Nederlandse hoogleraar bouwt prototype opvouwbare smartphone

Je hebt wel wat gelijk en in princiepe ben ik het ook met je eens.
Maar het zou je moeten opvallen dat al deze oplossingen die je noemt eigenlijk bedoelt zijn om screen real estate te creeren op een apparaat dat by design (het moet compact zijn) gewoon weinig nuttig schermoppervlak heeft.
En dan zeg ik, kansloos, want binnen een paar jaar is AR zover ontwikkeld dat scherm real estate geen issue meer is. Dat is een veel vruchtbaardere UI omgeving dat dit soort problemen van hoe je zoveel functies in 1 apparaat kan verenigen werkelijk gaat oplossen.
Het begint wat mij betreft steeds meer op wat de engelsen "Flogging a dead horse" noemen.
Wat heb ik aan een te klein scherm dat ik moet uitvouwen voor kaarten als een lens voor mij een grote pijl in mn beeld kan tekenen met de richting die ik op wil?
Dan kan je zeggen dat een kaart lekker 'analoog' is en ik snap dat. Maar neem dan lekker een echte kaart van echt papier als je voor nostalgie gaat. Ik kan me ook nog voorstellen dat je niet met een extra scherm wilt gaan rondlopen alleen voor het geval dat je een keer wat extra informatie wilt zien maar dan wel daarvoor je toestel moet verbouwen. Dan is het eigenlijk handiger om bijvoorbeeld een lekker grote, maar losse, floopy screen mee te nemen en die als kaart te gebruiken. Die zooi gaat toch superdun en superlicht worden. Het ging eerder over functie uit vorm, maar dan snap ik dus niet waarom je vorm dusdanig zou moeten comprimiteren (deze schermpjes halen het niet bij het 'schermoppervlak' van een echte kaart) dat daarmee de functie alsnog redelijk gaar is. Voor mij zijn de features van dit device grotendeels een soort vage abstracties van dagelijkse handelingen die op een onhandige manier in elkaar geharkt zijn.

Of wat moet ik denken van dat stukje uit de video waar een 3D print werdt gemaakt?
Kun je dan alleen maar prisma-vormige objecten printen omdat je device geen blokvorm kan aannemen?
Had het niet beter geweest om vooraf een 3D weergave van het object te zien waar je gewoon omheen kan draaien i.p.v. dat elke kant a-symmetrich over elk schermpje wordt uitgerekt zodat alle verhoudingen niet meer kloppen?
Die hele driehoeksvorm van dat device is een gimmick van de hoogste orde dat op een zeer kleine set van problemen van toepassing is. Denk dan aan een zwitsers zakmes waar een tool in zit om de stelschroef van een bepaald type hekwerk te kunnen draaien. Handig als je een keer aan dat type hekwerk moet prutsen (dus als je een keer een driekantig gebouw moet uitprinten) maar het zou raar zijn als iedereen met zo'n zakmes op zak zou lopen voor het geval dat. En de mensen die regelmatig aan dit soort hekwerk draaien wisten al lang dat ze deze tool nodig hadden dus daar had geen onderzoek naar hoeven plaats te vinden. Buiten dat ze die tools allang hebben natuurlijk.
Het toont aan dat de designer eigenlijk geen goed doel voor ogen had met zn UI design en meer op zoek was naar welke functie je in de vorm kan prakken. En mijns inziens is dat voor een UI het verkeerde uitgangspunt.


" Natuurlijk kun je ook "lijkt me niet praktisch, biedt naar mijn idee geen enkel voordeel, dus laat ik het niet testen" denken, maar dan ben je natuurlijk geen goede wetenschapper en wie weet hoeveel je mis loopt aan patenten. "

Mijn punt is ook dat dit soort dingen al lang getest zijn of in ieder geval uit ander onderzoek blijken. Ik vind dit echt een beetje een laffe poging als je kijkt naar het soort UI problemen waar moderne devices ons mee (gaan) confronteren.
Denk aan in-eye holografische laser projectie, lenzen met ingebouwde HUDs of zelfs google glasses. Allemaal aankomende technologieen die een enorme impact gaan hebben op hoe wij met computers zullen omgaan.