet mee. Er wordt een hoop onzin geschreven over vermeende voor- en nadelen van sensorformaten. Ik ga er maar verder niet op in. Mijn belangrijkste criterium was de gewenste en benodigde beeldkwaliteit. Daarbij constateerde ik in mijn praktijktests, dat de beeldkwaliteit van moderne MFT sensoren zo hoog is, dat die in de praktijk nauwelijks onder doet voor grotere sensoren. Ja, in reviews maken ze soms een heel nummer van betere meetwaarden of studio vergelijkingen, maar in de praktijk en met wat ervaring kun je met MFT-camera's foto's maken die in de meeste situaties niet of nauwelijks te onderscheiden zijn van camera's met grotere sensoren. Daarbij komt dat een camera als de G9 veel snufjes aan boord heeft die helpen om een goede foto te maken.

Over die snufjes gesproken, ik ben met mijn ruim 50 jaar fotografie-ervaring al wat langer onderweg en koos de G9 niet vanwege al die snufjes. Sterker nog, pas nadat ik na een paar maanden de 342 pagina's handleiding had gedownload kwam ik achter al die snufjes. Ik koos naast de al genoemde overwegingen primair voor de G9 vanwege de goede beeldkwaliteit, de prettige handligging en de eenvoud in het gebruik. Er zijn tegenwoordig genoeg high tech camera's, die onprettig zijn vast te houden en moeilijk zijn in het gebruik. Het lijken soms meer computerspelletjes met soms ingewikkelde en onlogische keuze-menu's. Daar gaat men zich na een tijdje toch aan ergeren.
De G9 lijkt meer op een 'ouderwetse' camera. Ietsje groter en zwaarder, maar heel fijn in de hand en met keuze-menu's en knoppen, die zelfs te bedienen zijn zonder de handleiding te lezen. Maar als je alle snufjes gaat gebruiken, dan is die handleiding echt handig. Als old-schooler voelde de G9 meteen vertrouwd aan. Duidelijk ontworpen met inbreng van fotografen. Resultaat, een echte 'fotografen-camera'.

Zijn er na 7 jaar nog schokkende dingen te melden? Nou, eigenlijk de verbazing hoe goed de camera en het systeem zich houdt ondanks het best intensieve gebruik. Bij sommige mensen liggen camera's stof te vangen of dienen ze als boekensteun. Maar deze camera is het afgelopen jaar weer mee op reis geweest tijdens lange trips in Frankrijk en Spanje. In steden en gebergtes met mooi en slecht weer. Hij heeft alles goed doorstaan zonder een kik. Het blijft een prettige en snelle camera om mee te werken en de resultaten stellen nooit teleur. Natuurlijk gaat het ook en vooral om goede lenzen en deze camera verdient dat echt. Gelukkig is er veel Leica glas beschikbaar en dat zie je echt terug in het resultaat.

De vele snufjes zijn voor mij niet altijd een must, maar ze werken goed werken en zijn soms echt nuttig. Zoals de gestabiliseerde sensor. Lensstabilisatie kende ik al langer, maar met deze sensorstabilisatie kun je ineens foto's maken onder omstandigheden die vroeger niet denkbaar waren. Gewoon uit de hand in schemerdonker. En je kunt de ISO waarden langer laag houden, zodat ruis geen rol speelt. Echt fraai.

Of reportage-fotografie met de elektronische sluiter. Helemaal geruisloos. Geweldig. De auto-focus werkt razendsnel en accuraat. Indrukwekkend. Zelf ben ik van de oude school uit de tijd dat nog handmatig werd scherpgesteld, ook bij snelle actie. Ik doe dat nog steeds vaak. Op het circuit stel ik handmatig scherp op de plek waar ik het voertuig wil vastleggen en maak dan precies op tijd de opname al dan niet met meetrekken van de camera voor de beweging. Altijd scherp ook zonder auto focus. In recensies (of in marketingbrochures) wil men je doen geloven dat camera's perfecte auto focus hebben, bijvoorbeeld op ogen en beweging volgend. Allemaal leuk en aardig maar ik moet de eerste camera nog tegenkomen die weet waarop ik precies wil scherpstellen. Ook de G9 weet dat niet. Autofocus wordt overgewaardeerd. Iedere serieuze fotograaf heeft meer aan wat goede basistechniek om zelf scherp te kunnen stellen. Dat neemt niet weg, dat de autofocus van de G9 indrukwekkend is en in veel situaties een echt goed hulpmiddel biedt. Want dat is het eigenlijk. Een hulpmiddel.

Het opvolger model, de G9 II, zou juist op dit punt het meest verbeterd zijn. Ik mocht er eentje lenen om uit te vinden of dat voor mij interessant zou zijn. Nou .... nee, dat was het niet. Jazeker, de verbetering is echt en ook goed merkbaar met name bij video. Het snelle zoeken naar scherpte is verdwenen, waardoor videobeelden geen last meer hebben van dat nerveuze zoeken. Maar goed, daar kan je met de G9 goed omheen werken. Omdat video niet mijn hoofddoel is, vind ik het niet zo belangrijk. Misschien voor sportfotografen belangrijk, maar die gebruiken vrijwel nooit Micro Four Thirds camera's en gaan voor full frame modellen. Voor vogel fotografen misschien?

En de andere G9 II verbeteringen? Ik kon ze niet vinden. 5 Megapixel meer is niet of nauwelijks zichtbaar. Meest opvallend was de 'lastige' beeldkwaliteit. In de meeste gevallen is die prima en op hetzelfde niveau als de G9. Maar ik ontdekte dat bij opnames met weinig licht en wat hogere ISO's (vanaf 800 en hoger) de G9 II beelden ineens een stuk minder werden. Mijn 'oude' G9 produceert bij hogere ISO's en weinig licht een egale en scherp gedefinieerde ruis, die makkelijk met wat ruisonderdrukking is te verwijderen. De G9 II beelden worden onder die omstandigheden helaas wat wollig en onregelmatig en dat soort ruis laat zich niet zo mooi verwijderen. Ik weet het, het is pixel peepen, maar toch.

Als je geen G9 II kunt lenen, dan kun je dit verschijnsel ook zien op de testsite van DPReview waar de camera is getest. Zoek de test en ga naar de Image Quality Studio scene. Kies de G9 naast de G9 II om te vergelijken. Neem als beeld-uitsnede het label van de fles onderin het beeld. Zet de ISO op bijvoorbeeld 1600. Beide camera's produceren dan ongeveer dezelfde beeldkwaliteit. Bovenin de Studio scene kun je de standaardverlichting met het zonnetje veranderen in schemerlicht met het lampje symbool. Dus alléén de verlichting wordt minder, maar de ISO waardes blijven gelijk. Kijk zelf maar wat dit doet met de beeldkwaliteit van beide camera's.

Kortom ik blijf nog even bij mijn trouwe G9. Sterker nog, ik heb voor een zacht prijsje een tweede erbij gekocht. Wil je meer megapixels, dan kan dat gewoon nog steeds met de hoge resolutie modus die foto's van 80 megapixel mogelijk maakt. Er moet dan niet teveel beweging in het beeld zitten, maar bij landschappen, architectuur en stillevens levert het spectaculaire beelden op. In het begin gebruikte ik het nauwelijks, maar gaandeweg steeds vaker. Ideaal voor fotografen die niet alles in 50+ megapixel willen schieten vanwege de enorme bestanden (een 80 mpixel jpeg is al snel 35 megabyte groot). Maar af en toe is het geweldig.

Ik zag een beetje op tegen de electronische zoeker, maar ook dat gaf in de praktijk geen problemen. Hij is zo goed en scherp, dat je het in het begin niet in de gaten hebt. Pas als je meer informatie in de zoeker projecteert, realiseerde ik me dat het electronisch was. En eigenlijk wel zo handig al die info in je zoeker. Zoals de electronische horizon over twee assen. De camera recht houden is zo een fluitje van een cent.
Ook opvallend is, dat de camera over de hele periode geen enkele hick-up heeft gegeven. Geen rare foutmeldingen of vastlopers. Dat zie je echt wel anders.

De beeldkwaliteit kan met gemak nog de toets der kritiek doorstaan. Ik kon de afgelopen tijd de beelden naast beelden van andere camera's leggen. Verrassend hoe goed de kwaliteit is. Ook bij blind-testen met derden springen de G9 beelden eruit.
Omdat ik mij heel vroeg voor de camera had ingeschreven, kreeg ik de batterij-grip gratis nageleverd. Aardig van Panasonic. Daarin gaat een extra accu, zodat de accuduur verdubbelt. Heel handig en fijn. De camera wordt wel een stukje groter en zwaarder, maar met grip en met wat langere lenzen houdt de camera dan heerlijk vast. Maar .... de boel weegt dan wel weer ruim een kilo en echt onopvallend ben je dan ook niet meer. Een nadeel? Nou niet echt, want hij kan er ook gewoon weer af.

Zoals gezegd, een tevreden fotograaf, die durft te vertrouwen op zijn camera voor alle klussen en omstandigheden. Hopelijk nog vele jaren. De bijgevoegde opnames spreken voor zich. (Alle foto's maak ik in RAW formaat, waarna ik ze 'ontwikkel' in Lightroom. Vanwege de 4 megabyte limiet van de site zijn de foto's nog eens stevig gecomprimeerd. Een Jpeg foto direct uit de camera is al snel 10 megabyte of meer. Er is dus wel wat verlies en de foto's zijn net iets minder 'crisp'. Maar ze geven wel een aardige indruk).

Zijn er dan helemaal geen negatieve ervaringen? Nou, eigenlijk niet. Ja, door mijn intensieve gebruik ook in warme klimaten begon een stukje camerabekleding bij het klepje van SD-kaarten los te zitten. Iets wat bij mijn vorige camera's ook wel eens gebeurde. Door hitte wordt de lijm kennelijk zacht. Panasonic kon het onderdeeltje eerst niet vlot leveren, daarna beloofden ze keurig beterschap, maar ik had het stukje inmiddels zelf al via internet gevonden en gekregen. Omdat de camera's van Panasonic steeds meer ook door professionals worden gebruikt, heeft Panasonic de ambitie om hun service-organisatie naar een hoger plan te tillen. In andere landen is dat al zo en hopelijk volgt Nederland snel. De camera's en hun gebruikers verdienen dat.

Met de huidige prijs is de camera concurrentieloos. Vind maar eens een camera met zulke top specificaties en mogelijkheden voor deze prijs. Dat gaat echt niet lukken. Een koopje. Ook na 7 jaar is de camera nog heel actueel en zeker nog technisch bij de tijd.
Ik kom onderweg vaak andere fotografen tegen, waaronder de types die met het nieuwste van het nieuwste lopen. Soms met de nieuwe topmodellen van de grote merken, full frame en een tas vol grote een zware lenzen. Dan laten we elkaar soms even spelen met elkaars speeltjes. Vaak krijg je dan verraste reacties over hoe goed mijn 'oude beestje' met z'n kleinere sensor en lenzen het doet tussen al dat grote geweld. De Panasonic G9 is volgens mij de meest onderschatte camera van dit moment. Ik ben er blij mee. En dat al bijna 7 jaar. Super.