Introductie
In deze review plaats ik mijn eerste (en eventueel later aanvullende) persoonlijke ervaringen met de GH5. Voor gedetailleerde technische reviews en voorbeeldfoto’s verwijs ik graag door naar professionele reviewers/websites. Deze review heeft betrekking op de GH5 met firmwareversie 1.1. Ik gebruik hem vooral voor foto’s en af en toe voor video (beide niet professioneel, maar puur in familie verband).
Voorgaand materiaal nog steeds in gebruik
Om deze keuze te kaderen een klein overzicht van mijn huidige fotomateriaal (excl. GH5):
Andere recente ervaringen
- GX8 met Panasonic LUMIX G X VARIO 12-35mm F2.8 (toestel en lens van mijn vader)
- G7 (twee weken en dan geretourneerd wegens barst in de viewfinder)
- Panasonic LUMIX G VARIO 14-140mm F3.5-5.6 ASPH. POWER O.I.S zat in een kit met de G7, maar was sowieso geen aanrader in die combinatie vanwege shutter shock (in de nieuwere camera-modellen gelukkig opgelost door een nieuwe shutter)
- Samsung NX1 met 16-50mm F2-2.8, beest van een toestel, helaas werd officieel dat Samsung hierin niet verder ging. Ik had de camera wegens een defect gelukkig niet veel eerder geretourneerd. Spijtig, want Samsung had met dit toestel een winnaar op de markt gezet.
- Sony A6000 met 50mm 1.8 (toestel van mijn vader)
- Zeer kort ook de Fuji X-T2 met 18-55mm f/2.8-4.0 gehad, maar die ging dezelfde dag nog retour (zie ook mijn review).
Motivatie voor iets anders
Als prille vader van één en eind dit jaar twee, wou ik toch iets anders. Mijn GX80 met primes schoot mooie plaatjes, daar niet van, maar met de NR (ruisonderdrukking) op -3 en een max ISO-limiet op 800 (hoger vond ik iets te veel ruis), koos de GX80 nogal snel hoge sluitertijden (bv. 1/30 s) in de huiskamer bij minder licht. Aangezien mijn fotomodel vooral mijn nu één jarige en vrij bewegelijke zoon is, gaf dit problemen (motion blur).
Om dit op te lossen waren er enkele mogelijkheden:
- Leren leven met meer ruis en de max ISO op bv. 1600 zetten … maar dat deed ik liever niet + dat is (maar) één stop beter, waardoor de sluitertijd bv. van 1/30s naar 1/60s zou gaan, nog steeds te weinig.
- Manueel werken en de sluitertijd zelf instellen (bv 1/200) i.c.m. diafragma en ISO … maar praktisch voor snelle kiekjes is dit natuurlijk niet
- Een snellere (lichtsterkere) lens … maar ik werk al met snel glas als de 25mm F1.4 en 15mm 1.7 (beide meestal op >= 2.0)
- Een optie in het Panasonic menu vinden die toe laat een maximale sluitertijd in te stellen (bv. 1/200s) waarbij de camera de ISO-waarde aanpast tot de maximum opgegeven waarde om die sluitertijd zo goed mogelijk te halen in minder belichte omstandigheden… maar deze optie biedt geen enkele Panasonic (buiten de GH5 zoals je wel al kan raden) terwijl andere merken dit al lang standaard voorzien
- Een nieuwe camera met bv. grotere sensor en bovenstaande optie
Eerst heb ik deze laatste optie onderzocht (zie stukje over alternatieven), om dus uiteindelijk toch voor de voorlaatste optie te gaan met de GH5.
Als ik dan toch een nieuwe camera moest kopen, dan had ik hier ook graag de volgende opties bij gehad:
- 4K video, indien mogelijk met full sensor read-out (dus geen crop meer)
- Goede autofocus bij video (Panasonic is/was hier geen held in)
- Slow motion video (spelende kinderen in slow motion is altijd leuk)
- Microfoon ingang (het is een optie die ik graag heb voor moest de interne mic mij niet bevallen, mogelijk gebruik: Sinterklaas is geweest, camera zetten, filmen en de kinderen goed dol horen en zien gaan wanneer ze het speelgoed ontdekken)
- Fully articulated screen (ofte: een scherm dat alle kanten op kan)
Gebruikservaring
Body
Formaat
Wat mij het eerst opviel is dat het een stevige body is. En dan bedoel ik niet alleen degelijk, maar ook uit de kluiten gewassen. Gezien mijn vorige MFT-toestellen (GM1 en GX80) een behoorlijke stap/toegift. MFT was net zo fijn omdat het compact bleef… maar dat blijft het eigenlijk ook wel, ook al is de body stevig, de lenzen blijven gelukkig hun compacte zelf.
Ergonomie
Aangezien ik kleine handen heb, heb ik het toestel voor aankoop toch even in de hand genomen. De grip en het comfort waren nipt. Zo moet ik bijvoorbeeld om de joystick te kunnen bedienen mijn grip al wat lossen. Maar, het was doenbaar, dus ik kocht hem. Mensen met kleinere handen die minder veeleisend zijn m.b.t de functionaliteiten die ik stel, kan ik de G7 of G80 ten zeerste aanbevelen. Dat zijn de beste toestellen die ik ooit heb mogen vasthouden, zowel in actie als om gewoon mee in de hand rond te lopen. Dat laatste valt me bij de GH5 wat tegen, want mijn duim doet na een tijdje pijn (pak na 5à10 minuten al) omdat die de GH5 steeds in de handgrip moet houden/duwen. Redelijk onafhankelijk van de lens, kan je de GH5 namelijk niet op je vingertoppen in de grip laten rusten/balanceren/hangen, want hij glijdt er zo af. Bij de G7 was dit denk ik wel mogelijk.
Bediening
Wat me het eerst ‘stoorde’ tijdens gebruik was de plaatsing van de ‘play’-knop om gemaakte foto’s of video’s te raadplegen. Deze staat nu links terwijl die vroeger rechts stond. Met één hand na het trekken van een foto snel even checken en inzoomen is standaard niet mogelijk. Gelukkig kan je de bediening goed aanpassen aan je wensen en heb ik dezelfde ‘play’ functionaliteit op de UP van de draaiknop gezet (dat stoort niet, want daar zat toch al geen functie onder en als je het focuspunt of veld wil verplaatsen gaat dat nog steeds via deze knop).
De joystick werkt prettig, maar zoals ik zei, moet ik met mijn kleinere handen de grip wat lossen om eraan te kunnen. Stiekem vind ik het gebruik van het scherm als ‘touchpad’ net iets handiger en sneller, maar dat is nu moeilijker voor me geworden met mijn kleine handen.
De viewfinder eye-detector is zoals steeds erg gevoelig (ook op zijn laagste gevoeligheidsstand) waardoor het beeldscherm uit gaat en de viewfinder aan springt. Dit is bv. vervelend als je de camera onder je dicht tegen je buik draagt voor een video opname (op kinderhoogte weet je wel 😉 ). Gelukkig kan je de detector altijd (bv. tijdelijk) afzetten.
De body beschikt over een USB 3.0 interface met type USB-C aansluiting. Helaas kan je de batterij niet opladen via deze poort (zoals dat met de GX80 en zijn USB-aansluiting wel kan). Verder is de bestandsoverdracht via deze interface niet zo snel als je zou verwachten (zie later in deze review a.u.b.).
De body mist een ingebouwde flash, al is dat voor mij persoonlijk geen ramp. Het was wel leuker geweest als die er wel was geweest.
Verder kan ik niet direct iets negatief vinden aan de bediening van de body. De knoppen staan en gaan goed, de wieltjes draaien goed, kortom fijn toestel om te bedienen.
Kleine positieve aparte vermelding krijgen de Custom settings op de dail (natuurlijk ook te vinden bij andere camera’s). In dit geval C1, C2 en C3 (en nog wat virtuele). De instelbaarheid hiervan gaat heel ver (en individueel, tot eigen Fn-button toewijzingen toe). C1 heb ik bv. ingesteld op A-mode met een maximale sluitertijd voor niet wazige foto’s van bv. mijn actieve zoon. C2 staat dan bv. weer ingesteld om direct slow motion te kunnen filmen.
Menu
De vernieuwde menustructuur was even wennen/zoeken, maar wordt snel logisch en intuïtief. Door het grote en hoge resolutie scherm kunnen er nu ook meer items op één scherm, dat scheelt weer in pagina’s.
Het nieuwe custom-menu heb ik nog niet gebruikt, maar ga ik in de toekomst (als er misschien nood aan is) mogelijk wel gebruiken.
SD kaart snelheid
Ik gebruik het toestel met een
Sandisk Extreme Pro SDXC 95MB/s V30 UHS-I U3 128GB in slot één. Moest dat nodig zijn koop ik in de toekomst nog een UHS-II kaartje aan, voorlopig werkt alles goed met dit ene kaartje (kan veranderen met de aangekondigde All-Intra 400Mbps video optie).
Negatief viel me op dat de leessnelheid bij overdracht van foto’s en video via de USB 3 interface bleef steken op 30MB/s. Niet slecht, maar als ik het kaartje uit de camera haal en in mijn aparte lezer steek haal ik rond de 90MB/s. Dat kon dus beter.
Zie ook
https://alikgriffin.com/best-memory-cards-panasonic-gh5/ voor meer tests hierrond met meerdere kaarttypes en -merken.
Viewfinder
De viewfinder van de gx80 ben ik snel als OK en gewoon gaan beschouwen. Al staat deze bekend als niet de aller beste van het Panasonic gamma. Nu ik de GH5 heb, is door de gx80 viewfinder kijken toch altijd even schrikken. De viewfinder van de GH5 is t.o.v. de GX80 merkbaar ruimer (0.76x vs 0.70x), scherper (3.680k vs 2,764k) en beter in kleuren en contrast (OLED vs LCD).
Zelf neem ik ook geen ‘lag’ waar. Echt zeer fijn om te gebruiken. Is in principe ook met een gepolariseerde zonnebril te gebruiken, al moet je dan de helderheid wel opschroeven.
Functionaliteiten
Slow motion video-opnames
Als ik het goed heb is dit de enige camera in het Panasonic gamma (naast de oudere GH4) die slow motion video ondersteunt. Dit kan in 4K of in 1080p met behulp van de VFR (Variable Frame Rate) settings. Bij 4K kan je tot 42% vertragen bij opname aan 60fps en output aan 25fps. Bij 1080p kan je het verste gaan in slow motion (tot 14% bij 180fps en 25fps output). Voor een betere kwaliteit zou ik toch bv. bij 100fps en 25% blijven. Niet dat het voor een particulier zoveel verschil uitmaakt of echt zichtbaar is, maar 25% is nog steeds genoeg slow motion en als de kwaliteit dan beter is, waarom niet.
Nadeel bij slow motion is dat de autofocus niet werkt. Je moet dus manueel focussen en de opname starten. Meestal is dit bij stationaire actie niet erg, anders kan je tijdens het filmen manueel bijregelen.
6K Photo
6K Photo mode heb ik nog niet echt gebruikt, net zoals de 4K Photo mode op mijn GX80. Maar het is fijn te weten dat het er is. Aangezien deze 6K filmpjes een H.265 codec gebruiken (met volgens VLC een weergaveresolutie van 4992x3744 en beeldsnelheid van 29.970029), ben ik benieuwd of toekomstige updates van de GH5 deze (plaats besparende, maar voor PCs zwaardere) codec meer gaan benutten. De encoding/decoding hardware zit blijkbaar in de GH5, dus waarom niet… 😊
Andere
Andere zaken zoals Wifi en bluetooth zijn ook zeker handig, al heb ik ze op de GH5 nog niet gebruikt.
Output kwaliteit
Over de kwaliteit kan ik kort zijn, zowel in foto- als video-mode kan ik absoluut niet klagen.
De AF in video lijkt veel vlotter dan op mijn GX80, dat terwijl veel reviewers klagen over deze video-autofocus. Toegegeven, een Fuji X-T2 of Sony A6x00 zal dit nog veel vlotter doen, maar voor mij is dit voorlopig voldoende vlot (indien nodig kan ik de AF nog verder instellen qua gevoeligheid). Verder denk/hoop ik dat Panasonic dit punt (indien mogelijk) nog verder gaat aanpakken met een toekomstige firmware update.
Op de GH5 heb ik mijn maximale ISO-waarde kunnen verhogen naar 1600 waar ik bij de GX80 liever maximaal 800 gebruikte. Voor mijn foto-profiel heb ik de NR (ruisonderdrukking) op -3 gezet (zonder te vergelijken met andere waarden eigenlijk, dat kan ik nog wel eens doen). Je ziet nu wel iets meer ruis, maar details worden door de NR nu ook minder weggevaagd (bv. op de GX80 had ik het hier zeker boven en eigenlijk al bij 800ISO en default NR erg moeilijk mee als het om huidskleur/gezichten ging). Ruis is eigenlijk zo erg nog niet (het kan zelfs artistiek zijn, als het er niet over gaat). Bovendien heb ik liever een scherpe actiefoto met wat ruis dan een wazige foto zonder ruis (door lage ISO maar hogere sluitertijd).
IBIS
Ook hier kan ik kort over zijn. Met mijn niet gestabiliseerde primes een zeer welgekomen optie. Werkt prima en met de optie een maximale sluitertijd in te stellen op de GH5 kan ik nu zowel vlot actie schieten als statische scenes met weinig belichting (dankzij IBIS).
Ook tijdens video-opnames is IBIS voor mij onmisbaar geworden.
Resolutie
De nieuwe(re) sensor heeft een hogere resolutie dan de nu mainstream Panasonic modellen (buiten de GX8). Deze extra ongeveer 4MP gaan echt geen groot verschil maken, het is fijn ze te hebben, maar ik ga er niet te veel aandacht aan besteden.
Topmodel
Aangezien dit het nieuwe topmodel is van Panasonic en ze de GH4 lang en goed hebben ondersteund en uitgebreid met nieuwigheden, heb ik voor de GH5 ook dezelfde hoop. Ook dit was één van de redenen tot aankoop van deze toch wel dure camera.
Overwogen alternatieven
… en waarom die het niet zijn geworden
Deze mist de mogelijkheid een maximale sluitertijd in te stellen, waardoor hij sowieso uit de boot viel voor mij. Anders waarschijnlijk een zeer goede keuze geweest, vooral ergonomisch.
Ik heb ooit een OM-D E-M10 mogen gebruiken en kon totaal niet aarden in de menu’s en het gebruik (was een zeer frustrerende ervaring 😉 ). Om die reden mijd ik Olympus. Ook de video-kwaliteit zou nog niet op het niveau van Panasonic zijn.
Een X-T2 heb ik gekocht maar ook snel weer geretourneerd. Meer info in mijn korte review hierover:
productreview: Fujifilm X-T2 + 18-55mm f/2.8-4.0 Zwart review door NuKeM
Ook wetende dat IBIS voor deze Fuji-mount waarschijnlijk onmogelijk of zeer moeilijk is en dus waarschijnlijk nooit zal geïmplementeerd worden, zet de Fuji mount wat op de achtergrond voor me.
Volgens mij veruit de beste sensor die de scherpste plaatjes schiet (zeker video), maar daar blijft het dan ook bij. De Sony A6000 van mijn vader viel mij direct negatief op m.b.t. het scherm. Dat is niet goed zichtbaar buiten. Blijkbaar heeft de A6500 hier ook nog last van.
Het betaalbare lenzenaanbod van Sony (E-mount) stelt niet veel voor als je het vergelijkt met MFT. Als je de beste lens wil hebben moet je naar bv. de Sigma 30mm 1.4 kijken, maar daar offer je dan weer PDAF-punten voor op aan de randen. Bovendien blijkt deze lens ook niet zonder gebreken tussen diafragma 1.4 en 2.0 op de Sony’s. FE-mount lenzen zijn ook een optie, maar die zijn dan ook weer groter…
IBIS is nu ook aanwezig op de A6500, maar als je wat testen bekijkt zal je zien dat dit nog niet op het niveau van deze Panasonic zit.
Voor mij was kiezen voor de A6500 dus te veel concessies maken enkel en alleen voor de sensor en het AF-systeem. Bovendien vind ik bij fotografie op gevoel de AF-snelheid en nauwkeurigheid van bv. mijn GX80 absoluut niet onderdoen voor bv. de A6000.
Een full frame toestel zoals de D750 is altijd een hebbeding. Helaas voldoet dit al iets oudere toestel niet aan mijn eerder gestelde eisen en is de body veel te groot voor me.
Dat laatste geldt ook voor de D500. Deze kan wel 4K filmen (met grote crop helaas), maar de AF in video zou niet goed zijn.
Ondertussen ben ik ook wel gewoon geworden aan de mirrorless luxe die je krijgt met een goede viewfinder, een spiegelreflex lijkt mij daarom een stap terug (persoonlijke mening).
Bovendien vond ik de Nikon SOOC JPEGs die ik zie op dpreview altijd zeer soft en onscherp (RAW is dan weer wel top).
Toekomst
Ik hoop vooral nog lang en veel te kunnen genieten van de GH5 en zijn foto's en video's.
Op korte termijn wil ik mij lenscollectie uitbreiden met een goede (tele)zoom, dus dat wordt de volgende zoektocht.
Update: Ondertussen ook de nieuwe lens binnen, namelijk de
Panasonic Lumix G Vario 35-100mm F4.0-F5.6. Indien ik er tijd voor vind, schrijf ik hier mogelijk nog een eigen review voor (want deze lens verdient dit).
Bedankt om deze hele (droge) tekst-boterham doorgenomen te hebben.
Als er vragen of opmerkingen zijn dan hoor ik dat graag in de comments.
:strip_exif()/u/49675/nerdinside.jpg?f=usericonsmall){kind=small}